Η μόνη αξία που είχαν οι επερχόμενες εκλογές ήταν η επαλήθευση, ή η διάψευση των προγνωστικών. Ετσι κι αλλιώς κανένας δεν πίστευε, ότι θα μπορούσε να αλλάξει κάτι ανεξαρτήτως αποτελέσματος, αλλά είχαμε κάτι να περνάει ο καιρός μας. Κι εσύ μας χάλασες ακόμα και το παιχνίδι Νικολάκη.

Τελικά το predator τα βγάλε τα λεφτά του με την πρώτη. Κατέστησε τις εκλογές μία τυπική διαδικασία. Δεν μας άφησε ούτε καν την ψευδαίσθηση, ότι υπάρχει πιθανότητα απαλλαγής. Βέβαια δεδομένου του ποιοι είναι οι άλλοι διεκδικητές της εξουσίας, τι νόημα έχει να απαλλαχτούμε από τον Μητσοτάκη; Μήπως βλέπουμε την παραμικρή βελτίωση τους, τώρα που είναι στην αντιπολίτευση; Μήπως πήραν το μάθημα τους από την ροχάλα που έφαγαν στις προηγούμενες εκλογές; Απλά περιμένουν πάλι την σειρά τους για την κουτάλα. [Από την ροχάλα στην κουτάλα και τούμπαλιν.] Μήπως όμως πήρε ο λαός το μάθημα του μετά από δύο αιώνες κοροϊδία; Οποιος τάξει περισσότερα με κάπως «πειστικό τρόπο» τρόπο, κερδίζει. Αν κάποιος επιχειρούσε να πει την αλήθεια, δηλαδή ότι πρέπει να αλλάξουμε εμείς πρώτα, για να αλλάξουν και οι πολιτικοί, θα έτρωγε κι εκείνος ροχάλα. Κανένας δεν θέλει τον δύσκολο δρόμο, παρότι έχει αποδειχτεί άπειρες φορές, ότι οι μεγαλόπνοες εξαγγελίες των πολιτικάντηδων μετατρέπονται σε χίμαιρες, όταν καταλαμβάνουν την εξουσία.

Αν, ακολουθώντας την μόδα της εποχής, έφτιαχνα δικό μου κόμμα, θα το ονόμαζα «Ατραπός – κόμμα εργασίας». «Ατραπός» γιατί ευρεία είναι η λεωφόρος της απωλείας και «κόμμα εργασίας» γιατί η εργασία είναι το αστείρευτο κεφάλαιο ενός έθνους. Σε αυτές τις δύο λέξεις (Ατραπός -εργασία) συνοψίζω ολόκληρη την πολιτική μου ιδεολογία.

Και επειδή εγώ εννοώ όλες τις λέξεις που λέω, όταν λέω «εργασία» εννοώ εργασία και όχι το κοροϊδιλίκι των «ειδικών». Φυσικά η σύγχρονη οικονομία και η σύγχρονη κοινωνία χρειάζεται την εξειδίκευση, αλλά εμείς την έχουμε θεοποιήσει τόσο, που ανεχόμαστε την κοροϊδία τους ως απόλυτα φυσική… Θεωρούμε απόλυτα φυσικό να ζουν πλουσιοπάροχα με 30 πραγματικά μεροκάματα τον χρόνο, ακόμα κι αν αυτή η λίγη εργασία πολλές φορές αποδίδει ελάχιστο, ή μηδενικό όφελος για την κοινωνία, ακόμα κι αν αποδώσει αρνητικό έργο. [Και για τους πιο «πετυχημένους», με 30 πραγματικά μεροκάματα σε όλη τους την ζωή!!!!!!] Δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο σε αυτό το σημείωμα, γιατί χρειάζονται βιβλία ολόκληρα, για να αποδομήσω την σύγχρονη παράνοια, που όμως έχει καταλήξει «κοινός τόπος» στην σκέψη σχεδόν του συνόλου της κοινωνίας. Και επειδή δεν διανοήθηκα ποτέ να χαϊδέψω αυτιά είτε του λαού, είτε των εξουσιαστών, είτε της «πνευματικής» ελίτ, είναι προφανές, ότι θα παραμείνω μέχρι τέλους της ζωής μου στο μοναχικό μου μονοπάτι, ως ένας περιθωριακός τύπος που «μιλάει ακαταλαβίστικα»…

Ωστόσο δεν μου πάει η καρδιά να ψηφίσω λευκό, άκυρο, αποχή και δεν το έχω κάνει ποτέ. Ούτε είναι του χαρακτήρα μου να παριστάνω τον αναμάρτητο απέχοντας από τα εγκόσμια. Αυτήν την φορά όμως είμαι σε αδιέξοδο. Πάνε σχεδόν 45 χρόνια, που έχω καταλάβει, ότι τα μικρά κόμματα είναι απλά μικρογραφίες της αθλιότητας των μεγάλων και πουλάνε εκ του ασφαλούς «ηθική». [Αλλωστε από τα μεγάλα προέρχονται και οι αρχηγοί και τα στελέχη τους.] Δεν είχα ποτέ ψευδαισθήσεις κι ας επέλεγα κάθε φορά κάποιο, επειδή δεν θέλω να ψηφίσω λευκό.

