Επίσης, επειδή αυτή η ιμπεριαλιστική στόχευση είναι ή θα έπρεπε να είναι μέρος του ίδιου του ορισμού της “αυτοκρατορίας”, επειδή κάθε αυτοκρατορία είναι χτισμένη με αυτόν τον τρόπο (ακόρεστη επιθυμία για ανάπτυξη), και επίσης επειδή κάθε αυτοκρατορία οδεύει προς εξαφάνιση στο βαθμό που εγκαταλείπει αυτή τη φιλοδοξία και εγκαταλείπει κάθε περιοχή που προηγουμένως ήλεγχε.
Η διαφορά μεταξύ του καθεστώτος του Franco στην Ισπανία και του καθεστώτος του Hitler στη Γερμανία, που επέβαλε έναν Παγκόσμιο Πόλεμο (συγκεκριμένα τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) προκειμένου άλλα έθνη να προστατευτούν από τον φασισμό του Hitler , αλλά όχι από τον φασισμό του Franco , ήταν ακριβώς ότι το καθεστώς του Hitler ήταν ιμπεριαλιστικό, ενώ του Franco όχι.
Αν ο Hitler και ο Hirohito και ο Mussolini δεν ήταν ιμπεριαλιστές, τότε δεν θα υπήρχε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Το κοινό σε κάθε έθνος ήταν αντίθετο στην έναρξη πολέμου εναντίον των ιμπεριαλιστών φασιστών, αλλά τελικά μόνο οι πιο άκαμπτοι ανόητοι μπορούσαν πλέον να αρνηθούν ότι η μόνη εναλλακτική λύση στον πόλεμο εναντίον των ιμπεριαλιστών φασιστών θα ήταν η παράδοση σε αυτούς – και έτσι υπήρξε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Ο απομονωτισμός και το κήρυγμα της “ειρήνης” απέναντι στους ιμπεριαλιστές είναι μια κοντόφθαλμη ανοησία.
Αυτή η ανοησία τελειώνει με την εισβολή: μέσω ανατροπής, κυρώσεων, πραξικοπήματος ή/και στρατιωτικής δράσης.
Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη με μια αυτοκρατορία, εκτός κι αν πνέει τα λοίσθια.
Οι αυτοκρατορίες είναι οι ίδιες οι μηχανές του πολέμου, και του σχεδόν συνεχούς πολέμου.
Ιμπεριαλιστική η Αμερική
Ξεκινώντας από τις 25 Ιουλίου 1945, η Αμερική έγινε ιμπεριαλιστική – υιοθέτησε, στην πραγματικότητα, τον στόχο της κατάκτησης του ελέγχου ολόκληρου του κόσμου – όταν ο νέος της πρόεδρος, Harry S. Truman, αποφάσισε να δεχτεί τη συμβουλή του ήρωά του, στρατηγού Dwight Eisenhower (που υποστηριζόταν από τον Βρετανό ιμπεριαλιστή Winston Churchill) να γίνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες όχι μόνο μια αυτοκρατορία, αλλά η ΜΟΝΑΔΙΚΗ αυτοκρατορία (την οποία το έθνος του Churchill, το Ηνωμένο Βασίλειο, θα ήλπιζε, ο Churchill, να ελέγχει κρυφά πίσω από τις σκηνές) και να καταλάβει ολόκληρο τον κόσμο, αλλά κυρίως να κερδίσουν τη Σοβιετική Ένωση – και έτσι ξεκίνησε ο “Ψυχρός Πόλεμος” που επρόκειτο να γίνει (έτσι έπεισαν τον ανόητο Truman) “μεταξύ κομμουνισμού-δικτατορίας και καπιταλισμού-δημοκρατίας” και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε μόνιμα από τον άμεσο διάδοχο του Truman, τον πρόεδρο Eisenhower.
Αυτοί οι δύο πρόεδροι δημιούργησαν στην πραγματικότητα το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα (MIC) ή την κυβέρνηση των ΗΠΑ που θα ελεγχόταν από τις μεγαλύτερες εταιρείες (όπως η Lockheed), των οποίων η κύρια ή ολόκληρη η αγορά θα ήταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ και τα υποτελή έθνη ή οι “σύμμαχοί” της (όπως η Γερμανία, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα και το σύνολο της πρώην Βρετανικής Αυτοκρατορίας), οι οποίες θα ήταν οι κυβερνήσεις-πελάτες αυτών των αμερικανικών και συμμαχικών ή αυτοκρατορικών κατασκευαστών όπλων.
