Ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας έχει εισέλθει στον τέταρτο συνεχόμενο μήνα, με τρόπο που δείχνει ξεκάθαρα την κατάσταση μιας περίπλοκης διεθνούς δέσμευσης, η οποία επιβεβαιώνει ότι ο πόλεμος είναι ανοιχτός και ότι η συσπείρωση για πολιτικό και οικονομικό στραγγαλισμό της Ρωσίας συνιστά πλαίσιο και στρατηγική δέσμευση,και ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να αναζητούν σταθερές διεθνείς συμμαχίες, συνεκτικές με χρηματοδοτικές πολιτικές, ολοκληρωμένα συστήματα εξοπλισμών και εκπαίδευσης και απεριόριστη υποστήριξη υλικοτεχνικής, τεχνολογικής και πληροφοριών κατά της Ρωσίας. Γιατί άραγε όλη αυτή η αμερικανική αγριότητα και η αδιαλλαξία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη στόχευση της Ρωσίας;

Η μετασοβιετική Ρωσία, με επικεφαλής τον Μπόρις Γέλτσιν , έκανε μια στρατηγική επιλογή απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ζητώντας την απαραίτητη οικονομική, τεχνοκρατική υποστήριξη, και τα θεσμικά όργανα ανταποκρίθηκαν στη δυτική χρηματοδότηση που ζητήθηκε , και αυτό ήταν σύμφωνο με τον πολιτικό ρόλο και την επιρροή της Ρωσίας, η οποία έτεινε να υποχωρήσει πολιτικά και να αρκείται σε διστακτικές, διφορούμενες και συμβατικές τακτικές θέσεις σε πολλά διεθνή ζητήματα και γεγονότα.

Ωστόσο με την πολυετή διακυβέρνηση Πούτιν – Μεντβέντεφ και Μεντβέντεφ – Πούτιν και μετά πάλι Πούτιν, η Ρωσία ανέκτησε το κύρος της εκδηλώνοντας πολιτική πρωτοβουλία και ασκώντας μια διεθνή επιρροή.

Οι θέσεις της Ρωσίας άρχισαν να αποκρυσταλλώνονται πιο καθαρά, με την πορεία ανάκαμψης της ρωσικής οικονομίας και την έναρξη επίτευξης ορισμένων οικονομικών αποτελεσμάτων και συσσωρεύσεις χρηματοπιστωτικές, που στην πραγματικότητα δεν άλλαξαν την ιδιαιτερότητα της ρωσικής οικονομίας, ούτε τη φύση της ανταποδοτικότητας της, ούτε μετρίασαν τη σοβαρότητα του έντονου καταναλωτισμού των Ρώσων. Η Ρωσία βασίστηκε έντονα στη διασφάλιση των απαιτήσεων και των αναγκών της στη διαδικασία εισαγωγών από τον έξω κόσμο, ιδίως από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κατά την ίδια περίοδο, οι εκδηλώσεις της αυξανόμενης επιρροής και ισχύος της Ρωσίας άρχισαν να γίνονται εμφανείς στις μη « παραδοσιακές » και εντεταλμένες θέσεις στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και στις ετήσιες διασκέψεις του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη.

Ο αμερικανικός πολιτικός ιμπεριαλιστικός σχεδιασμός μετασχηματίσθηκε από ένα σχέδιο πολέμου κατά της διεθνούς τρομοκρατίας σε ένα σχέδιο αποστράγγισης άλλων χωρών. Οι ΗΠΑ, ανίκανες να σχηματίσουν έναν πραγματικό μοχλό πίεσης που να εξυπηρετεί το σχέδιο της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής ηγεμονίας στον εικοστό πρώτο αιώνα, στράφηκαν προς την υιοθέτηση μιας νέας στρατηγικής η οποία επικεντρώνεται και περιλαμβάνει τη Ρωσία .

Παράλληλα με τον πόλεμο κατά της διεθνούς τρομοκρατίας, καθιστούν τη Ρωσία ένα στρατηγικό στόχο τον οποίο απομονώνουν , καταλαμβάνοντας τον ζωτικό της χώρο, στην περιοχή της Βαλτικής, τη Μαύρη Θάλασσα, την Αζοφική Θάλασσα και τα ανεξάρτητα κράτη.

Οι Αμερικανοί υιοθετούν την επιθετική πολιτική ενάντια στη Ρωσία, κυρίως λόγω των θέσεων της ρωσικής ηγεσίας απέναντι σε πολλά περιφερειακά και διεθνή ζητήματα ανά τον κόσμο, και συγκεκριμένα τις θέσεις του Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν ως του ισχυρότερου ανθρώπου στη Ρωσία και των μη συμβατών στρατηγικών και εθνικών πολιτικών φιλοδοξιών.

