Του απονεμήθηκε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας το 2008 υπό τον Πρόεδρο Τζορτζ Μπους,

Και τους επτά προέδρους, τους “κουμαντάριζε” αυτό ΤΟ ΚΤΗΝΟΣ…

Με την ανοχή και των επτά προέδρων μετέτρεψε την υγεία των αμερικανών πολιτών αλλά και ολάκερου του κόσμου σε ένα απέραντο γήπεδο στο οποίο “έπαιζαν ελεύθερα μπάλα” οι ΦΑΡΜΑΚΟΜΑΦΙΕΣ, χωρίς αντίπαλο…

Ο Φάουτσι, γίνεται κυριολεκτικά “ο άνθρωπος των Big Pharma” δηλαδή “ο άνθρωπος της ΠΕΝΤΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ…

Γι αυτό και κανείς πρόεδρος των ΗΠΑ, δεν τόλμησε να τον αγγίξει… αντιθέτως τον άφησαν να καταστρέφει όχι μόνον την Υγεία του αμερικανικού λαού και την “δημοκρατία του”, αλλά και την υγεία όλων των λαών…

Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Τζεφ Χέιζ, λέει:

“Είχα γνώση του τι έκανε ο Φάουτσι κατά τη διάρκεια του COVID, αλλά δεν είχα ιδέα για την ιστορία του και τη ζημιά που είχε κάνει και τη δομή της εξουσίας που είχε χτίσει κατά τη διάρκεια της κρίσης του AIDS και πόσο έβλαψε τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, καθώς πραγματικά συγκέντρωσε τη δύναμη της εξουσίας του κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου”.

Από την τρομοκρατία για το AIDS, μέχρι την τρομοκρατία για τον COVID, ένα πρόσωπο ήταν ο ενορχηστρωτής του παγκόσμιου τρόμου και της παγκόσμιας προπαγάνδας.

Ο ΑΝΤΟΝΥ ΦΑΟΥΤΣΙ…

Ο Φάουτσι, στην ταινία, περιγράφεται ως ο άνθρωπος της κοινωνικής μηχανικής, επειδή

“επανασχεδιάζει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι σκέφτονται για την ανθρώπινη επαφή, το άγγιγμα, την οικειότητα”.

ΑΝΤΟΝΥ ΦΑΟΥΤΣΙ… και στα παρασκήνια, οι Big Pharma…δηλαδή, Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ.

Καλλιόπη Σουφλή

Υ.Γ.1.Μην ξεχνάτε πως μ’ αυτό ΤΟ ΤΕΡΑΣ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΕ Ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΣΙΟΔΡΑΣ…

Υ.Γ.2.  Θα κλείσω την παρουσίαση αυτού του συγκλονιστικού ντοκιμαντέρ, που μετέφρασε ο NIOLAND, με την παράκληση των δημιουργών του:

“Πλήρης αναγνώριση στον Τζεφ Χέιζ, τον Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ, και σε όλους όσους βοήθησαν στη δημιουργία αυτής της ταινίας.  

Παρακαλούμε μοιραστείτε το με όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους, διότι ο μόνος τρόπος για να δημοσιοποιηθεί η αλήθεια είναι μέσω ανθρώπων σαν εσάς που θα το μοιραστούν.”

1ο Μέρος – Επεισόδιο 1/3)

Επειδόδιο 2/3

Ο Φάουτσι, ο Γκέιτς και το κράτος της βιοασφάλειας, όπως το αφηγείται ο Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζούνιορ

Μια κριτική του “Ο Πραγματικός Άντονι Φάουτσι”: Μπιλ Γκέιτς, η Μεγάλη Φαρμακοβιομηχανία και ο Παγκόσμιος Πόλεμος κατά της Δημοκρατίας και της Δημόσιας Υγείας (2021) του Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζούνιορ

Ενώ ο κύριος τίτλος του νέου βιβλίου του Κένεντι φέρει το όνομα του Φάουτσι, αρκεί να διαβάσει κανείς μέχρι τον υπότιτλο για να συνειδητοποιήσει ότι το βιβλίο αυτό αφορά πολύ ευρύτερα την παγκόσμια ανατροπή της συνταγματικής δημοκρατίας. Ο Φάουτσι και ο Γκέιτς έχουν ειδική αναφορά στον τίτλο επειδή έχτισαν αυτό που θα ονομάσω Παγκόσμια Φαρμακευτική Μηχανή. Η κορύφωση του βιβλίου, ωστόσο, καλύπτει την άνοδο του κράτους βιοασφάλειας που καπήλωσε αυτή τη μηχανή για να τη μετατρέψει από ένα κερδοσκοπικό σχέδιο σε μια τελική ανατροπή της συνταγματικής διακυβέρνησης, με τους κύριους ενορχηστρωτές να είναι περισσότερο παρασκηνιακά μέλη του στρατιωτικού-κατασκοπευτικού συμπλέγματος, με ισχυρές διασυνδέσεις με τη CIA. Παρ’ όλα αυτά, ο Φάουτσι και ο Γκέιτς έχουν ακόμη και το χέρι τους σε αυτό το κομμάτι.

Αυτό που πρόκειται να διαβάσετε είναι το πώς βλέπω τον κόσμο όταν τον βλέπω μέσα από τον φακό του βιβλίου του Κένεντι.

Οι ομώνυμοι χαρακτήρες

Ας ξεκινήσουμε περιγράφοντας τους δύο βασικούς χαρακτήρες από τον τίτλο του βιβλίου.

Άντονι Φάουτσι

Ο Φάουτσι είναι διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργιών και Λοιμωδών Νοσημάτων (NIAID), ενός από τα 27 ινστιτούτα και κέντρα που απαρτίζουν τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (NIH), για πάνω από 30 χρόνια. Με ετήσιο μισθό 417.608 δολάρια, ο Fauci είναι ο υψηλότερα αμειβόμενος από το σύνολο των περίπου τεσσάρων εκατομμυρίων ομοσπονδιακών υπαλλήλων. Βγάζει ακόμη περισσότερα χρήματα από τον πρόεδρο. Ωστόσο, αυτός είναι μόνο ο βασικός του μισθός. Οι υπάλληλοι του NIH επιτρέπεται να κερδίζουν δικαιώματα από τις πατέντες που κατέχει το NIH. Κάθε υπάλληλος μπορεί να κερδίζει έως και 150.000 δολάρια ετησίως για κάθε πατέντα. Ο Fauci δεν έχει αποκαλύψει ποτέ στο κοινό από πόσες πατέντες κερδίζει δικαιώματα (αν και η ανάλυση των αμερικανικών πατεντών που φέρουν το όνομά του δείχνει ότι υπάρχουν οκτώ). Αυτό, φυσικά, για να μην αναφερθούμε στις αμοιβές ομιλιών που κερδίζει από εταιρείες των οποίων τα φάρμακα μεσολαβεί για την έγκριση.

Η δημόσια αποστολή του Φάουτσι ως επικεφαλής του NIAID είναι να διερευνήσει και να προλάβει όχι μόνο τις μολυσματικές ασθένειες αλλά και τις αλλεργικές, αυτοάνοσες και χρόνιες ασθένειες. Από το 1989, πέντε χρόνια αφότου ανέλαβε το NIAID, το άσθμα, το έκζεμα, οι τροφικές αλλεργίες, η αλλεργική ρινίτιδα και η αναφυλαξία έχουν εκραγεί. Αυτοάνοσα νοσήματα όπως ο νεανικός διαβήτης, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η νόσος του Γκρέιβς και η νόσος του Κρον ήταν πρακτικά άγνωστα πριν αναλάβει ο Φάουτσι και τώρα αποτελούν επιδημίες. Ο διαγνωσμένος αυτισμός έχει αυξηθεί κατά 100 φορές. Οι χρόνιες ασθένειες ταλαιπωρούσαν το 12,8% των παιδιών όταν ο Φάουτσι ανέλαβε την εξουσία το 1984 και τώρα ταλαιπωρούν το 54% των παιδιών. Κατά την ίδια χρονική περίοδο, η Αμερική από ένα από τα πιο υγιή βιομηχανικά έθνη μετατράπηκε σε ένα από αυτά με την υψηλότερη βρεφική θνησιμότητα και το χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής, ενώ τα παιδιά των Αμερικανών έχασαν επτά μονάδες στο δείκτη νοημοσύνης. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας, η παχυσαρκία, ο διαβήτης και ο προ-διαβήτης θα οδηγήσουν σε εξουθένωση το 85% των Αμερικανών.

Αν και τα στοιχεία αυτά δεν δείχνουν ότι ο Φάουτσι προκάλεσε την παρακμή της δημόσιας υγείας που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της θητείας του, σε οποιονδήποτε άλλο τομέα θα είχε απομακρυνθεί από το αξίωμά του ως αποτυχημένος. Για παράδειγμα, αν ήταν εκλεγμένος αξιωματούχος, ο αντίπαλός του θα ρωτούσε τους ψηφοφόρους “τα παιδιά σας έχουν περισσότερες ή λιγότερες αλλεργίες από ό,τι πριν από τέσσερα χρόνια;” και οι ψηφοφόροι θα τον ξεφορτώνονταν. Αν ήταν ο διευθύνων σύμβουλος μιας εταιρείας που έχανε ένα δολάριο για κάθε χρόνια ασθένεια και κέρδιζε ένα δολάριο για κάθε τέτοια ασθένεια που αποτρέπεται, θα απολυόταν για κακή απόδοση.

Η θητεία του Fauci στο NIAID αποκτά νόημα μόνο όταν τον βλέπουμε υπό διαφορετικό πρίσμα.

Ο Φάουτσι ως Μεσίτης Εξουσίας

Ο Φάουτσι θεωρείται καλύτερα ως μεσίτης εξουσίας. Ελέγχοντας τη ροή των ερευνητικών δολαρίων, κόβοντας τα ερευνητικά δολάρια σε επιστήμονες που στρέφονται προς μη εγκεκριμένες κατευθύνσεις, λογοκρίνοντας τους δημοσιογράφους ότι αν πουν το λάθος πράγμα θα χάσουν την πρόσβαση στους επιστήμονες και επιτρέποντας στις φαρμακευτικές εταιρείες να κάνουν παρανομίες και να τη γλιτώνουν με λάθος επιστήμη όταν είναι με το μέρος του, ο Φάουτσι έχει έναν στρατό επιστημόνων, γιατρών, δημοσιογράφων και εταιρειών που έχουν μάθει να παίζουν το παιχνίδι του. Εάν εκτελούν καλά τις εντολές του, παίρνουν τα ερευνητικά δολάρια ή την πρόσβαση σε επιστήμονες που χρειάζονται. Αν δεν το κάνουν, αποκλείονται.

