Μία ανατρεπτική γεωπολιτική προσέγγιση που επιχειρεί να φωτίσει την αθέατη πλευρά των γεγονότων

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

ΠΡΟΪΔΕΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΙΑΣΤΙΚΟΥΣ:

Μια σημαντική μερίδα της κοινωνίας έχει επιλέξει να αυτονομηθεί από τις κεντρικές επιλογές και αποφάσεις της κυρίαρχης πολιτικής ελίτ, αντιμετωπίζοντας με ιδιαίτερη επιφυλακτικότητα και καχυποψία τις επίσημες δηλώσεις και διακηρύξεις των πολιτικών ταγών, και επομένως αμφισβητεί δικαιολογημένα την ειλικρίνεια των προθέσεων και τα κίνητρα όσων εμπλέκονται στην προσπάθεια ειρηνικής επίλυσης της Ρωσο-ουκρανικής εμπόλεμης σύρραξης.

Ενώ στον γεωπολιτικό χώρο της Ανατολικής Ευρώπης μαίνεται σφοδρή στρατιωτική (δι’ αντιπροσώπων) σύγκρουση μεταξύ της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ, που σφάζονται για τα «μάτια της Ουκρανίας», αντιθέτως στο πεδίο της αντιμετώπισης των υγειονομικών απειλών διαπιστώνουμε με έκπληξη ότι οι αντίπαλοι και πολέμιοι γίνονται σύμμαχοι και συνέταιροι «δίνοντας τα χέρια», καθώς επικρατεί μεταξύ τους απόλυτη σύμπνοια και ταύτιση απόψεων αναφορικά με την εργαλειοποίηση των μελλοντικών πανδημιών, έχοντας ως κοινό στόχο, τον έλεγχο και την χειραγώγηση της ανθρωπότητας.

Στον εξωτικό παράδεισο του Μπαλί,  η «εκπεσούσα» δαιμονοκίνητη παγκόσμια ελίτ του χρήματος και της εξουσίας προμελετά και προσχεδιάζει το υγειονομικό αφήγημα της νέας πανδημίας και του επακόλουθου μαζικού εμβολιασμού των πολιτών, καθώς έχει βαλθεί να μετατρέψει την επίγεια ζωή τους σε δυστοπική κόλαση διαρκούς εμβολιαστικής επιτήρησης και ψηφιακής υποδούλωσης, μην αντέχοντας στην σκέψη ότι υπάρχουν ακόμη πολίτες που αντιστέκονται με θάρρος στον επιβαλλόμενο υγειονομικό ολοκληρωτισμό, παραμένοντας ελεύθεροι και ανεμβολίαστοι.

Οι δαιμονοκίνητοι νεοταξίτες, έχοντας θέσει ως στόχο την εξάλειψη μέσω της διπλωματικής οδού όλων των πιθανών γεωπολιτικών συγκρούσεων, επιδιώκουν να προετοιμάσουν την ανθρωπότητα για ένα «αδιανόητο» γεγονός παγκοσμίων διαστάσεων που θα επηρεάσει την ζωή όλων των κατοίκων της Γης και το οποίο θα υπερβαίνει κατά πολύ τα στενά όρια μιας ένοπλης αντιπαράθεσης, καθώς η αντιμετώπισή του θα απαιτήσει την συγκρότηση παγκόσμιας κυβέρνησης των «εκλεκτών» και την τυφλή υπακοή και συμμόρφωση των πολιτών.

Στις 30 Σεπτεμβρίου 1938 υπεγράφη εσπευσμένα στην Βαυαρική πρωτεύουσα μεταξύ της χιτλερικής Γερμανίας, της Ιταλίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας η ομώνυμη συμφωνία του Μονάχου (Διεθνής Συνδιάσκεψη του Μονάχου) με την οποία απετράπη την τελευταία στιγμή η εμπόλεμη σύρραξη μεταξύ της Γερμανίας και της Τσεχοσλοβακίας.

Το σύμφωνο του Μονάχου, διά του οποίου συνομολογήθηκε η ενσωμάτωση της γερμανόφωνης Σουδητίας (περιοχή της Τσεχοσλοβακίας) στο Γ’ Ράιχ, έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής από τους λαούς της Ευρώπης και χαρακτηρίστηκε ως «έντιμη ειρήνη» που απομάκρυνε (προσωρινά) τα μαύρα σύννεφα του πολέμου, τα οποία είχαν συγκεντρωθεί απειλητικά στον ευρωπαϊκό ορίζοντα.