Όσον αφορά χώρες ανεξάρτητες από τη Ρωσία, και συγκεκριμένα τους Γερμανούς (ιδιοκτήτες της ειδικής αφήγησης), οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής – εκμεταλλευόμενες τους φόβους της Ευρώπης – δεν έκρυψαν τις εκδηλώσεις άμεσης και ρητορικής εχθρότητας προς τον Πρόεδρο Πούτιν και επιχείρησαν να τον υπονομεύσουν προσωπικά, καθώς θεωρούν ότι οι άκαμπτες στρατηγικές του θέσεις του σε πολλά διεθνή και περιφερειακά ζητήματα αποτελούν την πιο εξέχουσα πρόκληση για τα στρατηγικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και για το νέο αμερικανικό ιμπεριαλιστικό σχέδιο στον εικοστό πρώτο αιώνα .

Υπό αυτό το πρίσμα, η αμερικανική προετοιμασία για αντιπαράθεση με τη Ρωσία στην Ουκρανία ήρθε με εκπληκτικά αμερικανικά σενάρια, και με εργαλεία που διαφέρουν πολύ από τα παραδοσιακά εργαλεία αντιπαράθεσης, με τα οποία είχε συνηθίσει να αντιμετωπίζει τη Ρωσία. Η εμπλοκή ενσωματώθηκε, μελετήθηκε προσεκτικά και με στέρεες ατλαντικές συμμαχίες υποστηριζόμενες από τις θέσεις της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας και άλλων χωρών, για να γίνει το μακρύ ταξίδι της Ρωσίας σε αυτόν τον πόλεμο εξαιρετικά ακανθώδες και περίπλοκο, με τις τρέχουσες περιφερειακές και διεθνείς καταστάσεις και εξελίξεις να συντελούν επίσης ως προς αυτό. Οι πολιτικές και οικονομικές θέσεις των χωρών και των περιοχών αποκρυσταλλώνονται υπό το φως των εξελίξεων και των μετασχηματισμών της πραγματικότητας, και ιδιαίτερα του στρατιωτικού αποτελέσματος κατά τη διάρκεια του πολέμου. Αυτό σημαίνει ότι η φύση των θέσεων αναδιαμορφώνεται συχνά και οι δυναμικές ισορροπίες αλλάζουν συνεχώς και διαρκώς, διέπονται από τις επιπτώσεις των ισορροπιών δυνάμεων και των λεπτομερειών τους, καθώς και από τις εξελίξεις του στρατιωτικού τομέα, δεδομένου ότι ο πόλεμος είναι αναπόσπαστο συστατικό της πολιτικής και της διπλωματίας .

Τα γεγονότα επιβεβαιώνουν, τέσσερις μήνες μετά το ξέσπασμα του πολέμου, την αποφασιστικότητα και την έντονη επιμονή της Ουκρανίας να απομακρυνθεί από τη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας και να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, και συμμετέχει στις πιο σκληρές μάχες και επιχειρήσεις , με την πλήρη υποστήριξη της στρατηγικής συμμαχίας μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και της Ευρώπης εκτός από τις έντονα υποστηρικτικές θέσεις της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας, του Καναδά και άλλων χωρών.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής κινούνται συνεχώς αθροιστικά για κινητοποίηση θέσεων, και διεθνούς ευθυγράμμισης σε όλο τον κόσμο, μέσω των διαδικασιών πολιτικής και διπλωματικής κινητοποίησης και των μιντιακών πολιτικών δαιμονοποίησης της Ρωσίας. Η πολιτική της δαιμονοποίησης της Ρωσίας και του γενικευμένου διεθνούς κλίματος αντιρωσισμού εντείνεται ειδικά όσον αφορά τη θέση της σε ανθρωπιστικό και ηθικό επίπεδο καθιστώντας την υπεύθυνη για τις κοσμικές καταστροφικές συνέπειες της παγκόσμιας επισιτιστικής κρίσης και τις οικονομικές και χρηματοπιστωτικές κρίσεις, που προκύπτουν από τη σημαντικη αύξηση του παγκόσμιου ρυθμού πληθωρισμού, που προκαλείται με τη σειρά του από την απότομη άνοδο των τιμών της ενέργειας, των τιμών των παραγώγων του πετρελαίου.

Η έγκριση του Κογκρέσο, για τη διάθεση περισσότερων κονδυλίων για τον πόλεμο της Ουκρανίας και την παροχή περισσότερης τεχνικής, υλικοτεχνικής και μυστικής υποστήριξης, παράλληλα με τις έντονες προσπάθειες του Συμβουλίου της Ευρώπης για ενίσχυση του εμπάργκο και της ασφυκτικής πίεσης κατά της Ρωσίας, με έναρξη τρίτης δέσμης ειδικών, εστιασμένων και σύνθετων κυρώσεων, είχε ως αποτέλεσμα την απαγόρευση εισαγωγής σχεδόν του 90% του ρωσικού πετρελαίου στις αγορές. Η κινεζική θέση συνέχισε να κινείται σε πολύ περιορισμένα επίπεδα , παγιδεύτηκε σε πολιτικούς, οικονομικούς και στρατιωτικούς ελιγμούς, που δεν έχουν περιεχόμενο ή προστιθέμενη αξία, και θα μπορούσαν να υποδηλώνουν μια στρατηγική και ποιοτική αλλαγή που αναμενόταν στη θέση της Κίνας, σε μια εποχή που οι υπόλοιπες χώρες και περιοχές έτειναν να προσαρμοστούν στην εμπόλεμη κατάσταση και να υιοθετήσουν πολιτικές για να ανταποκριθούν στις οικονομικές και χρηματοοικονομικές επιπτώσεις του , ιδιαίτερα στην κρίση των ενεργειακών παραγώγων και στην κρίση των τροφίμων και των μεταφορών.

