Αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ακόμη και αυτή η τάση περιορισμού της εκμετάλλευσης των ταξικών προνομίων είναι ένα αρκετά κοινό συστατικό του ολοκληρωτισμού. Ο ολοκληρωτισμός δεν είναι απλώς ανήθικος. Είναι η ηθική της κλειστής κοινωνίας -της ομάδας ή της φυλής- δεν είναι ατομικός εγωισμός, αλλά είναι συλλογικός εγωισμός.”

~ Karl Popper, , The Open Society and Its Enemies – Volume One: The Spell of Plato (Η ανοικτή κοινωνία και οι εχθροί της – Τόμος πρώτος: Τα μάγια του Πλάτωνα)

Η ισχύς του Κράτους βασίζεται αποκλειστικά στην καταστροφή του ατόμου, και στη συμμετοχή, αποδοχή, ανοχή και υποστήριξη του Κράτους ως θεού, από τα συλλογικά μέλη της “κοινωνίας”, τα οποία έχουν υποκύψει στις προσπάθειες του Κράτους να τα χωρίσει σε ένα πλήθος ομάδων που βρίσκονται σε αντίθεση με κάθε άλλη ομάδα. Το επίκεντρο αυτού του σκόπιμου μαζικού ανταγωνισμού είναι η δημιουργία διαφορετικών επιθετικών προσωπικοτήτων, προκειμένου να δημιουργηθεί το σκηνικό για την αχαλίνωτη διαίρεση και το χάος. Αυτή η σκόπιμη αποπροσανατολιστική μεθοδολογία φέρνει τον έναν εναντίον του άλλου, με την πανάρχαια στρατηγική του διαίρει και βασίλευε. Έχει λειτουργήσει εναντίον των ανθρώπων και της ελευθερίας τους για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας, αλλά έχει αποκτήσει νέο νόημα σε αυτόν τον ανήθικο, βασισμένο στην κατανάλωση, ανεύθυνο, απαθή και μεταμοντέρνο πολιτισμό, που τώρα καταναλώνεται από μια ψυχρή τεχνολογική ύπαρξη.

Χωρίς αυτόν τον χονδροειδή διαχωρισμό της κοινωνίας, το άτομο και τα άτομα μαζικά, θα κυριαρχούσαν και η άρχουσα τάξη και η κυβέρνηση θα γίνονταν πολιτικά ανίσχυρες, λαμβάνοντας υπόψη την ατέρμονη επιδίωξή τους για εξουσία και έλεγχο μεγάλου αριθμού μη σκεπτόμενων συλλογικοτήτων. Αυτή η αποκάλυψη είναι προφανής, οπότε η λύση που απαιτείται για να μειωθούν ή να καταστραφούν εκείνοι που επιδιώκουν και ασκούν την αυταρχική κυριαρχία, φαίνεται προφανής και επίσης απλή, αλλά λόγω των αδυναμιών και των ελαττωμάτων του ανθρώπου, δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται.

Η ιστορία κάθε πολιτικής, κυβέρνησης και κυριαρχίας, είναι μια ιστορία αχαλίνωτης εξουσίας, κλοπής, διαστροφής, οργανωμένου εγκλήματος, εξουσίας, ελέγχου και μαζικών δολοφονιών. Δεν είναι, και ποτέ δεν ήταν, καμία προσπάθεια να “υπηρετηθεί” ο λαός, αλλά μόνο να υπηρετηθεί το κράτος ή οι προσωπικές και επιχειρηματικές επιθυμίες. Όσοι επιλέγουν την πολιτική, έχουν επιλέξει οικειοθελώς τον δρόμο της κυριαρχίας πάνω στους άλλους, που στην πραγματικότητα είναι μια παραδοχή της αναζήτησης εξουσίας, της καταπίεσης και της κυριαρχίας. Η προσκόλληση στο πολιτικό σύστημα πεποιθήσεων, η εκούσια αποδοχή μιας κυρίαρχης άρχουσας τάξης λόγω της απάτης της ψηφοφορίας, είναι κάτι περισσότερο από την εσκεμμένη εγκατάλειψη της ελευθερίας σας υπέρ της τυραννικής κυριαρχίας και της δουλοπαροικίας.