Στην παρούσα ιστορική συγκυρία, για πρώτη φορά ύστερα από 77 χρόνια σημειώνεται σε ευρωπαϊκό έδαφος χερσαία εισβολή στρατευμάτων που παραβιάζουν την εθνική κυριαρχία τρίτης χώρας (είχαν προηγηθεί το 1999 οι εγκληματικοί αεροπορικοί βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στην Γιουγκοσλαβία), με αποτέλεσμα να μαίνεται στην Ανατολική Ευρώπη ένας καινούριος πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας που έχει προκαλέσει σημαντικό ρήγμα στην παγκόσμια αρχιτεκτονική δομή ασφάλειας και σταθερότητας.

Επίσης, για πρώτη φορά από την έναρξη της ένοπλης σύγκρουσης, διαπιστώνεται από πολιτικούς παράγοντες της διεθνούς σκηνής η ανάγκη για την υπογραφή ειρηνευτικής συμφωνίας που θα τερματίζει την άσκοπη αιματοχυσία.

Σημαίνοντα πρόσωπα με μεγάλη εμπειρία και επιρροή στην διαμόρφωση των διεθνών πολιτικών συσχετισμών, κατανοώντας τον ολοένα αυξανόμενο κίνδυνο επέκτασης του πολέμου με την εμπλοκή και ανάμειξη τρίτων χωρών, απευθύνουν εκκλήσεις στους ηγέτες των εμπόλεμων κρατών για την άμεση έναρξη απευθείας συνομιλιών, τονίζοντας την ανάγκη εξεύρεσης διπλωματικής φόρμουλας που θα επιλύει οριστικά την Ρωσο-ουκρανική διένεξη.

Ο υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας Αντόνιο Ταγιάνι, σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα La Repubblica, δήλωσε τα εξής:

«Η Ιταλία ενδιαφέρεται έντονα να στηρίξει κάθε πολιτική και διπλωματική πρωτοβουλία, η οποία να μπορεί να οδηγήσει σε μια δίκαιη ειρήνη για την Ουκρανία»

1

.

Ακολούθως, ο Πάπας ασκώντας την εγκόσμια εξουσία του, υπό την ιδιότητά του ως αρχηγού του Κράτους του Βατικανού, κάλεσε την ηγεσία της Ουκρανίας να «λάβει διορατικές αποφάσεις για την ειρήνη και την ανάπτυξη της οικονομίας», η δήλωση του οποίου ερμηνεύτηκε από πολλούς ως έμμεση παρότρυνσή του προς το Κίεβο να προβεί σε επώδυνες υποχωρήσεις, προκειμένου να επιτευχθεί η πολυπόθητη κατάπαυση του πυρός

.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο Xenry Kissinger, ο εκατοντάχρονος πλέον πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας και πρώην Υπουργός Εξωτερικών των Η.Π.Α. επί κυβερνήσεων Nixon και Ford, αυθεντία, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, σε θέματα διεθνών σχέσεων, εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας, ο οποίος σε βαρυσήμαντο άρθρο στο περιοδικό Spectator ανέφερε μεταξύ άλλων κα τα εξής:

«Πλησιάζει η ώρα για μια ειρήνη μέσω διαπραγμάτευσης στην Ουκρανία προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος ενός ακόμα καταστροφικού παγκόσμιου πολέμου, αλλά τα όνειρα για διάλυση της Ρωσίας μπορεί να εξαπολύσουν πυρηνικό χάος»

3

.

Ακόμη και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν δήλωσε ότι η Ρωσία επιθυμεί τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, προσθέτοντας ότι όλες οι ένοπλες συγκρούσεις τελειώνουν με διπλωματικές διαπραγματεύσεις

, ενώ παράλληλα και ο Λευκός Οίκος, σύμφωνα με το δημοσίευμα της Washington Post εξετάζει τρεις διαφορετικές εκδοχές, δηλ. τρεις εναλλακτικές ειρηνευτικές προτάσεις, προκειμένου να επέλθει η λήξη του αιματηρού πολέμου

.

Τέλος ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, σε τηλεφωνική συνομιλία με τον Ουκρανό ομόλογό του, δεσμεύθηκε ότι θα υποστηρίξει στην διεθνή διπλωματική σκηνή το ειρηνευτικό σχέδιο των δέκα σημείων του Κιέβου για τον τερματισμό του πολέμου

.

Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι, ακόμη και μετά την απόφαση που ελήφθη από τις χώρες του ΝΑΤΟ για την αποστολή των αρμάτων μάχης τύπου Leopard στην Ουκρανία (άραγε στο πλαίσιο της ελεγχόμενης και προσυμφωνημένης κλιμάκωσης της έντασης;), οι γέφυρες επικοινωνίας μεταξύ του Κρεμλίνου και του Λευκού Οίκου δεν κατέρρευσαν, αφού, σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο γραμματέας τύπου του Ρώσου προέδρου Ντμίτρι Πεσκόφ δήλωσε ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος παραμένει το κλειδί για τον τερματισμό της σύγκρουσης στην Ουκρανία

.

Αν δεν είχε μεσολαβήσει η πανδημία του κορωνοϊού, οι πιο πάνω δηλώσεις θα σκόρπιζαν πραγματική χαρά και χαμόγελα αισιοδοξίας ότι επίκειται ο τερματισμός του πολέμου, όμως η πολιτική διαχείριση της υγειονομικής κρίσης από τις περισσότερες κυβερνήσεις του δυτικού κόσμου έγινε με όρους τρομοκράτησης, παραπλάνησης και χειραγώγησης των κοινωνιών που οδήγησε σε μια πρωτοφανή (σε καιρό ειρήνης) αποδυνάμωση των συνταγματικών δικαιωμάτων των πολιτών.

Το γεγονός αυτό τραυμάτισε ανεπανόρθωτα την σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ των πολιτικών αρχόντων και των πολιτών, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να αναπτύξουν «μηχανισμούς ελέγχου και αυτοάμυνας» απέναντι στο εκάστοτε αφήγημα της κρατικής εξουσίας.

Μια σημαντική μερίδα της κοινωνίας έχει επιλέξει να αυτονομηθεί από τις κεντρικές επιλογές και αποφάσεις της κυρίαρχης πολιτικής ελίτ, αντιμετωπίζοντας με ιδιαίτερη επιφυλακτικότητα και καχυποψία τις επίσημες δηλώσεις και διακηρύξεις των πολιτικών ταγών, και επομένως αμφισβητεί δικαιολογημένα την ειλικρίνεια των προθέσεων και τα κίνητρα όσων εμπλέκονται στην προσπάθεια ειρηνικής επίλυσης της Ρωσο-ουκρανικής εμπόλεμης σύρραξης.

Την ίδια χρονική περίοδο κατά την οποία από σημαντικούς παράγοντες του διεθνούς πολιτικού και διπλωματικού κατεστημένου διατυπώνεται η ευχή (παρά την φονική ένταση των μαχών) για την ειρηνική επίλυση της Ρωσο-ουκρανικής διένεξης, ο Ινδονήσιος υπουργός Υγείας Budi Sadiki μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης των υπουργών Υγείας και Οικονομικών της G20 η οποία πραγματοποιήθηκε τον Νοέμβριο του παρελθόντος έτους στο Μπαλί δήλωσε τα εξής:

«Όλες οι αποφάσεις της G20 λαμβάνονται αποκλειστικά με συναίνεση. Κοιτάξτε, είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί συναίνεση στην τρέχουσα γεωπολιτική κατάσταση. Αλλά σε αυτή τη γεωπολιτική κατάσταση, καταφέραμε να επιτύχουμε συναίνεση για τη δημιουργία ενός Ταμείου [σημ. εννοεί το «Ταμείο Χρηματοδοτικής Διαμεσολάβησης για την Πρόληψη, την Ετοιμότητα και την Αντιμετώπιση Πανδημιών»] και αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα».

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο δελτίο τύπου που εκδόθηκε για την εκτίμηση των συμπερασμάτων της G20 αναφέρεται ότι στους δωρητές του «Ταμείου για την Πανδημία» περιλαμβάνονται το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates, το Ίδρυμα Rockefeller και το Wellcome Trust.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η ανακοίνωση του Ρωσικού Υπουργείου Οικονομικών που καταχωρίστηκε στον οικείο διαδικτυακό τόπο, όπου αναφέρονται χαρακτηριστικά τα εξής:

«Ο επικεφαλής του ρωσικού υπουργείου Οικονομικών σημείωσε την ανάγκη να αποφευχθεί ο κατακερματισμός του παγκόσμιου συστήματος υγείας και να διατηρηθεί ο κεντρικός ρόλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ). Ο Ρώσος Υπουργός μοιράστηκε επίσης την εμπειρία της δημιουργίας ενός συστήματος ταχείας αντίδρασης σε πανδημίες που εφαρμόζεται ήδη στη Ρωσία στο πλαίσιο της τρέχουσας “Υγειονομικής Ασπίδας” [εννοεί της Ρωσίας], η οποία περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός συστήματος για την ταχεία διάγνωση των μολυσματικών ασθενειών, την ταχύτερη ανάπτυξη συστημάτων δοκιμών και εμβολίων σε περίπτωση νέων επιδημιολογικών απειλών».

