Μόλις μια κρίση τελειώσει ή απομυθοποιηθεί, μια άλλη είναι έτοιμη ακριβώς εκεί με τους ίδιους στόχους
Μπορεί οι περιβαλλοντικές καταστροφές να χειραγωγούνται τώρα από τύπους του WEF, προκειμένου να αποθαρρύνουν και να τραυματίσουν τους πληθυσμούς πριν από μεγάλες αντιδημοκρατικές ή άλλες επιθέσεις εναντίον τους;
Οι εργαστηριακές πυρκαγιές θα μπορούσαν να αποτελούν ένδειξη αφοσίωσης και από τη στιγμή που προβάλλονται στα διεθνή ΜΜΕ αξιολογείται η προθυμία των ηγετών στην υλοποίηση κεφαλαίων της ατζέντας όπως το κλίμα.
Μόλις μια κρίση τελειώσει ή απομυθοποιηθεί, μια άλλη είναι έτοιμη ακριβώς εκεί με τους ίδιους στόχους, τα ίδια επιθυμητά αποτελέσματα: μια εξατμισμένη, καταπιεσμένη ανθρωπότητα.
Καθώς οι δύο ακόμη νέοι άνθρωποι δεν μένουν πια εδώ πάμε να δούμε λοιπόν πως η Naomi Wolf, πρώην σύμβουλος στις καμπάνιες των Clinton and Gore, βίωσε τις δυστοπικές πυρκαγιές του Καναδά στο κέντρο της Νέας Υόρκης.
Mερικές εβδομάδες πριν η Naomi Wolf καθώς βρισκόταν παγιδευμένη κάτω από ένα πορτοκαλί πέπλο καπνού στον ουρανό του Manhattan υποψιάζονταν τους δράστες που αυτή τη φορά φρόντισαν να κάψουν πολλαπλάσιες εκτάσεις στον Καναδά σε σύγκριση με τις ετήσιες (αναμενόμενες) πυρκαγιές αυτής της περιόδου.
Παγιδευμένη στον σουρεαλιστικό πορτοκαλί καπνό στη Νέα Υόρκη. Ξέρουμε τι πραγματικά συνέβη; Το είδος μας έχει εκπαιδευτεί τώρα ώστε να μην αντιδρά σε καταστροφικούς κινδύνους ή ακόμα και σε επιπλέον super παραξενιές; Και ξέρουμε τι πραγματικά συνέβη την Τετάρτη στη Νέα Υόρκη; Την περασμένη Τετάρτη ήμουν στο Brooklyn της Νέας Υόρκης, περίπου στις δέκα το πρωί. Είχα μείνει στη πόλη μια νύχτα, καθώς ετοιμαζόμουν να συναντήσω έναν δικηγόρο στο Manhattan.
Κάπως έτσι ξεκινά η αφήγησή της ενώ τις τελευταίες ώρες στην Ελλάδα γίνονται καταιγιστικές οι περιγραφές που θέλουν επαγγελματίες εμπρηστές (ούτε δημόσιοι υπάλληλοι να ήταν) με γκαζάκια, ακόμη και drones στη διάθεσή τους σχεδόν σε “ανοιχτή γραμμή με την ΕΜΥ” να καίνε τη χώρα τους -για τον ίδιο λόγο που φλέγονταν και ο Καναδάς;
Πάμε να δούμε λοιπόν πως η Naomi Wolf, πρώην σύμβουλος στις καμπάνιες των Clinton and Gore, βίωσε τις δυστοπικές πυρκαγιές του Καναδά στο κέντρο της Νέας Υόρκης.
(A Rhodes Scholar, former advisor to Clinton and Gore campaigns, and author of eight NYT nonfiction bestsellers, Dr. Naomi Wolf has been creating globally influential opinion for 28 years. She is CEO of DailyClout)
Η διαμονή μου είχε ήδη γίνει δυστοπική, καθώς είχα κλείσει ανόητα τον εαυτό μου στο μοντέρνο/εκπτωτικό ξενοδοχείο, Sonder the Industrialist. Αποδείχθηκε ότι η διοίκηση έχει μετατρέψει τα φυσικά ξενοδοχεία σε μια απανθρωποποιημένη επιχείρηση συλλογής δεδομένων- dehumanized data harvesting operation.
