Είναι πολλά τα ζητήματα που έχουν δημιουργηθεί και βαρύνουν την παρούσα ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Εάν ζούσαμε σε ομαλούς καιρούς ίσως και να υπήρχε η πολυτέλεια να υπάρξει ένας εξαντλητικός δημόσιος διάλογος. Η γεωπολιτική σκακιέρα όμως αναπροσαρμόζεται εβδομάδα με την εβδομάδα και η Τουρκία ως φύσει αναθεωρητική δύναμη δοκιμάζει συνεχώς τα όρια των μεγάλων δυνάμεων απαιτώντας περισσότερα ανταλλάγματα και άρα ανακατανομή μέρους της ισχύος προς όφελός της.

Ξεκινώντας από το ταξίδι του Πρωθυπουργού συνοδεία του υπουργού εξωτερικών στην Λιβύη διαπιστώνει κανείς πόσο σοκαριστικά απροετοίμαστη ήταν η ελληνική διπλωματία. Όπως ανέφερε ορθότατα ο καθηγητής Κ. Γρίβας στην εκπομπή μας Right2thebone στο YouTube ήταν μία εικόνα ικεσίας σε μία περίπου χώρα. Άραγε δεν γνώριζε η ηγετική ομάδα ότι θα εισπράξει μία τόσο ρητά αρνητική απάντηση από τον μεταβατικό Πρωθυπουργό της Λιβύης για την ακύρωση του παρανόμου μνημονίου Αγκύρας – Τριπόλεως; «Όπως κάθε χώρα ενδιαφέρεται για τα συμφέροντά της έτσι και η Λιβύη ενδιαφέρεται για τα δικά της συμφέροντα. Εμείς φροντίζουμε τα συμφέροντα της χώρας μας και του λαού μας» ξεστόμισε ο μεταβατικός Πρωθυπουργός της Λιβύης στο «οι δύο χώρες πρέπει να σβήσουν τα λάθη του παρελθόντος» ενός κανονικά εκλεγμένου Πρωθυπουργού της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Αν γνώριζε λοιπόν η διπλωματική αποστολή την απάντηση πρέπει να μας εξηγήσει ποιος ήταν ο σκοπός της επισκέψεως. Αν δεν την γνώριζε οφείλει να ανασυνταχθεί άμεσα. Το μεγάλο πρόβλημα της σημερινής Ελλάδος όμως είναι ότι η ποιότητα της δημοκρατίας μας φθίνει αφού τα συστημικά κανάλια, αν δεν παρουσίασαν ως επιτυχημένη την επίσκεψη, υποβάθμισαν τον αντίκτυπό της. Αυτό δεν είναι δημοκρατία. Αυτό είναι μονοφωνία. Μετά όμως ας μην γίνονται βαρύγδουπες δηλώσεις για την αυταρχικότητα του Ορμπάν. Κ. Πρωθυπουργέ η κριτική είναι αυτή που κάνει μία κυβέρνηση καλύτερη.

Τα ίδια και χειρότερα με την επικείμενη επίσκεψη Δένδια στην Τουρκία. Για ποιον λόγο μεταβαίνει επέκεινα των γεγονότων με την τουρκική ακταιωρό, τις συνεχείς εμπρηστικές δηλώσεις και παραβιάσεις εκ μέρους της γείτονος; Η εξήγηση ότι ο διάλογος πρέπει να μένει συνεχώς ανοικτός δεν είναι επαρκής. Ο διάλογος δύναται να παραμένει ανοικτός αλλά μόνον όταν η αντίπερα πλευρά δημιουργεί για μία, έστω βραχύβια, περίοδο συνθήκες ομαλοποιήσεως. Η ηγετική ομάδα της κυβερνήσεως κάνοντας τα χατίρι της Γερμανίας να κάτσει στο τραπέζι των διερευνητικών για να αποφύγει η Τουρκία τις κυρώσεις (που υπενθυμίζω πριν κάποιους μήνες ο κ. Πέτσας δήλωνε «είναι βέβαιο ότι οι κυρώσεις θα δαγκώνουν») συνεχίζει να πορεύεται στο ίδιο μοτίβο. Ακόμα χειρότερο είναι το γεγονός ότι επικεφαλής των διερευνητικών είναι ο Παύλος Αποστολίδης που συμμετέχει απαραδέκτως με κείμενό του στο βιβλίο του Κ. Σημίτη, όπως απεκάλυψε η «ΕΣΤΙΑ», στο οποίο ο τελευταίος εγκαλεί τον Κ. Καραμανλή και τον Π. Μολυβιάτη για την εγκατάλειψη της εθνικώς (ολέθριας) συμφωνίας στο Ελσίνκι το 1999. Ο πρ. υφυπουργός Ανάπτυξης Θ. Σκορδάς από την εκπομπή μας ανέφερε ότι τίθεται ζήτημα για τον εάν μπορεί να συνεχίσει ο Αποστολίδης. Και ορθώς.

