Με αφορμή τυχαίο γεγονός και επειδή προσπαθώ, να ταλαιπωρώ αυτό που οι πολλοί ονομάζουν μυαλό και εγώ νόηση, το πολυτιμότερο χαρακτηριστικό του είδους μας, σήμερα βασανίστηκα με το «καλό.
«Αυτοί» τα κάνουν όλα για το καλό μου και εγώ δεν το αντιλαμβάνομαι.

Μου στερούν τη δυνατότητα διάχυσης της γνώμης μου, ελέγχοντας όλα τα κέντρα αυτής, με οδηγούν σε υποχρεωτική δίαιτα λόγω πενίας, σε αναγκαστική εσωστρέφεια καθώς αδυνατώ παντοιοτρόπως να ανταποκριθώ σε κάθε μορφής κοινωνική επαφή και άλλα άπειρα, που όλοι μας βιώνουμε. Κάθε σήμερα χειρότερο από χθες, αλλά για« το καλό» μου.

Και σε επίπεδο βέβαια κοινωνίας επικρατεί ακριβώς η ίδια κατάσταση. Ο καθένας προσπαθεί να σε «ρίξει», από την άθλια και επικίνδυνη οδική συμπεριφορά μέχρι ότι πιο άρρωστο μπορεί να επινοήσει ο ανθρώπινος εγκέφαλος.

Φτάνω ταπεινά στο συμπέρασμα πως ή εγώ είμαι ανόητος ή έχουμε ξεσχίσει ανεπανόρθωτα τη δύσμοιρη έννοια του «καλού»