Απορούν πολλές εφημερίδες ακόμα και σε πρωτοσέλιδα τους για την Υφυπουργοποίηση Δοξιάδη, ενός όχι σαραντάρη μα ούτε καν μεσόκοπου, αλλά έναν προ πολλού πολλού συνταξιούχο.

Ένας επιστήμονας, που ως αυτό κυκλοφορεί, όχι μόνον σατύρισε αλλά και χλεύασε χαροκαμένους των Τεμπών που ζητούσαν για να μάθουν μια αλήθεια, και όχι αυτή του Μητσοτάκη την αλήθεια, που το ίδιο χλεύασε τότε μαζί με τον σημερινό επιλογέα του, με δηλώσεις, κατάμουτρα, επιζήσαντες και βαρυπενθούντες συγγενείς κατακαμμένων νέων, κυρίως λόγω γονιών, και μη ψυχών.

Μα αυτό ακριβώς, και μόνο αυτό το προσόν που έχει, και το χρησιμοποίησε, είναι και ο μόνος λόγος ένταξης του στα «ψηλά καπέλα» αν και προ πολλού έχουν και αυτά καταργηθεί. Μία τέτοια θέση έλειπε, από το παλμαρέ του, και την κατάκτησε εντυπωσιάζοντας για τις γνώσεις του, σήμερα, πιο πριν δεν τις έβλεπε, τον επιλογέα του. Ας του ευχηθούμε λοιπόν επιτυχία στο νέο ξεκίνημα του παρέα με τους σαραντάρηδες.