Όταν οι ιστορικοί του μέλλοντος θα μελετούν την πρώτη πανδημία του 21ου αιώνα θα γράφουν ότι η ταχεία καταπολέμησή της ήταν ένας θρίαμβος της Επιστήμης (Ιατρική, Φαρμακολογία, Βιολογία, Πληροφορική, Στατιστική, Εφοδιαστική) και της αξίας των Ενόπλων Δυνάμεων (στις ΗΠΑ λόγου χάριν ανέλαβαν τον σχεδιασμό του ανεφοδιασμού και την επίβλεψη της διανομής των εμβολίων). Στην κλασική τηλεοπτική σειρά που βασίστηκε στο βιβλίο «Πως άλλαξε ο πλανήτης», ένας σπουδαίος Βρετανός ιστορικός και παρουσιαστής Τζέϊμς Μπερκ, εξιστορούσε ότι η επίμονη παρακολούθηση των Στατιστικών αποκάλυψε ότι το βακτηρίδιο της χολέρας μεταδιδόταν μέσω των μολυσμένων υδάτων των φρικτά πεπαλαιωμένων δικτύων ύδρευσης του Λονδίνου του 19ου αιώνα, στην χειρότερη επιδημία που έπληξε την χώρα αυτή μετά τον Μεσαίωνα. Αναλόγως έδρασαν οι επιστήμονες σήμερα παρακολουθώντας την πυκνότητα του ιϊκού φορτίου στα αστικά λύματα αντλώντας πολύτιμες πληροφορίες για την εξάπλωση της μόλυνσης στους πληθυσμούς των πόλεων.

Εμβόλιο

Χωρίς να υπεισέλθω στον αδυσώπητο ανταγωνισμό που μαίνεται μεταξύ των γιγάντων της φαρμακοβιομηχανίας και το γεωπολιτικό παιχνίδι που τον επικαθορίζει, θα σημειώσω μόνο ότι χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να αναπτυχθεί το εμβόλιο κατά του ιού Έμπολα, αλλά σε ένα μόλις χρόνο αναπτύχθηκαν πλήθος εμβόλια κατά του κορωνοϊού, αποτελεσματικά ή λιγότερο αποτελεσματικά. Η προηγούμενη Αμερικανική κυβέρνηση βιώνοντας πολύ επώδυνα την κατάσταση και τις απαιτήσεις της διανομής έδωσε εντολή στις εγχώριες βιομηχανίες να αναπτύξουν εμβόλιο, να το παράξουν σε μεγάλες ποσότητες και στη συνέχεια ανέθεσε την διανομή υπό την επίβλεψη των ενόπλων δυνάμεων. Ολόκληρες παραγωγικές μονάδες δημιουργήθηκαν εντός δύο ή τριών μηνών για να δώσουν κάτι το οποίο δεν είχε καν ανακαλυφθεί ακόμα! Το πρόγραμμα μαζικού εμβολιασμού στις Η.Π.Α. εκτελείται σήμερα αυστηρά βάσει του χρονοδιαγράμματος και ο Πρόεδρος Μπάιντεν είπε στις αρχές Μαρτίου πως οι Η.Π.Α. θα έχουν ικανές ποσότητες εμβολίων για να εμβολιάσουν κάθε Αμερικανό πολίτη έως το τέλος Μαΐου, δύο μήνες νωρίτερα του αναμενόμενου (είναι ευνόητο πως ό,τι ισχύει για το εμβόλιο, ισχύει και για τα φαρμακευτικά σκευάσματα).

Μητροπόλεις και μετανάστευση: υπερμετάδοση και αλληλοτροφοδότηση

Στην Ελλάδα γίνεται συνεχώς λόγος για την ασφυκτική πληρότητα των μέσων μαζικής μεταφοράς (συρμοί και λεωφορεία), για τα αραιά δρομολόγια και την έλλειψη του αναγκαίου αριθμού οχημάτων και οδηγών. Σωστά εντοπίζονται αυτές οι ελλείψεις ήδη από την αρχή της πανδημίας, αλλά από τον αλγόριθμο λείπει μία κρίσιμη παράμετρος που δεν είναι άλλη από την σύνθεση του μετακινούμενου πληθυσμού ιδίως τις πολύ πρωϊνές και τις μεσημβρινές ώρες αιχμής. Το επιβατικό κοινό είναι κατά πλειοψηφία ξένοι, αφού οι Έλληνες προτιμούσαν ανέκαθεν τα οχήματά τους, ειδικότερα μάλιστα σε συνθήκες πανδημίας οπότε λάβαμε και συστάσεις γι’ αυτό.