Και, όταν οι μεγαλύτεροι κατασκευαστές όπλων ελέγχουν την Κυβέρνηση, αντί η Κυβέρνηση να ελέγχει τους μεγαλύτερους κατασκευαστές όπλων, αυτό δεν είναι απλώς καπιταλισμός, αλλά είναι δικτατορικός καπιταλισμός: είναι “φασισμός”.
Στην πραγματικότητα: είναι ιμπεριαλιστικός φασισμός – ο πιο επικίνδυνος τύπος κυβέρνησης που υπάρχει στη σύγχρονη εποχή.
Αυτό που ο Churchill το 1946 ονόμασε “Ειδική Σχέση” (ο ομφάλιος λώρος που συνδέει τις ΗΠΑ με το Ηνωμένο Βασίλειο) είχε στην πραγματικότητα εφευρεθεί από τον Βρετανό μεγιστάνα Cecil Rhodes, ιδιωτικά, το 1877, πριν θεσμοθετηθεί από τον Rhodes στη διαθήκη του μετά τον θάνατό του το 1902.
Ένας από τους φίλους και οπαδούς του ήταν ο νεαρός τότε Churchill.
Η προφητεία
Ό,τι άλλο μπορεί να ειπωθεί για τον Rhodes, ήταν και εξαιρετικά προφητικός και εξαιρετικά αποτελεσματικός.
Το ίδιο ισχύει και για τον οπαδό του Rhodes στο σήμερα, τον George Soros, ο οποίος επικαλείται τον φιλόσοφο Karl Popper, αλλά ενεργεί και διοχετεύει τον Rhodes.
Ωστόσο, τώρα, μετά την τεράστια επιτυχία της επιχείρησης του Rhodes, που ξεκίνησε στις 25 Ιουλίου 1945, παίρνει απελπισμένα ρίσκα για να συνεχίσει να έχει τον έλεγχο, τα οποία ρίσκα είναι αποτελεσματικά μόνο βραχυπρόθεσμα, επειδή η καθαρή διαφθορά στο εσωτερικό της την σαπίζει τόσο πολύ που την καταρρακώνει.
Και αυτό ακριβώς συμβαίνει.
Η επιχείρηση του Ηνωμένου Βασιλείου/ΗΠΑ βρίσκεται τώρα στη φάση της παρακμής της και αντιδρά τόσο πιο απελπισμένα και καταστροφικά όσο αυτή η παρακμή γίνεται όλο και πιο σαφής.
Η αλαζονεία της ασκεί τέτοια πίεση στα υποτελή-έθνη της, ώστε να επιβάλλει όλο και περισσότερο τη διάλυση της “Δυτικής Συμμαχίας” – των χωρών (ΗΒ)/ΗΠΑ και των συμμάχων τους.
Ωστόσο, την ίδια στιγμή, η συμμαχία Ηνωμένου Βασιλείου/ΗΠΑ κάνει ό,τι μπορεί για να φέρει μερικά από τα υποτελή της έθνη, όπως η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Φινλανδία και η Σουηδία, ακόμη πιο κοντά στη συμμαχία.
Ωστόσο, οποιαδήποτε επιτυχία στο θέμα αυτό θα έχει μεγαλύτερο κόστος για την αυτοκρατορία του Ηνωμένου Βασιλείου/ΗΠΑ από ό,τι στο παρελθόν.
Για τους περισσότερους παρατηρητές, η παρακμή και η πτώση της “Δύσης” είναι τώρα τουλάχιστον τόσο εμφανής όσο αυτό που συνέβαινε κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής ενσωμάτωσης- και αν το Ηνωμένο Βασίλειο/ΗΠΑ επιμείνει τώρα, το αποτέλεσμα θα είναι ακόμη πιο καταστροφικό από αυτό που συνέβη στις αυτοκρατορίες της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ιαπωνίας από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα είναι ακόμη πιο άσχημο από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ρήγμα στο ΝΑΤΟ
Τα τελευταία χρόνια το ρήγμα στο ΝΑΤΟ διευρύνεται, καθώς πολλά μέλη αρχίζουν να δημοσιοποιούν τη διεθνή δικτατορία της κυβέρνησης των ΗΠΑ, με την Τουρκία και την Ουγγαρία μάλιστα να βρίζουν δημοσίως την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Τέτοια τόλμη και ανεξαρτησία από δύο από τα μοναδικά εναπομείναντα υποτελή-έθνη της αυτοκρατορίας της τρέχουσας εποχής (ή τουλάχιστον ήταν, μέχρι εκείνη τη στιγμή) είναι ιστορικά πρωτοφανής.
