Η κυβέρνησή σας προωθεί σχέδια για να φέρει τις πόλεις των 15 λεπτών σε μια τοποθεσία κοντά σας. Αποτελούν πνευματικό τέκνο της Ατζέντας 2030 του ΟΗΕ και στην πραγματικότητα είναι λουκέτα για την Κλιματική Αλλαγή.
Και μόλις συνδυαστούν με μια ψηφιακή ταυτότητα, μια βαθμολογία πίστωσης άνθρακα και ένα προγραμματιζόμενο ψηφιακό νόμισμα κεντρικής τράπεζας (CBDC) token, έχετε την τέλεια συνταγή για τη δημιουργία μιας ψηφιακής υπαίθριας φυλακής.
Από τον Sikh For Truth – Εκδότης του Truth Talk UK και τακτικός συνεργάτης του The Expose
Οι επικεφαλής του δημοτικού συμβουλίου του Καντέρμπουρι έχουν εκπονήσει ένα ριζοσπαστικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της κυκλοφοριακής συμφόρησης, το οποίο θα χωρίζει την πόλη σε πέντε ζώνες και θα απαγορεύει στους κατοίκους να οδηγούν απευθείας μεταξύ τους.
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, το Canterbury, μια πόλη με καθεδρικό ναό στη νοτιοανατολική Αγγλία, ήταν τόπος προσκυνήματος. Με πλακόστρωτα δρομάκια και ξύλινα σπίτια, αρχαία ρωμαϊκά τείχη περικλείουν το μεσαιωνικό της κέντρο. Έχει πληθυσμό 43.432 κατοίκων.
Στο ‘Local Plan to 2045’ (“Τοπικό Σχέδιο για το 2045”) του Canterbury, το συμβούλιο προτείνει τη διαίρεση της πόλης σε πέντε περιφέρειες, με τους οδηγούς να μην μπορούν να διασχίσουν τις περιφέρειες με ιδιωτικό αυτοκίνητο – ακόμη και αν ζουν εκεί.
Μέσα στο έγγραφο υπάρχει η ιδέα των γειτονιών των 15 λεπτών: Για παράδειγμα – “Οι κοινοτικές υποδομές που παρέχονται ως μέρος των επερχόμενων αναπτύξεων θα πρέπει να είναι προσβάσιμες από τους νέους και τους υπάρχοντες κατοίκους – κατά προτίμηση εντός 15 λεπτών με τα πόδια και πάντα εντός 15 λεπτών”. – Λένε ότι αυτό αφορά τη “ζωή σε τοπικό επίπεδο”.
Όσοι παραβιάζουν τους κανόνες θα αντιμετωπίζουν πρόστιμα (ενδεχομένως τα ίδια με την Οξφόρδη δλδ. 70 λίρες) που θα επιβάλλονται από κάμερες αναγνώρισης πινακίδων κυκλοφορίας και δεν θα μπορούν να κάνουν απλές μετακινήσεις στην πόλη. Σύμφωνα με τη σελίδα 14 του Τοπικού Σχεδίου της περιφέρειας Canterbury για το 2045 – θα υπάρξει: “Εφαρμογή ενός συστήματος τομεοποίησης με βάση το ANPR και φίλτρα τρόπων μετακίνησης για τον περιορισμό των μετακινήσεων μέσα στην πόλη”.
Αντ’ αυτού, θα πρέπει να οδηγούν έξω από τη “γειτονιά” τους και σε μια νέα παράκαμψη – ουσιαστικά μια πολύ μεγαλύτερη εξωτερική περιφερειακή οδό – προτού εισέλθουν ξανά στη ζώνη που έχουν επιλέξει. Οι σύντομες, άμεσες μετακινήσεις σε όλη την πόλη – όπως σε σούπερ μάρκετ, εμπορικά πάρκα ή ιατρεία παθολόγων – θα απαγορευτούν για να ενθαρρυνθούν οι κάτοικοι να περπατούν, να κάνουν ποδήλατο ή να χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Η πρόταση, η οποία σχεδιάστηκε με βάση ένα σύστημα που χρησιμοποιείται στη βελγική πόλη της Γάνδης, αποτελεί μέρος του αναθεωρημένου Τοπικού Σχεδίου του συμβουλίου. Στις πέντε ζώνες, θα κλείσουν μεγάλοι δρόμοι, αναγκάζοντας τους οδηγούς να εγκαταλείψουν τα αυτοκίνητά τους ή να χρησιμοποιήσουν την παράκαμψη. Οι κάμερες ANPR θα βρίσκονται στα σημεία εισόδου και εξόδου κάθε ζώνης, ώστε οι οδηγοί να μην μπορούν να μετακινηθούν μεταξύ των γειτονιών.