Σκεφτείτε τη διαταραγμένη διχαστική φύση αυτού του πληθυσμού σήμερα. Είναι ένας διχασμός μαύρων εναντίον λευκών, ανδρών εναντίον γυναικών, δημοκρατικών εναντίον ρεπουμπλικανών, θρησκευόμενων εναντίον κοσμικών, μπερδεμένων και ανισόρροπων “τρανσέξουαλ” εναντίον όλων, της πραγματικότητας της βιολογίας εναντίον της βλακείας, νεομαρξιστών εναντίον των παιδιών και όλων των λευκών ανδρών, της παράδοσης εναντίον του μεταμοντερνισμού και της φυλής εναντίον της φυλής. Στην πραγματικότητα είναι ακόμη πολύ χειρότερα από αυτή την ηλιθιότητα- είναι όλοι εναντίον όλων σε αυτό το περιβάλλον μίσους, με το Κράτος (κυβερνήσεις και κυβερνήτες) να διεξάγει πόλεμο εναντίον όλης της ανθρωπότητας.

Αυτή δεν είναι η φυσική εξέλιξη όλης της ανθρωπότητας, όπως τη βλέπω εγώ, παρόλο που το ανθρώπινο είδος είναι ελαττωματικό σχεδόν πέρα από κάθε κατανόηση. Το πιστεύω αυτό επειδή η ανθρωπότητα δεν κατακλυζόταν πάντα από αυτή τη χυδαία αδιαφορία, την απάθεια, την άγνοια και τη νοοτροπία της αγέλης. Η ιδέα του σωστού έναντι του λάθους, (το καλό έναντι του κακού) θεωρώντας τους περισσότερους γενικούς πληθυσμούς, ήταν πολύ πιο εμφανής σε παλαιότερες εποχές, και αυτή η στάση χαίρει συνολικά μεγαλύτερης εκτίμησης. Αλλά στη σύγχρονη εποχή, η μακροχρόνια προετοιμασία των ανθρώπων μέσω της προπαγάνδας, όλα με σκοπό να κατηχήσουν τα μυαλά, ώστε να δημιουργηθεί μια κατάσταση απόκρυψης από την αλήθεια και απομάκρυνσης από τη συμπόνια, έχει φτάσει σε μια κρίσιμη μάζα.

Οι λεγόμενοι “πολιτισμοί” διεξάγουν από την αρχή βάναυσους πολέμους μεταξύ τους, επιδιώκοντας περισσότερη εξουσία και έλεγχο σε κάθε ευκαιρία, αλλά το εύρος αυτής της επιθετικότητας είναι πλέον καθολικό για τα περισσότερα κράτη και τους υπηκόους τους. Αυτό είναι πλέον εμφανές παγκοσμίως. Οφείλεται αυτό μόνο στις προσπάθειες των κυβερνήσεων και των κυρίαρχων τάξεων να ελέγχουν τους πάντες ή φταίνε οι ίδιοι οι άνθρωποι; Μήπως το κράτος ξεκίνησε αυτή τη συνωμοσία, και μήπως οι άνθρωποι τελικά υπέκυψαν στην εξουσία και αποδέχτηκαν ότι αυτό είναι φυσιολογικό; Προφανώς, το σφάλμα έγκειται και στα δύο. Η σφαγή αθώων κατά τη διάρκεια του μεγαλύτερου μέρους της ύπαρξής μας θα μπορούσε να θεωρηθεί ως το ιδρυτικό στοιχείο της πτώσης μας, δημιουργώντας μια έλλειψη ενσυναίσθησης για τους άλλους, αλλά τι προκάλεσε τέτοια επιθετικότητα και δολοφονία μεταξύ ενός και μόνο είδους, αν δεν είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου; Κατά την άποψή μου, και όπως πάντα, καταλήγει στο κακό εναντίον του καλού, αλλά βασίζεται αυτός ο προσδιορισμός στην πανάρχαια πεποίθηση του “Θεού” εναντίον του “Σατανά” ή έχει γίνει αποδεκτό αυτό το συμπέρασμα λόγω μιας σκόπιμα δομημένης αφήγησης από εκείνους που επιδιώκουν να ελέγξουν τις συλλογικές μάζες; Αν ναι, θα μπορούσε αυτό να εξηγήσει την εξέλιξη της τύφλωσης χωρίς φροντίδα που φαίνεται να είναι καθολική σήμερα;

