Πρόκειται για ένα άπιαστο χρηματικό ποσό.
Τεχνητή πολιτική λύση οι ΑΠΕ
Ωστόσο, ακόμη και με αυτήν την αστρονομική οικονομική υποστήριξη, ο κόσμος εξακολουθεί να εξαρτάται από τους υδρογονάνθρακες για το 84% των ενεργειακών του αναγκών, εξάρτηση που απέδωσε σε όρους μείωσης μόλις κατά 2% από τότε που οι κυβερνήσεις ξεκίνησαν να δαπανούν υπερβολικά τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας πριν από 20 χρόνια.
Αυτό αναφέρει ο Mark Mills σε μια έκθεση του Ινστιτούτου του Μανχάταν, ο οποίος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι:
«Τα διδάγματα της πρόσφατης δεκαετίας καθιστούν σαφές ότι οι τεχνολογίες ηλιακής ενέργειας, αιολικής ενέργειας και μπαταριών δεν μπορούν να αναπτυχθούν σε περιόδους ανάγκης, δεν είναι εγγενώς «καθαρές» ούτε καν ανεξάρτητες από υδρογονάνθρακες και δεν είναι φθηνές».
Έχοντας όλα αυτά κατά νου, θα πρέπει να είναι σαφές ότι οι λεγόμενες ΑΠΕ ήταν μια τεράστια χοάνη πόρων χωρίς φραγμό: Δεν είναι βιώσιμες για ισχύ βασικού φορτίου—ακόμα και με 5 τρισεκατομμύρια δολάρια σε επιδοτήσεις και δύο δεκαετίες προσπάθειας.
Σήμερα, η χρήση αιολικής και ηλιακής ενέργειας για μαζική παραγωγή ενέργειας είναι μια τεχνητή πολιτική λύση που δεν θα είχε επιλεγεί σε μια πραγματικά ελεύθερη αγορά ενέργειας.
Η αιολική και η ηλιακή ενέργεια μπορεί να είναι χρήσιμες σε συγκεκριμένες καταστάσεις.
Ωστόσο, είναι αστείο να υποστηρίζεται ότι μπορούν να παρέχουν αξιόπιστη ισχύ βασικού φορτίου για μια προηγμένη βιομηχανική οικονομία.
Είναι σαν να προσπαθείς να πιέσεις ένα τετράγωνο μανταλάκι σε μια στρογγυλή τρύπα.
Ωστόσο, οι κυβερνήσεις, τα μέσα ενημέρωσης, η ακαδημαϊκή κοινότητα και οι διασημότητες πιέζουν… ομαδόν για μια επικείμενη ενεργειακή «μετάβαση» σαν να είναι προκαθορισμένη.
Δεν αλλάζουν μαγικά
Είναι συγκλονιστικό και ανησυχητικό τόσοι πολλοί πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν μαγικά τους υποκείμενους περιορισμούς της οικονομίας, της χημείας, της μηχανικής και της φυσικής της παραγωγής ενέργειας, για να ταιριάξουν στις «παιδικές τους φαντασιώσεις» και κυρίως στις πολιτικές ατζέντες.
Οι ΑΠΕ δεν μπορούν αντικαταστήσουν τους υδρογονάνθρακες σύντομα και σίγουρα δεν θα επιφέρουν ενεργειακή ασφάλεια… παρά τα όσα πιστεύουν πολλοί «σοβαροί» άνθρωποι.
Όταν πρόκειται για αξιόπιστη ισχύ βασικού φορτίου, το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας έχει μόνο τρεις επιλογές:
– υδρογονάνθρακες, ή άνθρακας, πετρέλαιο και αέριο
– πυρηνική δύναμη
– να εγκαταλείψουν τον σύγχρονο πολιτισμό για ένα προβιομηχανικό επίπεδο διαβίωσης.
Εκτός από το να επισκεφθούν την Γη φιλικοί εξωγήινοι με μια μαγική νέα ενεργειακή τεχνολογία, τα περισσότερα έθνη δεν έχουν άλλες εναλλακτικές λύσεις.
