Εξέθεσε τη χώρα ανεπανόρθωτα απέναντι σε έναν παγκόσμιο γεωπολιτικό παίκτη

Η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να ταυτιστεί με τις ΗΠΑ και να προχωρήσει σε εχθρικές ενέργειες κατά της Ρωσίας παραδίδοντας ακόμα και συστήματα πυροβολικού (έτσι ακριβώς τα είπε ο Αμερικανός ΥΠΑΜ Λόιντ Όστιν ο οποίος και «έδωσε» την ελληνική κυβέρνηση) στην Ουκρανία θέτει σε σοβαρό μελλοντικό κίνδυνο τη χώρα.

Έβλαψε ανεπανόρθωτα τις ελληνορωσικές σχέσεις. Θα χρειαστούν δεκαετίες για να επανορθωθούν. Αγνόησε παντελώς το φιλορωσικό αίσθημα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού που παραμένει ακόμα Ορθόδοξος Χριστιανός (προς απογοήτευση των Δυτικών) και δίνει οπλικά συστήματα στο Κίεβο με τα οποία σκοτώνονται Ρώσοι στρατιώτες.

Εξέθεσε την χώρα απέναντι σε έναν παγκόσμιο γεωπολιτικό παίκτη που συγκαταλέγεται στις μεγάλες δυνάμεις με τα «πάνω του και τα κάτω του» επί 500 χρόνια.

Να σημειώσουμε ακόμα και την «εξίσωση» των νεοναζιστών του Τάγματος Αζόφ με τους ηρωικούς Μεσολογγίτες κατά την Έξοδο από την μαρτυρική πόλη στην 2η Πολιορκία του Μεσολογγίου, κάτι το οποίο αποτελεί μεγάλο ιστορικό, ηθικό και εθνικό «φάουλ».

Στην Μόσχα κατανοούν ότι όλα αυτά απορρέουν από τη νυν ελληνική κυβέρνηση και όχι από τον ελληνικό λαό όμως η ζημιά που έχει γίνει είναι πολύ μεγάλη.

Δεν είναι τυχαίο που η εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ Μαρία Ζαχάροβα χθες στην ανακοίνωσή της απέφυγε την λέξη «Ελλάδα» και στην θέση της χρησιμοποιούσε την λέξη «Αθήνα» όπως και «ελληνική πολτική ηγεσία».

Υπήρξε ένας σαφής διαχωρισμός, ανάμεσα στην χώρα και το «Διευθυντήριο» της χώρας γιατί και στη Μόσχα σκέφτονται σε βάθος χρόνου σε μία εποχή που δε θα υπάρχει στα πολιτικά πράγματα ο Κ.Μητσοτάκης.

Είναι γεγονός ότι το μένος του στρέφεται προσωπικά και πρωτίστως προς τον Κ.Μητσοτάκη. Άλλωστε και στις δημοσκοπήσεις φαίνεται πως η πλειοψηφία των Ελλήνων είναι κάθετα αντίθετη με την αποστολή όπλων στην Ουκρανία.

Ιστορικά οι μεγάλοι πάντα τα βρίσκουν μεταξύ τους, γιατί δεν έχουν κι άλλη επιλογή. Οι μικροί όμως, μόλις τα βρουν οι μεγάλοι, μένουν έκθετοι για τις επιλογές τους και γιατί είναι εύκολα εξιλαστήρια θύματα.

Η Μόσχα έχει μεγάλη μνήμη και δεν ξεχνά. Για να ξεχάσει θα πρέπει μία μελλοντική ελληνική κυβέρνηση να κάνει «επικύψεις» με πολλά ανταλλάγματα και πάλι δεν θα είναι σίγουρο.

Το ρωσικό αίμα που χύνεται (και) εξαιτίας ελληνικών αποφάσεων δεν μπορεί να ξεχαστεί. Έχει ιδιαίτερο βάρος.

Η Τουρκία για όσους δεν θυμούνται, για τον θάνατο του Ρώσου πιλότου Σεργκέι Πεσκόφ που καταρρίφθηκε από τουρκικό F-16 το 2015 στην Συρία, έδωσε «γη και ύδωρ» και ζήτησε μερικές δεκάδες φορές συγγνώμη για να μπορέσει να επαναφέρει τις σχέσεις της με την Ρωσία.

Και έκτοτε οι σχέσεις τους είναι στρατηγικές, με τους Τούρκους να χρησιμεύουν ως η δυτική «ασπίδα» των Ρώσων έναντι των αντι-ρωσικών κυρώσεων.

Οι Ρώσοι «κέρδισαν» τον Ρ.Τ.Ερντογάν, προειδοποιώντας τον για το πραξικόπημα της 15 Ιουλίου του 2016.

Με αποτέλεσμα να αναγκαστούν να το πραγματοποιήσουν άρον άρον το… απόγευμα, μήπως προλάβουν… αλλά δεν πρόλαβαν, οι Τούρκοι πραξικοπηματίες.