Μπορούν οι Έλληνες να δουν φιλικά τους «υπάκουους» ναζί; Γιατί είναι λάθος η επικοινωνιακή τακτική του Μεγάρου Μαξίμου και φίλα προσκείμενων δημοσιογράφων, όπως του Άρη Πορτοσάλτε, που μοιάζουν να «ξεπλένουν» το τάγμα Αζόφ, το οποίο έχει καταγγελθεί για τον ρόλο και τα εγκλήματα που έχει διαπράξει από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ; Κάποιοι ξεχνούν ότι οι Έλληνες θα στηρίζουν πάντα τον πιο αδύναμο αλλά, στη μεγάλη πλειονότητα τους, δεν θα δουν ποτέ ναζί σαν «φίλους» τους

Μόνο ένα ερώτημα έρχεται στο μυαλό μετά τη θύελλα αντιδράσεων που προκάλεσε η τηλε – παρουσία μαχητή του τάγματος Αζόφ στην ελληνική Βουλή, στο πλαίσιο της ομιλίας του Ουκρανού προέδρου Β. Ζελένσκι, την Πέμπτη 7 Απριλίου, δεδομένου ότι η κυβέρνηση μοιάζει να συνδέει τη… χορήγηση «πιστοποιητικού ειλικρινούς στήριξης» προς τον ουκρανικό λαό, που έχει δεχθεί την απόλυτα καταδικαστέα εισβολή των ρωσικών δυνάμεων, με την αποδοχή της νεοναζιστικής οργάνωσης.

Ειδικά μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του πρωθυπουργού και το «on air» ξέσπασμα του δημοσιογράφου Άρη Πορτοσάλτε, η ερώτηση θα μπορούσε να παραφραστεί ως εξής: κ.κ. Κυριάκο Μητσοτάκη και Άρη Πορτοσάλτε, οι «’’υπάκουοι’’ ναζί είναι φίλοι μας»;

Η φράση αυτή καθιερώθηκε μέσα από την ταινία «Η χαραυγή της νίκης», το 1971. Ο δωσίλογος Φραντζέσκος Πετράκης, τον οποίο ενσάρκωνε ο ηθοποιός Δήμος Σταρένιος, ζητούσε από τον λαό της Κρήτης να παραδοθεί στις γερμανικές δυνάμεις της εποχής, τονίζοντας ότι… «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας».

Στην πραγματικότητα, όμως, για πρώτη φορά αυτή η φράση διατυπώθηκε από τον δωσίλογο πρωθυπουργό Γιώργο Τσολάκλογου, Ο διορισμένος από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής της Ελλάδας πρωθυπουργός, σε μήνυμα του προς τον ελληνικό λαό ανέφερε: «Ο γερμανικός λαός δεν ήλθεν ως εχθρός. Ήλθεν ως φίλος», όπως αναφέρεται και σε ένα από τα πιο σημαντικά ρεπορτάζ για την εποχή της κατοχής από τη γνωστή εκπομπή «Μηχανή του Χρόνου».

Επιστρέφοντας στο παρόν, οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν από την τηλε – εμφάνιση τουλάχιστον ενός εκ των μαχητών του τάγματος Αζόφ στη Βουλή, προκάλεσε μια ακόμη «σύγκρουση» ανάμεσα στην κυβέρνηση και στα κόμματα της Αντιπολίτευσης που στηλίτευσαν αυτό το γεγονός. Το Μέγαρο Μαξίμου και οι συναρμόδιοι υπουργοί, απέναντι στις κατηγορίες που δέχθηκαν, πρόβαλαν το επιχείρημα ότι η Ουκρανία είναι σε άμυνα απέναντι στη Ρωσία η οποία εισέβαλε σε ένα κυρίαρχο κράτος. Και στο σημείο αυτό, όπως και ο πρωθυπουργός ανέφερε στο μήνυμά του, μετά την πρόσφατη συναυλία του Λεωνίδα Καβάκου, αναπαράγοντας την ίδια «γραμμή», το δίκιο είναι με το μέρος της κυβέρνησης.

Όμως, από το «στηρίζω έναν λαό που δέχεται μια απόλυτα καταδικαστέα εισβολή», μέχρι το «για να δεχθώ ότι στηρίζεις τον ουκρανικό λαό, πρέπει να αποδεχθείς ένα νεοναζιστικό τάγμα, το οποίο έχουν καταδικάσει διεθνείς φορείς, όπως η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ», υπάρχει απόσταση. Ειδικά, όταν κάποιος απευθύνεται στον ελληνικό λαό, που έχει ακόμη νωπά στη μνήμη του τα εγκλήματα που πραγματοποιήθηκαν στη χώρα μας από τους ναζί, την περίοδο της κατοχής.