Έφτασα το βράδυ με ένα Uber για να βρεθώ μόνη σε μια βιομηχανοποιημένη περιοχή, με ένα τηλέφωνο που πεθαίνει και όλα τα εστιατόρια να κλείνουν, οπότε η εφαρμογή με ενημέρωσε ότι δεν έπρεπε να υπάρχει άνθρωπος να με δεχτεί στο lobby, έτσι έπρεπε να τηλεφωνήσω σε ένα τηλεφωνικό κέντρο στις Φιλιππίνες για να “ρυθμίσω τον λογαριασμό μου” και στη συνέχεια ότι πρέπει να παράσχω ένα μια σειρά από επεμβατικές ιδιωτικές πληροφορίες πριν μου δοθεί ο κωδικός για να μπω στο κτίριο.
Ακολούθησα άλλους εξοργισμένους τουρίστες στο lobby, ελπίζοντας να παρακάμψω τη συλλογή δεδομένων, αλλά ο γλυκός, λυπημένος «ατομικός υπάλληλος ασφαλείας» στη ρεσεψιόν μου είπε ότι δεν είχε καμία απολύτως εξουσία, ότι δεν υπήρχε κανένα κλειδί να μου δώσει και ότι έπρεπε να ολοκληρώσω την «ολοκλήρωση του λογαριασμού μου» και το «check in online» προτού μπορέσω να ελπίζω ότι θα φτάσω στο πολυπόθητο δωμάτιό μου.
Αυτή η διαδικασία περιλάμβανε μια βιομετρική σάρωση προσώπου με πλήρη λειτουργία, γυρίστε το κεφάλι σας δεξιά και αριστερά, την οποία στον Brave New World του ψηφιακού εξαναγκασμού, ήταν πολύ αργά για μένα να αρνηθώ, αν επρόκειτο να φτάσω κάπου ασφαλής για ύπνο. Το μοντέλο «lockdown» για τη βίαιη εξαγωγή ψηφιακών πληροφοριών και συμμόρφωσης συμπεριφοράς προτού επιτρέψει σε κανέναν οτιδήποτε αξιοπρεπώς ανθρώπινο είχε καταλάβει μια άλλη πρώην πολιτισμένη εμπειρία – το check in σε ξενοδοχείο μετά από ένα ταξίδι – σε έναν άλλο πρώην ανθρώπινο χώρο.
Δεν κατάφερα να «ενημερώσω τις ρυθμίσεις στην κάμερά μου» αποτελεσματικά για να επιτρέψω στην εφαρμογή να συλλέξει δεδομένα την άδεια οδήγησής μου, έτσι ένας ψηλός, εξίσου εξαντλημένος Σουηδός επιχειρηματίας εμφανίστηκε στον προσωπικό μου χώρο για να με βοηθήσει, βλέποντας έτσι άθελά μου όχι μόνο όλες τις βιομετρικές μου πληροφορίες- biometric information και τον σκοπό του ταξιδιού μου, αλλά και τον κωδικό πρόσβασης στο δωμάτιό μου και τον αριθμό του δωματίου μου. Έτσι, η εφαρμογή έθεσε σε κίνδυνο εντελώς την ασφάλειά μου, καθώς και έχοντας συγκεντρώσει σημαντικές προσωπικές πληροφορίες παρά τη θέλησή μου, έφυγα στο δωμάτιό μου επιτέλους, υπενθυμίζοντας στον εαυτό μου ανήσυχα να κλειδώσω την πόρτα.
Το επόμενο πρωί, όμως, ήταν χαρούμενο δροσερό και φωτεινό με μερική ηλιοφάνεια. Υπήρχε μια αχνή ομίχλη και μια μακρινή μυρωδιά καπνού από ξύλο, όπως όταν τα φύλλα καίγονται το φθινόπωρο.
Μπήκα σε ένα Uber για να κατευθυνθώ στο Manhattan.