Ο Ben Fitter-Harding , συντηρητικός επικεφαλής του Δημοτικού Συμβουλίου του Canterbury, υπέρμαχος της “βιώσιμης ανάπτυξης”, ο οποίος έχει εργαστεί επί δύο χρόνια για το Σχέδιο Κυκλοφορίας του Canterbury, είναι βέβαιος ότι η μετατροπή του μεγάλου οδικού δικτύου θα εξελιχθεί καλά. Δήλωσε:
“Για τους κατοίκους εντός των πέντε ζωνών, μπορούν να έχουν πρόσβαση στις εγκαταστάσεις της γειτονιάς τους με αυτοκίνητο, αν χρειαστεί. Αλλά αν θέλουν να ταξιδέψουν σε μια άλλη γειτονιά, ο πιο βολικός τρόπος για να το κάνουν αυτό θα είναι να περπατήσουν, να κάνουν ποδήλατο ή να χρησιμοποιήσουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς”.
“Πιθανότατα θα είναι ένα σύστημα χωρίς τριβές, οπότε θα υπάρχουν κάμερες”.
“Θα επιβάλλουμε πρόστιμα σε όσους αποφασίζουν “σκοπεύω να διασχίσω την πόλη με το αυτοκίνητο, δεν με νοιάζει”.
“Αν οδηγείτε μεταξύ γειτονιών θα σας επιβάλλεται πρόστιμο”.
Συνέχισε: “Οι ανέσεις και οι υπηρεσίες που θα χρειαστείτε βρίσκονται όλες στη γειτονιά σας. Δεν θα είχατε όλους τους αρουραίους να τρέχουν, οπότε θα ήταν φανταστικό αν μπορούσαμε να το πετύχουμε”.
Είπε επίσης: “Σε 20 χρόνια, πιθανότατα θα σας παραδίδουν τα ψώνια σας ή θα σχεδιάζετε να πάτε σε ένα διαφορετικό σούπερ μάρκετ ή σε ένα νέο τοπικό κατάστημα στη γειτονιά σας”.
Ωστόσο, ο δημοτικός σύμβουλος των Φιλελεύθερων Δημοκρατών Nick Eden-Greenλέει ότι το σχέδιο εγείρει ορισμένα “σοβαρά ερωτήματα“. “Όταν επισκέπτομαι φίλους δεν εξετάζω σε ποια ζώνη ζουν. Είναι “ειλικρινά γελοίο – δημιουργείτε γκέτο όπου οι άνθρωποι είναι κλειδωμένοι και δεν μπορούν να ταξιδέψουν αλλού“.
Γίνεται ακόμη πιο δύσκολο και για τους ξένους: Οι επισκέπτες από άλλες συνοικίες και δήμους του Κεντ ή οι τουρίστες δεν μπορούν να παρκάρουν εντός των τειχών της πόλης. Ως αποτέλεσμα, οι περισσότεροι χώροι στάθμευσης θα καταστούν περιττοί. Οι τουρίστες και οι επισκέπτες μπορούν να παρκάρουν σε μία από τις τέσσερις ζώνες γύρω από το κέντρο της πόλης. Από κάθε ζώνη, οι επισκέπτες θα μπορούν να χρησιμοποιούν το σύστημα park and ride για να μεταβούν στην πόλη.
Τι είναι η “Πόλη των 15 λεπτών”;
Όλα αυτά γίνονται εκτός της συνήθους δημοκρατικής διαδικασίας, όπως για παράδειγμα στην Οξφόρδη, όπου υπάρχουν παρόμοια σχέδια. Τα κυκλοφοριακά φίλτρα θα χωρίζουν την πόλη σε γειτονιές “15 λεπτών”. Ο Duncan Enright, μέλος του υπουργικού συμβουλίου του κομητειακού συμβουλίου του Οξφορντσάιρ για την ταξιδιωτική και αναπτυξιακή στρατηγική, δήλωσε ότι τα φίλτρα θα μετατρέψουν την Οξφόρδη σε “πόλη των 15 λεπτών” με τοπικές υπηρεσίες σε μικρή ακτίνα με τα πόδια.
