Η ήττα της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 αποτελούσε προϋπόθεση για το «ρεσάλτο» του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της.

Γι’ αυτό ως Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης υπονόμευσε την Κυβέρνηση Σαμαρά με δήθεν μεταρρυθμίσεις.

Επί της ουσίας δεν άλλαξε τίποτα.

Αλλά προκάλεσε βαρύ πολιτικό κόστος και μαζικές διαρροές ψηφοφόρων από την Νέα Δημοκρατία στον ΣΥΡΙΖΑ.

Γιατί η «αξιολόγηση» στο Δημόσιο (πρόδρομος της σημερινής «αριστείας») ουδέποτε εφαρμόστηκε πραγματικά.

Έστειλε, όμως, χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, παραδοσιακούς ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας, στην αγκαλιά του Τσίπρα.

Όλα αυτά παρουσιάστηκαν στο πρώτο μέρος του ιστορικού αφηγήματος για το «σχέδιο άλωσης» της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Σήμερα (στο δεύτερο μέρος) προσθέτουμε ένα ακόμη στοιχείο που καταρρίπτει τον μύθο του δήθεν «αναπάντεχου αουτσάιντερ» στις εσωκομματικές εκλογές του 2016.

Γιατί η αλήθεια είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε εκπονήσει το «σχέδιο άλωσης» της ηγεσίας του κόμματος από το 2014 (τουλάχιστον).

Από που, όμως, προκύπτει αυτό;

Ο ασφαλέστερος τρόπος για την αποκάλυψη (γενικώς) των σχεδίων και των προθέσεων του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι η ενδελεχής μελέτη των ΜΜΕ που τον στηρίζουν.

(Είναι σαν την «διαδρομή του χρήματος» σε διαχρονικά κυβερνητικά σκάνδαλα. Δείχνει στους ωφελημένους. Ασχέτως αν -λόγω έλλειψης στοιχείων- δεν πιστοποιούνται και ως ένοχοι).

Η μελέτη των ΜΜΕ του 2014-15 με μια προβολή στα ίδια ΜΜΕ του 2019-21 οδηγεί σε σοκαριστικά συμπεράσματα.

Όσοι στήριζαν (ακόμη και έμμεσα) τον Αλέξη Τσίπρα το 2014-15 , στηρίζουν σήμερα τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Τα ίδια ΜΜΕ που σήμερα υπηρετούν φανατικά την κυβερνητική πολιτική, το 2014-15 υπηρέτησαν με τον ίδιο φανατισμό την υπονόμευση της κυβέρνησης Σαμαρά, την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και το δήθεν «μεταρρυθμιστικό προφίλ» του τότε Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης.

Αλλά επειδή πίσω από τα ΜΜΕ βρίσκονται οι ιδιοκτήτες τους (εμφανείς και αφανείς) αυτά τα σοκαριστικά συμπεράσματα δεν έχουν απλώς μηντιακό σασπένς.

Ερμηνεύουν κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και -πρωτίστως- εθνικά τετελεσμένα.

Γιατί, όπως θα δούμε, οι ολίγοι οικονομικά ισχυροί (ή όπως αλλιώς αποκαλούνται στην πολιτική αργκό) οδήγησαν συνειδητά την Ελλάδα στην «αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ».

Ώστε να εξασφαλίσουν (εκτός όλων των άλλων) την βασική προϋπόθεση-όρο (condition sine qua non) για την «επομένη ημέρα» του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.

Σε αμιγώς εθνικό επίπεδο η «Συμφωνία των Πρεσπών» είναι η πλέον κραυγαλέα απόδειξη αυτής της μηντιακής διπλής γραμμής στήριξης σε Τσίπρα-Μητσοτάκη.

Πάμε, λοιπόν, πίσω στο καυτό καλοκαίρι του 2014.

Οι ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές ενίσχυαν την πιθανότητα να τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με αυτοδυναμία.

Η δε αδυναμία της Βουλής να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας καθιστούσε τις πρόωρες εκλογές από ενδεχόμενες, βέβαιες.

