“Σήμερα, με τη σιωπηρή υποστήριξη των υποστηρικτών της πολυπολικότητας (και ιδιαίτερα με τη φιλική πολιτική της Κίνας, την αλληλεγγύη του Ιράν και την ουδετερότητα της Ινδίας και της Τουρκίας), η Ρωσία ουσιαστικά παρέμεινε μόνη σε αυτόν τον πόλεμο με τη Δύση”, τόνισε ο ίδιος

Σοβαρότερα από ότι νόμιζαν πολλοί είναι τα τρομακτικά σενάρια χρήσης είτε τακτικών, είτε στρατηγικών πυρηνικών όπλων από την Ρωσία, η οποία σύμφωνα με σύμβουλο του Πούτιν, αντιπαρατίθεται ολομόναχη απέναντι στην δύση.

 

Τονίζοντας ότι η χρήση πυρηνικών όπλων δεν είναι πλέον θεωρητικό επιχείρημα, ο Α.Ντούγκιν είπε: “Μπορούμε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο; Νομίζω ότι ναι μπορούμε.

Πιστεύεται ότι οι πυρηνικές δυνατότητες της Ρωσίας και τα μέσα για την εκτόξευση πυραύλων, από υποβρύχια και άλλα μέσα είναι επαρκή για την καταστροφή των Ηνωμένων Πολιτειών και των χωρών του ΝΑΤΟ.

Επί του παρόντος, το ΝΑΤΟ δεν διαθέτει επαρκή μέσα για να προστατευθεί από πιθανή πυρηνική επίθεση από τη Ρωσία.

Επομένως, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, η Ρωσία μπορεί να καταφύγει σε αυτό το τελευταίο επιχείρημα.
Ο Πούτιν συνόψισε τι εννοούσε με αυτό. Ουσιαστικά, η Ρωσία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα εάν η χώρα  αντιμετωπίσει άμεση στρατιωτική ήττα, εισβολή και απώλεια κυριαρχίας έναντι των χωρών του ΝΑΤΟ και των συμμάχων τους”
, ανέφερε ο ίδιος.

Συνεχίζοντας τόνισε: “Αν στην αρχή ήταν μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση, τώρα είναι σαφές ότι η Ρωσία έχει βρεθεί σε έναν πραγματικό και δύσκολο πόλεμο.

Όχι μόνο με την Ουκρανία, αλλά και με ολόκληρη την Δύση, δηλ. ουσιαστικά με το μπλοκ του ΝΑΤΟ (με εξαίρεση την ειδική θέση της Τουρκίας και της Ουγγαρίας, που προσπαθούν να παραμείνουν ουδέτερες στη σύγκρουση και άλλες χώρες της Συμμαχίας που συμμετέχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στον πόλεμο μαζί με την Ουκρανία).

Αυτό το έτος πολέμου κατέρριψε πολλές ψευδαισθήσεις που είχαν όλες οι πλευρές στη σύγκρουση.

Πού έκανε λάθος η Δύση;

Η Δύση, που ήλπιζε στην αποτελεσματικότητα της χιονοστιβάδας των κυρώσεων κατά της Ρωσίας και τον σχεδόν πλήρη αποκλεισμό της από εκείνο το κομμάτι της παγκόσμιας οικονομίας, πολιτικής και διπλωματίας που ελέγχεται από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, αλλά δεν τα κατάφερε.

Η ρωσική οικονομία αντιστάθηκε, δεν υπήρξαν εσωτερικές διαμαρτυρίες και η θέση του Πούτιν όχι μόνο δεν αποδυναμώθηκε, αλλά ενισχύθηκε.

Δεν ήταν δυνατό να αναγκαστεί η Ρωσία να σταματήσει τη στρατιωτική δράση, να μην επιτεθεί στη στρατιωτική και τεχνική υποδομή της Ουκρανίας ή να αποσύρει την απόφασή της να προσαρτήσει νέες περιοχές, ενώ δεν έγινε εξέγερση ολιγαρχών  των οποίων οι περιουσίες κατασχέθηκαν στη Δύση.

Η Ρωσία επέζησε, παρόλο που η Δύση πίστευε σοβαρά ότι θα διαλύονταν.

Από την αρχή της σύγκρουσης, η Ρωσία, συνειδητοποιώντας ότι οι σχέσεις με τη Δύση καταρρέουν, έκανε μια σαφή και αντίθετη απότομη στροφή προς μη δυτικές χώρες κυρίως Κίνα, Ιράν, ισλαμικά κράτη, αλλά και Ινδία, Λατινική Αμερική και Αφρική, επιβεβαιώνοντας την αποφασιστικότητά της να οικοδομήσει έναν πολυπολικό κόσμο.

Αρχικά η Ρωσία, προσπάθησε  στο παρελθόν διστακτικά, να ενταχθεί στην Δύση.

Τώρα αυτή η ψευδαίσθηση έχει επιτέλους εκτονωθεί και η Μόσχα δεν έχει άλλη επιλογή από το να ριχτεί κατάματα στην οικοδόμηση μιας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης.