Ο κ. Enright δήλωσε: “Η Οξφόρδη είναι μια πόλη που μπορεί να μετακινηθεί σε κοντινή απόσταση από την πόλη: “Πρόκειται για τη διασφάλιση ότι έχετε το κοινοτικό κέντρο που έχει όλες αυτές τις βασικές ανάγκες, το μπουκάλι γάλα, το φαρμακείο, τον γενικό ιατρό, τα σχολεία που χρειάζεστε για να έχετε μια γειτονιά 15 λεπτών”.
Επέμεινε ότι τα αμφιλεγόμενα σχέδια θα προχωρούσαν είτε άρεσε στον κόσμο είτε όχι. Και είναι η ίδια ιστορία στο Λονδίνο. Η TfL ζήτησε τη γνώμη χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία είπαν όχι στην επέκταση της ULEZ. Το 60% των ερωτηθέντων τάχθηκε κατά της επέκτασης, αλλά αυτή θα προχωρήσει ούτως ή άλλως.
Ο Nigel Farage κατήγγειλε τα σχέδια του Canterbury, υποστηρίζοντας ότι “έρχονται λουκέτα για την κλιματική αλλαγή”.
Ενώ ο Ben Fitter-Harding κατήγγειλε τη φλυαρία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και είπε στον κόσμο να μην “διαδίδει παραπληροφόρηση”.
Αυτό αποτελεί επίσης μέρος των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ για τις πόλεις και τους οικισμούς. Στο πλαίσιο της 2030 Agenda, Sustainable Development Goal 11 (Ατζέντας 2030, Στόχος 11 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη): “Να καταστούν οι πόλεις και οι οικισμοί χωρίς αποκλεισμούς, ασφαλείς, ανθεκτικοί και βιώσιμοι“.
Η Ατζέντα 2030 προωθείται από τους τοπικούς ηγέτες.
Στο Λονδίνο, η τεχνολογία παρακολούθησης επεκτείνεται για να ελέγχει τις μετακινήσεις μας με το αυτοκίνητο. Οι ζώνες ULEZ του Λονδίνου θα επεκταθούν για να καλύψουν το μεγαλύτερο μέρος, αν όχι το σύνολο, της πόλης. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να πληρώνετε 12,50 λίρες την ημέρα για το προνόμιο να μπαίνετε στο αυτοκίνητό σας, ανεξάρτητα από το πόσο μικρή ή μεγάλη είναι η διαδρομή. Θα υπάρχει ένα δίκτυο καμερών ANPR αξίας 200 εκατομμυρίων λιρώνγια να επιβάλλει πρόστιμα στους οδηγούς όταν το κάνουν.
Τα σχέδια για το Canterbury φαίνεται να προέρχονται από ένα σχέδιο που προτάθηκε το 2020 με την ονομασία: “The 15 minute city” (“Η πόλη των 15 λεπτών”) και αποτελεί μέρος της συνολικής ατζέντας Net Zero 2030.
Σύμφωνα με το σχέδιο που περιέγραψε η δημοτική σύμβουλος Val Kenny: “Η κρίση του covid-19 έχει ανοίξει μια τρύπα στους προϋπολογισμούς των πόλεων αποδεκατίζοντας τις αστικές οικονομίες” και έτσι για να ξαναχτίσουν καλύτερα (build back better)συνέστησαν: Ότι “όλοι οι κάτοικοι θα ζουν σε πόλεις 15 λεπτών”.
Η αποκέντρωση των υπηρεσιών έγινε γνωστή ως “Πόλη των 15 λεπτών”. Εκεί μπορείτε να κάνετε τη δουλειά σας, να πάτε στο σχολείο, να δείτε το γιατρό σας και να διασκεδάσετε, όλα αυτά σε ακτίνα 15 λεπτών από τον τόπο διαμονής σας. Η προώθηση των ενεργών μετακινήσεων και η μείωση της χρήσης του αυτοκινήτου αποτελούν το κλειδί για την επίτευξη του οράματος των 15 λεπτών.
Επίσης, από το έγγραφο της Σύμπραξης Δράσης για το Κλίμα 2021 του Canterbury ( Climate Action Partnership document ), στην ενότητα βιώσιμες μεταφορές, αναφέρονται τα εξής: “Ενθάρρυνση της CCC να δημιουργήσει ζώνη(ες) χαμηλών εκπομπών και να αντιμετωπίσει τα σημεία με υψηλή ποιότητα αέρα- διασφάλιση ότι όλα τα οχήματα του συμβουλίου θα είναι εξαιρετικά χαμηλών εκπομπών/ηλεκτρικά μέχρι το 2030”.