Δεν θα μπορέσουμε φυσικά να απαντήσουμε πλήρως σε ένα τόσο αμφιλεγόμενο και φιλοσοφικά περίπλοκο ερώτημα εδώ, αλλά πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί τόσοι πολλοί έχουν απομακρυνθεί από τη λογική, τη λογική, τη συμπόνια, τη συνεργασία και την κοινή λογική, υπέρ της λανθασμένης πεποίθησης ότι όλα κάτω από τον ήλιο πρέπει να γίνονται αποδεκτά ως φυσιολογικά. Ο μόνος τρόπος για να έχει εξομαλυνθεί αυτή η απόλυτη τρέλα, είναι οι άνθρωποι να έχουν εγκαταλείψει την ιδέα του ατόμου και της ατομικής κυριαρχίας και να έχουν αποδεχτεί τον κοινωνικό κολεκτιβισμό, ο οποίος το μόνο που μπορεί να επιφέρει είναι μαζική άγνοια και διαίρεση. Ο κολεκτιβισμός είναι ένας καρκίνος του μυαλού και μπορεί να οδηγήσει μόνο σε μια ύπαρξη χωρίς νόημα.

Ένα ακραίο παράδειγμα της παράλογης συλλογικής νοοτροπίας, είναι το πρόσφατο ψευδεπίγραφο “φαινόμενο” που ονομάζεται “τρανσεξουαλισμός”. Ανάλογα με το ποια συγκεκριμένη έρευνα γίνεται αποδεκτή, και η αποδοχή οποιασδήποτε είναι αμφισβητήσιμη, αναφέρεται ότι περίπου 1 έως 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι υποτίθεται ότι “ταυτίζονται” ως “τρανσέξουαλ” στις Η.Π.Α. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο πληθυσμός αυτός είναι 335 εκατομμύρια άνθρωποι, αυτό σημαίνει ότι περίπου το 0,4% έχουν “ταυτοποιηθεί” ως “τρανσέξουαλ”. Οι παγκόσμιοι αριθμοί θα έδειχναν ότι μεταξύ 0,1% και 0,6% ταυτοποιούνται ως τρανσέξουαλ”. Αυτό είναι βέβαια μια τεράστια μειοψηφία, ακόμη και αν αυτά τα στοιχεία δεν είναι υπερβολικά υπερβολικά. Αλλά αν ένας εξωγήινος διαστημικός ταξιδιώτης από άλλον πλανήτη προσγειωνόταν ξαφνικά στις ΗΠΑ, θα σκεφτόταν αμέσως ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι τρανσέξουαλ και ότι είναι βιολογικά άσχετοι. Τα ραδιοκύματα, όλα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, το σύνολο της κυβέρνησης, οι μεγάλες και ακόμη μικρότερες εταιρείες, σχεδόν όλα τα ιδρύματα, ιδίως τα κυβερνητικά σχολεία, και σχεδόν κάθε εμπορική διαφήμιση, αθλητικό γεγονός, τηλεοπτικό πρόγραμμα και ταινία, μεταξύ όλων σχεδόν των άλλων χώρων, κατακλύζονται από “τρανσέξουαλ” χαρακτήρες και “τρανσεξουαλισμό” γενικά. Αυτό είναι φυσικά γελοίο.