H δήλωση του «αντινεοταξίτη» Ρώσου Υπουργού καταλήγει –προτείνοντας την καθιέρωση του μοντέλου της υγειονομικής ασπίδας σε ολόκληρο τον κόσμο– ως εξής:

«Πιστεύουμε ότι μια παρόμοια υγειονομική ασπίδα θα μπορούσε να δημιουργηθεί σε παγκόσμιο επίπεδο».

Ο δε Ρώσος υπουργός Υγείας, υπερακοντίζοντας τον συνάδελφό του υπουργό Οικονομικών σε δηλώσεις υγειονομικής φρενίτιδας, ανέφερε χαρακτηριστικά ότι:

«ο ΠΟΥ θα πρέπει να ενεργεί ως συντονιστής των διεθνών προσπαθειών στον τομέα της υγείας».

Από την τελευταία δήλωση του Ρώσου Υπουργού Υγείας διαπιστώνεται η βούληση της ρωσικής πολιτικής ηγεσίας –η οποία δήθεν εμφανίζεται ως πολέμια της σατανοκίνητης Ν.Τ.Π.– να συμπορευτεί με τους σκληροπυρηνικότερους κύκλους των νεοταξιτών που επιδιώκουν σταθερά την υπαγωγή της δημόσιας υγείας στον ασφυκτικό έλεγχο του  Π.Ο.Υ., που θα έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην διαχείριση των μελλοντικών πανδημιών, αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια επιλογών στις κυβερνήσεις των κρατών

.

Με άλλα λόγια, παρατηρούμε ότι:

Βέβαια από την συνάντηση των μελών της G20 δεν θα μπορούσε να απουσιάζει ο «σεσημασμένος» γενικός διευθυντής του ΠΟΥ, ο οποίος υποστήριξε ένθερμα την συγκρότηση του «Ταμείου για την Πανδημία» δηλώνοντας τα εξής:

«Αυτός ο νέος χρηματοδοτικός μηχανισμός θα αποτελέσει κρίσιμο δομικό στοιχείο μιας ισχυρότερης παγκόσμιας αρχιτεκτονικής ασφάλειας της υγείας. Είναι σημαντικό ότι το ταμείο έχει σχεδιαστεί με περιεκτική και αποτελεσματική διακυβέρνηση και ρυθμίσεις λειτουργίας με υψηλά πρότυπα διαφάνειας και λογοδοσίας».

Ο ίδιος κατέληξε, προφητεύοντας με βεβαιότητα «αστρολόγου περιωπής», την επόμενη υγειονομική κρίση:

«Η επόμενη πανδημία δεν θα μας περιμένει. Πρέπει να κινηθούμε επειγόντως για να καλύψουμε τα κενά στην παγκόσμια ετοιμότητα που θέτουν όλες τις χώρες σε κίνδυνο»

9

.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου (IFRC), που απηύθυνε σοβαρή προειδοποίηση για την έλλειψη ετοιμότητας των κρατών να αντιμετωπίσουν την επόμενη πανδημία, υποστηρίζοντας τα εξής:

«Όλες οι χώρες παραμένουν επικίνδυνα απροετοίμαστες για τις μελλοντικές επιδημίες»

Ο ίδιος προσέθεσε:

«Η πανδημία του Covid-19 θα πρέπει να αποτελέσει ένα κάλεσμα αφύπνισης για την παγκόσμια κοινότητα να προετοιμαστεί τώρα για την επόμενη κρίση υγείας»

10

.

Στον εξωτικό παράδεισο του Μπαλί,  η «εκπεσούσα» δαιμονοκίνητη παγκόσμια ελίτ του χρήματος και της εξουσίας προμελετά και προσχεδιάζει το υγειονομικό αφήγημα της νέας πανδημίας και του επακόλουθου μαζικού εμβολιασμού των πολιτών, καθώς έχει βαλθεί να μετατρέψει την επίγεια ζωή τους σε δυστοπική κόλαση διαρκούς εμβολιαστικής επιτήρησης και ψηφιακής υποδούλωσης, μην αντέχοντας στην σκέψη ότι υπάρχουν ακόμη πολίτες που αντιστέκονται με θάρρος στον επιβαλλόμενο υγειονομικό ολοκληρωτισμό, παραμένοντας ελεύθεροι και ανεμβολίαστοι.