Το σχέδιο αυτό είναι το ίδιο με αυτό του Λονδίνου για τη δημιουργία ζωνών χαμηλών εκπομπών.
“Καθώς η κλιματική αλλαγή και οι παγκόσμιες συγκρούσεις προκαλούν σοκ και πιέσεις σε ταχύτερα χρονικά διαστήματα και με μεγαλύτερη σοβαρότητα, η πόλη των 15 λεπτών θα γίνει ακόμη πιο κρίσιμη”. – Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) – 15 Μαρτίου 2022.
Εξηγούν τι σημαίνει αυτό: Η έννοια της “πόλης των 15 λεπτών” – η οποία υπονοεί την ύπαρξη όλων των απαραίτητων ανέσεων σε μικρή απόσταση με τα πόδια, με ποδήλατο ή με τα μέσα μαζικής μεταφοράς από το σπίτι – έχει αποδείξει την προσκολλησιμότητά της όχι μόνο ως ιδέα, αλλά και ως ισχυρό εργαλείο δράσης – από το Παρίσι μέχρι τη Σεούλ, από την Μπογκοτά μέχρι το Χιούστον. Επινοήθηκε το 2016 από τον καθηγητή της Σορβόννης Carlos Moreno, ο οποίος κέρδισε το βραβείο Obel το 2021″.
Σύμφωνα με την Delloite:“Το μοντέλο της επαναζωνοποίησης θα αποκτήσει περαιτέρω έλξη στο μέλλον, που ενισχύθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 από νέους τρόπους εργασίας που απαιτούν λιγότερες μεταφορές. Με την κλιματική αλλαγή να αποτελεί μείζον παγκόσμιο πρόβλημα, η C40 στην ατζέντα των δημάρχων C40 για μια πράσινη και δίκαιη ανάκαμψη συνέστησε αυτό το μοντέλο για τις πόλεις παγκοσμίως. Αυτό συμβαίνει επειδή η προσέγγιση της πεζοδρόμησής του συμβάλλει στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και υποστηρίζει την περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Πιο συγκεκριμένα, η “πόλη των 15 λεπτών” διαδόθηκε το 2019 από το Παρίσι και αποτελεί εμβληματική πρωτοβουλία στο τρέχον πρόγραμμα για την πόλη”.
Σε πολλές άλλες πόλεις του Ηνωμένου Βασιλείου και του κόσμου, το σχέδιο αυτό αναπαράγεται. Το δημοτικό συμβούλιο της Οξφόρδης εργάζεται για το ίδιο πράγμα.
C40:
Υπάρχουν 97 πόλεις στην ομάδα C40 Cities Climate Leadership Group, η οποία αντιπροσωπεύει το ένα δωδέκατο του παγκόσμιου πληθυσμού και το ένα τέταρτο της παγκόσμιας οικονομίας. Η C40 δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 2005, όταν ο δήμαρχος του Λονδίνου Ken Livingstone συγκάλεσε εκπροσώπους από 18 μεγαλουπόλεις για να μειώσουν από κοινού τη ρύπανση του κλίματος. Με τη βοήθεια του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Bill Clinton, ο δήμαρχος Livingstone και η Κλιματική Πρωτοβουλία Clinton (CCI) ενίσχυσαν τους δύο οργανισμούς το 2006, επεκτείνοντας το δίκτυο σε 40 πόλεις και βοηθώντας τις πόλεις να υλοποιήσουν έργα και να διαχειριστούν έργα για τη μείωση των εκπομπών.
Ήταν το C40 που εισήγαγε την έννοια της πόλης των 15 λεπτών. Πρόκειται για ένα δίκτυο δημάρχων από σχεδόν 100 κορυφαίες πόλεις παγκοσμίως που συνεργάζονται για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής – αυτή τη στιγμή επικεφαλής του είναι ο δήμαρχος του Λονδίνου Sadiq Khan.
Εξυπακούεται ότι η πανδημία COVID-19 έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επιτάχυνση αυτής της στροφής προς τις πόλεις των 15 λεπτών και σύμφωνα με τη Lisa Chamberlain του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, “η πόλη των 15 λεπτών εξελίχθηκε από ένα “nice-to-have” σε μια κραυγή συσπείρωσης”.