Έτσι, με τις δυτικές κυβερνήσεις που σκοπεύουν να γίνουν πράσινες, να επιβάλλουν κυρώσεις σε μεγάλους εξαγωγείς ενέργειας (Ρωσία, Ιράν, Βενεζουέλα) και να αποφεύγουν τους υδρογονάνθρακες γενικά (ESG, φόροι απροσδόκητων κερδών, περιορισμός της εξερεύνησης, επαχθείς κανονισμοί), καταλήγουμε σε μια απλή επιλογή.
Μπορούν είτε να αγκαλιάσουν την πυρηνική ενέργεια – η οποία έχει μηδενικές εκπομπές άνθρακα – είτε να εγκαταλείψουν την αξιόπιστη ηλεκτρική ενέργεια, ωστόσο επειδή δεν μπορούν να πετάξουν στο αέρα τόσες επενδύσεις και 5 τρισεκατομμύρια δολάρια, μάλλον δεν θα αργήσει η… στροφή των δυτικών κυβερνήσεων (ή… τούμπα) στην πυρηνική ενέργεια σε μεγάλο βαθμό για δύο λόγους.
– Αύξηση των τιμών των υδρογονανθράκων.
– Ανησυχίες για την ενεργειακή ασφάλεια.
Η διάσωση είναι ένας τρίτος λόγος ήσσονος σημασίας σε σχέση με τους 2 παραπάνω.
Αύξηση των τιμών των υδρογονανθράκων
Εδώ καλό είναι να ξεκινήσει η ανάλυση από τα βασικά, την αόριστη σκέψη και εικόνα που οδηγεί σε αόριστες λέξεις: Ο όρος «ορυκτά καύσιμα» είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα αυτού.
Όταν ο μέσος άνθρωπος ακούει «ορυκτά καύσιμα», σκέφτεται μια βρώμικη τεχνολογία που ανήκει στο 1800.
Πολλοί πιστεύουν ότι καίνε νεκρούς δεινόσαυρους για να τροφοδοτήσουν τα αυτοκίνητά τους.
Πιστεύουν επίσης ότι τα ορυκτά καύσιμα θα εξαντληθούν σύντομα και θα καταστρέψουν τον πλανήτη μέσα σε μια δεκαετία.
Κανένα από αυτά τα παράλογα πράγματα δεν είναι αλήθεια, αλλά πολλοί άνθρωποι τα πιστεύουν
Η χρήση παραπλανητικής και αόριστης γλώσσας παίζει μεγάλο ρόλο.
Ηλέξη υδρογονάνθρακες είναι πολύ καλύτερη και πιο ακριβής λέξη.
Ο υδρογονάνθρακας είναι ένα μόριο που αποτελείται από άτομα άνθρακα και υδρογόνου.
Αυτά τα μόρια είναι τα δομικά στοιχεία πολλών διαφορετικών ουσιών, συμπεριλαμβανομένων των πηγών ενέργειας όπως ο άνθρακας, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.
Αυτές οι πηγές ενέργειας αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της παγκόσμιας οικονομίας για δεκαετίες, παρέχοντας ενέργεια για τις βιομηχανίες, τις μεταφορές και τα σπίτια.
Ο σύγχρονος πολιτισμός έχει μόνο δύο επιλογές για την ισχύ βασικού φορτίου – υδρογονάνθρακες ή πυρηνικά.
Υπάρχουν 4 ισχυρές τάσεις που πιστεύω ότι θα ωθήσουν τις τιμές των υδρογονανθράκων υψηλότερα, καθιστώντας την πυρηνική ενέργεια την μόνη πρακτική εναλλακτική λύση και ακόμη πιο ελκυστική από ό,τι είναι ήδη.
1η Τάση – Το τέλος του συστήματος πετροδολαρίων:
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα χάσει σύντομα την ικανότητά της να εκτυπώνει χρήματα για να αγοράζει ενέργεια—ένα απίστευτο προνόμιο που δεν έχει καμία άλλη χώρα. Αυτό θα έχει σημαντικές συνέπειες για τις τιμές του πετρελαίου.
2η Τάση – Ασυγκράτητη υποτίμηση νομισμάτων:
Οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συμμετάσχουν σε ολοένα αυξανόμενη υποτίμηση νομισμάτων. Το 2023 θα μπορούσε να είναι η χρονιά που φτάνει σε κρεσέντο.