Σε παλαιότερο άρθρο μου είχα επισημάνει ότι η αμαχητί παράδοση της Χερσώνας στις Ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις είχε προκαλέσει θύελλα διαμαρτυριών στους κόλπους των Ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, εγείροντας πληθώρα ερωτημάτων σχετικά με την εκκένωσή της, δεδομένου ότι ήταν η μοναδική περιφερειακή πρωτεύουσα που είχε καταληφθεί από τους Ρώσους κατά την διάρκεια της στρατιωτικής εισβολής.

Υπό το φως των σημερινών δεδομένων, κρίνεται ωστόσο πολύ πιθανό η εγκατάλειψη της ρωσικής πόλης να αποτελούσε το εδαφικό αντάλλαγμα μιας σκοτεινής και υποχθόνιας συναλλαγής μεταξύ της δυτικής ελίτ και του Κρεμλίνου, με σκοπό το «ξεπάγωμα» των διπλωματικών συνομιλιών που θα οδηγήσουν σε κάποια μορφής συμφωνία τερματισμού της εμπόλεμης σύγκρουσης.

Την ίδια στιγμή, το Πεκίνο επιχειρώντας να αναβαθμίσει την διεθνή διπλωματική του παρουσία, διεκδικεί με αξιώσεις ρόλο ρυθμιστή και ειρηνοποιού στην Ρώσο-ουκρανική διένεξη, επιδιώκοντας την γενική κατάπαυση του πυρός, επί τη βάσει ενός καλά επεξεργασμένου ειρηνευτικού σχεδίου 12 σημείων που φαίνεται να μαγνητίζει το ενδιαφέρον τόσο της Μόσχας όσο και του Κιέβου

.

Είναι γεγονός ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία προκάλεσε παγκόσμια ανησυχία που διέκοψε (άραγε μόνο προσωρινά;) την περαιτέρω προώθηση και διάδοση των υγειοβλαπτικών και άχρηστων εμβολίων, επιφέροντας τεράστια ζημία στα έσοδα των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών, ενώ την ίδια στιγμή το ξέσπασμα του πολέμου ανέστειλε (άχρι καιρού) τον σχεδιασμό των σατανοκίνητων νεοταξιτών για τον διαρκή και μαζικό εμβολιασμό της ανθρωπότητας.

Η αντίχριστη υπερεθνική ελίτ έχει αποδυθεί σε μια τεράστια προσπάθεια επίλυσης όχι μόνο της Ρώσο-ουκρανικής ένοπλης αντιπαράθεσης, αλλά και εξομάλυνσης όλων των περιφερειακών διενέξεων (όπως μεταξύ Σαουδικής Αραβίας-Ιράν, Σερβίας-Κοσόβου, Τουρκίας-Αιγύπτου· άραγε θα υπάρξει και συμφωνία Ελλάδας-Τουρκίας ή εκεί θα αποφασιστεί η επίλυση των διαφορών ύστερα από «θερμό επεισόδιο»;) που εγκυμονούν κινδύνους για το σύστημα της παγκόσμιας ασφάλειας.

Δηλαδή, η νεοταξίτικη ελίτ, ενεργώντας πονηρά και δόλια, επιχειρεί να καλλιεργήσει στους πολίτες την ψευδή εντύπωση ότι όλα βρίσκονται υπό τον έλεγχό της (Everything Under Control), κερδίζοντας την εμπιστοσύνη και τον θαυμασμό τους για την επικράτηση για πρώτη φορά της παγκόσμιας ειρήνης.

Οι δαιμονοκίνητοι νεοταξίτες, έχοντας θέσει ως στόχο την εξάλειψη μέσω της διπλωματικής οδού όλων των πιθανών γεωπολιτικών συγκρούσεων, επιδιώκουν να προετοιμάσουν την ανθρωπότητα για ένα «αδιανόητο» γεγονός παγκοσμίων διαστάσεων που θα επηρεάσει την ζωή όλων των κατοίκων της Γης και το οποίο θα υπερβαίνει κατά πολύ τα στενά όρια μιας ένοπλης αντιπαράθεσης, καθώς η αντιμετώπισή του θα απαιτήσει την συγκρότηση παγκόσμιας κυβέρνησης των «εκλεκτών» και την τυφλή υπακοή και συμμόρφωση των πολιτών.