Ἀποκαλύψεις-βόμβα τοῦ ὁμοτίμου καθηγητοῦ Νομικῆς κ. Νίκου Ἀλιβιζάτου γιά νομοσχέδια τοῦ ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης κ. Γιώργου Φλωρίδη – Τί καταγγέλλει ὅτι σχεδιάζεται γιά τόν περιορισμό τῆς ἐλευθερίας τοῦ λόγου καί τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας

Σέ ποιούς περιορισμούς τῆς ἐλευθερίας τοῦ λόγου καί τῆς ἐκφράσεως μπορεῖ νά προσανατολίζεται τό Ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης; Μπορεῖ νά στοχοποιηθεῖ καί ἐλευθερία θρησκευτικῆς ἐκφράσεως; Πράγματι ἀνησυχία προκαλοῦν οἱ ἀποκαλύψεις τοῦ συνταγματολόγου κ. Νίκου Ἀλιβιζάτου. Ὁ ὁμότιμος καθηγητής Νομικῆς τοῦ ΕΚΠΑ ἀσκῶντας κριτική στήν Κυβέρνηση γιά τίς μεθοδεύσεις της στήν Βουλή μέ τήν ἐπιστολική ψῆφο ἐκφράζει καί ἄλλες ἀνησυχίες γιά τούς περιορισμούς πού ἀπεργάζεται ὁ κ. Φλωρίδης. Σέ μιάν ἀποστροφή τοῦ ἄρθρου του ὁ κ. Ἀλιβιζᾶτος ἀναφέρει:

«Κάποια νομοσχέδια, ἐξ ἄλλου, πού κυκλοφοροῦν τελευταῖα, ὅπως αὐτό πού ζητεῖ ἀπό τούς θρησκευόμενους χρῆστες τοῦ διαδικτύου νά ἀναρτοῦν τό θρήσκευμά τους, ἤ τό ἄλλο πού ἀπειλεῖ μέ κλείσιμο ἐφημερίδες, ὕστερα ἀπό καταδίκες, εἶναι σοβαρώτερες ἐνδείξεις γιά τό ποῦ ὁδηγεῖ τά πράγματα. Ἀκραῖο παράδειγμα: ἡ ἀπαξίωση ἀμετάκλητων ἀποφάσεων τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, ὅπως αὐτές γιά τόν ΝΟΚ καί τά ἀντισυνταγματικά bonus».

Στό ἴδιο ἄρθρο μάλιστα ἐπισημαίνεται ἡ «ἐχθροπάθεια» καί ἡ ἀλαζονεία πού χαρακτηρίζει τήν στάση τοῦ κ. Φλωρίδη. Γράφει ὁ κ. Ἀλιβιζᾶτος: «Ὅσο γιά τήν ἀλαζονεία, δέν μπορῶ νά μή σταθῶ στήν ἐχθροπάθεια πού ἀναδίδουν τόν τελευταῖο καιρό οἱ ἀγορεύσεις στή Βουλή τοῦ κατ’ ἐξοχήν ἁρμόδιου ὑπουργοῦ, τοῦ κ. Γιώργου Φλωρίδη, ἔναντι τῶν παλαιῶν συντρόφων του καί τῆς Ἀριστερᾶς γενικώτερα. Λές καί ἀγωνίζεται νά φανεῖ βασιλικώτερος τοῦ βασιλέως».

Εἶναι ἀδιανόητο, ὁ ὑπουργός Δικαιοσύνης μιᾶς σύγχρονης εὐρωπαϊκῆς χώρας νά ἐπεξεργάζεται νομοθετικά μέτρα γιά τό κλείσιμο ἐφημερίδων, ἔστω καί ὕστερα ἀπό καταδίκες. Πολλά ἐρωτήματα προκαλεῖ ὡστόσο καί ἡ ἀπαίτησις ἀπό θρησκευομένους χρῆστες τοῦ διαδικτύου νά δηλώνουν τό θρήσκευμά τους στίς ἀναρτήσεις τους. Ἡ ἀπαίτησις αὐτή δημιουργεῖ προϋποθέσεις θρησκευτικῆς στοχοποιήσεως. Καί δέν μπορεῖ νά εἶναι ἄμοιρο σημασίας τό γεγονός ὅτι τήν ἴδια στιγμή ὑπάρχει μιά εὐρωπαϊκή ἐκστρατεία μέ στόχο τήν ἀποξένωση τῆς Δικαιοσύνης ἀπό τό θρησκευτικό αἴσθημα τῶν Ἑλλήνων. Πράγματι, τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου (ΕΔΔΑ) κοινοποίησε προσφάτως στήν ἑλληνική Κυβέρνηση δύο προσφυγές πού στρέφονται κατά τῆς ἀναρτήσεως εἰκόνων καί ἄλλων θρησκευτικῶν συμβόλων στίς δικαστικές αἴθουσες, διότι κάποιοι θεωροῦν ὅτι τοῦτο ἀντίκειται πρός τήν Σύμβαση τῶν Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου. Ὑπάρχει ταυτοχρόνως καί προσφυγή γιά τήν διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καί τήν ἀναγραφή τοῦ θρησκεύματος στά ἀπολυτήρια Λυκείου.

