Η αύξηση της προσβασιμότητας των ψηφοφόρων σε πηγές πληροφόρησης άλλαξε άρδην το πεδίο μάχης των πολιτικών κομμάτων και τον ρόλο των εμπλεκόμενων σε αυτή.

Ο «Παπαγιαννόπουλος» της εποχής των ελάχιστων, δύστροπων, ξύλινων εφημερίδων άλλαζε το εκλογικό σώμα από «Γκόρτσος» σε «Μαντάς» από καφενείο σε καφενείο, διαδίδοντας «τον λόγο της αληθείας» δια ζώσης.

Η διάδοση του ραδιοφώνου ως μέσο πολιτικής επικοινωνίας έδωσε βήμα σε ορισμένους που πέρναγαν μηνύματα όχι μόνο με τα λόγια αλλά και με τη μουσική, καλλιεργώντας κλίμα που «έπρεπε να μαζευτεί». Τότε ήταν που ο «Σύλλογος παροχής ασφαλής εξόδου σε πολιτικούς μέσω Τουρκίας» εφήρμοσε την πολιτική πρόταση του Θεοδωρικάκου της εποχής, του Γεωργαλά, και ίδρυσε την ΕΡΤ.

Η εποχή της τηλεόρασης έδωσε δύναμη σε κάποιους που χρίστηκαν επαγγελματίες του μέσου, οι γνωστοί «τηλεδημοσιογράφοι», ρίχνοντας όχι μόνο το επίπεδο συζήτησης σε σημείο «πιασάρικης ατάκας» αλλά και το εύρος της συζήτησης στο σημείο «σου κάνω την ερώτηση που θέλω για να εξαχθούν συμπεράσματα πριν καν απαντήσεις και μετά δεν σου δίνω χρόνο για τα σημαντικά».

Τα χρόνια της άκρατης/απατηλής σοσιαλιστικής ευημερίας (κάτι έπρεπε να δώσουν οι πολιτικοί που ξαναήρθαν για πλιάτσικο, για να μην τους φάνε ζωντανούς) πέρασαν και έπρεπε να έρθει η ιδιωτική τηλεόραση, ώστε να συνεχίσει να στηρίζεται ο θίασος των -διαφορετικών ως προς την μεταφορά του ίδιου σεναρίου στη σκηνή- πολιτικών προσώπων. Αναμενόμενο, αφού οι δημοσιογράφοι επιλέχθηκαν με κριτήρια «όχι φίλοι των Ενόπλων Δυνάμεων, ισοκατανεμημένοι από τις δύο παρατάξεις».

Αν ρωτήσει κανείς «Τί σημαίνει ‘τηλεόραση’ στην Ελλάδα;», η απάντηση συμπυκνώνεται στο «Τρέμη να τρέμει από αντικειμενικότητα, πλουραλισμός με έναν μόνο συμμετέχοντα καθηγητή του συστήματος να πάλλεται ‘ψηφίστε ΝΑΙ στο δημοψήφισμα’». Όντως έτρεμε το καθεστώς, γι’ αυτό και η προπαγάνδα στήριξε πριν το ΝΑΙ και μετά το πραξικόπημα των 222 ΝΑΙ.

Το -συγκλονιστικό για το επίπεδο της δημοκρατίας στη χώρα- βήμα έγινε μετά το πραξικόπημα Σαμαρά-Βενιζέλου-Καρατζαφέρη. Οι ψηφοφόροι άρχισαν να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο για να διαβάσουν κάτι άλλο, αν όχι πιο αντικειμενικό, τουλάχιστον «και την άλλη άποψη». Όπως και σε όλα τα αντίστοιχα ιστορικά ορόσημα, στην αρχή υπήρξε έκρηξη πολυφωνίας, στην οποία ο κάθε καταπιεσμένος έβγαζε από τη χολή του και την ξεπερασμένη ιδέα του στον αέρα μέχρι δημοσιοποιούσε πληροφορίες που δεν θα έβγαζε ποτέ το σύστημα και ανέλυε -σε αδιανόητο για τους κρασπεδοποιημένους ποιοτικά δημοσιογραφούντες στα συστημικά ΜΜΕ- πρόσωπα και πράγματα.

