Θα ”χτυπήσει” με κυρώσεις ο Τραμπ την Τουρκία;
Δεύτερο συμβόλαιο για παράδοση S-400 υπέγραψε η Ρωσία με την Τουρκία, όπως δήλωσε ο Alexander Mikheev, γενικός διευθυντής της Rosoboronexpor στους δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια του φόρουμ Army-2020.
Με λίγα λόγια, ο Β. Πούτιν τα δίνει όλα στην Τουρκία. Βέβαια το ίδιο κάνει και ο Τραμπ. Δηλαδή οι δύο υπερδυνάμεις, παραχωρούν στην Άγκυρα όπλα, ενώ κάνουν και τα ”στραβά” μάτια στις προκλήσεις σε Αιγαίο και Α. Μεσόγειο.
Η Τουρκία αγόρασε πέρυσι από τη Ρωσία έναν αριθμό αυτών των πυραυλικών συστημάτων, με αποτέλεσμα η Ουάσινγκτον να αναστείλει τη συμμετοχή της Άγκυρας στο πρόγραμμα του αμερικανικού «αόρατου» μαχητικού αεριωθουμένου F-35. Οι ΗΠΑ έχουν δηλώσει πως η Τουρκία διακινδυνεύει να της επιβληθούν αμερικανικές κυρώσεις, αν αναπτύξει τους ρωσικής κατασκευής S-400.
Εφόσον λοιπόν οι Τούρκοι έγραψαν στα παλιότερα των υποδημάτων τους τα αμερικανικά τελεσίγραφα, οι Ρώσοι προσφέρουν οπλικά συστήματα σε πολύ καλές τιμές, οφείλουμε και εμείς εδώ στην Ελλάδα να κινηθούμε ταχύτατα και να αγοράσουμε, ή να κατασκευάσουμε νέα οπλικά συστήματα.
Είμαστε υποχρεωμένοι να κινηθούμε με ταχύτατους ρυθμούς και να εξοπλιστούμε σαν «αστακοί» για αυτά που σχεδιάζουν οι νέο-οθωμανοί με τις πολλές αυτοκρατορικές φιλοδοξίες στην Α.Μεσόγειο, τους οποίους, δεν «ακουμπά» όπως φαίνεται κανένας, ούτε οι Αμερικανοί, αλλά ούτε φυσικά η γερμανοκρατούμενη ΕΕ.
Πώς λειτουργούν οι S-400
Μεμονωμένα, οι S-400 λειτουργούν ως εξής: Το ραντάρ μακράς εμβέλειας εντοπίζει τους στόχους και αποστέλλει τα δεδομένα στο όχημα διοικήσεως, που τους αξιολογεί. Οι στόχοι επιλέγονται, υποδεικνύονται και το όχημα διοίκησης δίνει εντολή εκτόξευσης πυραύλων. Τα δεδομένα στόχευσης αποστέλλονται στον εκτοξευτή που βρίσκεται στην καλύτερη θέση, που προβαίνει στην εκτόξευση των πυραύλων, τους οποίους κατευθύνει προς τους στόχους τους το ραντάρ εμπλοκής.
Ωστόσο, για να γίνει αντιληπτή η φύση του ζητήματος, πρέπει πρώτα να γίνει κατανοητό πώς λειτουργεί ένα δίκτυο αεράμυνας: Κανένα σύστημα δεν λειτουργεί αποτελεσματικά μόνο του- ένα σύγχρονο δίκτυο αεράμυνας αποτελεί ένα πλέγμα από διάφορα ραντάρ, πυραύλους κ.α., έτσι ώστε να μπορεί να εντοπίζει και να πλήττει εχθρικά αεροσκάφη και πυραύλους σε διάφορα ύψη και αποστάσεις. Οπότε, τα συστήματα που απαρτίζουν ένα δίκτυο αεράμυνας πρέπει να είναι συμβατά μεταξύ τους, έτσι ώστε να μπορούν να συνεργάζονται, καθώς η αεράμυνα, γενικά μιλώντας, είναι «ομαδικό παιχνίδι».
Στα χέρια έμπειρων χειριστών, θα μπορούσαν να επιφέρουν σημαντικά πλήγματα, καταρρίπτοντας εχθρικά αεροσκάφη σε μεγάλες αποστάσεις, αλλά και στοχοποιώντας βοηθητικά αεροσκάφη που κανονικά δεν θα απειλούνταν, όπως αεροσκάφη ανεφοδιασμού, ιπτάμενα ραντάρ κλπ.
Ωστόσο, όπως υπογραμμίστηκε, ένα δίκτυο αεράμυνας είναι «πλέγμα» και δεν μπορεί να βασίζεται μόνο σε ένα σύστημα- επίσης, από ένα σημείο και μετά είναι και θέμα αριθμών: Ακόμα και μια πλήρης πυροβολαρχία S-400 έχει περίπου οκτώ εκτοξευτές, με τέσσερις πυραύλους στον καθένα. Εάν αυτοί δεν προστατεύονται/ συνεργάζονται με άλλα συστήματα, τότε η απόκρουση μιας συντονισμένης, επικεντρωμένης επίθεσης είναι δύσκολη.