Ἀπόφασις τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου αἴρει τό τελευταῖο νομικό ἐμπόδιο γιά τήν ἔναρξη ἐπιστροφῶν – Πρό τῶν ἐπιπτώσεων τῶν συμφωνιῶν τοῦ Δουβλίνου γιά μία ἀκόμη φορά ἡ χώρα μας
Η ΣΚΙΑ τῶν συμφωνιῶν τοῦ Δουβλίνου πέφτει καί πάλι βαρειά πάνω στήν Ἑλλάδα. Ὅπως ἔχει ἀπό ἑβδομάδων προειδοποιήσει ἡ «Ἑστία», μεθοδεύεται ἡ ἐπαναπροώθησις στήν χώρα μας χιλιάδων παράνομων μεταναστῶν πού εὑρίσκονται στήν Γερμανία. Πράγματι, ἡ ὑπό συγκρότησιν νέα γερμανική Κυβέρνησις ἔχει καταστήσει ξεκάθαρο, ὅτι θά προβεῖ στήν ἐκδίωξη τῶν μεταναστῶν τούς ὁποίους μέχρι σήμερα ἐδέχετο καί χρηματοδοτοῦσε μέ ἐπιδόματα. Καί ὁ «εὔκολος στόχος», ὁ «ἀδύναμος κρίκος», εἶναι ἡ Ἑλλάς.
Πλέον μετά ἀπό πρόσφατη ἀπόφαση τοῦ Ἀνωτάτου Διοικητικοῦ Δικαστηρίου τῆς Γερμανίας ἔχουν ἀρθεῖ καί τά τελευταῖα ἐμπόδια γιά τήν ἐπαναπροώθηση μεταναστῶν, τῶν ὁποίων ἡ αἴτησις ἀσύλου ἀπορρίπτεται.
Ἡ πολιτική αὐτή ἐντάσσεται στίς προσπάθειες τῆς γερμανικῆς κυβερνήσεως νά ἀντιμετωπίσει τήν ἁλματώδη ἄνοδο τῶν «Ἐναλλακτικῶν γιά τήν Γερμανία» (AfD), θεωρῶντας ὅτι τό κόμμα τῆς ταυτοτικῆς δεξιᾶς ἐνισχύεται ἀπό τό γεγονός ὅτι ἡ ἐγκατάστασις μεταναστῶν ἔχει καταστεῖ ἀνεξέλεγκτη.
Ἔτσι ὁ …ἐν ἀναμονῇ Καγκελλάριος Φρῆντριχ Μέρτς προανήγγειλε πρῶτα τήν ἐπαναπροώθηση μεταναστῶν καί ἐν συνεχείᾳ τήν θέσπιση ἀνωτάτου ὁρίου τῶν αἰτήσεων ἀσύλου πού θά δέχεται ἡ χώρα κάθε χρόνο. Ἡ ἐφαρμογή τῆς πολιτικῆς ἐπισφραγίσθηκε τώρα ἀπό τό Ἀνώτατο Δικαστήριο τῆς χώρας, τό ὁποῖο ἀπεφάνθη ὅτι δέν ὑπάρχει κανένα νομικό κώλυμα γιά τήν ἐπιστροφή μεταναστῶν στήν Ἑλλάδα. Στό Βερολῖνο ἡ ἀπόφασις αὐτή θεωρεῖται «σταθμός καί ἀναμένεται νά δώσει νέα ὤθηση στίς ἐπιστροφές προσφύγων ἀπό τήν Γερμανία στήν Ἑλλάδα ἤ τοὐλάχιστον νά ἐπαναφέρει πιό ἐπιτακτικά τό σχετικό αἴτημα ἀπό γερμανικῆς πλευρᾶς.»
Εἰδικώτερα, τό Ὁμοσπονδιακό Διοικητικό Δικαστήριο πού ἔχει ἕδρα στήν Λειψία ἀπεφάνθη ὅτι δύο πρόσφυγες πού εἶχαν ἔρθει στήν Γερμανία μέσῳ Ἑλλάδος μποροῦν νά ἀπελαθοῦν ἀπό τίς γερμανικές ἀρχές μέ βάση τόν Κανονισμό τοῦ Δουβλίνου, ἐνῷ δέν ὑφίσταται νομικό κώλυμα γιά τήν ἐπιστροφή τους ἐξ αἰτίας τῶν συνθηκῶν πού ἐπικρατοῦν στήν Ἑλλάδα. Οἱ δικαστές, δηλαδή, ἀπορρίπτουν τό ἐπιχείρημα, ὅτι ὑφίσταται κίνδυνος ἐξευτελιστικῆς ἤ ἀπάνθρωπης μεταχειρίσεως γιά τούς πρόσφυγες πού διαμένουν στήν Ἑλλάδα.