Αυτή η εξέλιξη έφερε κατακλυσμιαίες πολιτικές και θεσμικές αλλαγές.

Βραχυπρόθεσμα, ο ανταρτοπόλεμος των Ελλήνων συνέτριψε εκλογικά το πελατειακό σύστημα των Μπέηδων (των αντιπροσώπων του ΝεοΟθωμανισμού που έκαναν πλιάτσικο στη χώρα). Το 11% πρωτοεμφανιζόμενου κόμματος από τη μία και η πανστρατιά του 19% της ΝΔ από την άλλη (εκλογές Μαΐου 2012) ήταν η πιο τρανή απόδειξη της ικανότητας ανατροπής του θιάσου από κυριολεκτικά δύο ανθρώπους. Η μετέπειτα εξαφάνιση του πρωτοεμφανιζόμενου κόμματος απέδειξε την πραγματική προστιθέμενη αξία των συμμετεχόντων μετά το 2012, δηλαδή περίπου μηδενική.

Αμέσως μετά, για πρώτη φορά στη μεταπολεμική πολιτική ιστορία της Ελλάδας, υπήρξε κείμενο εθνικής στρατηγικής 7 σημείων στο οποίο είχαν συμφωνήσει οι πολιτικοί αρχηγοί και μπορούσε να αποτελέσει τη βάση της εθνικής απελευθέρωσης. Τότε αναγκάστηκε να παρέμβει ενεργά το πιο βαθύ παρακράτος που υπάρχει στην Ελλάδα για να διατηρηθεί το πλιάτσικο. Αποκαλύφθηκε.

Κανένα από αυτά τα δύο δεν θα μπορούσε να γίνει αν δεν είχε υπάρξει η ενεργή συμμετοχή των πολιτών στο διαδίκτυο.

Μακροπρόθεσμα, σχεδόν μια δεκαετία μετά, το αποτέλεσμα αυτής της συμμετοχής είναι συγκλονιστικά πιο σημαντικό.

Αποδείχθηκε ποιοί χρησιμοποίησαν το διαδίκτυο για να μπουν στον θίασο και να εξαργυρώσουν τη στημένη αντίστασή τους.

Εξαφανίστηκε ο «θόρυβος» στο διαδίκτυο και έμειναν μόνο όσοι έχουν πραγματικά κάτι να πουν, για το οποίο κρίνονται ξεκάθαρα, μιας και δεν χάνεται η φωνή τους στη μάζα.

Η συντριπτική πλειοψηφία των επαγγελματιών της επικοινωνίας αποδείχθηκαν νάνοι σε σύγκριση με τους λίγους που αποτέλεσαν σημεία αναφοράς διαδικτυακής πολιτικής επικοινωνίας.

Αποδείχθηκε η πλήρης αφοσίωση των διαφορετικών θεατρικών ομάδων εντός των 300 στο ίδιο σενάριο. «ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ μια γροθιά της ολιγαρχικής διαπλοκής και της κομματικής ιδιοτέλειας» γράφαμε προεκλογικά, όταν… προσευχηθήκαμε για αυτοδυναμία της ΝΔ. Όπως πάντα, έτσι και τότε, δεν μπορούσε να αντιληφθεί ο μέσος νους τη μαθηματική προβολή αυτής της φράσης στην πραγματικότητα μέχρι την πρόσφατη αγκαλιά δήθεν πολιτικών αντιπάλων των δύο πλευρών.