Το 2010, ο Φάουτσι είπε στον συγγραφέα του Νιου Γιόρκερ, Μάικλ Σπέκτορ, ότι το πολιτικό του εγχειρίδιο ήταν ο Νονός και ότι η αγαπημένη του ατάκα από αυτό ήταν

Ο Φάουτσι ως αυταρχικός

Οι αυταρχικές τάσεις του Φάουτσι αποδεικνύονται καλύτερα από τον χειρισμό του στο θέμα του AIDS, όπου χρησιμοποίησε τον έλεγχο της χρηματοδότησης της έρευνας και τις απειλές προς τους δημοσιογράφους για να καταπνίξει τις διαφωνίες. Η μεγαλομανής δήλωσή του στις 9 Ιουνίου 2021 ότι:

θα μπορούσε να προβλεφθεί πλήρως από τον όλο χειρισμό του με το θέμα του AIDS, κατά τον οποίο αποφάσισε ότι αυτός, και κανένας άλλος, ήταν ο τελικός κριτής της αποδεκτής επιστήμης.

Ο Κένεντι αφιερώνει τέσσερα ολόκληρα κεφάλαια σε αυτό το θέμα. Δεν παίρνει τη θέση ότι ο HIV δεν αποτελεί αιτία του AIDS. “Για την ιστορία”, γράφει, “πιστεύω ότι ο HIV είναι αιτία του AIDS, αλλά… η αιτιώδης συνάφεια είναι πιο περίπλοκη από την επίσημη θεολογία”. Αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι μόνο οι μισοί από τους ασθενείς με AIDS έχουν HIV, ότι τεράστιος αριθμός ατόμων που έχουν μολυνθεί από τον HIV δεν αναπτύσσουν ποτέ AIDS και ότι το AIDS που δεν οφείλεται στον HIV εμφανίζεται συχνά σε ασθενείς με σύνδρομο χρόνιας κόπωσης (CFS), μια σύνδεση που δεν παρακολουθήθηκε ποτέ επαρκώς.

Ο Κένεντι δεν παίρνει θέση σχετικά με το ποιες από τις εναλλακτικές υποθέσεις είναι αληθινές, αλλά περιγράφει έναν αριθμό που πιστεύει ότι έχουν σαφώς αρκετή αξία για να διερευνηθούν. Σε αυτές περιλαμβάνονται:

• η τοξικότητα των νιτρωδών “poppers”, που διακινήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τη φαρμακοβιομηχανία προς τους ομοφυλόφιλους τη δεκαετία του 1980,
• η τοξικότητα του AZT, που χρησιμοποιείται ως φάρμακο για τη θεραπεία του HIV και υποτίθεται ότι καθυστερεί την ανάπτυξη του AIDS,
• άλλων ιών όπως ο ιός του ανθρώπινου έρπητα 6 (HHV6) και το μυκόπλασμα.

Αν και ο Κένεντι δεν ασπάζεται την υπόθεση ότι ο HIV είναι απλώς ένας ελεύθερος καβαλάρης (υποστηρίζεται από τον Πήτερ Ντούεσμπεργκ) ή ότι ο HIV παράγεται εξ ολοκλήρου μέσα από τα ανθρώπινα κύτταρα (υποστηρίζεται από την Ελένη Παπαδοπούλου και τον Βαλ Τέρνερ), πιστεύει ότι αυτές οι υποθέσεις πρέπει να αναγνωριστούν και να εξεταστούν.

Ο Πήτερ Ντούεσμπεργκ, μοριακός βιολόγος του Μπέρκλεϊ και πρωτοπόρος στη γενετική του καρκίνου, είχε λάβει κάθε επιχορήγηση του NIH για την οποία είχε υποβάλει αίτηση πριν από το 1987. Από το 1987, όμως, όταν ήρθε σε σύγκρουση με τον Φάουτσι, κάθε μία από τις 30 προτάσεις του στο NIH απορρίφθηκε. Ο Ντούεσμπεργκ έχει στιγματιστεί ως “αρνητής του AIDS“, [ΚΑΤΙ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΑΥΤΟ!!!]ωστόσο ακόμη και ο Λουκ Μοντανιέ, ο οποίος κέρδισε το βραβείο Νόμπελ το 2008 για την αποκάλυψη του HIV, είχε δηλώσει στο Διεθνές Συνέδριο του Σαν Φρανσίσκο για το AIDS το 1990 ότι “ο HIV μπορεί να είναι καλοήθης”.

Στην πραγματικότητα, ο Φάουτσι διέκοψε ακόμη και τη χρηματοδότηση της έρευνας για τον HHV6, παρόλο που η υπόθεση του HHV6 ξεκίνησε από τον Ρόμπερτ Γκάλο. Ο Γκάλο είχε ουσιαστικά κλέψει τον HIV από τον Μοντανιέ. Χαρακτηρίστηκε ως “από κοινού με τον Μοντανιέ ανακάλυψή του” με συμφωνία της γαλλικής και της αμερικανικής κυβέρνησης, αλλά αντί να μοιραστεί το Νόμπελ με τον Μοντανιέ, υποβλήθηκε σε δύο κυβερνητικές έρευνες δεοντολογίας. Η έρευνα του Γκάλο αποτέλεσε τη βάση για να δηλώσει το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών (μητρική του NIH και του CDC) ότι η έρευνα για το AIDS θα λάμβανε χρηματοδότηση μόνο αν ήταν σύμφωνη με την υπόθεση του HIV, αλλά ακόμη και ο Γκάλο έπεσε αρκετά πάνω στον Φάουτσι ώστε η υπόθεση του HHV6 να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας των μη χρηματοδοτούμενων ερευνών.

Τον Ιούνιο του 1996, ο Φάουτσι διέκοψε ξαφνικά μια μελέτη ύψους 16 εκατομμυρίων δολαρίων, στην οποία συμμετείχαν περίπου 100 ανεξάρτητοι επιστήμονες και η οποία εξέταζε, εν μέρει, γιατί πολλοί άνθρωποι με HIV δεν αναπτύσσουν ποτέ AIDS. Η μελέτη διήρκεσε δύο χρόνια και το περιοδικό Νιούσγουικ ανέφερε ότι η απότομη διακοπή της μελέτης από τον Φάουτσι μπορεί να ήταν αντίποινα για μια ομάδα νεότερων επιστημόνων που επέκρινε το NIH επειδή χρηματοδοτούσε μόνο έρευνες για το AIDS με επίκεντρο τον ιό HIV.

Ο Φάουτσι δεν αφαιρεί απλά τη χρηματοδότηση όταν οι άνθρωποι τον διαψεύδουν. Ασκεί τη δύναμή του και στους δημοσιογράφους. Τον Σεπτέμβριο του 1989, ο Φάουτσι εξέπεμψε μια απειλή προς τους δημοσιογράφους που έδιναν βήμα στον Ντούεσμπεργκ.

Ο Κένεντι ισχυρίζεται ότι ο Φάουτσι διέκοψε κάθε χρηματοδότηση που απειλούσε την επικερδή αυτοκρατορία των φαρμάκων του για το AIDS, η οποία βασιζόταν στη χρήση φαρμάκων όπως το AZT για τη θανάτωση του ιού HIV. Ανεξάρτητα από τα τελικά κίνητρα του Φάουτσι, ο Φάουτσι μετέτρεψε την άσκηση της επιστήμης – η οποία θα έπρεπε να αφορά την ανοιχτή έρευνα – σε μια διαδικασία όπου ο ίδιος αποφάσιζε τα όρια της αποδεκτής έρευνας και οι επιστήμονες και οι δημοσιογράφοι είτε συμμορφώνονταν είτε αποκόπτονταν.

Ο Φάουτσι ως Επιτήδειος και Ανάλγητος Απέναντι στον Πόνο

Ο Κένεντι απεικονίζει τον Fauci ως πανούργο, υπολογιστικό και ανάλγητο απέναντι στον πόνο των άλλων, ιδίως των παιδιών. Αν αυτό είναι ακριβές, θα εξηγούσε σε μεγάλο βαθμό το πως ο Φάουτσι δεν φαίνεται να επηρεάζεται από την εξάπλωση των χρόνιων ασθενειών που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της θητείας του.

Το πιο ανατριχιαστικό παράδειγμα από τα πολλά που αναφέρονται στο βιβλίο είναι τα πειράματά του σε ορφανά και ανάδοχα παιδιά.

Μεταξύ 1998 και 2002, ο Φάουτσι επέβλεψε πειράματα με φάρμακα για το AIDS που διεξήχθησαν σε ανάδοχα παιδιά με HIV, τα περισσότερα από τα οποία ήταν φτωχά και μαύρα ή από τη Λατινική Αμερική, πολλά από τα οποία ήταν ορφανά. Αυτά συνέβησαν στην πόλη της Νέας Υόρκης, στην πολιτεία της Νέας Υόρκης και σε έξι άλλες πολιτείες. Έγιναν υπό την αιγίδα του NIAID με τους πιστούς του Φάουτσι να είναι υπεύθυνοι για την εποπτεία. Μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες όπως η Pfizer, η GlaxoSmithKline, η Genetech και η Chiron/Biocine χρηματοδοτούσαν και πλήρωναν τα κέντρα αναδοχής για τη διάθεση των παιδιών. Τουλάχιστον 465 παιδιά συμμετείχαν στη Νέα Υόρκη και σε περισσότερα από τα δύο τρίτα από αυτά δεν δόθηκε καν ένας συνήγορος, κάτι που είναι κατάφωρα παράνομο. Μεταγενέστερες έρευνες αποκάλυψαν ότι πολλά από τα παιδιά ήταν απολύτως υγιή και σε ορισμένα δεν αποδείχθηκε καν ότι είχαν μολυνθεί από τον ιό HIV.

Τα φάρμακα που χρησιμοποιήθηκαν είναι γνωστό ότι ήταν τοξικά για το DNA, το δέρμα, τα εσωτερικά όργανα, το μυελό των οστών και τον εγκέφαλο. Εάν τα παιδιά αντιστέκονταν στα φάρμακα, τα καθήλωναν και τα χορηγούσαν με το ζόρι. Αν συνέχιζαν να αντιστέκονται, τα μετέφεραν στο νοσοκομείο και τους τα χορηγούσαν με τη βία μέσω στομαχικού σωλήνα. Τουλάχιστον 80 παιδιά στα πειράματα του Μανχάταν πέθαναν και σύμφωνα με πληροφορίες θάφτηκαν σε ομαδικούς τάφους. Σε έναν ομαδικό τάφο που βρέθηκε στο Χόθορν της Νέας Υόρκης, υπήρχε ένας μεγάλος λάκκος καλυμμένος με χλοοτάπητα στον οποίο υπήρχαν περίπου 100 πρόχειρα στοιβαγμένα φέρετρα. Τα περισσότερα από τα φέρετρα περιείχαν περισσότερα από ένα παιδιά. Για τα πειράματα αυτά γυρίστηκε ένα ντοκιμαντέρ του BBC με τίτλο “Τα Παιδιά των Χοίρων της Γουινέας [Guinea Pig Kids]”.