Έπρεπε, λοιπόν, να «καούνε» ονόματα υποψηφίων που μπορούσαν να συγκεντρώσουν ψήφους 180 βουλευτών ώστε να αποτραπούν οι πρόωρες εκλογές.

Την σπίθα έριξε η «Καθημερινή» την πρώτη Κυριακή μετά τα «μπάνια του λαού» στις 24 Αυγούστου 2014.

Αιφνιδίασε με τον εντυπωσιακό πρωτοσέλιδο τίτλο της «Διεργασίες για Κουβέλη Πρόεδρο της Δημοκρατίας».

Αλλά στο σχετικό ρεπορτάζ δεν είχε ούτε μια σχετική πληροφορία από συγκεκριμένη δημοσιογραφική πηγή.

Επρόκειτο, δηλαδή, για απλή εκτίμηση της εφημερίδας (στην πλέον «αθώα» εκδοχή).

Αλλά ο πρωτοσέλιδος τίτλος της «Καθημερινής» άναψε την φωτιά που έκαψε σχεδόν ακαριαία το όνομα του Κουβέλη.

Την επομένη ακριβώς ημέρα (25 Αυγούστου 2014) η «Κόντρα» (το πρωτοσέλιδο της «Καθημερινής» αποδείχθηκε βούτυρο στο ψωμί της) προειδοποίησε με το δικό της πρωτοσέλιδο ότι : «Δεν θα γίνει ο Κουβέλης Τσιριμώκος».

Μετά το «βούτυρο στο ψωμί» της «Κόντρα» ήρθε (στις 30 Αυγούστου 2014) το «λάδι στην φωτιά» από τα «Παραπολιτικά».

Με «δήλωση-βόμβα» (!) του Νίκου Κωνσταντόπουλου που (χωρίς κανένα στοιχείο) κατήγγειλε την Νέα Δημοκρατία για «Εκτροπή με εξαγορά βουλευτών».

Έτσι πριν ακόμη βγει ο Αύγουστος η «Καθημερινή» και τα «Παραπολιτικά» είχαν εξασφαλίσει (σε ποιους άραγε;) ότι τουλάχιστον ο Κουβέλης «δεν θα στεκόταν εμπόδιο στις πρόωρες εκλογές που ήθελε διακαώς ο ΣΥΡΙΖΑ».

Και από το καλοκαίρι στον χειμώνα.

Ο Αλέξης Τσίπρας (την 1η Δεκεμβρίου 2014) επέλεξε την τηλεόραση του ΣΚΑΙ για να δώσει την πρώτη εφ’ όλης της ύλης τηλεοπτική συνέντευξή του μετά τις ευρωεκλογές.

Στην πραγματικότητα εγκαινίασε την προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ για τις εθνικές εκλογές.

Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας στην Σία Κοσιώνη χαρακτήρισε ως «αποστασία» τυχόν εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας με 180 βουλευτές.

Ο Αλέξης Τσίπρας σε αυτήν την συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ εμφανίστηκε βέβαιος (από ποιους άραγε;) ότι η πλειοψηφία των 180 βουλευτών που επεδίωκε η Νέα Δημοκρατία δεν επρόκειτο να επιτευχθεί.

Την επομένη της συνέντευξης Τσίπρα στον ΣΚΑΙ η «Καθημερινή» (στις 2 Δεκεμβρίου 2014) κατάφερε το καίριο πλήγμα κατά της κυβέρνησης Σαμαρά.

Δημοσίευσε (κατά αποκλειστικότητα!) το περίφημο «mail Χαρδούβελη» που ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε σημαία σε όλη την προεκλογική περίοδο.

(περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, και «πάγωμα» των συντάξεων μέχρι το 2017 τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον δεν άφησε «παγωμένες», αλλά, αντιθέτως, τις «περιέκοψε»)

Δύο ημέρες αργότερα (στις 4 Δεκεμβρίου 2014) «Τα Νέα» προανήγγειλαν με πρωτοσέλιδο τίτλο ότι «Το μνημόνιο ξανάρχεται» .

Αλλά επεσήμαναν ότι «μετά το χαστούκι των δανειστών (στην κυβέρνηση) υπήρχαν θετικές κινήσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης» (δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ).