Το «ξέσπασμα» του Άρη Πορτοσάλτε

Πώς να μην προκαλέσει εντύπωση και σχολιασμό η «έκρηξη» του δημοσιογράφου Άρη Πορτοσάλτε, που σε καμία περίπτωση δεν κρύβει την αμέριστη στήριξή του στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, το πρωί της Παρασκευής 15 Απριλίου, όταν, εκνευρισμένος μετά τις αναφορές του κ. Γιώργου Καραμέρου για το τάγμα Αζόφ, αποχώρησε «on air» από την εκπομπή; Προηγουμένως, αφού είχε «ανέβει το αίμα στο κεφάλι του», επειδή ο κ. Καραμέρος είχε πει ότι βαρβαρότητα είναι, μεταξύ άλλων, «να βλέπεις νεοναζί μέσα στη Βουλή», ο κ. Πορτοσάλτε επιχείρησε να «ξεπλύνει» το εν λόγω τάγμα υποστηρίζοντας τα εξής: «Αυτός που είδαμε υπερασπίζεται την πόλη του, έναντι της βάρβαρης ρωσικής εισβολής με τους Τσετσένους που βιάζουν μωρά. Ανήκει σε ένα τάγμα που είναι υπερδεξιό».

Ξέχασε ή δεν ξέρει τι αναφέρει η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ;

Προφανώς, ο γνωστός τηλε – δημοσιογράφος είτε ξέχασε, είτε δεν γνωρίζει ότι σε εκθέσεις του Γραφείου της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, το τάγμα Αζόφ, με έδρα τη Μαριούπολη, έχει συνδεθεί με εγκλήματα πολέμου, όπως μαζικές λεηλασίες, παράνομες κρατήσεις και βασανιστήρια. Όπως αναφερόταν σε έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας, τον Μάρτιο του 2016, λεπτομερείς πληροφορίες έκαναν λόγο για «τη διεξαγωγή εχθροπραξιών από τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις και το Τάγμα Αζόφ μέσα και γύρω από το Σιροκίνε (31 χλμ ανατολικά της Μαριούπολης), από το καλοκαίρι του 2014 μέχρι σήμερα. Επίσης μαζικές λεηλασίες αναφέρθηκαν σε κατοικίες πολιτών, καθώς και στόχευση περιοχών αμάχων μεταξύ Σεπτεμβρίου 2014 και Φεβρουαρίου 2015». Ανάλογες αναφορές υπήρξαν και στη συνέχεια, με το τάγμα Αζόφ να περιγράφεται από διεθνείς φορείς ως μια ακροδεξιά παραστρατιωτική οργάνωση^, με διασυνδέσεις με τον νεοναζισμό, της οποίας τα μέλη φορούν σύμβολα και εμβλήματα νεοναζί και SS και τα οποία εκφράζουν νεοναζιστικές απόψεις.

Σημειώνεται ότι το Σεπτέμβριο του 2014, το τάγμα Αζόφ μετατράπηκε από τάγμα σε σύνταγμα και εντάχθηκε στην Εθνική Φρουρά της Ουκρανίας, χωρίς ωστόσο να εγκαταλείψει τις «ρίζες» του όπως προκύπτει και από ρεπορτάζ που πραγματοποίησαν τα προηγούμενα χρόνια διεθνή δίκτυα ενημέρωσης της Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης (γεγονός που ακυρώνει το επιχείρημα του «ξεπλύματος» που επιχειρείται λόγω της επίσημης ένταξής τους στις επίσημες δυνάμεις της Ουκρανίας).

Στη βάση αυτή, η προσπάθεια της κυβέρνησης και των φίλα προσκείμενων σε αυτή δημοσιογράφων να πιέσουν την ελληνική γνώμη να αποδεχθεί το νεοναζιστικό τάγμα Αζόφ για να λάβει «πιστοποιητικό ειλικρινούς στήριξης» του πραγματικά δοκιμαζόμενου ουκρανικού λαού, καθώς και η στοχοποίηση όσων δεν αποδέχονται το τάγμα αυτό ως «πουτινικών», μόνο ως λάθος τακτική μπορεί να εκληφθεί, αφού «αγγίζει» ευαίσθητες ιστορικές «χορδές» προκαλώντας ερωτήματα και αγανάκτηση.

Οι Έλληνες πάντα τάσσονται με την πλευρά του πιο αδύναμου, όπως στην προκειμένη των Ουκρανών, έχοντας στην ιστορική τους πορεία βρεθεί πολλές φορές σε ανάλογη θέση, με μεγάλο «φόρο αίματος». Όμως, σε καμία περίπτωση, ο ελληνικός λαός στη μεγάλη πλειονότητά του δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα γίνει φιλοναζιστής. Στις μνήμες είναι νωπά τα άγρια και βάρβαρα εγκλήματα που έγιναν στη χώρα μας την περίοδο της κατοχής.

Όσο λοιπόν κι αν η κυβέρνηση και τα «παπαγαλάκια» της εμμένουν σε μια λάθος επικοινωνιακή τακτική, πιέζοντας να αποδεχθεί ο ελληνικός λαός ένα νεοναζιστικό τάγμα, οι πολίτες στο συντριπτικό τους ποσοστό θα συνεχίσουν να στηρίζουν τους Ουκρανούς αλλά δεν θα δουν ποτέ τους ναζί (όποια υπηκοότητα κι αν έχουν) σαν «φίλους» τους. Έστω κι αν αυτοί οι νεοναζιστές είναι «υπάκουοι» (έναν χαρακτηρισμό που τους απέδωσε μετά τις αντιδράσεις των κομμάτων της Αντιπολίτευσης η ουκρανική πρεσβεία).