Η μελέτη και ο σχεδιασμός του συγκοινωνιακού έργου σε μια σύγχρονη μητρόπολη, η χάραξη των δρομολογίων, η χωροθέτηση και πυκνότητα στάσεων, ο αριθμός των μέσων (σταθερής και κινητής τροχιάς), ο αριθμός των επιβαινόντων σε συρμούς και λεωφορεία, οφείλουν να υλοποιούνται με βάση το πολεοδομικό σχέδιο (εφόσον υπάρχει ένα, ελεύθερο αυθαιρεσιών), με βάση τον πληθυσμό τη στιγμή της μελέτης και την προβλεπόμενη εντός 20ετίας χωρική επέκταση της πόλης και την προβλεπόμενη αύξηση του πληθυσμού της επίσης.

Αν δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν τα ανωτέρω είναι σαν να σχεδιάζεις τριάρι για να στεγάσεις δεκαμελή οικογένεια και να περιμένεις να σε πάρουν στα σοβαρά για πολιτικό μηχανικό.

Την τελευταία 30ετία που συμπίπτει με την λαθρομεταναστευτική πλημμυρίδα καμία από τις ανωτέρω προϋποθέσεις δεν έχει ληφθεί υπ’ όψιν για τον σχεδιασμό του συγκοινωνιακού έργου στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη. Συνεχώς έρχονται ξένοι και φρακάρουν όλες τις κρατικές υπηρεσίες. Δεν ευθύνεται λοιπόν μόνο η άναρχη επέκταση και «πολεοδόμηση» των δύο μητροπόλεων. Γονατίζουν κυρίως υπό το αβάσταχτο άχθος του εποικισμού με έναν αποκρυπτόμενο στους Έλληνες αριθμό ξένων από κάθε γωνιά της γης, ΔΥΣΑΝΑΛΟΓΟ του αριθμού των Αθηναίων ιθαγενών π.χ. που αφήνουν τις αστικές γειτονιές για να μετοικήσουν στις περιοχές των Μεσογείων για παράδειγμα. Η απογραφή του 2011 έδειξε ότι στα Μεσόγεια και στην Βορειοανατολική Αττική διαβιούν 500.000 άνθρωποι αλλά οι λαθρομετανάστες που συρρέουν ανεξέλεγκτα στην Αθήνα είναι στο μεσοδιάστημα, 2011 – 2021 πολλαπλάσιοι.

Η αριστερή ρητορική περί έλλειψης λεωφορείων είναι και ρηχή και παραπλανητική. Αλλά ούτε από τους αντιαυτοχθονιστές της κυβέρνησης θα περίμενα να μιλήσουν για οχήματα υπερφορτωμένα από ξένους που μετακινούνται προκλητικά χωρίς μέτρα προστασίας, μεταδίδοντας και μολύνοντας ανεξέλεγκτα. Για την πραγματικότητα αυτή βοούν οι πολλαπλές εισβολές του ιού σε δομές φροντίδας ηλικιωμένων και οι τραγικές στατιστικές του Κεντρικού Τομέα (κέντρο δήμου Αθηναίων) και του Δυτικού Τομέα (Δυτική Αττική) όπου η μόλυνση δεν λέει να κοπάσει. Δεν έχω αμφιβολία ότι στην Θεσσαλονίκη η κατάσταση είναι αντίστοιχη. Από την αρχή της πανδημίας οι τυχοδιώκτες αρνούνταν εξώφθαλμα και συνεχίζουν να μην συμμορφώνονται με τους κανόνες προστασίας και τους περιορισμούς, απλούστατα διότι εμποδίζουν την ασύδοτη παρουσία τους και το κυνήγι της αδήλωτης εργασίας.