Στις 8 Μαρτίου 2004, το NIH απέρριψε ένα αίτημα του Freedom of Information Act για τις αναφορές ανεπιθύμητων ενεργειών από αυτές τις δοκιμές με την αιτιολογία των εξαιρέσεων των “εμπορικών μυστικών” και της “ιδιωτικής ζωής”. Δύο επακόλουθες έρευνες του FDA και του Office of Human Research Protections επιβεβαίωσαν ότι οι δοκιμές στέρησαν από τα ανάδοχα παιδιά τη νομικά προβλεπόμενη προστασία από τους ερευνητικούς κινδύνους.

Στην απεικόνιση του Κένεντι, ο Φάουτσι φαίνεται να θεωρεί τα μειονεκτούντα παιδιά ως τροφή για μια τεράστια κερδοσκοπική μηχανή, την οποία έχει κατασκευάσει με την καθιέρωσή του ως ο κατεξοχήν μεσίτης εξουσίας της παγκόσμιας επιστήμης και με την αυταρχική φίμωση των διαφωνούντων.

Μπιλ Γκέιτς – Ο Μπιλ Γκέιτς ασχολείται με ένα μόνο αντικείμενο: το μονοπώλιο.

Ειδικεύεται στην απόκτηση μεριδίου αγοράς, άσχετα με το ποιον πρέπει να πηδήξει για να το αποκτήσει.

Ο Γκέιτς συνίδρυσε τη Microsoft το 1975 με τον Πολ Άλεν, τον πιο στενό παιδικό του φίλο. Επτά χρόνια αργότερα ο Άλεν υπέφερε από καρκίνο, με ακτινοβολίες και χημειοθεραπείες. Ο Άλεν άκουσε τον Γκέιτς να συνωμοτεί με τον νέο διευθυντή της Microsoft, τον Στιβ Μπάλμερ, για το πως θα μειωθεί το μερίδιο του Άλεν. Ο Γκέιτς προσπάθησε να τον εξαγοράσει από τη Microsoft με 5 δολάρια ανά μετοχή, αλλά εκείνος αρνήθηκε και αργότερα πούλησε το μερίδιό του όταν η εταιρεία μπήκε στο χρηματιστήριο σε πολύ υψηλότερη τιμή και έφυγε δισεκατομμυριούχος.

Τον Μάιο του 1998, το Υπουργείο Δικαιοσύνης και είκοσι γενικοί εισαγγελείς πολιτειών ξεκίνησαν μια αντιμονοπωλιακή αγωγή κατά της Microsoft, με στόχο τη διάλυσή της. Μετά από έφεση, η διακοπή τελικά απέτυχε και ο Γκέιτς χρεώθηκε με 800.000 δολάρια για τις πρακτικές του κατά του ανταγωνισμού.

Ο Gates εισάγει το μονοπώλιο στη δημόσια υγεία

Ενώ αυτό ήταν ένα χαστούκι για τον πλουσιότερο άνθρωπο του κόσμου, ο Γκέιτς ήθελε να αποκαταστήσει την εικόνα του. Έτσι γεννήθηκε το Πρόγραμμα Παιδικών Εμβολίων με τα πρώτα 100 εκατομμύρια δολάρια. Εκείνη τη χρονιά ο Γκέιτς προσέφερε επίσης μια επιχορήγηση 500 εκατομμυρίων δολαρίων από το Ίδρυμα William H. Gates (που ιδρύθηκε το 1994 και αργότερα, το 2000, μετατράπηκε σε Ίδρυμα Bill και Melinda Gates) στη Διεθνή Πρωτοβουλία για το Εμβόλιο κατά του AIDS (IAVI), που είχε ιδρυθεί δύο χρόνια νωρίτερα από το Ίδρυμα Ροκφέλερ, εγκαινιάζοντας μια νέα παγκόσμια πρωτοβουλία για την ανάπτυξη ενός εμβολίου που θα εξάλειφε το AIDS από προσώπου γης (χωρίς τύχη ακόμη).

Το 2000, ο Γκέιτς κάλεσε τον Φάουτσι σε ένα δείπνο στην έπαυλή του, στη συνέχεια πήρε τον Φάουτσι μόνο του στη βιβλιοθήκη και του είπε:

“Τόνι, διευθύνεις το μεγαλύτερο ινστιτούτο λοιμωδών νοσημάτων στον κόσμο. Και θέλω να είμαι σίγουρος ότι τα χρήματα που ξοδεύω θα είναι καλά ξοδεμένα. Γιατί να μην γνωριστούμε πραγματικά μεταξύ μας; Γιατί δεν γινόμαστε συνεργάτες;”

Ο Γκέιτς συνέχισε να στέλνει σεισμικά κύματα επιρροής στην παγκόσμια πολιτική δημόσιας υγείας κατά τις επόμενες δύο δεκαετίες, χρησιμοποιώντας τα τεράστια χρηματικά του ποσά για να αγοράσει επιρροή, από το να ενεργεί ως ηγέτης της δημόσιας υγείας μέχρι να χρησιμοποιεί τον άμβωνα του νταή και ακόμη και να φαίνεται, στα μάτια ορισμένων, ότι ο ίδιος επέλεξε τον επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ).

Ουσιαστικά, ο Γκέιτς έστρεψε την εμμονή του στο μονοπώλιο από το λογισμικό των υπολογιστών στην παγκόσμια δημόσια υγεία.

Η κληρονομιά της εμπλοκής του στην παγκόσμια δημόσια υγεία είναι ότι μετατόπισε τη διεθνή βοήθεια από τις παραδοσιακές προτεραιότητες της οικονομικής ανάπτυξης και της πρόσβασης σε βασικές ιατρικές συσκευές, βασικά φάρμακα χωρίς πατέντες, τρόφιμα και καθαρό νερό προς την κατεύθυνση της πώλησης ακριβότερων, κατά κανόνα πατενταρισμένων, φαρμάκων και εμβολίων.

Ο Γκέιτς και τα ιδρύματά του κατέχουν μετοχές σε εταιρείες φαρμάκων και εμβολίων όπως οι Merck, GSK, Eli Lilly, Pfizer, Novartis, Sanofi, Gilead, Biogen, AstraZeneca, Moderna, Novavax και Inovio. Έτσι, τα χρήματα επιστρέφουν πίσω στον Γκέιτς.

Το πιο παράλογο παράδειγμα για το πως πρόκειται για πλήρη εκτροπή των προτεραιοτήτων είναι η περίπτωση του εμβολίου της πολιομυελίτιδας. Το 2011 και το 2012 η πολιομυελίτιδα έπληττε μόνο 2-300 άτομα ετησίως στην Ινδία και μόνο 2000 άτομα ετησίως σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Γκέιτς χρησιμοποίησε τα δικά του κεφάλαια καθώς και το νταηλίκι του για να συγκεντρώσει δημόσια κονδύλια από πλούσια και φτωχά έθνη για να εξαλείψει αυτά τα τελευταία κρούσματα μιας ασθένειας που είχε ως επί το πλείστον εξαλειφθεί. Μόνο που χρησιμοποίησε μια φτηνή έκδοση του εμβολίου που περιείχε ζωντανό ιό, ο οποίος από μόνος του έγινε η κύρια αιτία της πολιομυελίτιδας σε όλο τον κόσμο. Τα περιστατικά διαγνωσμένης πολιομυελίτιδας αυξήθηκαν στην Ινδία και ορισμένοι Ινδοί γιατροί κατηγορούν το εμβόλιο ότι επιπλέον παρέλυσε σχεδόν μισό εκατομμύριο παιδιά από “οξεία χαλαρή μυελίτιδα”, μια ασθένεια που παλαιότερα ονομαζόταν “πολιομυελίτιδα” αλλά μετονομάστηκε για να μην υπολογίζονται οι νευρολογικές παρενέργειες που προκαλούνται από το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας ως “πολιομυελίτιδα”.

Εν τω μεταξύ, σε αντίθεση με τα εντελώς γελοία χαμηλά ετήσια παγκόσμια περιστατικά πολιομυελίτιδας, 840 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν αρκετό φαγητό, ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν καθαρό νερό ή πρόσβαση στην αποχέτευση και ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι είναι αναλφάβητοι.

Η εκτροπή της διεθνούς βοήθειας από την οικονομική ανάπτυξη και την πρόσβαση σε βασικές ιατρικές συσκευές, βασικά φάρμακα, τρόφιμα και καθαρό νερό μπορεί να σκοτώνει πολύ περισσότερους ανθρώπους από όσους σώζει.

Ο Κένεντι επικαλείται μια έρευνα των LA Times που διαπιστώνει ότι τα έθνη που λαμβάνουν τα περισσότερα χρήματα του Γκέιτς υφίστανται τη μεγαλύτερη μείωση στην υγεία των παιδιών.

Ο Gates προτάσσει το μονοπώλιο έναντι της δημόσιας υγείας

Το ότι ο Γκέιτς ενδιαφέρεται περισσότερο για το μονοπώλιο παρά για τη διάσωση ανθρώπινων ζωών αποδεικνύεται από την ενεργή υπεράσπιση της πνευματικής ιδιοκτησίας όταν αυτή έρχεται σε σύγκρουση με την πρόσβαση των φτωχών χωρών σε φάρμακα και εμβόλια. Υπερασπίστηκε την πλευρά των πατεντών στον ΠΟΥ στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν ο Νέλσον Μαντέλα προσπαθούσε να αποκτήσει τοπικά παραγόμενα γενόσημα φάρμακα για το AIDS στη Νότια Αφρική, και αντιτάχθηκε ακόμη και σε μεταγενέστερες προσπάθειες για τη δημιουργία πλήρως εθελοντικών δεξαμενών πνευματικής ιδιοκτησίας για τα φάρμακα για το AIDS.

Στα μέσα του 2020, υπήρξε μια κίνηση στον ΠΟΥ για τη δημιουργία μιας εθελοντικής δεξαμενής πνευματικής ιδιοκτησίας γύρω από τα εμβόλια COVID με την ονομασία C-TAP. Ο Γκέιτς το υπονόμευσε προωθώντας το COVID Vaccine Capacity Connector, ένα πρόγραμμα που θα εξασφάλιζε ότι οι πατέντες θα παρέμεναν στους αρχικούς ιδιοκτήτες τους κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε κοινής χρήσης της τεχνολογίας.

Ο Gates προτάσσει τον αποπληθυσμό έναντι της καταπολέμησης του AIDS

Εκτός από την εμμονή του με το μονοπώλιο, ο Γκέιτς εξέφρασε το ενδιαφέρον του για τον αποπληθυσμό του κόσμου ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Εκείνη την εποχή, το Ίδρυμα Γκέιτς συνεργαζόταν με τα Ιδρύματα Rockefeller και Andrew W Mellon, το Συμβούλιο Πληθυσμού του ΟΗΕ και την USAID για τη διανομή υλικού οικογενειακού προγραμματισμού στη Γκάνα. Το 1999, δέσμευσε 2,2 δισεκατομμύρια δολάρια στο Συμβούλιο Πληθυσμού του ΟΗΕ και χρησιμοποίησε 20 εκατομμύρια δολάρια για να βοηθήσει στην ίδρυση του Κέντρου Πληθυσμού του Johns Hopkins. Το 2017, το Ίδρυμα Γκέιτς υιοθέτησε τον στόχο της διανομής της μακροχρόνιας αντισυλληπτικής ένεσης Depo-Provera σε 214 εκατομμύρια γυναίκες σε φτωχές χώρες.