Ἡ ὑπόθεσις ἀφορᾶ σέ δύο ἄνδρες, ἕναν 32χρονο ἀπό τήν Σομαλία καί ἕναν 34χρονο ἀπό τήν Λωρίδα τῆς Γάζης, μέ ἀδιευκρίνιστη, μέχρι στιγμῆς, ὑπηκοότητα, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἔλθει στήν Ἑλλάδα μέσῳ Τουρκίας, τό 2018 καί τό 2017, ἀντιστοίχως. Καί οἱ δύο ἀνεγνωρίσθησαν ὡς δικαιοῦχοι διεθνοῦς προστασίας, κατά συνέπεια ἔλαβαν ἄδεια παραμονῆς γιά τήν Ἑλλάδα. Ἐν συνεχείᾳ ὅμως βρέθηκαν στήν Γερμανία, ὅπου κατέθεσαν ἐκ νέου αἴτηση γιά χορήγηση ἀσύλου, τήν ὁποία ἀπέρριψε ἡ ἁρμόδια Ἀρχή, δηλαδή ἡ Ὁμοσπονδιακή Ὑπηρεσία Μεταναστεύσεως καί Προσφύγων (BAMF), ἀποφασίζοντας παραλλήλως ὅτι οἱ δύο ἄνδρες θά πρέπει νά ἀπελαθοῦν στήν Ἑλλάδα.
Ἡ ἁρμόδια γερμανική Ἀρχή τήρησε κατά γράμμα τόν Κανονισμό τοῦ Δουβλίνου, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά προκαλεῖ ἔντονες πολιτικές ἀντιδράσεις τά τελευταῖα χρόνια, ἀλλά θεωρεῖται ἀκόμη ἐν ἰσχύι. Τό «Δουβλῖνο» προβλέπει ὅτι ἀποκλειστικῶς ἁρμόδια γιά τήν χορήγηση ἀσύλου ἤ τοὐλάχιστον γιά τήν ἐπεξεργασία τῆς σχετικῆς αἰτήσεως εἶναι ἡ πρώτη χώρα εἰσόδου στήν ΕΕ. Τόσο σέ αὐτήν τήν περίπτωση ὅσο καί σέ πολλές ἀκόμη, «πρώτη χώρα εἰσόδου» ἦταν ἡ Ἑλλάς.
Γιά νά ἀποφύγουν τήν ἐπικείμενη ἀπέλασή τους, οἱ δύο ἄνδρες προσέφυγαν στήν γερμανική δικαιοσύνη, ὑποστηρίζοντας ὅτι ὑφίσταται κίνδυνος παραβιάσεως θεμελιωδῶν δικαιωμάτων τους ἐξ αἰτίας τῶν συνθηκῶν διαβιώσεως στήν Ἑλλάδα.
Κατά τό παρελθόν, πολλά γερμανικά δικαστήρια εἶχαν δικαιώσει πρόσφυγες σέ παρόμοιες περιπτώσεις, κάνοντας δεκτό τό ἐπιχείρημα, ὅτι στήν Ἑλλάδα ἐπικρατοῦν «ἀπάνθρωπες» συνθῆκες, ἐντός ἤ καί ἐκτός τῶν προσφυγικῶν καταυλισμῶν.
Χαρακτηριστική εἶναι ἡ ἀπόφασις τοῦ Ἀνωτέρου Διοικητικοῦ Δικαστηρίου στό ὁμόσπονδο κρατίδιο τοῦ Ζάαρ τόν Νοέμβριο τοῦ 2022, τό ὁποῖο εἶχε δικαιώσει πέντε πρόσφυγες ἀπό τήν Συρία, ἐκτιμῶντας ὅτι στήν Ἑλλάδα «ὑπάρχει σοβαρή πιθανότης νά μήν μποροῦν νά ἱκανοποιήσουν τίς πλέον στοιχειώδεις ἀνάγκες τους.»
Στήν ἐτυμηγορία του, τό Ὁμοσπονδιακό Διοικητικό Δικαστήριο ἔκρινε ὅτι δέν ὑπάρχει «σοβαρή πιθανότης» νά βρεθοῦν οἱ δύο ἄνδρες μετά τήν ἀπέλασή τους σέ μία «ἀκραία κατάσταση ἐκτάκτου ἀνάγκης», ἡ ὁποία δέν θά τούς ἐπιτρέπει νά ἱκανοποιήσουν στοιχειώδεις ἀνάγκες πού ἀφοροῦν τήν διαμονή, τήν διατροφή καί τίς συνθῆκες ὑγιεινῆς, καί αὐτό ἰσχύει ἀκόμη καί ἄν συνυπολογισθοῦν τά «γραφειοκρατικά ἐμπόδια» στήν Ἑλλάδα καί ἡ μικρή πρόσβασις σέ κρατικά ἐπιδόματα. Σημειώνεται πώς τήν ἴδια ἄποψη εἶχε ἐκφράσει στόν προηγούμενο βαθμό δικαιοδοσίας τό Ἀνώτερο Διοικητικό Δικαστήριο τῆς Ἕσσης.