Σέ μιά ἐποχή δύσκολη, πού ἀπό τήν ἑλληνική κοινωνική σκηνή ἀπουσιάζουν τά πρότυπα, εἶναι εὐτύχημα ἡ παρουσία τοῦ Ἐμμανουήλ Καραλῆ. Ὁ νεαρός ὀλυμπιονίκης εἶναι ὁ ἀπόλυτος ἐφαρμοστής τοῦ «δέν τό βάζουμε κάτω ποτέ».

Πέρασε ἀπό συμπληγάδες μέχρι νά φθάσει στήν δικαίωση, ἄκουσε τόν προπονητή του νά λέει ὅτι «οἱ μαῦροι δέν μποροῦν νά πηδήσουν ψηλά», ἕνα παιδί τοῦ ὁποίου ὁ πατέρας εἶναι Ἕλληνας καί ἡ μητέρα του Ἀφρικανή.

Ἀντιμετώπισε βαρειά κατάθλιψη καί κατώρθωσε νά σταθεῖ στά πόδια του καί σήμερα νά διακρίνεται καί νά εἶναι ὁ μόνος ἐπικοντιστής, ὁ ὁποῖος πέτυχε νά ἀσκήσει πίεση στόν ὑπεραθλητή Ντουπλάντις καί νά ἔχει συμμετοχή στόν μοναδικό τελικό στόν ὁποῖο τό χρυσό μετάλλιο κρίθηκε σέ ὕψος μεγαλύτερο τῶν 6.10 μ.

Γιά τούς μή γνωρίζοντες τό ἅλμα ἐπί κοντῷ εἶναι ἕνα ἀπό τά δυσκολώτερα καί τά πιό τεχνικά ἀθλήματα τοῦ στίβου. Εἶναι ὅμως καί τό πιό θεαματικό, καθώς πάνω ἀπό τόν πῆχυ ὁ ἀθλητής ὀφείλει νά ἐκτελέσει τέλεια καί νά προσέξει κάθε του κίνηση.

Τό ἐπί κοντῷ εἶναι τό ἄθλημα στό ὁποῖο ὁ πῆχυς πέφτει πολύ πιό εὔκολα ἀπ’ ὅτι στό ἅλμα εἰς ὕψος, καθώς στό πέρασμά του ὁ ἀθλητής χρησιμοποιεῖ ἐκτός ἀπό τό μυαλό, τήν μέση του ἡ ὁποία πρέπει νά διαγράψει τήν τέλεια γωνία ὥστε νά ἀποφευχθεῖ τό μοιραῖο ἄγγιγμα.

Θυμᾶμαι, ἔφηβος, στό βοηθητικό στάδιο τοῦ «Καραϊσκάκη» (πρίν καταστραφεῖ τό μοναδικό στάδιο-πνεύμονας γιά τόν ἑλληνικό στίβο­) ὅταν καθ’ ὑπόδειξη τοῦ προπονητῆ μας Τάκη Ἐπιτρόπουλου προσπάθησα νά χρησιμοποιήσω τήν ταχύτητά μου καί νά μεταπηδήσω ἀπό τούς δρόμους στό ἐπί κοντῷ. Οἱ συναθλητές μου Θανάσης Βασιλείου καί Βίκτωρ Εὐγενίδης μοῦ συνέστησαν νά μήν προσπαθήσω, καί εἶχαν ἀπόλυτο δίκαιο καθώς τό ἅλμα ἐπί κοντῷ ἀπαιτεῖ ταχύτητα, πολύ δυνατά χέρια καί, κυρίως, ἄψογη τεχνική κατάρτιση.

Αὐτό σημαίνει ἰώβεια ὑπομονή, στερήσεις καί κυρίως, πρέπει νά ξεχάσεις τίς ἀπολαύσεις πού σέ περιμένουν κατά τήν ἐφηβεία.

Ἔτσι, συνέχισα τά δρομικά ἀγωνίσματα βλέποντας πάντα στούς μαθητικούς ἀγῶνες τήν πλάτη τοῦ ἀείμνηστου συναδέλφου καί δρομέα Νίκου Ἀντωνιάδη, ὁ ὁποῖος μέ ἄφηνε πάντα δεύτερο ἤ τρίτο.

Τότε, ξεπήδησε τό εἴδωλο τοῦ ἐπί κοντῷ τῆς ἐποχῆς, ὁ μεγάλος Χρῆστος Παπανικολάου. Ὁ μοναδικός Ἕλληνας ἐπικοντιστής πού ἔχει γράψει τό ὄνομά του στόν κατάλογο τοῦ παγκοσμίου ρεκόρ τοῦ ἀγωνίσματος μέ τήν ἐπίδοσή του, 5,49 μ.

Ἀπό τότε εἴχαμε μεγάλη φουρνιά καλῶν ἐπικοντιστῶν, οἱ ὁποῖοι βγῆκαν προσπαθῶντας νά ἀκολουθήσουν τά βήματα τοῦ Παπανικολάου. Ὁ Σακελλαριάδης, ὁ Τόγκας, ὁ Κυτέας, οἱ ὁποῖοι πῆραν τήν σκυτάλη ἀπό τήν ὁμάδα πού εἶχε σχηματιστεῖ γύρω ἀπό τόν Παπανικολάου, ὁ ἀείμνηστος Παντελῆς Νικολαϊδης, ὁ Μπαλάσης καί ὁ Δράκος. Καί ἐκεῖνοι μέ τήν σειρά τους εἶχαν προπονητή τήν παλιό ἐπικοντιστή Εὐσταθιάδη, ὁ ὁποῖος εἶχε διαδεχθεῖ τόν Ὀλυμπιονίκη τοῦ ἐπί κοντῷ στήν Μελβούρνη τό 1954, Γιῶργο Ρουμπάνη, ὅπως καί ἐκεῖνος εἶχε ἀκολουθήσει τά βήματα τοῦ σπουδαίου σέ τεχνική ἀθλητῆ τοῦ Ἐθνικοῦ Γ.Σ. Κάρολου Παπούλια.

Γιά ὅσους δέν γνωρίζουν, ὁ ἀείμνηστος Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ἦταν ἐξαιρετικός ἐπικοντιστής, ὅπως πολύ καλός ἦταν στό ἴδιο ἄθλημα καί ὁ ἀξέχαστος ἠθοποιός Νῖκος Σταυρίδης.

Ὑπάρχει λοιπόν παράδοση μεγάλη στό ἀγώνισμα, καί τώρα ἀναμένεται νά ὑπάρξει συνέχεια, καθώς ὁ Ἐμμανουήλ Καραλῆς εἶναι ἤδη πρότυπο γιά χιλιάδες νεαρά Ἑλληνόπουλα!