3η Τάση – Υστερία κατά του άνθρακα και υπο-επένδυση:
Οι κυβερνήσεις έχουν ανακατευθύνει τρισεκατομμύρια κεφάλαια μακριά από πυρηνικούς και υδρογονάνθρακες και τα έχουν στείλει στην αιολική και την ηλιακή ενέργεια.
Επιπλέον, η «τρέλα» με το ESG (Environment-Social-Governance), οι «καθαροί μηδενικοί» στόχοι και άλλες κυβερνητικές πολιτικές οδήγησαν σε τεράστια υποεπένδυση στους υδρογονάνθρακες.
Αναμένεται ότι η υστερία άνθρακα θα μειώσει τις προμήθειες και θα αυξήσει τις τιμές.
4η Τάση – Γεωπολιτική αναταραχή:
Η σύγκρουση μεταξύ της Ρωσίας (του 2ου μεγαλύτερου εξαγωγέα πετρελαίου) και της Ουκρανίας δεν έχει σύντομα… τέλος.
Οι εντάσεις με το Ιράν θα μπορούσαν να εκραγούν ανά πάσα στιγμή.
Ως αποτέλεσμα, η γεωπολιτική αναταραχή θα μπορούσε εύκολα να κλιμακωθεί, προκαλώντας διακοπές στον εφοδιασμό υδρογονανθράκων από τη Ρωσία και τη Μέση Ανατολή.
Αυτές είναι τέσσερις ισχυρές τάσεις που πιέζουν για ελλείψεις και σημαντικά υψηλότερες τιμές υδρογονανθράκων.
Όταν οι υδρογονάνθρακες γίνονται ακριβοί, ο κόσμος αναζητά εναλλακτικές. Και υπάρχει μόνο ένα: πυρηνικά.
Ενεργειακή Ασφάλεια = Εθνική ασφάλεια
Η ασφαλής πρόσβαση στην ενέργεια, η οποία είναι απαραίτητη για κάθε οικονομία και τη σταθερότητα κάθε χώρας, είναι υψίστης σημασίας.
Γι’ αυτό η ενεργειακή ασφάλεια είναι εθνική ασφάλεια.
Χωρίς ενεργειακή ασφάλεια, οποιαδήποτε χώρα βρίσκεται σε ευάλωτη θέση.
Κανένα κυρίαρχο έθνος δεν μπορεί να ανεχθεί να βρίσκεται στο έλεος κάποιου άλλου για κάτι τόσο κρίσιμο όσο η ενέργεια.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλές κυβερνήσεις αναπόφευκτα στρέφονται στα πυρηνικά για να εξασφαλίσουν την πρόσβασή τους σε αξιόπιστη ενέργεια.
Αυτό συμβαίνει επειδή μια μικρή ποσότητα ουρανίου μπορεί να παράγει τεράστια ποσότητα ενέργειας σε ένα πυρηνικό εργοστάσιο.
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Πυρηνικής Ενέργειας, ένα σφαιρίδιο ουρανίου ύψους μίας ίντσας μπορεί να παράγει ηλεκτρική ενέργεια όσο ένας τόνος άνθρακα, 149 γαλόνια πετρελαίου και 17.000 κυβικά πόδια φυσικού αερίου.
Δεν είναι πρακτικό για χώρες χωρίς εγχώρια προμήθεια υδρογονανθράκων να αποθηκεύουν άνθρακα, πετρέλαιο ή φυσικό αέριο πολλών ετών.
Από την πλευρά, είναι πρακτικό για τις χώρες να αποθηκεύουν ουράνιο πέντε ετών για πυρηνικούς σταθμούς.
Το παράδειγμα της Ιαπωνίας
Η Ιαπωνία είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο.
Πριν από την καταστροφή της Φουκουσίμα, οι πυρηνικοί σταθμοί παρήγαγαν περίπου το 30% της ιαπωνικής ηλεκτρικής ενέργειας.
Μετά τη Φουκουσίμα, η Ιαπωνία έκλεισε όλους τους πυρηνικούς αντιδραστήρες της και τους πυρηνικούς σταθμούς της παρά την κυβερνητική πολιτική που απαιτεί να αποθηκεύει αποθέματα ενέργειας τουλάχιστον πέντε ετών.