Η συρροή ξένων είναι μία από τις βασικές αιτίες που η πανδημία μαίνεται στις μητροπόλεις σε όλο τον κόσμο, στα μέρη δηλαδή εκείνα όπου οι ιδέες των ανοιχτών συνόρων και της ελεύθερης αγοράς αναπτύσσονται ανεμπόδιστα. Και είναι αυτά τα μέρη όπου το κόστος του συνδυασμού φιλελευθερισμού και δικαιωματισμού αποδείχθηκε θανατηφόρο στην πανδημία.

Αυτό το σχήμα μόλυνσης βίωσαν οδυνηρά και οι ΗΠΑ, όπου οι μισές Πολιτείες παρέμεναν περίπου ελεύθερες κορωνοϊού αλλά οι μητροπόλεις ειδικότερα οι λεγόμενες πόλεις-άσυλα, οι πόλεις-καταφύγια, οι πόλεις-κρησφύγετα «σφαγιάστηκαν»,γιατί οι Κυβερνήτες εκεί εκλέγονται από τους μετανάστες που συρρέουν κατά εκατομμύρια και απαιτούν ανοιχτά σύνορα, ελεύθερη μετακίνηση, χρήματα, σπίτια και δικαιώματα«σφαγιάστηκαν».

Ανοιχτά σύνορα, ελεύθερη αγορά, ΕΕ

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο κορωνοϊός αποδείχθηκε πολύ πιο αποτελεσματικός από όλα τα πατριωτικά σχήματα και ηγέτες μαζί κάνοντας το υπερεθνικό μοντέλο να γονατίσει και αποδεικνύοντας πως οι χώρες για να έχουν ελπίδες επιβίωσης χρειάζονται κυβερνήσεις που να λογοδοτούν στις κοινωνίες τους, καλοφυλαγμένα σύνορα και συνεκτικότητα πληθυσμού.

Ασύδοτο laissez-faire, αρρύθμιστες αγορές (κεφαλαίων και εργασίας), πληθυσμοί αλεσμένοι στον καταναλωτικό αναμεικτήρα είναι αντίθετα το επικυρωμένο εισιτήριο για εθνική αυτοκτονία.

Εν μία νυκτί ο ιός κατεδάφισε τη μία από τις δύο ακρογωνιαίες κολώνες του Ευρωπαϊκού δόγματος (η άλλη είναι το ευρώ): τη ζώνη Σένγκεν ελεύθερης μετακίνησης ανθρώπων εντός της Ένωσης. Με πολλές υπαναχωρήσεις έκλεισαν και τα εξωτερικά Ευρωπαϊκά σύνορα, το άνοιγμα των οποίων θα εξαρτηθεί από την επιτυχία του εμβολιαστικού προγράμματος, όπερ λίαν αμφίβολο με τις τρέχουσες συνθήκες θηριώδους ανταγωνισμού μεταξύ των πολυεθνικών της φαρμακοβιομηχανίας σε μια Δύση όπου το προϊόν του φαρμάκου είναι είδος της λιανικής όπως το ψωμί.

Οι λεηλασίες του φιλελευθερισμού και τα ανοιχτά σύνορα αφαίρεσαν σταδιακά από τις δυτικές κοινωνίες όλες τις άμυνές τους, κοινωνικές, δημογραφικές, βιομηχανικές και οικονομικές καθώς η παγκόσμια ανάπτυξη των εφοδιαστικών αλυσίδων ωθούσε τις εθνικές παραγωγές σε χώρες χαμηλού εργατικού κόστους και παραγωγής φθηνών προϊόντων, οι οποίες όμως όταν η πανδημία χτύπησε την πόρτα τους απαγόρευσαν τις εξαγωγές. Η Τουρκία λόγου χάριν που απαγόρευσε την εξαγωγή στην Ιταλία ενός προαγορασμένου φορτίου 200.000 μασκών που είχαν παραχθεί σε τουρκικό εργοστάσιο. Η Γερμανία συγκράτησε τις συνέπειες, με 25.000 αναπνευστήρες, όταν η Γαλλία είχε μόνο 5.000 και η Ιταλία απλώς δεν είχε και αναγκαζόταν να επιλέγει ποιον θα βάλει στις εντατικές και ποιον θα αφήσει έξω.

Όλοι εναντίον όλων στην ΕΕ. Οι χώρες του Βορρά συνασπισμένες εναντίον των χωρών του Νότου και οι χώρες του Νότου η μία εναντίον της άλλης.

