Πολέμησε ”49 χρόνους υπέρ πατρίδος”, έχασε προγόνους, πατέρα, παιδιά, όλους με το όπλο στο χέρι.
Αντί επαίνων, φυλακίστηκε σε μια τρύπα και όταν ξαναχρειάστηκε με την επέλαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο ο οποίος λίγο έλειψε να μπει στο Ναύπλιο, τον… ξανάβγαλαν για να καθαρίσει πάλι…
Και καθάρισε.!’ ‘Ένα στρατόπεδο φτιάνω τη μια μέρα, ένα στρατόπεδο μου χαλάει την άλλη πανάθεμά τον” είχε πει ο Μπραϊμης περιγράφοντας τον μπελά που τον βρήκε και άκουγε στο όνομα ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ!
Όταν γέρασε, όμως, πάλι οι συμπατριώτες του δεν τον ξέχασαν και τον αντάμειψαν…
Του φόρτωσαν μια κατηγορία για εσχάτη προδοσία και τον μπουντρούμιασαν.
Η καλή Ελλάδα που αυτή τη φορά ενσαρκώθηκε στα πρόσωπα των αξέχαστων Τερτσέτη και Πολυζωίδη και ο μεγάλος αυτός άνθρωπος δικαιώθηκε και πέθανε από φυσιολογικά αίτια, σαν σήμερα το 1843.
Ρίγη συγκίνησης για τον μεγαλύτερο Έλληνα!