Θυμάστε το περίφημο «πες, πες, πες, στο τέλος κάτι θα μείνει» του Δρος Γκέμπελς;

Σήμερα στη μπανανία μας ζούμε το ανάποδο… «σιωπή, σιωπή, σιωπή, στο τέλος θα ξεχαστεί».

Αναφέρομαι στο «σκάνδαλο» Μένιου, που αν το εξετάσει κανείς σοβαρά αφορά όχι μόνο την κυβέρνηση αλλά το ίδιο το πολίτευμα, και που έχει σαρώσει το διαδίκτυο, αλλά που αντιμετωπίζεται από στωική και νηφάλια «σιγή ιχθύος» από το Μαξίμου, αλλά και από τα λαλίστατα (κατά τα άλλα) κανάλια και ραδιόφωνα.

Δεν πάει πολύς καιρός που όλα τα υπόλοιπα είχαν ξεχαστεί, ακόμη και ο κορονοϊός, προκειμένου να παρακολουθούμε ατελείωτα ρεπορτάζ, αναλύσεις, και συζητήσεις για τον… Λιγνάδη και τη Μπεκατώρου.

Τα πάντα όλα τα υπόλοιπα είχαν μπει στο ψυγείο, και σε κατάσταση suspended animation.

Μέχρι που πέρασε η μόδα (πόσους βιασμούς να αντέξει ο μέσος πολίτης;) και επανήλθαμε στην τρομολαγνεία, τη θανατολαγνεία, και στο μονότονο μάντρα των ειδικών για το πώς «οι επόμενες δυο εβδομάδες θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμες».

Για την περίπτωση όμως του Μένιου… τσιμουδιά.

Μα πόσο λίπος έχει ακόμη αυτή η λίστα Πέτσα; Αναρωτιέμαι…

Βέβαια, για να τα λέμε όλα και να είμαστε ακριβοδίκαιοι, χθες ο Χατζηνικολάου αφιέρωσε 22 δεύτερα στο εν λόγω θέμα, στο τέλος του δελτίου, και λίγο πριν αρχίσουν οι διαφημίσεις για τα μασαζοκαλσόν.

Σήμερα το πρωί το ανέφερε φευγαλέα και ο Παπαδάκης. Άρα κάτι κουνιέται σιγά σιγά.

Παράλληλα, 3-4 μέρες μετά που έσκασε η υπόθεση, όπως γίνεται συνήθως, ανασυγκροτήθηκαν και τα παπαγαλάκια του Μαξίμου στα σόσιαλ μύδια, και περνούν στην αντεπίθεση αναφέροντας εδώ κι εκεί πως η φρουρά του Μένιου είχε διατεθεί επί Σύριζα, και ο Έλληνας Κάλαχαν του ΠροΠο την απέσυρε, άρα όλα καλά.

Μιλάμε για χρονική (και όχι μόνο) υστέρηση, αφού αυτό με την πολυμελή αστυνομική φρουρά δεν είναι πλέον το καίριο ζήτημα, αλλά το άλλο… το πώς δηλαδή «παραιτήθηκε» ο υπουργός Εργασίας, λίγες μέρες μετά τις απειλές και προειδοποιήσεις που δέχτηκε από τον «σκιώδη πρωθυπουργό», και μάλιστα μέσα στο γραφείο του.

Η βασική γραμμή άμυνας των χειροκροτητών πάνω σε αυτό (μέχρι να δοθεί το επίσημο αφήγημα από το Μαξίμου) είναι το κλασικό «μα καλά… πιστεύεις το Ντοκουμέντο»;

Πιστεύω δεν πιστεύω, ο πρώην υπουργός που έκανε τις καταγγελίες επανήλθε με ανάρτησή του (στα σόσιαλ μύδια) και ΔΕΝ διέψευσε τα γραφόμενα, απλά μίλησε για «παρερμηνεία».

Όπως και να έχει, μιλάμε για πρώην υπουργό και νυν κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, οπότε κάθε άλλο παρά φληναφήματα είναι τα όσα έχουν καταγγελθεί.

Και τα οποία δυστυχώς είναι θλιβερά, και μάλλον έχουν πολύ βάθος ακόμη, που απομένει να ερευνηθεί.

Από τα ΜΜΕ; Μπα, δεν νομίζω…

Αυτά ανακάλυψαν τώρα (για πολλοστή φορά) το έγκλημα της ΜΑΡΦΙΝ, και ασχολούνται αποκλειστικά με τις διασωληνώσεις, με το λιανεμπόριο, με τα σελφ τεστς, με τον Λουράντο, και με τη μετακόμιση των υπουργείων εκτός πόλης…

Με τα μεγαλόπνοα σχέδια και έργα της κυβέρνησης των αρίστων δηλαδή, και όχι με τις αήθειες του κάθε πρώην πικραμένου υπουργίσκου (ειδικά αν είναι όπως λέγεται σαμαρικός).

