Συναγερμός σε Ελληνική, Εβραϊκή & Αρμενική κοινότητα
ΟΤούρκος πρόεδρος σύμφωνα με τον γνωστό Αμερικανό πρώην αξιωματούχο Michael Rubin, έχει αποδοθεί σε μια κούρσα απόκτησης της εύνοιας του επόμενου Αμερικανού προέδρου, παίζοντας και με τα δύο κόμματα.
Η προσπάθεια του αυτή αποτελεί αυτοσκοπό για τα ύπουλα σχέδια του στην Α.Μεσόγειο, όπως είναι φυσικό σε χρονιά εκλογών στις ΗΠΑ.
Το έργο αυτό έχει αναλάβει μυστικά το περιβόητο τουρκικό ινστιτούτο Heritage Organization, το οποίο συγκαταλέγεται μεταξύ των σημαντικότερων “αντιπροσώπων” της τουρκικής κυβέρνησης στην Ουάσιγκτον.
Ο προγραμματισμός του “ινστιτούτου” αντικατοπτρίζει σταθερά την ατζέντα του Ερντογάν αφού έρχεται πολύ πιο κοντά στη γραμμή του κυβερνώντος κόμματος, παρά οπουδήποτε αλλού, ενώ ο προηγούμενος πρόεδρος του είχε κατηγορηθεί ως “ξένος πράκτορας”.
“Ο Ερντογάν παίζει και με τα δύο κόμματα στην προσπάθεια του να αποκτήσει επιρροή ανεξάρτητα από το ποιος θα νικήσει στην κούρσα για την προεδρία στις ΗΠΑ.
Ο Τούρκος πρόεδρος συνεχίζει βέβαια να καλλιεργεί τις άριστες σχέσεις με τον Τραμπ, ο οποίος πρόσφατα τον επαίνεσε, κατά τη διάρκεια συνάντησης με τον Πάστορα Άντριου Μπράνσον, (τον οποίο ο τούρκος πρόεδρος κρατούσε παράνομα για δύο ολόκληρα χρόνια) ταυτοχρονα όμως κινείται παρασκηνιακά και προς την πλευρά του Μπάιντεν.
Τον περασμένο μήνα, ο εκτελεστικός διευθυντής του εν λόγω τουρκικού ινστιτούτου Elvir Klempic πήρε το τιμόνι της επιτροπής «εθνικής σχέσης και δέσμευσης» της προεκλογικής εκστρατείας του Joe Biden, αναμένοντας κάτι καλύτερο εφόσον εκλεγεί ο συγκεκριμένος υποψήφιος.
Ο Klempic, ωστόσο, μπορεί απλά να είναι η κορυφή του παγόβουνου σχετικά με την προσπάθεια απόκτησης εύνοιας του Τούρκου προέδρου.
Ο Μουράτ Γκουζέλ, ένας Τούρκο-Αμερικανός επιχειρηματίας και μέγας δωρητής του Δημοκρατικού Κόμματος, ο οποίος προηγουμένως ήταν επικεφαλής του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου του Δημοκρατικού Κόμματος, τέθηκε υπό τον έλεγχο του FBI για την “δραστηριότητά” του ως «αρχιτέκτονας» της νέας πολιτικής του Ερντογάν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το FBI αμφισβήτησε επίσης και τον «παραγωγό του δημοκρατικού κόμματος» και συνεργάτη του Γκουζέλ, Imaad Zuberi, για ενασχόληση του εκ μέρους της κυβέρνησης του Ερντογάν.
Μιλάμε για στελέχη που συμμετέχουν στην προεκλογική διαδικασία του δημοκρατικού υποψηφίου που πλασάρεται ως αδέκαστος πολιτικός στις ΗΠΑ.
Ο Μπάιντεν όντως έφτασε εκεί που είναι σήμερα με αξιοπρέπεια. Το κύριο προσόν του για τους παραδοσιακούς Ρεπουμπλικάνους ψηφοφόρους του, είναι ότι θα αποκαταστήσει την αξιοπρέπεια στο Οβάλ Γραφείο, και θα πατάξει την διαφθορά που χαρακτηρίζει πολύ συχνά τον Τραμπ.
Η ρητορική είναι εύκολη όμως και ο Μπάιντεν μπορεί να είναι ειλικρινής, αλλά οι ενέργειες που έχει κάνει μέχρι τώρα κατά την διάρκεια της εκστρατείας του υποδηλώνουν ότι ίσως δεν θα είναι δύσκολο να προσπαθήσει και πολύ ο Ερντογάν για να αποκτήσει την επιρροή του.
Ο διορισμός του Klempic και το έργο του για το τουρκικό ινστιτούτο Heritage Organization, δικαίως εγείρουν ανησυχίες μεταξύ Ελλήνων, Κούρδων, Αρμενίων, Εβραίων, καθώς και Σιιτών, Σούφι και πολλών άλλων Σουνιτών Μουσουλμάνων που δεν αποδέχονται τη στενή και μισαλλόδοξη ατζέντα του Ερντογάν.
Η συνεχιζόμενη παρουσία οποιουδήποτε στελέχους που πριν είχε εργαστεί για το τουρκικό ινστιτούτο Heritage Organization, θα πρέπει να εγείρει ερωτήματα σχετικά με το πόσο σοβαρός θα είναι ο Μπάιντεν στις σχέσεις του με τον Ερντογάν, όταν αυτός βέβαια εκλεγεί.
Σε τελική ανάλυση, ο Ερντογάν είναι κυνικός, όχι κομματικός, και προσπαθεί να αγοράσει μια καλή θέση “κοντά” σε οποιαδήποτε μελλοντική αμερικανική κυβέρνηση.
Ο Τραμπ όμως όπως και οι σύμβουλοί του θα πρέπει να λογοδοτήσουν για τη σχέση τους με τον Ερντογάν και τους επιχειρηματίες-αντιπροσώπους του, ενώ είναι καιρός και ο Μπάιντεν να αναγνωρίσει ότι η εκστρατεία του βρίσκεται επίσης σε κίνδυνο από εκείνους που επιδιώκουν να του “σερβίρουν” ως φίλο τον Ερντογάν εις βάρος της αμερικανικής δημοκρατίας και του νόμου”, καταλήγει ο Michael Rubin.
Ο Μπάιντεν μπορεί πρόσφατα να δημοσιοποίησε ένα βίντεο στο οποίο κατηγορεί τον Ερντογάν και επαίρει την τουρκική αντιπολίτευση, αλλά η Τουρκία του ισλαμιστή προέδρου Ρ.Τ. Ερντογάν πραγματικά έχει αποκτήσει πλοκάμια σε όλον τον κόσμο, αποτελώντας μια τρομερή απειλή για όλους.
Οι ανάρμοστες σχέσεις Ερντογάν-Τράμπ αποδεικνύουν ότι ακόμη ίσως να μην έχουμε δει τίποτα ακόμη.