“Ένας και κοινός είναι ο κόσμος για τους ξυπνητούς.
Οι κοιμισμένοι ζουν ο καθένας στο δικό του κόσμο”.
Ηράκλειτος

Με αφορμή τις δηλώσεις Ιωαννίδη περί ανηλεούς κυνηγητού, απειλών και εκβιασμών σε βάρος ανεξάρτητων επιστημόνων από τους πολιτικοοικονομικούς παράγοντες που δημιούργησαν και λυμαίνονται την υγειονομική κρίση που βιώνουμε, θυμήθηκα την προφητική ταινία Matrix στην οποία προτάθηκε -σε σύγχρονη εκδοχή- ο πυρήνας της…

πλατωνικής αλληγορίας του σπηλαίου. (https://youtu.be/5oQ_zhTEVzE)
Στη ταινία οι άνθρωποι ζουν όχι σε σπηλιά αλλά μέσα στον εικονικό κόσμο που δημιουργήθηκε και συντηρείται από Η/Υ προκειμένου να κατευνάσει, υποτάξει και εκμεταλλευτεί τον ανίδεο ανθρώπινο πληθυσμό ως πηγή ενέργειας. Καθώς οι άνθρωποι κοιμούνται, τα σώματά τους λειτουργούν σαν μπαταρίες που ενεργοποιούν την πόλη των ρομπότ. Ο συμβολισμός είναι σαφής ..οι “κοιμισμένοι” ως αντικείμενο εκμετάλλευσης.
Οι άνθρωποι εκεί όχι μόνο δε ξέρουν την αλήθεια, αλλά δε καταλαβαίνουν ΚΑΝ ότι κρατούνται αιχμάλωτοι, αφού η εικονική ζωή είναι η μόνη που έχουν βιώσει και γνωρίζουν. Οι αλυσίδες του Πλάτωνα εδώ είναι ….τα καλώδια των Η/Υ.
Όπως στο μύθο του σπηλαίου, ο κόσμος του Μάτριξ (σπηλιά-ΜΗΤΡΑ-matrix), είναι ένας κόσμος παραισθήσεων. Η ανακάλυψη της πραγματικότητας είναι οδυνηρή γιατί αποκαλύπτει μια σκληρή, σχεδόν απίστευτη σε αυτούς αλήθεια.
Στο Matrix1 ο Νίο διαλέγει το κόκκινο χάπι που του επιτρέπει να προχωρήσει στην αφύπνιση.
Όμοια με τον άνθρωπο φιλόσοφο από το σπήλαιο του Πλάτωνα, ο Νίο ξέρει τι πρέπει να κάνει. Αποστολή του είναι να σώσει την ανθρωπότητα από τον έλεγχο των μηχανών και να δείξει σε όλους την αλήθεια.
Η αποστολή που έχουν οι λίγοι εκλεκτοί είναι ίδια στον αρχαίο μύθο και στη μοντέρνα παραλλαγή και δεν είναι φυσικά εύκολη. Αυτό γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι ΔΕΝ είναι έτοιμοι να ελευθερωθούν καθώς είναι εσωτερικά νωθροί και απελπιστικά εξαρτημένοι από το σύστημα.
Έτσι…
θα θεωρήσουν τρελό όποιον μιλάει για μια κατάσταση τόσο διαφορετική από όλα όσα γνωρίζουν,
θα αντιδράσουν στην αλλαγή,
θα θυμώσουν με αυτόν που έχει βγει έξω επειδή τους βγάζει από την βολική άγνοιά τους.
Ο Πλάτων, μάλιστα, συμπεραίνει ότι οι περισσότεροι θα μείνουν με τις αλυσίδες παρόλο που έχουν πληροφορηθεί για την ύπαρξη του πραγματικού κόσμου. (Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι στο Μάτριξ ο χαρακτήρας του Cypher του προδότη, ο οποίος αηδιασμένος από την ζοφερή πραγματικότητα σε σύγκριση με τις ανέσεις του εικονικού κόσμου επιλέγει από μόνος του να επιστρέψει στην άγνοια και την ευκολία που προσφέρουν οι παραισθήσεις).
Όταν προσφέρεται στους ανθρώπους «το κόκκινο και το μπλε χάπι», οι περισσότεροι δεν επιλέγουν το κόκκινο που θα τους οδηγήσει στο «ξύπνημα». Προτιμούν να μένουν στο όνειρο, παρά να αντιληφθούν το μέγεθος του εφιάλτη στον οποίο είναι -έτσι κι αλλιώς- μπλεγμένοι.
Ηθικό δίδαγμα;
Δεν μπορούμε να αναγκάσουμε κανέναν να ξυπνήσει με το ζόρι.
Όμως…
Για όσους δεν αρκούνται στο όνειρο-εφιάλτη
…η έξοδος απ’ την “σπηλιά” είναι εμφανής και προσβάσιμη!
Ευχαριστούμε τους λίγους και γενναίους που την κρατούν ανοιχτή.
Υ.Γ. αν δεν έχετε δει την ταινία Μatrix ΜΗ την δείτε!
…ΤΗΝ ΖΕΙΤΕ!