Μια άλλη μάταια μάχη που έδωσε η Ιταλία, η χώρα αναφοράς, ήταν για τις μάσκες, τότε που η Γαλλία επίταξε όλα τα εργοστάσια και μπλοκάρισε 4 εκ. μάσκες σουηδικής εταιρείας, μέρος των οποίων προοριζόταν για την Ιταλία και την Ισπανία ενώ η Γερμανία απαγόρευσε καθολικά τις εξαγωγές. Δεν μέτρησε καν το γεγονός ότι η Ιταλία είναι από τις χώρες που υπέγραψαν την Συνθήκη της Ρώμης, ιδρυτικό μέλος της ΕΕ και η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης. Η αλληλεγγύη από τους εταίρους της στην ΕΕ ήταν ανύπαρκτη.

Πως αμύνθηκε η Ιταλία;
Πολλές Ιταλικές εταιρείες στράφηκαν στην εσωτερική παραγωγή.

Τι διδάσκει το παράδειγμά της;
Πως μια χώρα σε ανάγκη θα κάνει ό,τι μπορεί για να αποκτήσει ή να επανακτήσει την χαμένη της αυτάρκεια.

Τι αποδεικνύει η κρίση αυτή;
Το ψεύδος της προπαγάνδας των προφητών της παγκοσμιοποίησης.

Τι σημαίνει αυτό για την ΕΕ;
Αυτές οι εθνικές αποφάσεις εκθεμελίωσαν και την τρίτη, πολυδιαφημισμένη και υπερεκτιμημένη αρχή της ευρωπαϊκής πολυκατοικίας: «την ελεύθερη διακίνηση των εμπορευμάτων και των αγαθών εντός της επικράτειας της ενιαίας αγοράς».

Συμπεράσματα

oΧώρες που θέλησαν να έχουν έως την τελευταία στιγμή ανοιχτά τα εσωτερικά σύνορά τους προς τις μητροπόλεις της υπερμετάδοσης δεν άντεξαν (ΗΠΑ).

oΧώρες που άφησαν την βιομηχανία τους έρμαιο να παρακμάζει στο εσωτερικό εξωθώντας την εκτός της επικράτειάς τους βρέθηκαν σε κενό ελλείψεων βασικών αγαθών, χωρίς να μπορούν να παράγουν ζωτικό εξοπλισμό, όπως αναπνευστήρες και μάσκες (χώρες της ΕΕ).

oΚράτη με ισχυρή παραγωγική βάση, όπως η Κίνα, ή χώρες που εμφορούνται από εθνικά ιδεώδη έγκαιρης προετοιμασίας αντιμετώπισης επειγουσών καταστάσεων, αυτάρκεια, και διατήρηση σιδερόφρακτων συνόρων όπως το Ισραήλ και η Ρωσία, αντέδρασαν καλύτερα και ταχύτερα.

Η «ενωμένη Ευρώπη» απεδείχθη ανίκανη και στον τομέα του εμβολίου

Στην από δω πλευρά του Ατλαντικού η αποτυχία είναι ολοσχερής. Ενώ από την Ευρώπη η απαίτηση ήταν μόνο η παραγωγή και η διανομή, η παθητική ΕΕ απέτυχε οικτρά και στα δύο. Το εμβολιαστικό της πρόγραμμα είναι μακράν πίσω από το πρόγραμμα των Η.Π.Α. και ακόμα πιο πίσω βεβαίως από το πρόγραμμα του Ισραήλ και της μετά το Βrexit Βρετανίας και αυτά ενώ οι συνέπειες της πανδημίας στην ευρωπαϊκή επικράτεια είναι ισοπεδωτικές.

Η παραλυμένη σπιθαμιαία γραφειοκρατία των Βρυξελλών δεν θα διανοείτο βεβαίως ποτέ «να ορθώσει το ανάστημά της» κατά των λόμπι των φαρμακευτικών και χημικών γιγάντων που έχουν τα γραφεία τους στην έδρα της ΕΕ. Ούτε βεβαίως θα διανοείτο να αμυνθεί κατά της δαμόκλειας σπάθας της προσφοράς και της ζήτησης που κάνει την εμφάνισή της όταν εκατομμύρια χέρια ικετών υψώνονται για μια λύση (φάρμακο ή εμβόλιο).

