Το Μαξίμου εξετάζει το ενδεχόμενο για μια δομική – αυτή τη φορά – αναδιάρθρωση στην κυβέρνηση
Ηανασχηματισμολογία είναι η δεύτερη αγαπημένη κουβέντα στα πολιτικά πηγαδάκια μετά την εκλογολογία. Στις κομματικές έδρες της αντιπολίτευσης εδώ και καιρό αναλώνονται στην τελευταία, συζητώντας το ενδεχόμενο ενός αιφνιδιασμού με διπλές κάλπες όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν – όταν, δηλαδή, πετύχει το σχέδιο του εμβολιασμού κι αλλάξει το κλίμα στην οικονομία. Τις τελευταίες ημέρες, ωστόσο, συνομιλητές του Πρωθυπουργού θέλουν και την πιθανότητα ενός ανασχηματισμού να εξετάζεται εντός των τοίχων του Μαξίμου.
Το σενάριο δεν επιστρέφει για πρώτη φορά. Ήδη από τη μέρα που ανακοινώθηκε ο νούμερο 1 ανασχηματισμός της κυβέρνησης Μητσοτάκη είχε ξεκινήσει να πιθανολογείται ο δεύτερος. Αιτία; Ο χαρακτήρας «διορθωτικών κινήσεων» που πήραν η καλοκαιρινές αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα. Σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες ο Πρωθυπουργός επιθυμούσε μια αναδιάρθρωση δομικού τύπου, όμως η κρίση στα ελληνοτουρκικά δεν το επέτρεψε. Η συζήτηση ξανάνοιξε το φθινόπωρο, αλλά τότε ξέσπασε το δεύτερο κύμα της πανδημίας ανατρέποντας και πάλι τους όποιους σχεδιασμούς – οι λάτρεις των λεπτομερειών θυμούνται άλλωστε ότι το πρώτο κύμα της COVID-19 είχε καθυστερήσει και τον πρώτο ανασχηματισμό, με το επιχείρημα πως δεν αναπροσαρμόζεις τη σύνθεση του Υπουργικού Συμβουλίου εν μέσω μιας κρίσης.
Κυβερνητικά στελέχη, πάντως, αποκλείουν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις το ενδεχόμενο ανακατατάξεων όσο τρέχει το πιο δύσκολο υγειονομικό πρότζεκτ που έχει κληθεί ποτέ να υλοποιήσει η χώρα, η επιχείρηση εμβολιασμού με την κωδική ονομασία «Ελευθερία». Ο αντίλογος, βέβαια, θέλει έναν ανασχηματισμό να στέλνει το μήνυμα της διόρθωσης των μέχρι τώρα αστοχιών και κατ’ επέκταση εκείνο της συνολικής επανεκκίνησης. Οπότε η ανακοίνωσή του, ενώ θα έχει πέσει ο αριθμός των ημερήσιων κρουσμάτων και θα έχει αποσυμπιεστεί κάπως το σύστημα Υγείας, προβάλλεται από ορισμένους ως η καταλληλότερη λύση.
Αξιοποίηση της «γαλάζιας» Κ.Ο.
Το μόνο στοιχείο του μελλοντικού ανασχηματισμού στο οποίο συμφωνούν σχεδόν όλες οι πληροφορίες είναι πως θα πρόκειται για έναν δομικό. Οι μετακινήσεις – ακόμη κι οι αποχωρήσεις από την κυβέρνηση – εκείνων των οποίων οι επιδόσεις δεν έχουν κριθεί ικανοποιητικές αυτή τη φορά πρέπει να θεωρούνται βέβαιες, λένε οι μυημένοι στον μητσοτακικό τρόπο σκέψης.
Ως εξίσου σίγουρη αντιμετωπίζεται κι η αξιοποίηση στελεχών από τη γαλάζια ΚΟ. Ο μεγάλος αριθμός εξωκοινοβουλευτικών υφυπουργών – όπως όλα δείχνουν – θα μειωθεί ώστε το κυβερνητικό σχήμα να γίνει πιο σφιχτό από τη μια, και να ενταχθούν σε αυτό βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος από την άλλη. Εφόσον λάβει κανείς υπόψη τη συχνότητα με την οποία ο Μητσοτάκης συνομιλεί με το κόμμα του το τελευταίο χρονικό διάστημα, αντιλαμβάνεται ότι η σύσφιγξη των σχέσεων μεταξύ κυβέρνησης και κυβερνητικής πλειοψηφίας κρίνεται τουλάχιστον σημαντική. Ο συμβολισμός που δεν φαίνεται να έχει την ίδια βαρύτητα με το παρελθόν είναι εκείνος των ανοιγμάτων στο Κέντρο – στην ανάλυση του Μαξίμου εξάλλου, με βάση πάντα τις δημοσκοπήσεις, ο κεντρώος χώρος έχει κερδηθεί.
Μέχρι τώρα οι αλλαγές αναβάλλονταν με το επιχείρημα της αναζήτησης ουδέτερου πολιτικά χρόνου. Αν κάτι όμως διδάχθηκε η κυβέρνηση μέσα στο 2020, αυτό είναι πως τέτοιο είδος χρόνου σπανίζει πλέον. Εξού μάλλον κι η ανασχηματισμολογία ξεκίνησε πάλι και μέσα στους κόλπους της.