Πέταξε τα ανεμβολίαστα παιδιά ΑμεΑ έξω από τα κέντρα δημιουργικής απασχόλησης και τα κέντρα ημερήσιας φροντίδας!
Τι καταγγέλλουν οι γονείς
Η χρονιά για τους γονείς των παιδιών που πάσχουν από αναπτυξιακές διαταραχές και άλλες συναφείς αναπηρίες ξεκίνησε με μια μακάβρια έκπληξη. Ενώ όλα τα ΜΜΕ ενημέρωναν ότι σχολεία και Πανεπιστήμια θα λειτουργήσουν με self και rapid tests, μια εγκύκλιος που εξέδωσε και υπέγραψε η Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, κα Δόμνα Μιχαηλίδου, απαγόρευσε στα παραπάνω ανήλικα ΑμεΑ τηνφοίτησή τους στα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης (ΚΔΑΠ) και στα Κέντρα Διημέρευσης – Ημερήσιας Φροντίδας (ΚΔΗΦ).
Η πιο ευάλωτη ομάδα παιδιών της χώρας μας δέχτηκε ένα άδικο χτύπημα κάτω από τη ζώνη, που θα την οδηγήσει χωρίς αμφιβολία στον αναπτυξιακό γκρεμό, αντί για ένα σκαλοπάτι πιο πάνω στο θέμα της προόδου και της κοινωνικής τους ένταξης. Αυτή η τραγική, βίαιη, ναζιστικού – σταλινικού τύπου δυσμενής μεταχείριση των ΑμεΑ παιδιών, έναντι των άλλων, τα οδηγεί στα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» ενός εγκλεισμού στο σπίτι, μακριά από την αγαπημένη τους και τόσο χρήσιμη για αυτά, σωτήρια ρουτίνα, μιας πρωινής ή απογευματινής ομαδικής απασχόλησης στα ΚΔΑΠ. Γιατί άραγε? Γιατί να ασκηθεί μια πίεση με ξεκάθαρα εκδικητικά, βάναυσα τιμωριτικά στοιχεία στους γονείς, που για δικούς τους, νόμιμους με βάση τα Ανθρώπινα Δικαιώματα λόγους, δεν θέλουν να κάνουν το MRNA “εμβόλιο” στα παιδιά τους;
Ενώ τα ΑμεΑ ανεμβολίαστα παιδιά έχουν την δυνατότητα να φοιτούν στο σχολείο τους, σε συγκέντρωση τάξης πολλών ατόμων κάνοντας ένα απλό self test, τους στερείται η δυνατότητα να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα ενός ΚΔΑΠ με το ίδιο μέσο πρόληψης που χρησιμοποίησαν στο σχολείο. Πρόκειται για έναν παραλογισμό ακατανόητο και θλιβερό. Υποβιβάζεται το επίπεδο νοημοσύνης των απλών πολιτών και οι λήπτες αυτών των θλιβερών πολιτικών αποφάσεων διαπράττουν ένα τεράστιας εμβέλειας έγκλημα, διχάζοντας και αδικώντας τα ΑμεΑ παιδιά…
Ήδη, η 1η καραντίνα – «lockdown» οδήγησε πολλά αυτιστικά παιδιά που στερήθηκαν την συμμετοχή στους στα ΚΔΑΠ (λόγω των απαγορεύσεων λειτουργίας) στο να εκδηλώσουν βίαιες συμπεριφορές, να επαναφέρουν στην καθημερινότητά τους εμμονές και στερεοτυπίες, τις οποίες με πολύ κόπο και ιδρώτα όσων τα υποστηρίζουν είχαν καταφέρει να διώξουν, χάρη στην παρουσία τους σε αυτούς τους χώρους. Με ποιο δικαίωμα μια δημοκρατική Πολιτεία περιφρονεί αυτά τα απαράγραπτα δικαιώματα των ανάπηρων παιδιών; Ποιος άραγε επέβαλε αυθαίρετα την περιφρόνηση τόσων Συνταγματικά κατοχυρωμένων Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των ΑμεΑ παιδιών, δαιμονοποιώντας μια υγειονομική απειλή;
Όπως λέει και μια φράση δημοφιλής στον χώρο των γονέων που έχουν παιδιά με αναπηρίες, «δεν μπορεί η αναπηρία να ακολουθεί τον νόμο, αλλά ο νόμος την αναπηρία». Γιατί τα παιδιά με αναπηρία δεν είναι αναλώσιμες στατιστικές μονάδεςπαρενεργειών, ακόμα κι αν είναι ΑμεΑ…
Τέλος, οι γονείς των παιδιών με αναπηρίες, απορούν: Μέχρι εδώ φτάνει η ανθρωπιά της κας Υφυπουργού; Έχει τόσο καημό να παραστήσει το «υπάκουο παιδί» του πολιτικού συστήματος και θυσιάζει τα ΑμεΑ παιδιά στον βωμό της υπουργικής της καριέρας; Μια τόσο πωρωμένη συνείδηση είναι κακός σύμβουλος. Όσοι/όσες παραδόθηκαν σε ένα τέτοιο κυνήγι πολιτικής καριέρας, πατώντας επί πτωμάτων, όπως εν προκειμένω αυτά τα ανάπηρα παιδιά, θα καταλήξουν μόνον σε αδιέξοδα και ουσιαστικές αποτυχίες. Τα «τριάντα αργύρια» που αντιπροσωπεύουν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό για να ενταχθούν τα παιδιά με αυτισμό στα ΚΔΑΠ, μόλις «καταβλήθηκαν» για την πολιτική καταξίωση της κας Υπουργού… Μήπως δεν την οδηγήσουν σε καλό, τελικά….