Τα παιδιά βομβαρδίζονται με ψέματα, και στοχοποιούνται από κυβερνητικούς και ιδιωτικούς φορείς, προκειμένου να επιβάλουν την αποτρόπαια ιδέα ότι θα πρέπει όλοι να σέβονται τις “τρανσέξουαλ” ταυτότητες, και θα πρέπει να αποδεχτούν ότι όλοι μπορεί να είναι μπερδεμένοι σχετικά με το δικό τους φύλο. Τα διεφθαρμένα “τρανς” προγράμματα που αποσκοπούν στη σύγχυση και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών είναι ανεξέλεγκτα και εντελώς ανήθικα, και το προφανές σημείο εδώ, και το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο αυτής της φρικτής απάτης, είναι ότι οι περισσότεροι που “ταυτοποιούνται” ως “τρανς” είναι μικρά παιδιά έως νεαροί ενήλικες. Όσοι είναι άνω των 50 ετών και έχουν μπερδευτεί, αποτελούν μόνο το 0,3% του συνόλου. Αυτό δεν θα πρέπει να προκαλεί καμία έκπληξη, καθώς τα παιδιά αποτελούν στόχο αυτής της σατανικής εκστρατείας μόνο και μόνο επειδή είναι αθώα και ευάλωτα στα ψέματα, την προπαγάνδα και την κατήχηση.

Πρόκειται για μια μαζική προσπάθεια του κράτους να διαφθείρει και να καταστρέψει αυτή και τις μελλοντικές γενιές παιδιών, ώστε οι μελλοντικοί ενήλικες να μην είναι σε θέση να λειτουργήσουν ως φυσιολογικά ανθρώπινα όντα. Αυτό θα οδηγήσει φυσικά στην ερήμωση, έναν επιθυμητό στόχο των παγκοσμιοποιητών ηγετών, αλλά θα οδηγήσει επίσης σε έναν εντελώς αποβλακωμένο και χειραγωγημένο μελλοντικό ενήλικο πληθυσμό, καθιστώντας τον ευάλωτο στον απόλυτο έλεγχο. Η χρήση και η κακοποίηση των παιδιών προκειμένου να αποκτήσουν εξουσία επί των μελλοντικών γενεών είναι καταδικαστέα και πέρα από κάθε κακό, αλλά γίνεται πλέον αποδεκτή ως φυσιολογική από πολλούς σε αυτή τη χώρα. Πώς μπορεί να επιτραπεί μια τέτοια φρικαλεότητα όπως αυτή να συμβεί σε οποιαδήποτε χώρα που αποτελείται από αξιοπρεπείς και ηθικούς ανθρώπους; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι ότι δεν μπορεί να επιτραπεί από καμία ηθική κοινωνία, οπότε τι λέει αυτό για τη θλιβερή κατάσταση της ηθικής σε αυτό που αναφέρεται ως “Αμερική”;

Ο κοινωνικός κολεκτιβισμός εν μέσω αυτής της διχαστικής ατμόσφαιρας, είτε υποδαυλίζεται από το κράτος είτε όχι, και γίνεται αποδεκτός από το αγράμματο κοπάδι- είναι η επιτομή της ακατανόητης βλακείας, και μπορεί να οδηγήσει μόνο στην αυτοκαταστροφή. Η μόνη βιώσιμη λύση για την αλλαγή αυτής της πορείας που έχει κατατρώξει αυτή τη χώρα, είναι να αναστήσουμε τη σημασία του ατόμου στην κοινωνία, να αποκαταστήσουμε την ελευθερία με την εξάλειψη κάθε εξουσίας του κράτους και να εγκαταλείψουμε κάθε ιδέα ότι μια συλλογική μάζα οπαδών που περιμένουν από κάποιον άλλο να λύσει όλα τα προβλήματά τους γι’ αυτούς, μπορεί να είναι επιτυχής με οποιονδήποτε τρόπο.

Αυτό απαιτεί προσωπική ευθύνη, και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί από καμία ομάδα, ούτε μπορεί οποιαδήποτε απλή λύση επεξεργασμένη από κάποιον άλλο, να σας απελευθερώσει από τη δική σας σκλαβιά. Κάθε άτομο είναι υπεύθυνο για τη δική του μοίρα στη ζωή, οπότε είτε σηκωθείτε και ακυρώστε κάθε τυραννία, είτε καταλάβετε ότι δεν έχετε κανένα δικαίωμα στην ελευθερία.

“Η σοσιαλιστική καταβύθιση του ατόμου κάτω από το προβάδισμα της συλλογικότητας είναι ένα διεστραμμένο και σάπιο όραμα για την ανθρωπότητα”.