Το 2010, ο Γκέιτς έδωσε μια ομιλία στο TED όπου πρότεινε ότι

Η προφανής πρότασή του ότι τα εμβόλια θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη μείωση του πληθυσμού δημιούργησε υποψίες.

Οι υπερασπιστές του Γκέιτς υποστήριξαν ότι η δήλωσή του ήταν κακοδιατυπωμένη και ότι ο ρόλος των εμβολίων θα ήταν να μειώσουν τη βρεφική θνησιμότητα και έτσι να πείσουν τις φτωχές οικογένειες ότι δεν χρειάζεται να κάνουν τόσα πολλά παιδιά.

Ωστόσο, ένα περιστατικό θέτει αυτό υπό αμφισβήτηση. Αφορά την GAVI, που ιδρύθηκε και χρηματοδοτήθηκε από τον Γκέιτς, η οποία αρχικά ήταν η “Παγκόσμια Συμμαχία για τα Εμβόλια και τις Ανοσοποιήσεις” και αργότερα μετονομάστηκε σε “GAVI, η Συμμαχία για τα Εμβόλια”.

Η GAVI συνεργαζόταν με τον ΠΟΥ και την UNICEF (η Παιδική Βοήθεια των Ηνωμένων Εθνών) για τη διανομή εμβολίων κατά του τετάνου σε γυναίκες στη Γκάνα.

Το 2014, η Διάσκεψη Καθολικών Επισκόπων της Κένυας τους κατηγόρησε ότι έκαναν μυστική εκστρατεία στείρωσης εναντίον αυτών των γυναικών. Τα αντιτετανικά εμβόλια, που συνήθως χορηγούνται κάθε δέκα χρόνια σε όλους, χορηγήθηκαν μόνο σε γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία, συνολικά πέντε φορές, ένα εμβόλιο κάθε έξι μήνες. Οι επίσκοποι υπέβαλαν αργότερα τις ενέσεις σε χημική ανάλυση που έδειξε ότι ήταν μολυσμένες με ανθρώπινη χοριακή γοναδοτροπίνη (hCG). Ο ΠΟΥ και το Ίδρυμα Ροκφέλερ είχαν αρχίσει να ερευνούν τη χρήση συνδυασμών τοξοειδούς τετάνου hCG για την παραγωγή “εμβολίων στείρωσης” ήδη από το 1972. Σύμφωνα με την ανάλυση των επισκόπων, οι γυναίκες αυτές φαίνεται ότι είχαν δοσολογηθεί με τέτοια στειρωτικά εμβόλια χωρίς τη γνώση ή τη συγκατάθεσή τους.

Ο Γκέιτς έχει επίσης ρόλο σε αυτό που ο Κένεντι περιγράφει ως ανήθικη προώθηση των αντισυλληπτικών ενέσεων Depo-Provera στην Αφρική.

Η ένεση Depo-Provera χρησιμοποιείται στις Ηνωμένες Πολιτείες σε συντριπτικό ποσοστό σε φτωχές μαύρες γυναίκες. Η Planned Parenthood στοχεύει ειδικά στις μαύρες και τις Λατίνες στην προώθηση της ένεσης, και εκείνες που τη λαμβάνουν είναι 84% μαύρες και 74% φτωχές. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο FDA απαιτεί το φάρμακο να διανέμεται με προειδοποίηση ότι μπορεί να προκαλέσει θανατηφόρα απώλεια οστών. Υπάρχουν επίσης αναφορές ότι προκαλεί διαταραχές στην έμμηνο ρύση, θρόμβους αίματος, εγκεφαλικό επεισόδιο, αύξηση βάρους, έκτοπη εγκυμοσύνη, κατάθλιψη, απώλεια μαλλιών, προβλήματα λίμπιντο και μόνιμη υπογονιμότητα.

Στην Αφρική, η ένεση διανέμεται χωρίς αυτές τις προειδοποιήσεις. Μια έκθεση του 2011 διαπίστωσε ότι η συνεργασία μεταξύ των Gates, Rockefeller, Mellon, του Συμβουλίου Πληθυσμού και της USAID διένειμε το εμβόλιο σε 9.000 γυναίκες στη Γκάνα χωρίς τη συγκατάθεσή τους, λέγοντάς τους ότι λάμβαναν “υγειονομική περίθαλψη ρουτίνας” ή “κοινωνικές παρακολουθήσεις”. Σύμφωνα με την έκθεση, ωστόσο, εν αγνοία τους συμμετείχαν σε ένα εξαετές πείραμα για την ασφάλεια της ένεσης. Χρησιμοποιώντας αυτή τη μελέτη ως απόδειξη της ασφάλειάς της, ο Γκέιτς επέκτεινε τη χρήση του εμβολίου σε 12 εκατομμύρια ακόμη αφρικανικές γυναίκες.

Αυτό που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι οι γυναίκες που λαμβάνουν Depo-Provera έχουν πολύ υψηλότερο κίνδυνο να προσβληθούν από τον ιό HIV. Αυτό δίνει μια νέα τροπή στην προώθηση των φαρμάκων κατά του AIDS και του εμβολίου κατά του AIDS από τον Γκέιτς:

• Πρώτον, ο Γκέιτς τοποθετεί τον αποπληθυσμό πάνω από την πρόληψη του HIV.
• Δεύτερον, ο Γκέιτς μπορεί ακόμη και να επωφεληθεί από την αύξηση του HIV ως παράπλευρη απώλεια από τα εμβόλια ελέγχου των γεννήσεων. Άλλωστε, αυξάνει τη ζήτηση για τα φάρμακα και τα εμβόλια από τη διανομή των οποίων κερδίζει ο Γκέιτς.

Έτσι, ο συνολικός ρόλος του Γκέιτς στην παγκόσμια δημόσια υγεία είναι να αποκτήσει μονοπωλιακή δύναμη επί των ιδρυμάτων δημόσιας υγείας και της διανομής φαρμάκων και εμβολίων, περιορίζοντας παράλληλα την αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, ενδεχομένως εις βάρος της αύξησης της νοσηρότητας και της θνησιμότητας σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ανατομία της Παγκόσμιας Φαρμακευτικής Μηχανής

Ο Κένεντι χρησιμοποιεί τον γνωστό όρο “Big Pharma” στον τίτλο του. Μου φαίνεται, ωστόσο, ότι κατά τη διάρκεια εννέα κεφαλαίων – κεφάλαια 2 έως 10 – χαρτογραφεί ένα παγκόσμιο σύστημα που είναι πολύ πιο συγκεκριμένο από το να είναι απλώς “Μεγάλη”. Πιστεύω ότι αυτό το σύστημα αξίζει ένα όνομα, γι’ αυτό και το βαφτίζω συντηρητικά “The Global Pharma Machine” (Η Παγκόσμια Φαρμακευτική Μηχανή).

Αυτό που ακολουθεί είναι η βασική ανατομία αυτής της μηχανής, όπως τη συλλαμβάνω από αυτά τα εννέα κεφάλαια.

Το CDC και το NIAID λειτουργούν ως εκκολαπτήρια για φάρμακα και εμβόλια.

Το μοντέλο αυτό ισχύει γενικά για όλους τους οργανισμούς του Υπουργείου Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών (HHS) που χρηματοδοτούν την έρευνα. Σε αυτούς περιλαμβάνονται το CDC καθώς και το NIAID και τα άλλα ινστιτούτα του NIH.

Ακολουθεί ένα τυπικό παράδειγμα για το πώς λειτουργεί αυτό.

Το NIAID χρηματοδοτεί τη βασική επιστήμη για ένα νέο υποψήφιο φαρμακευτικό προϊόν και το κατοχυρώνει με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Μόλις το υποψήφιο φάρμακο φανεί πολλά υποσχόμενο, το NIAID το παραδίδει σε ένα δίκτυο περίπου 1.300 κύριων ερευνητών (PIs) που εργάζονται για πανεπιστήμια για τη διεξαγωγή κλινικών δοκιμών για λογαριασμό των φαρμακευτικών εταιρειών που θα καταλήξουν να πωλούν το φάρμακο και οι οποίες παρέχουν το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης. Το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών (HHS), η μητρική εταιρεία τόσο του CDC όσο και του NIAID, μεταβιβάζει στη συνέχεια ένα μέρος των δικαιωμάτων ευρεσιτεχνίας μέσω του Γραφείου Μεταφοράς Τεχνολογίας στους ενδιαφερόμενους φορείς: αυτοί μπορεί να περιλαμβάνουν δημόσιους υπαλλήλους στο NIAID, τα πανεπιστήμια που φιλοξενούν την έρευνα των PIs και τις φαρμακευτικές εταιρείες. Τα πανεπιστήμια μπορούν στη συνέχεια να μοιραστούν τα δικαιώματα ευρεσιτεχνίας με τους ερευνητές.

Στο NIAID, το CDC και τους άλλους οργανισμούς που υπάγονται στο HHS, ανήκουν 4.400 διπλώματα ευρεσιτεχνίας.

Ωστόσο, ενεργώντας ως έμπιστος έξι προέδρων, ο Fauci έχει μεσολαβήσει για τη ροή δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων περισσότερο από ό,τι υποδηλώνει ο αριθμός αυτός.

Οι ιδιωτικοί ερευνητές (PIs) κυριαρχούν στις κανονιστικές αποφάσεις.

Η χρηματοδότηση και η πνευματική ιδιοκτησία συνδέουν τα συμφέροντα του NIAID/CDC, των πανεπιστημίων και των ερευνητών τους και των φαρμακευτικών εταιρειών.

Συνήθως, οι ερευνητές συνεργάζονται με μία μόνο φαρμακευτική εταιρεία. Συνεπώς, η πρώτη τους πίστη είναι προς την εταιρεία αυτή. Ωστόσο, ο ερευνητής, το πανεπιστήμιο και η φαρμακευτική εταιρεία μοιράζονται όλοι την αφοσίωση προς τον ομοσπονδιακό οργανισμό που τους παρέχει εκκολαπτόμενα υποψήφια φάρμακα και εμβόλια και πνευματική ιδιοκτησία.

Αυτοί οι πιστοί ερευνητές κυριαρχούν στις ρυθμιστικές διαδικασίες, στελεχώνοντας επιτροπές όπως η Συμβουλευτική Επιτροπή Εμβολίων και Συναφών Βιολογικών Προϊόντων (VRBPAC) του FDA και η Συμβουλευτική Επιτροπή για τις Πρακτικές Ανοσοποίησης (ACIP) του CDC. Ως εκ τούτου, εξασφαλίζουν την κυριαρχία της προοπτικής της φαρμακευτικής βιομηχανίας σε όλη τη ρυθμιστική διαδικασία.

Οι ερευνητές, τα φαρμακευτικά δολάρια και ο Γκέιτς ελέγχουν τα ΜΜΕ.