Αυτό έχει ήδη δώσει κάποια αποτελέσματα, αλλά είμαστε μόνο στην αρχή του ταξιδιού.Τα σχέδια της Ρωσίας έχουν αλλάξει σημαντικά ωστόσο, δεν πήγαν όλα όπως τα σχεδιάζαμε.

Προφανώς, το σχέδιο ήταν να δοθεί ένα γρήγορο και θανατηφόρο πλήγμα στην Ουκρανία, να νικηθεί το Κίεβο σε μια εκστρατεία και να αναγκαστεί το καθεστώς Ζελένσκι να συνθηκολογήσει, πριν η Ουκρανία επιτεθεί στο Ντονμπάς και στη συνέχεια στην Κριμαία, την οποία η Δύση ετοίμαζε με το πρόσχημα ότι ενεργούσε σύμφωνα με τις συμφωνίες του Μινσκ και με την ενεργό υποστήριξη των ελίτ της παγκοσμιοποίησης, Σόρος, Νούλαντ, και Μπάιντεν.

Τότε το σχέδιο της δύσης  ήταν να φέρει στην εξουσία έναν μετριοπαθή πολιτικό (όπως ο Medvedchuk) και να αρχίσει να αποκαθιστά τις σχέσεις με τη Δύση.Η εκστρατεία στην Ουκρανία σχεδιάστηκε να μην επιφέρει  σημαντικές οικονομικές, πολιτικές ή κοινωνικές μεταρρυθμίσεις.

Όλα έπρεπε να μείνουν όπως ήταν. Δεν ήταν όμως καθόλου έτσι, μετά τις πρώτες πραγματικές επιτυχίες, υπήρξαν λάθη στον στρατηγικό σχεδιασμό της όλης επιχείρησης.

Ο ρωσικός στρατός, η ελίτ και η κοινωνία δεν ήταν έτοιμοι για μια σοβαρή αντιπαράθεση, ούτε με το ουκρανικό καθεστώς ούτε με την Δύση.

Η επίθεση σταμάτησε μπροστά στην απελπισμένη και λυσσαλέα αντίσταση Ουκρανών και δυτικών με την άνευ προηγουμένου υποστήριξη των στρατιωτικών μηχανισμών του ΝΑΤΟ.

Το Κρεμλίνο μάλλον δεν έλαβε υπόψη ούτε την ψυχολογική ετοιμότητα των Ουκρανών να πολεμήσουν μέχρι τον τελευταίο στρατιώτη, ούτε την έκταση της δυτικής στρατιωτικής βοήθειας.

Τώρα όμως όλα άλλαξαν, κινητοποιήσαμε τεράστιες δυνάμεις  σε προσωπικό σε υλικό στα εργοστάσια μας και ετοιμαζόμαστε για την τελική επίθεση.   

Μέχρι στιγμής, ορισμένα μέλη της δυτικής ελίτ έχουν προσπαθήσει απεγνωσμένα να σταματήσουν τον πόλεμο (υπό οποιεσδήποτε συνθήκες), αλλά ούτε ο Πούτιν, ούτε το Κίεβο, ούτε καν η Δύση, βρίσκουν κάποιο τρόπο να ξεκολλήσουν από την σύγκρουση. Αυτός ο πόλεμος θα πάει μέχρι τέλους.

Πιστεύω ότι οι φίλοι της Ρωσίας είναι κάπως απογοητευμένοι με την πρώτη χρονιά του πολέμου. Πολλοί πιθανώς πίστευαν ότι οι στρατιωτικές της δυνατότητες ήταν τόσο σημαντικές και καλά βαθμονομημένες που η σύγκρουση με την Ουκρανία θα έπρεπε να είχε επιλυθεί σχετικά εύκολα.

Υπάρχουν λάθη, τα οποία διορθώθηκαν και αυτή διαδικασία συνεχίζεται, για να πετύχουμε τους στόχους μας.

Οι δυτικές φιλελεύθερες ελίτ από την άλλη πλευρά, έμοιαζαν έτοιμες να πολεμήσουν σοβαρά και απελπισμένα για να διατηρήσουν τη μονοπολική ηγεμονία τους, μέχρι την πιθανότητα πλήρους κλίμακας πολέμου με άμεση συμμετοχή του ΝΑΤΟ και ακόμη και πυρηνική σύγκρουση πλήρους κλίμακας.

Η Κίνα, η Ινδία, η Τουρκία και άλλες ισλαμικές χώρες, καθώς και οι χώρες της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής, σίγουρα δεν ήταν έτοιμες για αυτού του είδους τα σενάρια.

Σήμερα, με τη σιωπηρή υποστήριξη των υποστηρικτών της πολυπολικότητας (και ιδιαίτερα με τη φιλική πολιτική της Κίνας, την αλληλεγγύη του Ιράν και την ουδετερότητα της Ινδίας και της Τουρκίας), η Ρωσία ουσιαστικά παρέμεινε μόνη σε αυτόν τον πόλεμο με τη Δύση”, τόνισε ο ίδιος μεταξύ άλλων.

Οφείλουν οι δυτικοί ηγέτες να ακούσουν τον σύμβουλο του Κρεμλίνου με προσοχή, ειδικά στο κομμάτι των πυρηνικών όπλων, διότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα υπάρχουν νικητές και ηττημένοι.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Translate »