Η δε παρέμβαση του Κ. Καραμανλή που φυσικά στοχεύει και στην πληθώρα «Σημιτικών» – «εκσυγχρονιστών» εντός της ΝΔ ήταν βαρυσήμαντη αφού καταδεικνύει τα ολέθρια αποτελέσματα της στρατηγικής Κ. Σημίτη εκείνη την περίοδο και προειδοποιεί ότι τα μοναδικά προς διαπραγμάτευση ζητήματα με την Τουρκία είναι η υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Ζήτημα όμως προκύπτει και για τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας Θάνο Ντόκο εάν ισχύουν οι αποκαλύψεις του Pronews περί δημοσιεύματος των Wikileaks για το mail του σε τουρκική πρεσβεία, καθώς φέρεται να έστελνε εκθέσεις με συμβουλές στην Άγκυρα, οι οποίες πήγαιναν στο γραφείο του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Μα καλά. Σε ποια σοβαρή χώρα συμβαίνουν αυτά τα πράγματα; Στην Ελλάδα βέβαια αφού η κυβερνητική εκπρόσωπος Α. Πελώνη δήλωσε ”άνθρακες ο θησαυρός” του συγκεκριμένου δημοσιεύματος. Υπάρχει σχετική ανακοίνωση του ΕΛΙΑΜΕΠ. Η υποτιθέμενη “απόρρητη έκθεση” είναι κείμενο δημοσιευμένο και στην ιστοσελίδα του ΕΛΙΑΜΕΠ και έχει ξεκαθαριστεί πλήρως». Φαίνεται ότι η θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου οδηγεί τους ανθρώπους που κάθονται στον θώκο του να οδηγούνται σε τραγικά λανθασμένες εκτιμήσεις.

Προσέξτε τώρα σε τι επικίνδυνο γεωπολιτικό περιβάλλον λαμβάνουν χώρα τα άνωθι. Η Τουρκία θέλει να αναθεωρήσει το Μοντρέ με πιθανή συνέπεια ακόμα και την κάθοδο Ρωσικών πολεμικών πλοίων στις ζεστές θάλασσες της Μεσογείου. Εφιαλτικό σενάριο αυτό για τις ΗΠΑ. Οι τελευταίες όμως έχουν ανάγκη την παρουσία της Τουρκίας στην Ουκρανία στην οποία ολοένα και μυρίζει περισσότερο μπαρούτι ξανά. Γνωρίζοντας η Τουρκία ότι αμφότερες Ρωσία και ΗΠΑ σε διαφορετικά μέτωπα την έχουν ανάγκη επιχειρεί ενεργητικά να έχει και στρατιωτική παρουσία αλλά και διπλωματικά η στάση της να είναι επαμφοτερίζουσα εν είδει ανατολικού παζαριού. Αυτά συμβαίνουν όταν ο Πρωθυπουργός διστάζει να αγοράσει τις γαλλικές φρεγάτες Μπελαρά οι οποίες συνοδεύονται με ρήτρα αμυντικής στρατιωτικής συνδρομής για να μην στείλουμε στρατιώτες προς συνδρομή της Γαλλίας. Δεν συμμερίζομαι καθόλου την στάση διαφόρων αναλυτών πως οι ενέργειες της γείτονος θα την βρουν χαμένη διότι δήθεν έχει απλωθεί περισσότερο από όσο επιτρέπει το μπόι της. Wishful thinking το λένε αυτό στο χωριό μου. Όλα καταδεικνύουν ότι μια χαρά καταφέρνει να αποσπά τα ανταλλάγματα τα οποία επιδιώκει. Η κ. Φον Ντερ Λάιεν το κατάλαβε αυτό καλά. Τόσο καλά που όρθια πήγε να συζητήσει ξανά για τα οικονομικά ανταλλάγματα που θα προσφέρει η ΕΕ για το λαθρομεταναστευτικό την στιγμή που η Ελλάδα έχει γίνει το πιο φιλόξενο μέρος των σουνιτών μουσουλμάνων. Το αντελήφθη και ο κ. Μηταράκης αυτό καλά με την επίσκεψη της Επιτρόπου Ίλβα Γιόχανσον. Η δήλωση του κ. Μηταράκη; «Δεν είναι ελληνικό πρόβλημα, είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα και γι’ αυτό απαιτεί ευρωπαϊκή λύση» το λαθρομεταναστευτικό. Όπως και τα ελληνοτουρκικά κ. Μηταράκη και κ. Πρωθυπουργέ. Δυστυχώς τα ίδια λέει και ο Κ. Σημίτης για το Ελσίνκι: «Πεποίθησή μου ήταν και είναι, ότι οι διαφορές με την Τουρκία πρέπει να αντιμετωπίζονται ενεργά, στη βάση της εθνικής μας κυριαρχίας και του Διεθνούς Δικαίου, αξιοποιώντας την ισχύ που μάς δίνει η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα πλεονεκτήματα που μάς εξασφαλίζουν οι διεθνείς συμμαχίες μας. Η επ’ αόριστον παραπομπή των διαφορών με τη γείτονα σε μια μελλοντική κάθε φορά διευθέτηση, οδήγησε και θα οδηγεί στη διεύρυνση των τουρκικών διεκδικήσεων».

Δίπλα μας έχουμε ένα θηρίο ανήμερο σε έναν νέο πολυπολικό κόσμο απρόβλεπτο. Η ηγετική ομάδα της χώρας οφείλει έστω και εξαιτίας ενός ενστίκτου αυτοσυντήρησης να ξυπνήσει και όχι να υιοθετεί τις, για να το θέσω κομψά, εκτός πραγματικότητος θεάσεις της διπλωματίας και ιστορίας του Κ. Σημίτη. Αλλιώς οι καραμανλικοί, σαμαρικοί και όποιοι άλλοι έχουν χρέος να παρέμβουν διότι διαφορετικά η ιστορία θα είναι πολύ αυστηρός κριτής και δεν θα συγχωρήσει κανέναν.