Εν κατακλείδι δεν είναι τυφλός πόλεμος κατά Ρωσίας πολεμούν κυρίως το θεσμικό της ρόλο όπως αυτός εδραιώθηκε στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο ως μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας και που αρχίζει με Πούτιν ν’ ασκεί πολιτική που δεν είναι η παραδοσιακά αποδεκτή.

Επιχειρούν Διεθνοποίηση κι όχι απλά ευρωπαιοποίηση του ουκρανικού για να υπερισχύσει ο αντιρωσισμός και το μίσος και να επικρατήσει η δαιμονοποίηση Ρωσίας και οι κυρώσεις στοχεύουν να έχουν επιπτώσεις σε οικονομία και επίπεδο ζωής Ευρωπαίων ώστε η Ρωσία να θεωρηθεί υπεύθυνη για επισιτιστική και ενεργειακή κρίση προς εμπέδωση αντιρωσισμού.

Ενώ το ιμπεριαλιστικό πρόγραμμα των ΗΠΑ περιείχε το άλλοθι πολέμου κατά διεθνούς τρομοκρατίας προστέθηκε σε αυτό πλέον επισήμως ο πόλεμος κατά Ρωσίας που ούτως ή άλλως γινόταν αφού την είχαν αποκλείσει καταλαμβάνοντας τον ζωτικό της χώρο, στην περιοχή της Βαλτικής, τη Μαύρη Θάλασσα, την Αζοφική Θάλασσα και τα ανεξάρτητα κράτη.

Η πραγματικότητα του συριακού φακέλου υπό το φως των επιπτώσεων του πολέμου.

Η στρατηγική σημασία του συριακού φακέλου έχει μειωθεί σημαντικά τους τελευταίους μήνες, μεταξύ όλων των περιφερειακών και διεθνών μερών, που έχουν αναμειχθεί με το συριακό, κάτω από πολλές καταγγελίες και συνθήματα. Ο συριακός φάκελος δεν σημαίνει πλέον τίποτα για την Ευρώπη, η οποία είναι πολύ απασχολημένη με το ζωτικό της πεδίο, που φλέγεται στα ανατολικά της, και εμπλέκεται σε μεγάλο βαθμό στην αναζήτηση συμμαχιών και διεθνών σχέσεων, που μπορούν να της παράσχουν ενεργειακή και επισιτιστική ασφάλεια, στο μεταναστευτικό και άλλα. Επίσης, ο συριακός φάκελος δεν αποτελεί πλέον θέμα προτεραιότητας για την Κίνα, η οποία γνωρίζει τις διαστάσεις της ισχύος της και τα όρια της εμβέλειάς της, και προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από στρατηγικές σταθερές στην εξωτερική της πολιτική (διεθνής ειρήνη, διάλογος και ειρήνη κ.λπ.)

Ο διεθνώς παραμελημένος, πολιτικά επιβαρυμένος και οικονομικά και στρατιωτικά απαιτητικός συριακός φάκελος , δεν έχει προτεραιότητα τώρα για τη Ρωσία , καθώς εμπλέκεται σε έναν μοιραίο πόλεμο στην Ουκρανία, επίπονο και δαπανηρό οικονομικά και ηθικά .

Στο ίδιο πλαίσιο, πρέπει να σημειωθεί ότι οι μετασχηματισμοί και οι εξελίξεις του Ρωσο-Ουκρανικού πολέμου είχαν δώσει τις ιστορικές και κατάλληλες συνθήκες για να παίξουν δυνατά οι περιφερειακές δυνάμεις (Ιράν, Τουρκία, Ισραήλ, Αίγυπτος και Κόλπος) και να ανακτήσουν το χαμένο χρόνο, καθώς όλες οι αναφερόμενες δυνάμεις επέστρεψαν για να καλύψουν το κενό με τρόπο που να ταιριάζει στα συμφέροντά τους. Η Τουρκία έχει αρχίσει να ελίσσεται και να διαπραγματεύεται με τους Ρώσους για τη θέση της στο θέμα της ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, καθώς και όσον αφορά τη διέλευση ρωσικών πλοίων από τα θαλάσσια στενά που ελέγχονται από την Τουρκία, και το ίδιο όσον αφορά τη διέλευση των Ρωσικών αεροσκαφών, και την πτήση τους στον τουρκικό εναέριο χώρο προς τη Συρία, και τις υπόλοιπες χώρες της Μέσης Ανατολής . Άρχισε λοιπόν να διεισδύει στο συριακό έδαφος, καταλαμβάνοντας μεγάλες εκτάσεις κατά μήκος των συροτουρκικών συνόρων και την επέκτασή τους, με βάθος (30 χλμ.)