Ανάμεσα σε αυτούς τους πιστούς στη φαρμακοβιομηχανία ερευνητές επιλέγονται οι λίγοι που χρησιμεύουν ως τηλεοπτικές προσωπικότητες, όπου χαρακτηρίζονται ως κορυφαίοι ειδικοί που παρέχουν σωστές πληροφορίες και χλευάζουν την “παραπληροφόρηση”.

Ο Φάουτσι, φυσικά, είναι ο ειδικός όλων των τηλεοπτικών ειδικών: αυτός που είναι ο ίδιος η επιστήμη.

Εν τω μεταξύ, η φαρμακοβιομηχανία παρέχει το 75% των τηλεοπτικών διαφημιστικών εσόδων, πράγμα που σημαίνει ότι η φαρμακοβιομηχανία κυριολεκτικά πληρώνει τους μισθούς των παρουσιαστών και όλων των άλλων στο πλατό.

Ο ίδιος ο Γκέιτς έχει ξοδέψει τουλάχιστον 250 εκατομμύρια δολάρια για να χρηματοδοτήσει τη δημοσιογραφία, τη δημοσιογραφική εκπαίδευση και τον “έλεγχο των γεγονότων”. Το Ίδρυμα Γκέιτς φιλοξενεί τακτικά συναντήσεις “στρατηγικών εταίρων των μέσων ενημέρωσης” στην έδρα του στο Σιάτλ με στόχο τη βελτίωση της αφήγησης των μέσων ενημέρωσης γύρω από τις δραστηριότητες του ιδρύματος στον τομέα της δημόσιας υγείας.

(Προσωπικά θα πρόσθετα εδώ ότι η κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών έχει επίσης βάλει το χέρι της σε εταιρείες “ελέγχου των γεγονότων”. Για παράδειγμα, η NewsGuard ανήκει σε μια φαρμακευτική εταιρεία δημοσίων σχέσεων και συμβουλεύεται από τον εφευρέτη του προγράμματος υποκλοπών χωρίς ένταλμα της NSA).

Κάπου εδώ εντάσσεται και οι εταιρείες της Μεγάλης Τεχνολογίας. Η Google, για παράδειγμα, μέσω της μητρικής της εταιρείας Alphabet, έχει επικερδείς σχέσεις με όλες τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες και κατέχει άμεσα αρκετές μικρότερες εταιρείες εμβολίων.

——–

Η συνέχεια στο επόμενο (τρίτο) επεισόδιο…

Επεισόδιο 3/3

Συνέχεια του άρθρου: Ο Φάουτσι, ο Γκέιτς και το κράτος της βιοασφάλειας, όπως το αφηγείται ο Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζούνιορ

Ακολουθήστε την ασπίδα ευθύνης.

Οι ασπίδες ευθύνης προστατεύουν και δίνουν κίνητρα για τη διανομή μη ασφαλών προϊόντων, αλλά από την άποψη της φαρμακοβιομηχανίας προστατεύουν τα κέρδη τους από το να φαγωθούν από τις αγωγές.

Εντός των Ηνωμένων Πολιτειών, μια συνολική ασπίδα ευθύνης για τα εμβόλια παρέχεται από τον Εθνικό Νόμο περί Τραυματισμών από Παιδικά Εμβόλια του 1986 σε κάθε εμβόλιο που προστίθεται στο πρόγραμμα του CDC για παιδιά ή έγκυες γυναίκες. Από τη στιγμή που εντάσσεται στο πρόγραμμα για παιδιά ή έγκυες γυναίκες, η ασπίδα ευθύνης ισχύει για όλους τους Αμερικανούς, ακόμη και για ενήλικες άνδρες.

Προστασία ευθύνης παρέχεται επίσης για τα φάρμακα και τα εμβόλια που αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια πανδημιών που κηρύσσονται από τον νόμο περί δημόσιας ετοιμότητας και ετοιμότητας έκτακτης ανάγκης (PREP) του 2005, εφόσον η κηρυχθείσα έκτακτη ανάγκη δεν έχει υφιστάμενες θεραπείες που να μπορούν να χρησιμοποιηθούν νωρίς στην πορεία της νόσου.

Αυτές οι ασπίδες ευθύνης δεν είναι σε καμία περίπτωση ανάλογες με την ανάληψη ασφαλιστικών κινδύνων. Σκοπός τους είναι να παρέχουν ευθύνη για προϊόντα που οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν θα δέχονταν ποτέ να αναλάβουν. Στην πραγματικότητα, ο νόμος του 1986 ήταν μια απάντηση στην κατάρρευση των ασφαλιστικών αγορών για τα εμβόλια μετά από μια μελέτη του 1983 που διαπίστωσε ότι το εμβόλιο DTP σκότωνε ένα στα 300 μωρά που το έπαιρναν.

Ενώ αυτές οι πράξεις προστατεύουν τις αμερικανικές φαρμακευτικές εταιρείες από το να μηνύονται από Αμερικανούς, δεν εγγυώνται προστασία της ευθύνης για τα προϊόντα τους που διανέμονται στο εξωτερικό. Ο Νόμος περί Αλλοδαπών Αδικοπραξιών θα επέτρεπε σε μη Αμερικανούς να μηνύουν αμερικανικές εταιρείες, ανεξάρτητα από την προστασία της ευθύνης που περιγράφεται παραπάνω. Αυτό απαιτεί πιο δημιουργικές λύσεις. Για παράδειγμα, η Pfizer διανέμει το Depo-Provera στην Αφρική μέσω της χρηματοδοτούμενης από την Gates PATH, μιας παγκόσμιας οργάνωσης που υπάγεται στη ρυθμιστική δικαιοδοσία του ΠΟΥ. Η χρήση ενός διεθνούς υποκατάστατου για τη διανομή των ενέσεων επιτρέπει στην Pfizer να αποκλείσει τις προειδοποιήσεις του FDA για τη θανατηφόρα απώλεια οστών χωρίς να μηνύεται από τους επιζώντες οποιουδήποτε πεθαίνει από απώλεια οστών μέσω του νόμου περί αλλοδαπών αδικοπραξιών.

Αυτές οι ασπίδες ευθύνης παρέχουν σημαντικά κίνητρα για την προσθήκη εμβολίων στο πρόγραμμα του CDC, καθώς αυτά έχουν ως αποτέλεσμα τον σχεδόν καθολικό εμβολιασμό των παιδιών αλλά και την πλήρη προστασία από κάθε ευθύνη. Παρέχουν επίσης κίνητρα για την επείγουσα χρήση φαρμάκων και εμβολίων στο πλαίσιο του νόμου PREP και τη δημιουργική αποφυγή της ευθύνης σε ξένες χώρες.

Ο Γκέιτς ελέγχει τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Ο Γκέιτς διανέμει τη χρηματοδότηση στον ΠΟΥ μέσω ενός συνόλου οργανώσεων.

Σε αυτούς περιλαμβάνονται το Ίδρυμα Γκέιτς, η UNICEF (το Χρηματοδοτικό Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τα παιδιά), η GAVI (αρχικά η “Παγκόσμια Συμμαχία για τα Εμβόλια και τις Ανοσοποιήσεις”, η οποία τώρα μετονομάζεται σε “Gavi, η Συμμαχία Εμβολίων”), η SAGE (η Στρατηγική Συμβουλευτική Ομάδα Εμπειρογνωμόνων, η οποία συμβουλεύει τον ΠΟΥ σχετικά με τα εμβόλια) και η Διεθνής Οργάνωση Ρόταρυ.

Η συνολική ετήσια χρηματοδότηση του Γκέιτς ανέρχεται σε 1 δισεκατομμύριο δολάρια, περίπου το 18% του συνολικού προϋπολογισμού του ΠΟΥ.

Η SAGE στελεχώνεται επίσης από εμπειρογνώμονες που χρηματοδοτούνται από τον Γκέιτς, επεκτείνοντας ακόμη περισσότερο την επιρροή του στην πολιτική τους για τα εμβόλια.

Η εκλογή του Τέντρος Αντχάνομ Γκεμπρεγιέσους ως Γενικού Διευθυντή του ΠΟΥ φάνηκε να αντικατοπτρίζει τη δύναμη του Γκέιτς. Είναι το πρώτο άτομο στη θέση αυτή που δεν έχει πτυχίο ιατρικής, αλλά ήταν κοντά στον Γκέιτς όταν ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου του GAVI και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Παγκόσμιου Ταμείου, τα οποία ιδρύθηκαν και χρηματοδοτήθηκαν από τον Γκέιτς.

Η GAVI ανακατευθύνει τη διεθνή βοήθεια προς την κατεύθυνση της δέσμευσης των φτωχών χωρών σε χρέη που σχετίζονται με τον εμβολιασμό.

Η ιδρυθείσα και χρηματοδοτούμενη από τον Γκέιτς GAVI λειτουργεί ως διεθνής τράπεζα που δεσμεύει τις φτωχές χώρες σε χρέη που σχετίζονται με τον εμβολιασμό. Ο ΠΟΥ πιέζει τη φτωχή χώρα να αγοράσει το εμβόλιο με χρέος. Η GAVI συνυπογράφει το χρέος με χρηματοδότηση που παρέχεται από τις πλούσιες χώρες-χορηγούς.

Έτσι, η GAVI επιταχύνει τη μετατόπιση που προκάλεσε ο Γκέιτς από τις παραδοσιακές μορφές βοήθειας (φτηνά φάρμακα χωρίς πατέντα, βασικές ιατρικές προμήθειες, οικονομική ανάπτυξη και πρόσβαση σε τρόφιμα και καθαρό νερό) προς ακριβότερα φάρμακα και εμβόλια, αλλά εστιάζει πιο συγκεκριμένα στο να δεσμεύσει αυτές τις χώρες σε χρέος που σχετίζεται με το εμβόλιο.

Ανάθεση σε τρίτους ανήθικων δοκιμών και διοχέτευση τοξικών φαρμακευτικών προϊόντων σε φτωχές χώρες.

Οι φαρμακευτικές εταιρείες δαπανούν το 90% των κονδυλίων τους για έρευνα και ανάπτυξη σε κλινικές δοκιμές φάσης ΙΙΙ, και οι δοκιμές αυτές πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια της περιόδου κατά την οποία η πατέντα είναι ενεργή. Ως αποτέλεσμα, οτιδήποτε καθυστερεί μια κλινική δοκιμή, όπως ένα ανεπιθύμητο συμβάν, μειώνει το χρονικό διάστημα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί η πατέντα για την πώληση ακριβών προϊόντων.

Στη δεκαετία του 1980, οι εταιρείες αυτές άρχισαν να μεταφέρουν τις κλινικές δοκιμές σε φτωχές χώρες, ιδίως στην Αφρική, όπου μπορούσαν να πληρώνουν τα υποκείμενα λιγότερο για τη συμμετοχή τους και να μειώνουν τα δεοντολογικά τους πρότυπα και να ξεφεύγουν εύκολα με παραβιάσεις.