Ξαφνικά —εν ριπή οφθαλμού— η σχεδόν καθαρή μέρα έγινε γκρίζα γύρω μας, με πυκνό γκρίζο-λευκό καπνό να γεμίζει τον αέρα παράξενα, αν και δεν ήταν ορατή φωτιά. Γέμιζε τον αέρα γύρω από εμάς τους ανθρώπους και γύρω από κατοικίδια και οχήματα — στο δρόμο, στις διαβάσεις πεζών, γύρω από το Uber όχι γενικά. Ήταν σαν κάποιος που έκανε την παραγωγή ενός έργου είχε σβήσει ένα φως από πάνω μας και είχε ανοίξει μια μηχανή ξηρού πάγου-dry ice machine.
«Αυτό φαίνεται παράξενο», είπα. Ο οδηγός, ένας νεαρός άνδρας, εξήγησε ότι «λένε ότι είναι οι πυρκαγιές στον Καναδά», μια φράση-βουητό που άκουγα όλο το πρωί. Ο καπνός συνέχισε να πυκνώνει από πάνω μας καθώς οδηγούσαμε, σαν να είχαμε μπει στη μέση ενός τεράστιου, καπνιστού σύννεφου. Δεν είχα δει ποτέ κάτι σαν αυτή την ξαφνική αλλαγή να εκδηλώνεται στον αέρα, αν και είχα μεγαλώσει στην Καλιφόρνια όπου υπήρχε εποχή πυρκαγιών κάθε χρόνο. «Ή κατευθυνόμενα ενεργειακά όπλα» είπα μέσα μου κάτω από την ανάσα μου.
Αντί να γελάσει ή να με αγνοήσει, ο νεαρός άνοιξε ένα video στην οθόνη του ταμπλό του για να το δω. Υποτίθεται ότι ήταν ένα μετεωρολογικό βίντεο της περιοχής στον Καναδά που φαινόταν να δείχνει πολλές πυρκαγιές να ξεκινούν ταυτόχρονα. Ήταν από το InfoWars, αλλά και άλλοι ιστότοποι έχουν μοιραστεί παρόμοια video.
Ο οδηγός συμφώνησε ότι το εντεινόμενο σύννεφο γύρω μας ήταν ενοχλητικό. Χωρίς καμία προτροπή από εμένα, μίλησε για το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) και τις παγκόσμιες συνθήκες. Ήταν οπαδός των εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης. Παρόλο που δεν μπορούσα να εκτιμήσω την πηγή του video του, και παρόλο που είχα θολώσει τον χειρότερο φόβο μου αντί να είχα στοιχεία στα οποία να τον βασίσω, σκέφτηκα ότι ήταν φρόνιμο να εγκαταλείψει τη δουλειά αφού κατέβηκα, να πάει σπίτι και να ανακτήσει το παιδί του από το σχολείο, και να μην παραμείνει περισσότερο σε αυτό το μυστηριώδες σύννεφο. Αποφάσισα καθώς οδηγούσαμε να προσπαθήσω να ακυρώσω το ραντεβού μου στο κέντρο της πόλης. Θα προσπαθούσα να φύγω από την πόλη όσο πιο γρήγορα μπορούσα.
Ο δικηγόρος είπε ότι δεν υπήρχε τρόπος να ακυρωθεί η συνάντηση, έτσι ενάντια στα ένστικτά μου συνεχίσαμε να οδηγούμε προς το Manhattan.