Αυτό που εμείς γνωρίζουμε ως μαυραγοριτισμό.

Σύμφωνα με τα σημερινά στοιχεία, η επιστροφή στην κανονικότητα στην Ευρώπη θα γίνει ένα χρόνο μετά από την Αμερική και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Η καθυστέρηση αυτή μεταφράζεται ήδη σε μια βίαιη πραγματικότητα πολλαπλών ελλειμμάτων, χρεωκοπιών και προσωπικών καταστροφών των ευρωπαίων πολιτών.

Σταθερά οι Βορειοευρωπαίοι αρνούνται την αμοιβαιοποίηση του χρέους που χωρίς αυτήν η πανδημική κρίση δεν μπορεί να επιλυθεί και εάν δεν επιλυθεί η ΕΕ οδεύει προς αυτοκτονία. Όταν οι χώρες που επλήγησαν περισσότερο, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, ζήτησαν ενίσχυση με «κορωνο-ομόλογα», που τα υπεστήριξαν και η Γαλλία, η Μάλτα, η Ελλάδα και η Ιρλανδία, Γερμανία και Ολλανδία «έπνιξαν» την πρόταση, με την Ολλανδία να απαιτεί κιόλας τα δάνεια να υπόκεινται σε «μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις» για να μειωθεί το μέγεθος του κράτους πρόνοιας. Την ίδια παγερή αδιαφορία επέδειξαν οι ιθύνοντες του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΣΜ), που χρηματοδοτείται από τα κράτη της ΕΕ και ιδρύθηκε για να μπορεί να δανείζει μία χώρα έως το 2% του ΑΕΠ της σε περιόδους κρίσεων όπως αυτή.

Τα χάσματα μεταξύ των κρατών-μελών της «Ένωσης» έγιναν λοιπόν άβυσσοι εκθέτοντας για χιλιοστή φορά την παροιμιώδη ανικανότητα της ΕΕ να ηγείται αποτελεσματικά σε περιόδους κρίσης. (Χένρυ Κίσσινγκερ: «Ενωμένη Ευρώπη; Και ποιον θα πάρω τηλέφωνο;»… «Την Ούρσουλα», θα του απαντούσε κάποιος σήμερα).

Ο ρόλος της ΕΚΤ και της προέδρου της, Κριστίν Λαγκάρντ

Η Κ. Λαγκάρντ πολύ ενωρίς, τον Μάρτιο του 2020 ανακοίνωσε τη μη μείωση των επιτοκίων κρατικού δανεισμού, αχρηστεύοντας την πολιτική του προκατόχου της, Μάριο Ντράγκι. «Η κεντρική τράπεζα δεν υπάρχει για να μειώνει τις διαφορές των spreads μεταξύ των Ιταλικών και των Γερμανικών ομολόγων» είπε, χωρίς πασπαλίσματα αλληλεγγύης. Οι δηλώσεις της εκτόξευσαν τις αποδόσεις των Ιταλικών ομολόγων και το χρέος της Ιταλίας. Η ΕΕ αποφάσισε να διορθώσει την πολιτική της για το κοινό ευρωπαϊκό καλό μόνο όταν το θανάσιμο άγγιγμα του κορωνοϊού άρχισε να πλήττει σοβαρά τους Οίκους Ισχύος εντός της ΕΕ, δηλαδή την Γαλλία και την Γερμανία.

