Από εδώ και πέρα θα ζήσης με επιχειρήματα χαμηλού προβληματισμού, με διατυπώσεις-θέσφατα-φετφάδες διαφόρων “ιατρογνωμόνων” και ειδικών στον “νομικοβιολογισμό”, με “συστάσεις” οι οποίες θα πάσχουν από την συλλογιστική τους ανακολουθία. Γιατί ουσιαστικά επιθυμούν να συνδέσουν τη συμμόρφωση με τους κανόνες εξουσίας. Ο “νομικοβιολογισμός” θα υπεισέλθη επισήμως σαν τρόπος εξουσίας και επιβολής, στο μέτρο που δεν αρκεί πλέον η διατύπωση νομικών και “συνταγματικών” επιχειρημάτων, γιά να δικαιολογήση τα εκάστοτε αποφασιζόμενα. ΄Ε “να μήν βάλουμε στούς “φετφάδες” και ένα λούστρο επιστήμης;”, θα μπορούσε να πή κανείς… λίγο από μοντέρνα βιολογία, λίγο από κβαντικούς υπολογιστές και λίγο από “πόλεμο των άστρων”;
Θα προσπαθούν εφεξής να προτάξουν αξιώσεις μέσω μιας δικαιολογήσεως όχι με όρους συναινέσεως και της αναλογικότητος, αλλά μέσω μια εκτάκτου δικαιοδοτικής επιβολής.
Το κύκλωμα ελέγχου της νέας πολιτικής μας εξελίξεως, οργανώνεται τώρα πια στη διαδικασία μιας θεραπευτικής προσανατολιστικής, όπου ο γιατρός γίνεται ο διαχειριστής των συμπτωμάτων και των σωμάτων και παράλληλα θα είναι εκείνος που θα ευοδώνει τη θεραπεία και την ελευθερία. “Είσαι καλά;”. Θα σού πώ εγώ άν είσαι καλά και γιά πόσο θα είσαι καλά και πότε θα πρέπει να σε επανεξετάσω. Εγώ θα προσδιορίσω γιά πόσο χρόνο θα είσαι καλά… Το σύστημα που θα προβλέπη και θα μεριμνά “πρίν από εμάς, γιά εμάς”…
Νομίζεις ότι είσαι καλά… πώς πιστεύεις ότι είσαι καλά και δεν χρειάζεσαι Ιατρική παρέμβαση, αφού δεν σού το έχω πεί εγώ;
Εγώ καθορίζω πότε και γιά πόσο χρόνο μπορεί να θεωρείται ότι είσαι καλά.
Και στη συνέχεια πάντα στο ίδιο πλαίσιο του κυκλώματος το δίκαιο θα πρέπει να καθίσταται εύπλαστο εργαλείο για να δικαιολογή τις τεχνικές ελέγχου και την κανονιστικότητα.
Εδώ θα υπεισέρχεται η “Βιολογία” ως απαραίτητο συμπλήρωμα της Νομικής Επιστήμης [αλήθεια η Νομική είναι επιστήμη; Από πότε άραγε; Mάλλον “απιστήμη είναι”].
Έτσι ο “νομικοβιολογισμός” θα αποτελεί τη σύγχρονη θεώρηση της μετα-δημοκρατίας. Δεν υπάρχει πλέον Δημοκρατία και Δίκαιον εάν δεν προσυπογράψη και η “Βιολογία”… ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ, ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΣΥΜΒΟΥΝ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΜΑΣ.
Καί έτσι, αντί να Κοινωνικοποιούμε την Ιατρική, Ιατρικοποιούμε την Κοινωνία. Λάθος, μέγα λάθος…
Από την Επιστήμη στον Επιστημονισμό.
Η Ιατρική Τέχνη η οποία δεν είναι Επιστήμη, αλλά είναι εφαρμογή Επιστημονικών Αρχών σε περιστατικά τα οποία κάθε φορά είναι διαφορετικά με βάση ενέργειες που προκύπτουν από την εμπειρία και από το πείραμα, φαίνεται ότι έχει αρνηθεί την Φρόνησή της, στο όνομα ενός “Ιερατείου”, το οποίο κατήντησε να είναι ένας Δογματισμός στο όριο της Δεισιδαιμονίας.
Προσοχή, μή μπερδεύουμε την Ιατρική και τις Φυσικές Επιστήμες με την Μαθηματική Λογική. Τις πιό πολλές φορές ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους. Είναι λάθος να επιχειρούμε “την λογικοποίηση των Φυσικών Επιστημών”. Είναι σαν να φορτώνουμε με ανθρώπινα ελαττώματα τούς Θεούς μας (όπως έχει κάνει πάντα ο άνθρωπος στην ιστορική του διαδρομή). Η Φύσις ακολουθεί τούς δικούς της ανεξάρτητους δρόμους, οι οποίοι εκφεύγουν από την “λογική” και την “μαθηματική συνέπεια”.
Η αύρα της αλάνθαστης γνώμης των λοιμωξιολόγων μού την έχει δώσει κυριολεκτικά.