Η οικογένειά μου βρισκόταν στη Νέα Υόρκη στις 11 Σεπτεμβρίου, και παρόλο που ήμουν στο Ηνωμένο Βασίλειο εκείνη την ημέρα, είχα πετάξει αμέσως στο Τορόντο και μετά πήρα ένα ταξί για να φθάσω στη Νέα Υόρκη, όπου βρισκόταν τα παιδιά μου και ο πρώην σύζυγός μου. Ως κάποιος που είχα ζήσει τον απόηχο αυτής της επίθεσης, σε ένα διαμέρισμα λιγότερο από ένα μίλι από το Ground Zero, είχα τραυματιστεί από τον πυκνό καπνό και από την παρατεταμένη μυρωδιά χημικών και σωματιδίων που επέμενε στο κάτω Manhattan. Τραυματίστηκα από το κακό που έκανε. Τα αγαπημένα πρόσωπα μέχρι σήμερα υποφέρουν εξαιτίας αναπνευστικής βλάβης από αυτόν τον καπνό, παρόλο που η Christine Todd Whitman, τότε επικεφαλής της EPA, είχε δηλώσει περίφημα, γνωρίζοντας ότι έλεγε ψέματα, ότι «ο αέρας στο κάτω Manhattan είναι ασφαλής για την αναπνοή».
Παιδιά σε όλη την πόλη των οποίων οι οικογένειες είχαν εμπιστευτεί την κυβέρνηση υπέστησαν αναπνευστική βλάβη. Οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν, φυσικά, αργότερα ανέπτυξαν ασθένειες και πολλοί τελικά πέθαναν.
Δεν ήθελα να μπω σε αυτό το παράξενο σύννεφο. Δεν ήξερα τι χημικά ήταν μέσα. Δεν ήξερα αν ό,τι χρησιμοποιείται για την καταπολέμηση των πυρκαγιών σήμερα, αν υποθέσουμε ότι οι επίσημες αναφορές ήταν αληθινές — είναι ασφαλές να αναπνεύσω. Μπορείτε να δείτε το ταξίδι μας στη γέφυρα Williamsburg εδώ. Μπορείτε να δείτε ότι καθώς οδηγούσαμε, το σύννεφο πύκνωσε τόσο πολύ που τα κτίρια δεν ήταν πλέον ορατά στον ποταμό East River:
Έφτασα στο κέντρο της πόλης περίπου στις 1:15 και σταμάτησα για μεσημεριανό γεύμα σε ένα μικρό εστιατόριο με σαλάτες στο Madison and 41st. Καθώς έτρωγα, ο ουρανός άρχισε να σκοτεινιάζει. Προς έκπληξή μου, οι άνθρωποι συνέχισαν να περπατούν σχεδόν κανονικά έξω καθώς συνέβη αυτό: μπορείτε να τους δείτε. Περίπου στη 1:50 κοίταξα ψηλά καθώς ο ουρανός έγινε αμέσως ανοιχτό πορτοκαλί. «Πορτοκαλί ουρανός ταυτόχρονα στη Νέα Υόρκη. Δύσκολα αναπνέω» έγραψα στο Twitter, σίγουρη σε αυτό το σημείο ότι έβλεπα κάτι παράξενο και ανώμαλο και ευχόμουν περισσότερο από ποτέ να μπορούσα να βρεθώ κάπου αλλού.
Μπήκα στο κτίριο όπου επρόκειτο να γίνει το ραντεβού μου και ο θυρωρός είπε επίσης «Πυρκαγιές στον Καναδά», αλλά και για τη βαθιά κοκκινοπορτοκαλί ομίχλη έξω, «Αυτό είναι πραγματικά περίεργο. Μείνε είσαι ασφαλής.”
Πήγα στη συνάντησή μου και καθώς ο αέρας έγινε πορτοκαλί κολοκύθας και μετά ο κώνος της κυκλοφορίας πορτοκαλί και μετά κάηκε και έγινε κόκκινος, ο δικηγόρος μου είπε ήρεμα: «Είναι η αποκάλυψη εκεί έξω». Ένας υπάλληλος υποστήριξης έφτυσε: «Είναι αηδιαστικό». Όπως συμβαίνει με τόσα πολλά αυτές τις μέρες, ένιωσα ότι υπήρχαν πολλά ανείπωτα. Υπέγραψα μια σειρά εγγράφων, βγήκα από εκεί όσο πιο γρήγορα μπορούσα, έτρεξα στο σιδηροδρομικό σταθμό και πήρα ένα τρένο από την πόλη.
Κατευθύνθηκα προς τον Βορρά με το τρένο – αλλά και αυτό ήταν περίεργο. Τράβηξα ένα video από τον ουρανό.