Η αποτυχία της ΕΕ εξέθεσε σε δημόσια θέα τις θεσμικές της αδυναμίες

Όχι μόνο η γραφειοκρατία των Βρυξελλών είναι παραλυμένη και ανίκανη για πρακτικές καθημερινές λύσεις, αλλά λειτουργεί και ως ανάχωμα στην οικονομική βοήθεια προς τους αδύναμους. Η Ε.Ε. με επικεφαλής την Γερμανία συμπεριφέρθηκε στην Ιταλία όπως στην Ελλάδα με το Μνημόνιο.Το 70% των Ιταλών πολιτών θεωρούν ότι η Γερμανία θέλει να στραγγαλίσει την Ιταλία. Η Γερμανία ήθελε πάντα μόνο τα πλεονεκτήματα της διευρυμένης ζώνης του ευρώ χωρίς τα μειονεκτήματά της. Η συμπεριφορά της είναι επαναληπτικά εχθρική πλην προβλέψιμη, είτε γονατίζοντας την Ελλάδα με μνημόνια είτε αναγκάζοντάς την να κρατήσει τους μετανάστες στο έδαφός της. Η χώρα που ηγείται της Ευρώπης μέσω της ΕΕ, δημιουργήθηκε μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο ακριβώς για να μην τολμήσει να ξανασηκώσει κεφάλι. Εισφέρει στον κοινό ευρωπαϊκό προϋπολογισμό πάνω από το ένα τέταρτο των εσόδων της ευρωζώνης και ωφελήθηκε τα μέγιστα από την ενιαία αγορά, αποκομίζοντας επιπλέον κέρδη 86 δις ευρώ ετησίως μόνο και μόνο γι’ αυτό. Αυτό το έξτρα μπόνους την ενίσχυσε για να μπορεί το σύστημα υγείας της να ανταπεξέρχεται.

Το έλλειμμα ηγεσίας στην ΕΕ

Οι ευρωπαϊστές στην ΕΕ πιστεύουν ότι κάθε καινούργιο πρόβλημα πρέπει να επιλύεται με «περισσότερη Ευρώπη». Με περισσότερη Ευρώπη κρίσεις αυτού του μεγέθους δεν καταπολεμώνται. Η ΕΕ στρουθοκαμηλίζει μόνιμα, αρνούμενη να ακούσει τον προθανάτιο ρόγχο της, τον οποίο όμως ακούν όλοι οι άλλοι.

Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει «Ένωση». Υπάρχει ένα σύμφυρμα ευρωπαϊκών κρατών που το καθένα για δικό του λογαριασμό επιδιώκει να αποκομίσει οφέλη από τους διάφορους κανονισμούς που ονομάστηκαν «η ένωση» και όπου σε εποχές κρίσεως όλες οι παλαιές ενδοευρωπαϊκές διαιρέσεις ανεβαίνουν στην επιφάνεια, αποδεικνύοντας ότι τα γονίδια της γηραιάς ηπείρου είναι σχισματικά και πολύ πιθανόν θα ξαναγίνουν ο τάφος της.

Οι δοτές ελίτ της ΕΕ είναι αδύναμες και δειλές διότι ΔΕΝ αντιπροσωπεύουν κανέναν, με την πραγματική έννοια της λέξεως. ΔΕΝ είναι εκλεγμένες από κανέναν, ΔΕΝ είναι διαφανείς και ΔΕΝ λογοδοτούν πουθενά και σε κανέναν.

Παρασιτούν στις Βρυξέλλες ως μαριονέτες των κυβερνήσεων των χωρών οι οποίες ουδέποτε συμφωνούν μεταξύ τους αλλά έχουν τουλάχιστον μια νομιμοποίηση: είναι εκλεγμένες, υποχρεούνται να είναι διαφανείς και να λογοδοτούν. Δεν υπάρχει δε ούτε μηχανισμός για τους πολίτες να αποεπιλέξουν ή να καθαιρέσουν τον οποιονδήποτε,εάν θα το ήθελαν.

Η ΕΕ σε πολιτικό, γεωπολιτικό και αμυντικό επίπεδο είναι ανύπαρκτη και το διαπιστώνουμε πικρά στα ευρωτουρκικά. Η κοινή λογική θα υπαγόρευε την συρρίκνωσή της Ε.Ε. στις διαστάσεις απλώς μιας ενιαίας αγοράς, χωρίς εσωτερικά σύνορα ή άλλες ρυθμίσεις στην ελεύθερη μετακίνηση υπηρεσιών και αγαθών και ως εκεί!

Κάθε επιπλέον συγκεντρωτικότητα θα αποβαίνει συνεχώς εις βάρος των Ευρωπαίων ιθαγενών και των ζωτικών τους συμφερόντων, είτε ως κωλυσιεργία αποδέσμευσης πόρων, είτε ως ψυχρή εγκατάλειψη κάποιας χώρας στην τύχη της (Ιταλία ή Ελλάδα), είτε ως ωμή (πραγματοποιηθείσα ήδη εδώ) επιβολή επαχθών δανειστικών όρων και μετατροπή της χώρας σε μοτέλ πολυτελούς διαβίωσης επήλυδων.