Παγκόσμιοι οργανισμοί, όπως η ομάδα C40 Cities Climate Leadership Group, έλαβαν επίσης γνώση. Τον Ιούλιο του 2020, δημοσίευσαν ένα πλαίσιο για τις πόλεις ώστε να “οικοδομήσουν ξανά καλύτερα” (“build back better”), και η έννοια της πόλης των 15 λεπτών βρισκόταν στο επίκεντρο.
Και ποιος χρηματοδοτεί το C40.org; Πρόκειται για μια σύμπραξη με πολλές εταιρείες, συμπεριλαμβανομένης της Open Society Foundations, που ιδρύθηκε το 1993 από τον George Soros. Άλλοι εταίροι περιλαμβάνουν το Wellcome Trust, το Ίδρυμα Clinton και την Παγκόσμια Τράπεζα.
Σε ένα νήμα στο Twitter που ανέβασε ο Frédéric Leroy, περιέγραψε μερικές από τις ανατριχιαστικές πτυχές αυτών των λεγόμενων πόλεων C40. Με βάση την έρευνά του, θα έχετε μηδέν ιδιωτικά οχήματα σύμφωνα με τον φιλόδοξο στόχο.
Αναφέρει επίσης ότι πίσω από την πρωτοβουλία C40 βρίσκονται κάποιοι πραγματικά ισχυροί άνθρωποι και οργανισμοί. Ο Michael Bloomberg είναι ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της C40 και ο Sadiq Khan είναι ο σημερινός πρόεδρος. Η C40 είναι επίσης μέρος της Global Commons Alliance, μιας σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με το PlanForThePlanet, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, το Ίδρυμα Rockefeller, το WBCSD, το EAT, τη Λέσχη της Ρώμης, το WWF, το WRI κ.λπ.
“Πόλη των 15 λεπτών” – κατευθείαν από την Ατζέντα 2030. Συνδυάστε μια ψηφιακή ταυτότητα με μια βαθμολογία πιστωτικών μονάδων άνθρακα και το προγραμματιζόμενο CBDC token τους και έχετε τα φόντα για μια ψηφιακή υπαίθρια φυλακή.
Ως συνήθως, οι απλοί άνθρωποι θα πληρώσουν για την πόλη των 15 λεπτών. Ιδιαίτερα οι ιδιοκτήτες αστικών αυτοκινήτων και οι οικογένειες που διασχίζουν την πόλη για να επισκεφθούν συγγενείς ή φίλους.
Το σχέδιο φαίνεται να περιορίζει την ιδιοκτησία αυτοκινήτων. Αν συνδυάσετε αυτά τα σχέδια με τα σχέδια απαγόρευσης των βενζινοκίνητων και πετρελαιοκίνητων αυτοκινήτων μέχρι το 2030, όλα αρχίζουν να βγάζουν νόημα. Είναι μέρος μιας καταναγκαστικής προσπάθειας για να κρατηθούν οι αυτοκινητιστές σε εγρήγορση, εμφανιζόμενοι ως αναβίωση της πράσινης και ευχάριστης γης της Βρετανίας. Τα σπίτια με αυτοκίνητα θα πρέπει να μετράνε πόσο συχνά τα χρησιμοποιούν και πιθανότατα θα έρθουν περισσότερες παρακολουθήσεις, άδειες και ποινές.
Ό,τι κι αν συμβαίνει, γίνεται εκτός δημοκρατίας, από εταιρείες που ασχολούνται με την κλιματική αλλαγή και από φανατικούς του κλίματος. Αυτό γίνεται στο όνομα της σωτηρίας του πλανήτη από την καταστροφή του καθαρού μηδενός.
Φυσικά για να σωθεί η κατάσταση πρέπει να παραιτηθούμε από όλο και περισσότερα από τα προσωπικά μας δεδομένα και τις ελευθερίες μας ή να μας επιβληθούν πρόστιμα. Η κλασική συμπεριφορική ώθηση. Όχι, δεν πρόκειται για κλείδωμα με την κανονική έννοια, αλλά είναι σίγουρα πιο αυταρχικό. Εδώ είναι που πρέπει να σκεφτούμε τις δικές μας καθημερινές συνήθειες και να κάνουμε θυσίες για το υποτιθέμενο παγκόσμιο καλό. Η αποανθρακοποίηση της Δύσης μπορεί να είναι ένας τρόπος αποβιομηχάνισης της Δύσης.