Το σημαντικότερο όλων: αποδείχθηκε ότι η ολιγαρχική διαπλοκή αποτελεί, όχι μόνο τον οικονομικό βραχίονα των πάσης φύσεως αλλοδαπών που επιθυμούν τη διαιώνιση του μεταπολιτευτικού πλιάτσικου, αλλά κυρίως τον σκληρό πυρήνα των υποστηρικτών της per se κατάλυσης του Συντάγματος, πτώσης εκλεγμένων κυβερνήσεων και ορισμού νέων κατά το δοκούν, απαγόρευσης διεξαγωγής δημοψηφισμάτων και πραξικοπηματικής υπερκέρασης της λαϊκής κυριαρχίας, της ψυχής του πολιτεύματος δηλαδή, όταν το αποτέλεσμα δεν τους αρέσει. Μετά το «όχι ΑΟΖ, συνεχίζουμε το πλιάτσικο, κάντε ξανά εκλογές» του 2012, η εξωθεσμική παρέμβαση για αλλαγή της κυβέρνησης της αριστερής θεατρικής ομάδας ώστε να περάσει η κομμουνιστική συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί ατράνταχτη απόδειξη του ρόλου κατάλυσης του πολιτεύματος που παίζει η εγχώρια σοσιαλιστική ολιγαρχία.

Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ήταν ανεπιθύμητος… στην Πάτρα. Οι προύχοντες ήταν αντίθετοι με την εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση. Επανάσταση για να μη χάσουν τα προνόμιά τους από τους Οθωμανούς δυνάστες. Έτσι και σήμερα, ντόπιοι πολιτικοί και ολιγάρχες στηρίζουν συνειδητά τη σκλαβιά για να διατηρήσουν τα προνόμιά τους.

Η σημαία της επανάστασης του 1821 σχεδιάστηκε από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, ο οποίος, επιστρέφοντας από την Ιταλία, έμεινε στη Γαστούνη Ηλείας. Υψώθηκε για πρώτη φορά στην Ήλιδα (Αμαλιάδα) από τον Γεώργιο Σισίνη.

Τώρα λοιπόν που αποδείχθηκε ότι η μικρή μειοψηφία της ολιγαρχίας του πολιτικού θιάσου και των επαγγελματιών της επικοινωνίας είναι το ίδιο μαγαζί και λειτουργεί συνειδητά εις βάρος της πλειοψηφίας, τώρα που λουφάζουν τα καθεστωτικά σουρικάτα κάθε φορά που συζητείται κάτι ουσιαστικό, δηλώνοντας «Στηρίξτε ό,τι θέλετε, αλλά όχι τη γνησιοδεξιά, μη, όχι!» για να επικυρώσουν το ποιός εκφράζει τη μειοψηφία και ποιός εκφράζει την πλειοψηφία, ήρθε και το κερασάκι της ομολογίας: «σιγά που ενδιαφέρονται για Aegean, Λιγνάδηδες, Φουρθιώτηδες, Γεωργιάδηδες και αν η ΝΔ έκλεισε τις εκκλησίες και ανέστησε τον Χριστό τρεις ώρες νωρίτερα».

Για τη μικρή αυτή Σέχτα κατάλυσης του πολιτεύματος, σημασία έχουν μόνο να πάρουν τα λεφτά της πλειοψηφίας και να τους έχουν είλωτες, όπως τότε οι προύχοντες. Με δημοκρατία δεν μπορούν να επιβιώσουν. Με θεσμική επάρκεια πνίγονται. Με ισονομία σβήνουν. Όλα αυτά τα ελέγχουν μέσω ΣΥΡΙΖΟΝΔ και ΡιζοΣΚΑΙ.

Ευτυχώς για την Ελλάδα, σήμερα, όπως και τότε, υπάρχει η δύναμη και ο τρόπος να γίνει εφικτό το φαινομενικά ακατόρθωτο. Η διαδικασία μέχρι την ύψωση της σημαίας ολοκληρώθηκε. Όπως και τότε, ούτε καν μπορούν να φανταστούν πόσοι και ποιοί είναι μαζί μας. Καλύτερα.