Όμως το πλήρες μέγεθος της γαϊδουριάς και της αχρηστοσύνης τους, το πόσο υποκριτές καραγκιόζηδες είναι όλοι τους, το είδα τα τελευταία χρόνια. Προσπάθησα να επικοινωνήσω με πολλούς από αυτούς τους Θανασάκηδες, αλλά δεν απαντάνε καν!!!!! Με μερικές χιλιάδες «φόλοουερς» ο καθένας, προφανώς με θεωρούν ένα θρασύτατο σκουπίδι, που τόλμησε να απευθυνθεί στις υψηλότητες τους, χωρίς την απαραίτητη κολακεία…

Δεν ήμουν αγενής, ούτε έφτιαξα μία επιστολή κόπια για όλους. Σε καθέναν έγραψα ανάλογα με τον δικό του δημόσιο λόγο, αλλού συμφωνώντας και αλλού διαφωνώντας με επιχειρηματολογία. Το μόνο που ήταν κοινό προς όλους, ήταν η παραίνεση να τα βρουν μεταξύ τους, για να μην πάει χαμένη η ψήφος μου. Δεν ζήτησα από κανέναν να συναποφασίζουμε (όπως ανερυθρίαστα λαϊκίζουν ψευδόμενοι όλοι τους) ούτε ζήτησα θεσούλα στην αυλή τους. Αν το χε η κούτρα μου να κατεβάζω ψείρες, μπορούσα να «τρουπώσω» (που έλεγε κι ο Βουτσάς) σε πολύ μεγαλύτερες αυλές (και να γλίτωνα και την οικονομική καταστροφή μου, που πλησιάζει). ΣΚΕΤΟΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΣ τους ζήτησα να είμαι, αλλά να μην πετάνε την ψήφο μου στα σκουπίδια με την αλαζονεία τους. Να βγούνε εκείνοι βουλευτές τους ζήτησα· όχι εγώ. Οποίον θράσος ε; Πως τολμώ να υποδεικνύω σε τέτοιες «μεγάλες προσωπικότητες» τον δρόμο για τα έδρανα της Βουλής…

«Κόμματα» που δεν βλέπουν με το κιάλι ούτε το 1% συμπεριφέρονται λες και βρίσκονται ένα βήμα από την κυβέρνηση και δεν θέλουν να νοθέψουν το «απαράμιλλο» πρόγραμμα τους με συνεργασίες!!!!!!!!!

Ξέρεις τι κατάλαβα φίλε αναγνώστη; Ότι αυτοί οι αμετροεπείς μπαμπουίνοι είναι χειρότεροι κι από αυτούς που σιχαινόμαστε. Μπορεί να είναι κάποιος χειρότερος από τον Μητσοτάκη, τον Τσίπρα, τον Ανδρουλάκη; Ναι φίλε μπορεί και το λαϊκό αισθητήριο αντιλαμβάνεται την υποκρισία τους και δεν θέλει να ρισκάρει περιπέτειες. Ελάχιστοι είναι οι πραγματικοί οπαδοί των μεγάλων κομμάτων. Ούτε τα ψηφίζουν επειδή πιστεύουν τις παρλαπίπες τους. Σίγουρα είναι πολύ αλλοτριωμένος ο λαός και τα κριτήρια της ψήφου του είναι καθαρά πελατειακά. Όμως διαισθάνεται (και διαισθάνεται σωστά) και την υποκρισία των «ανατροπέων».

Αλλωστε τα τελευταία 15 χρόνια δοκίμασε πολλούς διάττοντες αστέρες και διαπίστωσε την πραγματική τους αξία. Μήπως ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεκίνησε ως «άφθαρτος» και «ηθικός»; Ως ένα μικρό κόμμα «αγνών ιδεολόγων»;

Δεν έχω αποφασίσει ακόμα τι θα ψηφίσω έστω και με πολύ βαριά καρδιά. Εχω αποφασίσει όμως, ποιους θα τιμωρήσω και αυτήν την φορά δεν είναι τα κόμματα της Βουλής. Είναι οι Θανασάκηδες οι πολιτευτές, που νομίζουν, ότι με κρατάνε στην χούφτα τους.

Υστερόγραφο προς τον ψηφοφόρο των εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων

Δεν σου λέω «μην το κάνεις» φίλε. Αλλωστε δεν έχω να σου προτείνω κάποιο κόμμα, έστω ως μη χείρον. Πίεσε τους όμως λίγο. Τόσο τέλειους τους βρίσκεις, που δεν χρειάζονται καμία βελτίωση; Στείλε τους έστω αυτό το κείμενο, μήπως ταρακουνηθεί κανένας από την νιρβάνα του. Μην περιμένεις να το ξανακάνω εγώ, γιατί χαλάλισα πολύ χρόνο προσπαθώντας. Τώρα είναι η σειρά σου.