Μετά τούς Φίτσο στήν Σλοβακία, Γκεοργκέσκου στήν Ρουμανία, στό στόχαστρο τῶν «σταγονιδίων Μπάιντεν» ἡ ἀρχηγός τῆς πλειοψηφίας στήν Γαλλία

ΑΥΤΗ εἶναι ἡ «δημοκρατική» Εὐρώπη πρός τήν ὁποία συγκλίνει τό καθεστώς Ἐρντογάν. Ὅταν ἕνας ὑποψήφιος ἀποτελεῖ ἐν δυνάμει ἀπειλή πρός τό σύστημα, τόν ἀποκλείουν μέ δόλιες μεθοδεύσεις. Ὅταν οἱ λεγόμενοι «φιλελεύθεροι» (πού στήν οὐσία εἶναι σοβιετικοῦ τύπου γραφειοκράτες) βλέπουν τήν κοινή γνώμη, τούς ψηφοφόρους, αὐτούς τούς ὁποίους ὀνομάζουν «κυρίαρχο λαό» νά τούς γυρίζουν τήν πλάτη, τότε στρέφονται πρός ἀκραῖα μέτρα. Ἐργαλειοποιοῦν τήν δικαιοσύνη καί θέτουν ὑποχρεωτικῶς τούς ἀντιπάλους τους ἐκτός πολιτικῆς.

Κατηγοροῦν κάποιοι «ἀφελεῖς» τόν Ἐρντογάν, ἐπειδή διώκει καί φυλακίζει τόν δήμαρχο Κωνσταντινουπόλεως Ἐκρέμ Ἰμάμογλου. Μέ τίς «εὔκολες» κατηγορίες τῆς διαφθορᾶς. Ἀλλά ὁ Ἐρντογάν εἶναι αὐταρχικός ἡγέτης. Ἀσκεῖ μιά δικτατορία μέ δημοκρατικό μανδύα, ὅπως τήν διαμόρφωσε ὁ ἀλήστου μνήμης Μουσταφᾶ Κεμάλ. Ἐνῷ ὁ Μακρόν εἶναι δημοκρατικός ἡγέτης. Κυβερνᾶ τήν χώρα πού οἰκοδομήθηκε πάνω στίς ἀρχές μιᾶς ἐπαναστάσεως μέ πρῶτο πρόταγμα τήν ἐλευθερία.

Ὅπως ὅμως ὁ Ἐρντογάν ἐξουδετερώνει τήν «ἀπειλή» πού λέγεται Ἰμάμογλου μέ δικαστικά μέτρα, ἔτσι καί ὁ Μακρόν θέλει νά ἐξουδετερώσει τήν Μαρίν Λέ Πέν μέ δικαστική ἀπαγόρευση τῆς ὑποψηφιότητός της. Ἀφοῦ ἐπί 20 ἔτη ὁ Μακρόν καί οἱ ὅμοιοί του δίδουν μάχη ὀπισθοφυλακῶν μέ ἀνίερες συμμαχίες καί μεθοδεύσεις διαστροφῆς τῆς λαϊκῆς βουλήσεως, τώρα ἐπιστρατεύει μιά «δικαιοσύνη», τήν ὁποία ὀνομάζει «ἀνεξάρτητη» γιά νά μήν ἐπιτρέψει στήν βεβαία νικήτρια τῶν προσεχῶν προεδρικῶν ἐκλογῶν νά εἶναι ὑποψηφία. Ποιά ἡ διαφορά; Ποιός ὁ δικτάτωρ καί ποιός ὁ φιλελεύθερος δημοκράτης; Μήν μᾶς διαφεύγει ὅτι ὁ δημοκράτης Μακρόν συμμάχησε μέ τήν ἀριστερά, προκειμένου νά καταστήσει τό πρῶτο σέ ψήφους κόμμα τοῦ Ἐθνικοῦ Συναγερμοῦ τρίτο σέ κοινοβουλευτική δύναμη.

