Όντας αναγκασμένος στην εποχή που φτάσαμε να ομολογήσει έστω και μισές αλήθειες (ως εκπρόσωπος του σκότους δεν γινόταν να λέει ΜΟΝΟ αλήθειες), αναφέρεται στον αρχαίο φόβο των ανθρώπων για τα…τέρατα.

Μιλάει για την «διαγενειακή σοφία» που διαθέτουν τα παιδιά μας σήμερα, με χαραγμένους φόβους και αναμνήσεις από τις προηγούμενες γενιές ανθρώπων.

Αν και αποφεύγοντας να αναφερθεί στην ακριβή αιτία του λεγόμενου “αρχαίου φόβου” των ανθρώπων, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα παρακάτω λόγια:

«Μεγάλο μέρος της συμπεριφοράς και των συναισθημάτων μου διαμορφώνονται από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια ιστορίας. Αν ως παιδί ξυπνάω εν τω μέσω της νύχτας φοβισμένος ότι ένα τέρας είναι κάτω από το κρεβάτι μου αυτή στην πραγματικότητα είναι μία ΑΝΑΜΝΗΣΗ από χιλιάδες χρόνια πριν, όταν οι άνθρωποι ζούσαν στη φύση και υπήρχαν τέρατα τα οποία έρχονταν να φάνε τα παιδιά μέσα στη νύχτα. Όπως μία τίγρης θα ερχόταν να σε φάει. Και αν ξυπνήσεις και φωνάξεις την μαμά σου ή τρέξεις τότε θα επιβιώσεις».