Φαρμακευτικά προϊόντα που έχουν λήξει, είναι ελαττωματικά ή πολύ τοξικά για να χρησιμοποιηθούν στις πλούσιες δυτικές χώρες συχνά διοχετεύονται στις φτωχές χώρες της Αφρικής, της Ασίας και της Κεντρικής Αμερικής. Αυτό επιταχύνθηκε καθώς αυξήθηκε η επιρροή του Γκέιτς στον ΠΟΥ. Ο ΠΟΥ συνδέει τη χρηματοδότηση στις φτωχές χώρες με βάση την απορρόφηση των εμβολίων, γεγονός που πιέζει τις χώρες να λειτουργούν ως βαλβίδες εκτόνωσης για το παγκόσμιο απόθεμα εμβολίων χαμηλής ποιότητας.

Αυτή είναι η Παγκόσμια Φαρμακευτική Μηχανή με μια ευρεία προσέγγιση.

Για να τα βάλουμε όλα μαζί:

• Οι οργανισμοί HHS, όπως το CDC και το NIAID, λειτουργούν ως εκκολαπτήρια για φάρμακα και εμβόλια. Οι δημόσιοι υπάλληλοί τους επωφελούνται από τα δικαιώματα των πατεντών. Ο Φάουτσι διαχειρίζεται ένα τεράστιο κομμάτι της χρηματοδότησης που το διευκολύνει αυτό.
• Τα πανεπιστήμια και συχνά οι ερευνητές τους μοιράζονται τα δικαιώματα των πατεντών. Τα ερευνητικά ινστιτούτα κυριαρχούν στην κανονιστική έγκριση και λειτουργούν ως εμπειρογνώμονες στον Τύπο, με επικεφαλής τον Φάουτσι.
• Η φαρμακευτική χρηματοδότηση πληρώνει τους μισθούς όλων στην τηλεόραση και η εκπαίδευση μέσω του Γκέιτς βελτιώνει την αφήγηση των μέσων ενημέρωσης προς όφελός του.
• Οι φαρμακευτικές εταιρείες χρησιμοποιούν ασπίδες ευθύνης όπου μπορούν για να προστατευθούν από αγωγές για μη ασφαλή προϊόντα.
• Ο Γκέιτς έχει προωθήσει τα παγκόσμια θεσμικά όργανα προς την κατεύθυνση της πρόσδεσης ολόκληρου του κόσμου σε εμβόλια και φάρμακα υψηλού κόστους, συχνά εις βάρος των βασικών αναγκών, και σε ορισμένες περιπτώσεις τους εγκλωβίζει σε χρέη που σχετίζονται με τα εμβόλια.
• Η δοκιμή φαρμάκων και εμβολίων σε φτωχές χώρες μειώνει το κόστος που συνδέεται με την έρευνα, συχνά εις βάρος των ηθικών προτύπων και της ασφάλειας των υποκειμένων, και παρατείνει τη διάρκεια ζωής των πατεντών. Οι χώρες αυτές λειτουργούν στη συνέχεια ως βαλβίδα εκτόνωσης για την απορρόφηση αποθεμάτων ληγμένων, ελαττωματικών ή μη ασφαλών φαρμάκων και εμβολίων που δεν θα μπορούσαν να διανεμηθούν στις ανεπτυγμένες χώρες.

Η άνοδος του κράτους βιοασφάλειας

Βρισκόμαστε στη μέση της ανόδου του κράτους της βιοασφάλειας, οπότε πολλά από αυτά εξελίσσονται μπροστά στα μάτια μας. Ωστόσο, η εξάπλωση των lockdowns, της καταστολής του λόγου, της κοινωνικής αποστασιοποίησης, της αναγκαστικής συγκάλυψης και της παρακολούθησης και εντοπισμού έχει σαφή προέλευση από δύο δεκαετίες προσομοίωσης “σχεδιασμού σεναρίων” που εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά στις μολυσματικές ασθένειες λίγο πριν από την 11η Σεπτεμβρίου και επιταχύνθηκαν δραματικά κατά το έτος που προηγήθηκε του COVID. Σε αυτές τις προσομοιώσεις συμμετείχαν συχνά γνωστά ονόματα όπως οι Φάουτσι, Γκέιτς, Τζονς Χόπκινς και το Ίδρυμα Ροκφέλερ.

Ο πρώην αξιωματικός της CIA και πληροφοριοδότης Κέβιν Σιπ περιέγραψε αυτές τις προσομοιώσεις σχεδιασμού σεναρίων ως “ασκήσεις πλύσης εγκεφάλου” στις οποίες “χιλιάδες αξιωματούχοι της δημόσιας υγείας και της επιβολής του νόμου … συμμετέχουν στην καταστροφή του νομοσχεδίου περί δικαιωμάτων των ΗΠΑ”.

Δύο αρχιτέκτονες αυτού του σχεδιασμού σεναρίων χρήζουν ιδιαίτερης μνείας: Ο Πήτερ Σβαρτς και ο Ρόμπερτ Κάντλεκ.

Πήτερ Σβαρτς [Peter Schwartz]

Ο Πήτερ Σβαρτς έχει βαθιές διασυνδέσεις τόσο με τη CIA όσο και με τον κόσμο της τεχνολογίας.

Το 1972, ο Σβαρτς εντάχθηκε στην Ερευνητική Πρωτοβουλία του Στάνφορντ και αργότερα ανέλαβε τη διεύθυνσή της, την εποχή που φιλοξενούσε το πρόγραμμα MKUltra της CIA για τη μελέτη τεχνικών ψυχολογικού πολέμου που περιλάμβαναν προπαγάνδα, έλεγχο του νου και βασανιστήρια.

Στη συνέχεια έφυγε για να γίνει επικεφαλής του τμήματος προγραμματισμού για την εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου Shell. Οι προσομοιώσεις σχεδιασμού σεναρίων χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά από τον στρατό στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά εισήλθαν στον εταιρικό κόσμο τη δεκαετία του ’70 και του ’80. Ο Σβαρτς πρωτοστάτησε στον σχεδιασμό σεναρίων στη Shell και στη συνέχεια συνίδρυσε το Global Business Network το 1987 για να χρησιμοποιήσει τη διαδικασία για τη Shell και άλλους εταιρικούς πελάτες. Αυτό συνέπεσε με την περίοδο κατά την οποία η Shell είχε μεγάλες πετρελαϊκές συμμετοχές στη Νιγηρία και η κυβέρνηση της Νιγηρίας καταδίωκε περιβαλλοντικούς ακτιβιστές που αντιδρούσαν στις δραστηριότητες της Shell και μάλιστα εκτέλεσε έναν από αυτούς με στρατιωτικό δικαστήριο.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Σβαρτς προσπάθησε να στρατολογήσει τον Κεν Μακάρθι, έναν επιχειρηματία που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εκμετάλλευση του Διαδικτύου, σε ένα ερευνητικό έργο που αφορούσε την “αποδυνάμωση των φυλετικών και οικογενειακών δομών” σε μια χώρα της Δυτικής Αφρικής “για λογαριασμό μιας ομοσπονδιακής κυβέρνησης”. Ο Μακάρθι βρήκε την πρόταση ενοχλητική και αρνήθηκε τη συμμετοχή.

Το 1993, ο Σβαρτς διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ίδρυση του περιοδικού Wired. Η αρχική του χρηματοδότηση προήλθε από τον Νίκολας Νεγκροπόντε, του οποίου ο αδελφός Τζον διορίστηκε αργότερα από τον Τζορτζ Μπους ως ο πρώτος διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, μια θέση τόσο ισχυρή που ακόμη και ο διευθυντής της CIA αναφέρεται απευθείας σε αυτήν. Το Wired αντέγραψε την εμφάνιση και την αίσθηση του Mondo 2000, του αρχικού περιοδικού τεχνολογίας και πολιτισμού της περιοχής του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο. Ωστόσο, μετατόπισε τη στάση του από τον προοδευτικό ιδεαλισμό προς την εξύμνηση των στρατιωτικών, των μυστικών υπηρεσιών και των εταιρικών επιτευγμάτων. Ο Τίμοθι Λίρι το αποκάλεσε “η απάντηση της CIA στο Mondo 2000” και πολλοί υπέθεσαν ότι επρόκειτο για μια επιχείρηση βιτρίνας της CIA που είχε σκοπό να διεισδύσει στα μυαλά και τις καρδιές της τεχνολογικής κοινότητας.

Πράγματι, το Wired έγινε γνωστό γύρω στο 2000, όταν η CIA ίδρυσε την In-Q-Tel, μια επενδυτική εταιρεία που της επέτρεπε να διεισδύει σε τεχνολογικές νεοσύστατες επιχειρήσεις.

Οι διευθύνοντες σύμβουλοι που αποδέχθηκαν συμβόλαια της In-Q-Tel έγιναν ανάμεσα στους περίπου 4,8 εκατομμύρια Αμερικανούς που υπόκεινται σε “Κρατικά Μυστικά Συμβόλαια”, οι οποίοι μπορούν να οδηγηθούν στη φυλακή για είκοσι χρόνια και να κατασχεθεί η περιουσία τους και μόνο επειδή μίλησαν για το συμβόλαιο.

Ο Σβαρτς φαινόταν να είναι εκπληκτικά καλός στο να προβλέπει πράγματα. Το έτος 2000, συμμετείχε σε μια μελέτη της Γερουσίας όπου εκτίμησε “την τρομακτική πιθανότητα τρομοκράτες να πετάξουν αεροπλάνα στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου”.

Ο Σβαρτς θα λειτουργούσε αργότερα ως συγγραφέας της προσομοίωσης “Lockstep” του 2010 που χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Ροκφέλερ.

Ρόμπερτ Κάντλετς [Robert Kadlec]

Ο Ρόμπερτ Κάντλεκ είναι γιατρός και συνταξιούχος συνταγματάρχης της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ. Ο Κάντλεκ έγινε υπέρμαχος της στρατιωτικής στρατηγικής άμυνας κατά των βιολογικών όπλων τη δεκαετία του 1990. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, γενικά περιτριγυριζόταν και συνεργαζόταν με άτομα από την κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών.

Ο Κάντλεκ άρχισε να σχεδιάζει σενάρια για την ευλογιά με το Κέντρο Πολιτικών Στρατηγικών Βιοάμυνας του Τζονς Χόπκινς και το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών το 1999. Η Τάρα Ο’Τουλ, η οποία είχε διατελέσει διευθύντρια της In-Q-Tel της CIA, ήταν συνιδρύτρια του Κέντρου Τζονς Χόπκινς, ανώτερη συνεργάτης και έγινε η δεύτερη διευθύντριά του. Ο τρίτος διευθυντής του ήταν ο Τομ Ίνγκλεσμπι.

Οι Ίνγκλεσμπι, Ο’Τουλ και Τζονς Χόπκινς θα βρεθούν επανειλημμένα σε εκδηλώσεις σχεδιασμού σεναρίων στη συνέχεια.