Αυτή η πολιτική χρονολογείται από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν ένας μεγάλος περιφερειακός πόλεμος στη Μέση Ανατολή διέκοψε τον ενεργειακό εφοδιασμό και συγκλόνισε την Ιαπωνία, η οποία δεν διαθέτει δικούς της ενεργειακούς πόρους.
Το ουράνιο είναι ο μόνος εφικτός τρόπος για την Ιαπωνία να εκπληρώσει τους όρους αυτής της πολιτικής.
Δεν είναι πρακτικό για το Τόκιο να αποθηκεύει άνθρακα, πετρέλαιο ή φυσικό αέριο πέντε ετών.
Η Ιαπωνία έχει κάνει έκτακτη εξαίρεση σε αυτήν την πολιτική λόγω της Φουκουσίμα.
Αλλά χωρίς ενεργειακή ασφάλεια, βρίσκεται σε ευάλωτη θέση όσον αφορά τον ιστορικό αντίπαλο της Κίνα.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα εάν η γεωπολιτική αναταραχή στη Μέση Ανατολή ή την Ανατολική Ευρώπη διαταράξει τον εφοδιασμό πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Θα ήταν τραγική ειρωνία η Ιαπωνία να υποφέρει από άλλο ένα πετρελαϊκό σοκ, κατά την περίοδο κατά την οποία ανέστειλε την ίδια την πολιτική της που την προστάτευε από ένα τέτοιο σοκ.
Αυτό θα δώσει κίνητρο στην Ιαπωνία να μην καθυστερήσει την επανεκκίνηση των πυρηνικών αντιδραστήρων της.
Στην πραγματικότητα, η Ιαπωνία έκανε πρόσφατα μια δραματική στροφή προς την πυρηνική ενέργεια επειδή συνειδητοποίησε τελικά ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση για να καλύψει τις ανάγκες της σε ενεργειακή ασφάλεια.
Το Τόκιο έχει αρχίσει να επανενεργοποιεί τους πυρηνικούς αντιδραστήρες του και να εφαρμόζει πολιτικές υπέρ των πυρηνικών.
Γεωπολιτική αναταραχή
Ενώ οι ιαπωνικές επανεκκινήσεις είναι ένας σημαντικός παράγοντας που καθορίζει την ισορροπία της αγοράς, δεν είναι ο μόνος.
Ακόμα κι αν η ιαπωνική ζήτηση για ουράνιο δεν επιστρέψει ποτέ, οι 150 νέοι αντιδραστήρες στην Κίνα θα μπορούσαν να δημιουργήσουν τεράστια νέα ζήτηση που θα την αντισταθμίσει σε μεγάλο βάθος χρόνου.
Εδώ είναι η ουσία με το ουράνιο.
Δεν θα ήταν έκπληξη οι τιμές των υδρογονανθράκων να αυξάνονται εν μέσω μιας γεωπολιτικής κρίσης, η οποία θα ήταν καταλύτης για πολύ υψηλότερες τιμές ουρανίου.
Ακριβώς επειδή οι τιμές των υδρογονανθράκων αναμένεται να εκτιναχθούν σε δυσθεώρητα ύψη για τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω, οι χώρες της Δύσης αγωνιστούν απελπισμένα για ενεργειακή ασφάλεια.
Ίσως τότε συνειδητοποιήσουν -όπως έκανε η Ιαπωνία- ότι η πυρηνική ενέργεια είναι η μόνη λύση.
Και όταν το κάνουν, θα υπερτροφοδοτήσει την αγορά «ταύρων» για το ουράνιο που βρίσκεται όμως, ήδη σε εξέλιξη…
Όμως ακριβώς επειδή έχουν ήδη επενδυθεί πολλά στις ΑΠΕ, συνεχίζεται η επένδυση και υποστηρίζεται με ακόμη μεγαλύτερα κεφάλαια, γιατί οποιαδήποτε αλλαγή, θα χρειάζεται και ένα «συγγνώμη λάθος…» και αυτό έχει μέσα του μεγάλο πολιτικό κόστος και κανείς πολιτικός δεν θέλει να το επωμιστεί!