Τά ἐρωτήματα πού θέτει τό ΕΔΔΑ εἶναι:

1. Παραβιάστηκε τό δικαίωμα σέ δίκαιη δίκη καί ἀμερόληπτο δικαστήριο, ὅταν τό ΣτΕ ἀρνήθηκε νά ἀφαιρέσει τό θρησκευτικό σύμβολο, παρ’ ὅτι τό περιεχόμενο τῶν ὑποθέσεων σχετιζόταν ἄμεσα μέ τήν θρησκευτική οὐδετερότητα;

2. Ἀποτελεῖ ἡ παρουσία τῆς εἰκόνας τοῦ Χριστοῦ παρέμβαση στήν ἐλευθερία σκέψεως, συνειδήσεως καί θρησκείας τῶν προσφευγόντων, καί ἄν ναί, ἦταν αὐτή ἡ παρέμβασις σύμφωνη μέ τόν νόμο καί ἀναγκαία σέ μιά δημοκρατική κοινωνία, ὅπως ἀπαιτεῖ τό ἄρθρο 9 §1 τῆς ΕΣΔΑ;

3. Ὑπῆρξε διακριτική μεταχείρισις σέ βάρος προσφευγόντων λόγῳ θρησκευτικῶν πεποιθήσεων, δεδομένου ὅτι δέν ἀνήκουν στήν ἐπικρατοῦσα Ὀρθόδοξη Χριστιανική πίστη (ἄρθρο 14 τῆς ΕΣΔΑ σέ συνδυασμό μέ τά ἄρθρα 6 καί 9);

Τά ἐρωτήματα αὐτά εἶναι τελείως ξένα πρός τήν ἑλληνική ἀντίληψη, πού θέλει τά θρησκευτικά σύμβολα (μαζί μέ τήν ἀρχαιοελληνική Θέμιδα) ὡς ἐγγύηση δικαίας καί ἀντικειμενικῆς κρίσεως καί ὄχι ὡς σύμβολα προτιμήσεως. Καί δέν θά περίμενε κανείς κατανόηση τῆς θεωρήσεως αὐτῆς ἀπό τήν ἕνωση ἀθέων, ἡ ὁποία ἔχει προσφύγει, ἀλλά δημιουργεῖται ζήτημα διακρίσεως εἰς βάρος τῆς χριστιανικῆς πίστεως ὅταν τά θέματα τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων φθάνουν νά συζητοῦνται στό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο. Ὁδηγούμεθα σέ μιά πρωτοφανῆ κατάσταση, ὅπου ἡ θεσμική οὐδετερότης τῶν κρατικῶν θεσμῶν καί τῆς Δικαιοσύνης θεωρεῖται ὅτι πρέπει νά ἀποχωρισθεῖ ἀπό τό θρησκευτικό συναίσθημα τῶν ἀνθρώπων.

Καί ὁ Ἕλλην ὑπουργός Δικαιοσύνης, λειτουργῶντας μάλιστα μέ ἰδιαίτερη σπουδή, ἔρχεται νά φέρει τήν κατάσταση αὐτή στήν ἐλευθερία τοῦ λόγου τοῦ διαδικτύου μέ στόχο τούς θρησκευομένους ἀνθρώπους. Τοῦτο δημιουργεῖ ἀπαράδεκτη διάκριση εἰς βάρος τῆς μεγάλης πλειονότητος τῶν Ἑλλήνων.