Ο Κάντλεκ ήταν ο επικεφαλής διοργανωτής της προσομοίωσης του Πενταγώνου “Σκοτεινός Χειμώνας” του 2001, η οποία είχε μεγάλη συμμετοχή της CIA. Ακολούθησαν πολλές προσομοιώσεις σχεδιασμού σεναρίων τα επόμενα είκοσι χρόνια, και η συμμετοχή της CIA ήταν ένα σημαντικό χαρακτηριστικό όλων αυτών.

Το 2004, συνέταξε και έπεισε το Κογκρέσο να περάσει τον νόμο του 2004 για την ασφάλεια της δημόσιας υγείας και την ετοιμότητα για τη βιοτρομοκρατία, ο οποίος καθιέρωσε ένα “εθνικό απόθεμα” φαρμάκων, εμβολίων, συσκευών και υλικών ύψους 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων που θα χρειάζονταν σε μια βιοτρομοκρατική επίθεση. 

Ο Κάντλεκ βοήθησε επίσης στη σύνταξη του νόμου Project Bioshield Act, που ψηφίστηκε την ίδια εβδομάδα, με τον οποίο ιδρύθηκε η Αρχή Προηγμένης Έρευνας και Ανάπτυξης Βιοϊατρικής (BARDA), η οποία χρηματοδοτεί την ανάπτυξη τεχνολογιών που μπορούν να προστεθούν στο απόθεμα.

Ο Τραμπ τον διόρισε βοηθό Υπουργό Ετοιμότητας και Αντιμετώπισης από τον Αύγουστο του 2017 έως τον Ιανουάριο του 2021. Αυτό τον έθεσε σε ηγετική θέση για τη διαχείριση της αντιμετώπισης του COVID-19 όταν ήρθε εκείνη η ώρα.

Τουλάχιστον από την εποχή της προσομοίωσης ευλογιάς του Κάντλεκ το 1999 στο Τζονς Χόπκινς, το επίκεντρο ήταν η μάσκα και οι εντολές εμβολίων, τα λοκντάουν, ο εντοπισμός και η ανίχνευση και η λογοκρισία. Η σταδιοδρομία του Κάντλεκ είναι επομένως αξιοσημείωτη, καθώς διαχειρίστηκε το πρόγραμμα ΚΟΒΙΝΤ-19 επί Τραμπ, ενώ είχε προωθήσει τέτοιου είδους ενέργειες είκοσι και πλέον χρόνια νωρίτερα.

Δύο δεκαετίες σχεδιασμού σεναρίων

Ο Kennedy περιγράφει 16 συγκεκριμένες εκδηλώσεις σχεδιασμού σεναρίων. Αυτά περιλαμβάνουν την προσομοίωση:

• Kadlec/Johns Hopkins του 1999,
• TOPOFF (2000),
• Dark Winter (2001), Atlantic Storm (2003),
• TOPOFF 2 (2003),
• Global Mercury (2003),
• Atlantic Storm (2005),
• TOPOFF 3 (2005),
• SCL Simulation (2005),
• TOPOFF 4 (2007),
• Lockstep (2010),
• MARS (2017),
• SPARS (2017),
• Clade X (2018),
• Crimson Contagion (2019) και
• Event 201 (2019).

Σας συνιστώ να διαβάσετε ολόκληρο το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου, αν δεν διαβάσετε τίποτε άλλο, όπου αυτά καλύπτονται λεπτομερώς. Ακολουθούν μερικά από τα σημαντικότερα σημεία:

• Οι προσομοιώσεις TOPOFF πρωτοστάτησαν στις αποφάσεις “παραμονής στο σπίτι” ως απάντηση σε προσομοιωμένες επιθέσεις με βιολογικά όπλα. Ξεκίνησαν το 2000 με το Υπουργείο Δικαιοσύνης, το FBI και τη FEMA. Καθώς όμως προχωρούσαν, στρατολογούσαν όλο και περισσότερους κρατικούς και τοπικούς αξιωματούχους, ακόμη και ξένες κυβερνήσεις. Μεγάλωσαν και συμπεριέλαβαν 250 ομοσπονδιακές, πολιτειακές και τοπικές υπηρεσίες, επιχειρήσεις και ομάδες εθελοντών και 23.000 συμμετέχοντες. Η δεύτερη προσομοίωση το 2003 έφερε την καναδική κυβέρνηση και η τρίτη το 2005 συντόνισε τον Καναδά και το Ηνωμένο Βασίλειο.
• Η προσομοίωση SCL 2005 ήταν μια εκδήλωση του ιδιωτικού τομέα σε μια ετήσια έκθεση στρατιωτικής τεχνολογίας του Ηνωμένου Βασιλείου. Συμμετείχαν επιστήμονες που μπορούσαν να δουν τα συμπτώματα απειλής επιδημίας ευλογιάς, αλλά γνώριζαν ότι δεν θα μπορούσαν να πείσουν τον πληθυσμό να συμμορφωθεί με το λοκντάουν μόνο με βάση αυτό το δεδομένο. Μια εταιρεία μέσων ενημέρωσης παρεμβαίνει για να σώσει την κατάσταση με μια εκστρατεία παραπληροφόρησης για να διαδώσει το ψέμα ότι έχει εξαπολυθεί ένα σύννεφο τοξικών χημικών ουσιών. Αυτό οδηγεί τον πληθυσμό να συμμορφωθεί.
• Στην προσομοίωση “Lockstep” του 2010 του Σβαρτς που χρηματοδοτήθηκε από τον Ροκφέλερ, ένα νέο στέλεχος γρίπης οδηγεί τους παγκόσμιους ηγέτες να επιβάλουν υποχρεωτικές μάσκες και ελέγχους θερμοκρασίας. Και μετά αυτή η ανατριχιαστική παράγραφος: “Ακόμη και μετά την εξασθένιση της πανδημίας, αυτός ο πιο αυταρχικός έλεγχος και η εποπτεία των πολιτών και των δραστηριοτήτων τους παρέμεινε και μάλιστα εντάθηκε. Προκειμένου να προστατευτούν από την εξάπλωση των όλο και πιο παγκόσμιων προβλημάτων -από τις πανδημίες και τη διεθνική τρομοκρατία μέχρι τις περιβαλλοντικές κρίσεις και την αυξανόμενη φτώχεια- οι ηγέτες σε όλο τον κόσμο πήραν μια πιο σταθερή στάση στην εξουσία”.
• Η προσομοίωση MARS 2017 επέκτεινε τον σχεδιασμό σεναρίων σε παγκόσμια κλίμακα. Το Ίδρυμα Γκέιτς, το Ίδρυμα Ροκφέλερ, η Παγκόσμια Τράπεζα, ο ΠΟΥ και το Ινστιτούτο Ρόμπερτ Κοχ συνεργάστηκαν για να οδηγήσουν τους υπουργούς της G20 (η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα 19 πλουσιότερα έθνη εκτός ΕΕ) σε μια προσομοίωση με ένοχο έναν ” ορεινό αναπνευστικό ιό” (MARS).
• Η προσομοίωση SPARS 2017 συγκλήθηκε από τον Γκέιτς στο Κέντρο για την Ασφάλεια της Υγείας του Τζονς Χόπκινς. Μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν δύο άτομα από την In-Q-Tel της CIA και ο Μάθιου Σίρερ του Τζονς Χόπκινς, ο οποίος αργότερα ήταν αυτός που βρήκε τα πρώτα κρούσματα COVID στο Σιάτλ. Ο SPARS ήταν ένας νέος κοροναϊός και η προσομοίωση της πανδημίας του διήρκεσε τρία χρόνια, τελειώνοντας τελικά με τις εντολές για εμβόλια. Οι μαύροι, οι υποστηρικτές της εναλλακτικής ιατρικής και ένα ταχέως αναπτυσσόμενο αντιεμβολιαστικό κίνημα λένε ότι το εμβόλιο δεν έχει δοκιμαστεί επαρκώς. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και η κυβέρνηση συνεργάζονται για να φιμώσουν τις διαφωνίες και να περιφρονήσουν τους διστακτικούς απέναντι στο εμβόλιο. Στα μέσα της πανδημίας, αποδεικνύεται ότι ο ιός δεν είναι τόσο θανατηφόρος όσο είχε αρχικά προβλέψει το CDC, γεγονός που θέτει σε περαιτέρω κίνδυνο το εμβόλιο. Το CDC και ο FDA ενώνουν τις δυνάμεις τους για να χρησιμοποιήσουν τακτικές τρομοκράτησης για να προκαλέσουν τον εμβολιασμό. Μετά από ένα χρόνο που φαίνεται ασφαλές, το εμβόλιο αρχίζει να προκαλεί σοβαρές νευρολογικές παρενέργειες. Ωστόσο, αυτές είναι αρκετά σπάνιες ώστε να τίθενται στο περιθώριο. Ο Γκέιτς ενθάρρυνε να θεωρηθεί αυτό ως “προετοιμασία για πόλεμο”.
• Η προσομοίωση Clade X 2018 φιλοξενήθηκε στο Τζονς Χόπκινς και περιείχε έναν κατά τα άλλα ακίνδυνο ιό της παραϊνφλουέντσας, ο οποίος είχε τροποποιηθεί γενετικά ώστε να είναι πιο θανατηφόρος από μια ομάδα που υποστήριζε τον αποπληθυσμό και διέρρευσε από ένα εργαστήριο επίτηδες. Στους συμμετέχοντες περιλαμβάνονταν εκπρόσωποι της CIA, του FDA, του CDC και των μέσων ενημέρωσης. Μία από αυτούς ήταν η Σούζαν Μπρουκς, η οποία είχε παρουσιάσει ένα νομοσχέδιο, το The Social Media Working Group Act of 2014, για τη δημιουργία ενός Γραφείου Κοινωνικών Μέσων στο Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας, το οποίο θα διευκόλυνε τη λογοκρισία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης κατά τη διάρκεια καταστάσεων έκτακτης ανάγκης.
• Τον Μάιο του 2018, ο Γκέιτς, μαζί με τον ΠΟΥ και την Παγκόσμια Τράπεζα, δημιούργησε το “Παγκόσμιο Συμβούλιο Παρακολούθησης της Ετοιμότητας”, για να παγιωθούν τα διδάγματα των προσομοιώσεων, ώστε τα λοκντάουν, η αναγκαστική μασκοφορία, οι αποφάσεις παραμονής στο σπίτι, οι εκστρατείες παραπληροφόρησης και οι εντολές εμβολίων να μπορούν εύκολα να αναπτυχθούν σε παγκόσμια κλίμακα. Ο Φάουτσι είναι ένα από τα μέλη. Ένα άλλο μέλος της, ο Μάικλ Ράιαν, δήλωσε τον Ιούνιο του 2019 ότι “εισερχόμαστε σε μια νέα φάση επιδημιών υψηλού κινδύνου” που θα αποτελέσει “μια νέα κανονικότητα”.
• Το Crimson Contagion 2019 πραγματοποιήθηκε μόλις δέκα εβδομάδες πριν από την εμφάνιση των πρώτων κρουσμάτων COVID που πιστεύεται πλέον ότι κυκλοφόρησαν στη Γουχάν. Στους συμμετέχοντες περιλαμβάνονταν ο Φάουτσι, ο Κάντλεκ και ο τότε διευθυντής του CDC Ρόμπερτ Ρέντφιλντ. Σκοπός ήταν να ευαγγελιστούν οι κρατικές και τοπικές γραφειοκρατίες με τα διδάγματα των προσομοιώσεων σχεδιασμού σεναρίων. Συμμετείχαν 100 κέντρα, 19 ομοσπονδιακά τμήματα και υπηρεσίες, 12 πολιτείες, 15 φυλετικές εθνότητες, 74 τοπικά τμήματα και συνασπισμοί υγείας, 87 νοσοκομεία και πάνω από 100 οργανισμοί υγειονομικής περίθαλψης. Ένας νέος ιός γρίπης από την Κίνα ήταν ο ένοχος, και φάνηκε να προβλέπει αξιοσημείωτα την κρίση COVID μέχρι και τον αριθμό των θανάτων.
• Η εκδήλωση 201 πραγματοποιήθηκε δύο μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του 2019. Αυτό συνέβη 3 εβδομάδες μετά την έναρξη της κυκλοφορίας των πρώτων κρουσμάτων COVID που τώρα θεωρείται ότι άρχισαν να κυκλοφορούν, αλλά πριν γίνει ξεκάθαρα αντιληπτό από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ήταν πέντε μήνες πριν ο ΠΟΥ κηρύξει πανδημία. Το συνέδριο οργανώθηκε από τον Γκέιτς και περιελάμβανε έναν πρώην διευθυντή της CIA και της NSA, εκπροσώπους της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Τζονς Χόπκινς Μπλούμπεργκ, του CDC, της κινεζικής κυβέρνησης, της Τζόνσον και Τζόνσον και άλλων φαρμακευτικών εταιρειών, καθώς και εταιρειών δημοσίων σχέσεων.
  Ο ένοχος ήταν ένας νέος κορονοϊός.
  Ένας από τους στόχους ήταν να λογοκριθούν οι ισχυρισμοί ότι είχε διαρρεύσει από ένα εργαστήριο.
  Ένας άλλος στόχος ήταν να λογοκριθούν όσοι κατηγορούσαν τη φαρμακοβιομηχανία.
  Μεταξύ των ιδεών που κυκλοφόρησαν ήταν η παρακολούθηση των αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που πρόδιδαν “αρνητικές πεποιθήσεις”, η απόκρυψη δεδομένων σχετικά με τις μολύνσεις και τους θανάτους και η σύλληψη αντιφρονούντων για τη διάδοση “ψευδών ειδήσεων”.