Το πώς η δικτατορία των ΗΠΑ θα μπορέσει να συνεχίσει να αυτοαποκαλείται “δημοκρατία”, αφού έχει κηρυχθεί ταυτόχρονα από δύο από τα υποτελή-έθνη της ότι είναι αντίθετα μια αλαζονική δικτατορία, μοιάζει δύσκολο να το φανταστεί κανείς.
Ίσως μάλιστα να κάνει κάποια άλλα υποτελή έθνη της δικτατορίας, όπως η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Φινλανδία και η Σουηδία, να κάνουν δεύτερες σκέψεις για να έρθουν ακόμη πιο κοντά από ό,τι είναι ήδη.
Οι διαρκείς πόλεμοι
Η αμερικανική κυβέρνηση βρίσκεται σε πολεμικό μονοπάτι και βρίσκεται από το 1945, στο όνομα της “ελευθερίας, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων”, αλλά ψεύδεται σε όλη τη διαδρομή και τώρα πλησιάζει πολύ κοντά στον γκρεμό του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Πόσοι από τους “συμμάχους” της θα μείνουν μαζί της μέχρι το τέλος;
Υπάρχει σοβαρός λόγος για τον οποίο οι παγκόσμιες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Αμερική είναι η #1 χώρα που αναφέρεται ως η μεγαλύτερη απειλή για την ειρήνη στον κόσμο.
Οι παγκόσμιες δημοσκοπήσεις δεν υπήρχαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά αν υπήρχαν, τότε η Αμερική σίγουρα δεν θα είχε αντιμετωπιστεί με αυτόν τον τρόπο τότε- πιθανότατα θα είχε αντιμετωπιστεί η ναζιστική Γερμανία.
Ο κατάλογος της Υπηρεσίας Ερευνών του Κογκρέσου των ΗΠΑ για τις αμερικανικές εισβολές (συμπεριλαμβανομένων των αυξήσεων των υφιστάμενων εισβολών) απαριθμεί και περιγράφει εν συντομία 297 τέτοιες εισβολές μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (δηλαδή κατά τη διάρκεια της περιόδου 1945-2022, μια περίοδο 77 ετών) και έχει τίτλο “Instances of Use of United States Armed Forces Abroad, 1798-2022”.
Αυτές οι 297 αμερικανικές εισβολές τα τελευταία 77 χρόνια είναι περισσότερες από όλες τις περιπτώσεις που έγιναν μαζί κατά τη διάρκεια της περιόδου 1798-1945 – μια περίοδο 147 ετών.
Και καμία από αυτές τις 297 εισβολές δεν ήταν αμυντική.
Όλες ήταν αντισυνταγματικές.
Οι περισσότερες από αυτές ήταν καθαρά επιθετικές ενέργειες (μερικές για να βοηθήσουν έναν ξένο τύραννο να καταστείλει τον ίδιο του τον πληθυσμό).
Οι ιδρυτές της Αμερικής επέμεναν να μην υπάρχει “μόνιμος στρατός” σε αυτό το έθνος.
Μέχρι που ο Truman ίδρυσε το Υπουργείο “Άμυνας” και τη CIA το 1947, δεν υπήρχε κανένας.
Αυτό δημιούργησε το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα της Αμερικής.
Οι υπουργοί Άμυνας της Ουκρανίας και της Ρωσίας συμφωνούν (αλλά το ΝΑΤΟ διαφωνεί) ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας, όχι μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας- πρόκειται ήδη για τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και το μόνο σημαντικό ερώτημα σχετικά με αυτόν τώρα είναι αν θα φτάσει σε τελικό πυρηνικό στάδιο.
Αυτό θα εξαρτηθεί από το πόσο μακριά είναι διατεθειμένη να φτάσει η Ουάσιγκτον προκειμένου να επιμείνει στον στόχο που είχε ο Hitler , να ελέγξει τελικά ολόκληρο τον κόσμο.
Και η πιθανότητα να φτάσει μέχρι τον παγκόσμιο αφανισμό θα μειωθεί σημαντικά αν η αμερικανική αυτοκρατορία αρχίσει σύντομα να διαλύεται.
Κάτι που θα μπορούσε να συμβεί, ξεκινώντας σύντομα.