Ἀλλά ἔχουν προηγηθεῖ ἄλλοι στήν «δημοκρατική» Εὐρώπη, οἱ ὁποῖοι ἐφήρμοσαν ἀποκλεισμούς κατά τά σχέδια τῶν Δημοκρατικῶν τῶν ΗΠΑ. Καί τά συνεχίζουν ἀκόμη καί τώρα πού ὁ Μπάιντεν ἔπεσε καί ἔμειναν τά «σταγονίδια» τῆς διακυβερνήσεώς του. Στήν Ἑλλάδα κάποιοι ἀνεκάλυψαν τήν θεωρία τοῦ «δημοκρατικοῦ τόξου» καί μέ νομοθετικές ἀκροβασίες ἀπέκλεισαν κόμματα ἀπό ἐκλογικές διαδικασίες. Ἀλλά οὐδείς διενοήθη νά κατηγορήσει τά συστημικά κόμματα γιά διασπάθιση δημοσίου χρήματος, ἐνῷ ὅλοι γνωρίζουν ὅτι εἶναι καταχρεωμένα μέ τίς προεισπράξεις κρατικῶν ἐπιχορηγήσεων.

Στήν Ρουμανία ἡ βεβαία νίκη τοῦ Καλίν Γκεοργκέσκου κινητοποίησε τήν ἐκεῖ ἀνεξάρτητη δικαιοσύνη νά τόν ἀποκλείσει ἀπό τίς ἐπερχόμενες ἐκλογές. Ἀλλοῦ ἔγιναν χειρότερα. Στήν Σλοβακία ὁ Πρωθυπουργός Ρόμπερτ Φίτσο ἐδέχθη τά πυρά μιᾶς ἀποπείρας δολοφονίας, ἀφοῦ στήν δική του περίπτωση τό σύστημα ἐκινήθη ἀργά καί δέν μπόρεσε νά προλάβει τήν ἐκλογή του.

Ὑπάρχει καί ἡ περίπτωσις τοῦ Βίκτωρ Ὀρμπάν τῆς Οὑγγαρίας, ὁ ὁποῖος ὅμως εἶναι σταθερά ἑδραιωμένος ἐδῶ καί χρόνια καί τό μόνο πού μπόρεσαν νά κάνουν ἦταν νά τοῦ κόψουν κάποιες εὐρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις. Ἦταν διότι τόν κατηγοροῦσαν γιά κατάλυση τοῦ «κράτους δικαίου» ἐπειδή ἐπέμενε νά παραμείνει ἡ δικαιοσύνη στήν χώρα του ἀνεπηρέαστη ἀπό τά κελεύσματα κάποιων γραφειοκρατῶν στίς Βρυξέλλες. Καί τώρα αὐτοί οἱ γραφειοκράτες, αὐτοί οἱ ψευδοφιλελεύθεροι δυσανασχετοῦν πού θέσεις ὑπέρ τῆς Λέ Πέν παίρνουν ὁ Ὀρμπάν, ὁ Ματτέο Σαλβίνι καί ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Κρεμλίνου! Φρικιοῦν πού ὁμιλεῖ ἡ Ρωσσία καί δέν καταλαβαίνουν ὅτι ἔχουν γίνει περίγελως. Κατηγοροῦν τήν Μόσχα γιά αὐταρχισμό, ἐξανίστανται γιά τίς διώξεις πού ὑπέστη ὁ Ἀλεξέι Ναβάλνι, καί τώρα τῆς ἔχουν δώσει τό δικαίωμα νά ἐπιχαίρει ἀναδεικνύοντας τήν δική τους σκοταδιστική πολιτική πρακτική.

Αὐτή εἶναι ἡ Εὐρώπη τήν ὁποία ὁραματίσθηκαν ὁ Κόνραντ Ἀντενάουερ καί ὁ Σάρλ ντέ Γκώλλ; Αὐτός εἶναι ὁ διαφωτισμός τόν ὁποῖο ἐδίδαξε ὁ Βολταῖρος; Αὐτός εἶναι ὁ κόσμος πού κάποτε ὀνομαζόταν «ἐλεύθερος»;