Δεδομένου του πόσο ομοιόμορφα ο κόσμος οδηγήθηκε στο “βήμα κλειδώματος”, τα λόγια από την έκθεση του Σβαρτς που χρηματοδοτήθηκε από τον Ροκφέλερ και φέρει αυτό το όνομα είναι ακόμη πιο ανατριχιαστικά:

Η ρευστοποίηση της ΚΟΒΙΝΤ

Σε αυτό το πλαίσιο, η Παγκόσμια Φαρμακευτική Μηχανή ήταν έτοιμη να επωφεληθεί από την ΚΟΒΙΝΤ και το κράτος βιοασφάλειας προετοιμαζόταν επί 20 χρόνια για να χρησιμοποιήσει μια τέτοια κρίση για την άνοδό του. Ο Φάουτσι είχε προσληφθεί στην υπηρεσία του κράτους βιοασφάλειας εκείνη την εποχή και ο Γκέιτς είχε αναδειχθεί σε αρχιτέκτονα.

Τα εμβόλια και τα φάρμακα ακολουθούσαν το μοτίβο του Παγκόσμιου Φαρμακευτικού Συστήματος σαν ρολόι:

• Οι δοκιμές για τον HIV στην Αφρική μετατράπηκαν γρήγορα σε δοκιμές εμβολίων COVID.
• Οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες διέθεσαν χρήματα και ανθρώπινο δυναμικό για να παραδώσουν την πνευματική ιδιοκτησία και τα κέρδη στις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες.
• Ο Γκέιτς παρενέβη για να διασφαλίσει ότι η πνευματική ιδιοκτησία δεν θα μπορούσε να ενοποιηθεί, έτσι ώστε οι φτωχές χώρες να χρεώνονται το υψηλότερο δυνατό ποσό (με κάποιες φιλανθρωπικές δωρεάν παροχές και εκπτώσεις) για τα εμβόλια.
• Όλες οι πιθανές θεραπείες αρχικά αποφεύχθηκαν, έτσι ώστε τα εμβόλια να αποκτήσουν το καθεστώς ασπίδας ευθύνης βάσει του νόμου PREP.
• Η μόνη εξαίρεση ήταν το Remdesivir. Ο Fauci είχε δώσει 6 εκατομμύρια δολάρια στον Ραλφ Μπάριτς, με τη φήμη του gain-of-function, για την ανάπτυξη του Remdesivir ως θεραπεία για τους κορονοϊούς το 2017. Ο Γκέιτς έχει μερίδιο 6,5 εκατομμυρίων δολαρίων στην Gilead, την εταιρεία που το παρασκευάζει.
  Η παραγωγή του κοστίζει 10 δολάρια το ένα και η χορήγησή του κοστίζει 3.000-5.000 δολάρια το ένα, αρκετά υψηλή τιμή. Το Remdesivir θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί επειδή ως ενέσιμο σε προχωρημένο στάδιο για σοβαρές περιπτώσεις, δεν παρεμποδίζεται με την ασπίδα ευθύνης των εμβολίων. Μόνο η αποτελεσματική πρώιμη θεραπεία θα μπορούσε να παρέμβει.
• Φάρμακα εκτός πατέντας, όπως η Ιβερμεκτίνη και η Υδροξυχλωροκίνη, αποφεύχθηκαν για να δώσουν τη θέση τους σε πρόσφατα πατενταρισμένα φάρμακα που θα κυκλοφορούσαν μόλις η ασπίδα ευθύνης των εμβολίων έπαυε να αποτελεί ζήτημα.
• Το εμβόλιο προωθείται στα παιδιά το συντομότερο δυνατό, ώστε η ασπίδα ευθύνης να μεταφερθεί στην πράξη του 1986. Μόλις τα παιδιά ενταχθούν στο πρόγραμμα του CDC, η ασπίδα ευθύνης του νόμου PREP δεν είναι πλέον απαραίτητη και τα φάρμακα για την πρώιμη θεραπεία είναι πλέον ελεύθερο παιχνίδι.
• Η πατέντα της Merck για την Ιβερμεκτίνη έληξε το 1996. Ως αποτέλεσμα, η Ιβερμεκτίνη κοστίζει 40 λεπτά ανά δόση και πρέπει να αποφεύγεται. Το Molnupiravir, που αναπτύχθηκε αρχικά για τη θεραπεία των αλόγων για την εγκεφαλίτιδα των ιπποειδών, βασίζεται στον ίδιο μηχανισμό δράσης με την ιβερμεκτίνη και θα πάρει τη θέση του, αφού κοστίζει 700 δολάρια ανά δόση.

Το 2020, οι εργαζόμενοι έχασαν 3,7 τρισ. δολάρια, ενώ οι δισεκατομμυριούχοι κέρδισαν 3,9 τρισ. δολάρια. 493 νέοι δισεκατομμυριούχοι αναδείχθηκαν, ενώ 8 εκατομμύρια νέοι άνθρωποι βυθίστηκαν στη φτώχεια.

Μόνο ο Γκέιτς αύξησε τον πλούτο του κατά 23 δισεκατομμύρια δολάρια.

Υπάρχουν πολλά άλλα παραδείγματα κερδοσκόπων που λεηλάτησαν την κρίση του COVID, τα οποία δίνονται σε αυτό το βιβλίο.

Η πολύ πιο τρομακτική ιστορία, ωστόσο, είναι το πως το κράτος βιοασφάλειας λεηλάτησε την κρίση.

Τα λοκντάουν, οι οδηγίες παραμονής στο σπίτι, οι προπαγανδιστικές εκστρατείες, η υποχρεωτική μάσκα, η κοινωνική αποστασιοποίηση, οι εντολές εμβολίων, η λογοκρισία και η διαπόμπευση των διστακτικών απέναντι στο εμβόλιο υιοθετήθηκαν γρήγορα από τις δύο δεκαετίες σχεδιασμού σεναρίων και αναπτύχθηκαν ταχύτατα.

Οι προσομοιώσεις σχεδιασμού σεναρίων ήταν όλες ιδιαίτερα εμπλουτισμένες με συνεργάτες της CIA. Ο Πίτερ Σβαρτς, με διασυνδέσεις με την MKUltra, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αρχιτεκτονική τους.

Το 1960, η έρευνα που έγινε υπό την αιγίδα της MKUltra από τον Λόρενς Χινκλ του Κορνέλ είχε εντοπίσει την κοινωνική απομόνωση ως την πιο υποσχόμενη από όλες τις τεχνικές ελέγχου του νου. Διαπίστωσαν ότι είχε παρόμοια αποτελέσματα με το να δέρνεις κάποιον, να τον αφήνεις νηστικό ή να του στερείς τον ύπνο.

Δεδομένου του ρόλου της προβολής των προσώπων στην κοινωνική επαφή, δεν μπορεί κανείς παρά να αναρωτηθεί αν η μάσκα είναι απλώς μια προέκταση της κοινωνικής απομόνωσης.

Πρέπει να επαναλάβω για τρίτη φορά εδώ, την ανατριχιαστική δήλωση του Schwartz από την προσομοίωση Lockstep του 2010:

“Ακόμα και μετά την εξασθένιση της πανδημίας, αυτός ο πιο αυταρχικός έλεγχος και η εποπτεία των πολιτών και των δραστηριοτήτων τους παρέμεινε και μάλιστα εντάθηκε. Προκειμένου να προστατευτούν από την εξάπλωση των όλο και πιο παγκόσμιων προβλημάτων – από τις πανδημίες και τη διακρατική τρομοκρατία έως τις περιβαλλοντικές κρίσεις και την αυξανόμενη φτώχεια – οι ηγέτες σε όλο τον κόσμο απέκτησαν μια πιο σταθερή λαβή στην εξουσία.”

Παρόλο που ο Κένεντι δεν καλύπτει τα ψηφιακά νομίσματα των Κεντρικών Τραπεζών στο βιβλίο του, πιστεύω ότι η ολοκληρωτική συμπεριφορική οικονομία, συνδεδεμένη με κάθε πτυχή των οικονομικών μας, είναι το επόμενο βήμα σε αυτή την “ισχυρότερη επιβολή της εξουσίας”, για τους λόγους που περιέγραψα σε αυτό το βίντεο.

Ανεξάρτητα από την ακριβή κατεύθυνση προς την οποία θα κινηθεί η “ισχυρότερη επιβολή της εξουσίας”, ο Κένεντι ορθώς την αναγνωρίζει ως “πορεία προς ένα παγκόσμιο αστυνομικό κράτος” και μας καλεί να τη σταματήσουμε “επιστρατεύοντας το ηθικό μας θάρρος”.