Στις 13 Δεκεμβρίου 2014 οι μάσκες έπεσαν.

Η κυβέρνηση έχει ήδη εξαγγείλει (στις 8 Δεκεμβρίου 2014) την επίσπευση της διαδικασίας εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας.

Με καμένες (από τον Αύγουστο) υποψηφιότητες που μπορούσαν να συγκεντρώσουν πλειοψηφία 180 βουλευτών είχε στην ουσία, ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος.

Έτσι στις 13 Δεκεμβρίου 2014 τα σαββατιάτικα «Νέα» κυκλοφόρησαν με πρωτοσέλιδο πορτρέτο του Αλέξη Τσίπρα πραγματικό ζωγραφικό πίνακα.

(Αν δεν το έχει ο ίδιος στο αρχείο του, ας το «αποθηκεύσει». Είναι από τις πλέον κολακευτικές απεικονίσεις του)

Αξίζει να παρατεθούν οι «πλάγιοι τίτλοι» που πλαισιώνανε το πορτρέτο του Αλέξη Τσίπρα στο πρωτοσέλιδο των «Νέων»

«Γιατί το Grexit είναι σκιάχτρο που δεν φοβίζει τους ξένοιαστους καβαλάρηδες της Κουμουνδούρου. Αυτοπεποίθηση έναντι των ξένων και εμμονή στην αυτοδυναμία».

Την ημέρα των εκλογών (25 Ιανουαρίου 2015) το «Βήμα» κυκλοφόρησε με πορτρέτο του Αλέξη Τσίπρα αυτήν την φορά σε κόκκινο φόντο και «αποκλειστική συνέντευξή» του.

«Αλέξης Τσίπρας: Το σχέδιο για την επόμενη ημέρα».

Αλλά «όλα τα λεφτά» ήταν το πρωτοσέλιδο της «Καθημερινής» την ημέρα της κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης της 25ης Ιανουαρίου 2015.

«Το μεγάλο διακύβευμα και οι ασφυκτικές ημερομηνίες» ήταν ο «άχρωμος» τίτλος.

Αλλά το «μεγάλο διακύβευμα» κατανεμόταν ισομερώς ανάμεσα στην Νέα Δημοκρατία και στον ΣΥΡΙΖΑ.

Σύμφωνα με την εφημερίδα τα δύο κόμματα διέφεραν στο «μοντέλο» με το οποίο αντιμετώπιζαν την κρίση.

Έτσι χιλιάδες αναγνώστες της «Καθημερινής» μάθαιναν -ανήμερα των εκλογών-ότι με την ψήφο τους ήταν σαν να αγοράζαν το ίδιο αυτοκίνητο.

Άντε να υπήρχε καμιά διαφορά στο «μοντέλο».

Με το «μοντέλο», μάλιστα, του ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάζεται ως η πιο «πλούσια έκδοση».

Γιατί κατά την «Καθημερινή» ενώ ο Σαμαράς «επιδιώκει προβάδισμα έστω και μιας ψήφου» ο Τσίπρας «έχει στόχο να ξεπεράσει τον πήχη της αυτοδυναμίας».

Δηλαδή έτσι και ήσουν αναποφάσιστος αστός διαβάζοντας την «Καθημερινή» ξεπερνούσες κάθε «φοβία» και «προκατάληψη» για την Αριστερά.

Λίγο πριν πας να ψηφίσεις ή και πάνω από την κάλπη.

Άσε και το άλλο.

Στο πρωτοσέλιδο της «Καθημερινής» δεν υπήρχε (ανήμερα των εκλογών! ) ούτε μια φωτογραφία του τότε αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας! (σε αντίθεση με σχεδόν όλα τα άλλα πρωτοσέλιδα εκείνης της κρίσιμης Κυριακής).

Η «Καθημερινή» στην πρώτη σελίδα της (ανήμερα των εκλογών) είχε μόνον μια (μονόστηλη) φωτογραφία της… Ντόρας Μπακογιάννη.

Ακριβώς ένα χρόνο αργότερα (Ιανουάριος 2016) ο Κυριάκος Μητσοτάκης γινότανε αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας.

Ως… αουτσάιντερ!