Εξάλλου, ο τηλεοπτικός χρόνος είναι πολύτιμος, δεν μπορεί να σπαταλιέται σε φήμες και κακοήθειες του «μπαξμπάνη».

Αν ήταν έτσι, λένε, δεν θα έμενε χρόνος για τους τηλεφωνικούς διαγωνισμούς, τις διαφημίσεις για τα μασαζοκαλσόν που λέγαμε, και τις εμβριθείς αναλύσεις για το πώς περνάει στην καραντίνα ο τάδε διάσημος τροβαδούρος, και η δείνα σιτεμένη τραγουδιάρα… χώρια οι δραματικές εξελίξεις στη ΦΑΡΜΑ και στο ΣΑΡΒΑΙΒΟΡ.

Ναι, αλλά αν υπάρχει έστω και μια ρανίδα αλήθειας στα καταγγελλόμενα τότε μιλάμε για καραμπινάτη υπόθεση «εκβιασμού» και «χειραγώγησης» δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, από σκοτεινά συμφέροντα.

Όχι ότι πέφτουμε από τα σύννεφα δηλαδή, αλλά τουλάχιστον να κρατούνται τα προσχήματα.

Να υπάρξει κάποια επίσημη απάντηση, να γίνει κάποια δικαστική έρευνα.. λέω εγώ ο αφελής.

Είδατε τίποτα τέτοιο;

Όχι… άκρα του τάφου σιωπή.

Ούτε εκείνη η μονίμως μουτρωμένη εκπρόσωπος τύπου, με το αυστηρό υφάκι, δεν βρήκε τίποτα να πει…

Γιατί άραγε;

Είναι τόσο ασήμαντο το ζήτημα αυτό;

Τέλος πάντων… κάποτε είχαμε δημοσιογραφικούς οργανισμούς γίγαντες, που ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις, μεγαλοεργολάβους με βαριά ονόματα που σήκωναν το τηλέφωνο κι έτρεμε η γης, και μεγαλόσχημους επιχειρηματίες με μπόλικο πολιτικό προσωπικό στο pay roll τους.

Και αυτό ήταν λογικό, διότι ως χώρα ήμασταν πολιτικά υπανάπτυκτοι, και δημοκρατικά ελλειμματικοί, έχοντας ζήσει πρόσφατους εμφύλιους, πραξικοπήματα, και χούντες.

Όλα αυτά τα δύσοσμα αποδέλοιπα σκοτεινών εποχών υποτίθεται ότι αφέθηκαν πίσω με το στέριωμα του κοινοβουλευτισμού και της «πλέριας δημοκρατίας», τη θεσμοθετημένη ελευθεροτυπία, και κυρίως την πολιτικά προστατευμένη και συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία του λόγου, με τη συνδρομή της ανεξάρτητης δικαιοσύνης.

Χώρια τον πλεονάζοντα πλουραλισμό στην πληροφόρηση λόγω της κυριαρχίας του διαδικτύου, στο οποίο έχει πρόσβαση ενεργητική και παθητική ο καθένας από εμάς.

Εσύ είσαι που το λες;

Όπως και σε πολλά άλλα, έτσι και σε αυτόν τον τομέα ο Μαρξ ένα δίκιο το είχε.

Η ιστορία πάντα επαναλαμβάνεται ως φάρσα.

Διότι τι άλλο από φάρσα μπορεί να είναι αυτό που ζούμε, με το επίπεδο των «παραγόντων» και των «μεγαλόσχημων» που ελέγχουν πίσω από τις κουρτίνες την κυβέρνηση, και που έχουν τη δύναμη να «παραιτούν» υπουργούς κατά το δοκούν, να έχει πέσει στα τάρταρα;

Σε επίπεδο μεταμεσονύκτιας εκπομπής trash δηλαδή… με εμβόλιμους τηλεφωνικούς διαγωνισμούς με πλούσια δώρα, και διαφημίσεις για μαξιλάρια από μπαμπού με δώρο μια κηραλοιφή για τη φαλάκρα διαβασμένη από γέροντες του όρους.

Θα μου πείτε πως τέτοιους «παράγοντες» έχουμε και μέσα στη Bουλή, και μάλιστα αρχηγούς κομμάτων… οι άλλοι σε πείραξαν; Που είναι και κρυμμένοι;

Ναι, αλλά αυτούς τους εξέλεξε ο σοφός λαός… δεν δρουν στο παρασκήνιο, ελέγχοντας ως μαριονέτες τους νομοθέτες μας.

Έχουμε μπλέξει άσχημα αδέρφια… δυστυχώς.

Κι απ’ ότι οσμίζομαι, τα επόμενα είκοσι χρόνια θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμα…