Ενα ἀσήμαντο ἐπεισόδιο στό Kennedy Center στήν Οὐάσιγκτων, ὅπου ἐδίδετο συναυλία τῆς Ἐθνικῆς Συμφωνικῆς Ὀρχήστρας τῶν ΗΠΑ μέ σολίσ τόν Λεωνίδα Καβάκο, μᾶς δείχνει ὅτι ἀπαιτεῖται σκληρός ἀγών γιά νά ἐπανέλθουν οἱ κοινωνίες στήν κανονικότητα μετά τήν λαίλαπα πού ἐπέφεραν οἱ Δημοκρατικοί τῶν ΗΠΑ μέ τήν στήριξη τῆς woke ἀτζέντας, τίς ἀλόγιστες χρηματοδοτήσεις ΜΚΟ καί τήν γενική ἐπίθεση κατά τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν.

Ὁ ἀντιπρόεδρος Τζέι Ντί Βάνς προσερχόμενος στήν συναυλία ἐδέχθη ἀποδοκιμασίες. Οὔτε ὁ πρῶτος οὔτε ὁ τελευταῖος. Τό θέμα εἶναι ὅτι οἱ ἀποδοκιμασίες αὐτές -πού μπορεῖ νά ἦσαν καί προσχεδιασμένες- προεκάλεσαν σειρά δημοσιευμάτων ἀνά τόν κόσμο, μέ προεξάρχοντα τόν βρεταννικό «Guardian», ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ τήν παγκόσμια ναυαρχίδα τῶν συστημικῶν μέσων. Ἐκτενῆ ρεπορτάζ γιά τίς ἀποδοκιμασίες καί ἀναλύσεις ἐπί ἀναλύσεων γιά τούς λόγους γιά τούς ὁποίους ὁ ἀντιπρόεδρος τῶν ΗΠΑ εὑρέθη στό στόχαστρο.

Ὅλα αὐτά δεικνύουν ὅτι οἱ σιτιζόμενοι ἀπό τό παρακράτος τῶν ὑποστηρικτῶν τοῦ Τζό Μπάιντεν εἶναι πολλοί καί ἀκόμη δέν τό ἔχουν «πάρει ἀπόφαση» ὅτι ἡ ἐποχή τους παρῆλθε. Ὅτι οἱ παραδοσιακές ἀξίες τῶν κοινωνιῶν εἶναι τόσο ἰσχυρές πού δέν ἀρκεῖ ἕνας ἀνοϊκός Μπάιντεν οὔτε τά ἑκατομμύρια τῆς USAID γιά νά τίς ἀνατρέψουν. Νομίζουν λοιπόν οἱ ὑποστηρικτές τῶν woke καί οἱ παντοειδεῖς συμπαρατασσόμενοι μέ αὐτούς ὅτι κάνουν τώρα τήν ἀντεπίθεσή τους. Ὅτι ἐπιμένοντας νά δίδουν παραστάσεις ὀχλοκρατίας θά κατορθώσουν νά ἀνατρέψουν τό κῦμα ἀνανεώσεως πού φέρνει ἡ διακυβέρνησις Τράμπ. Πλανῶνται. Αὐτό πού κάνουν δέν εἶναι ἀντεπίθεσις. Εἶναι μάχη ὀπισθοφυλακῶν. Ὁ ἀγών τους εἶναι ἄπελπις, γιά τόν ἁπλούστατο λόγο ὅτι δέν ἔχουν καί ποτέ δέν εἶχαν ἀπήχηση στήν κοινωνία. Οἱ περιθωριακοί καί οἱ μεινότητες δέν εἶναι ἡ κοινωνία.

Τό ζήτημα εἶναι ὅτι ὅλα αὐτά τά ἀντικοινωνικά στοιχεῖα, τά ὁποία εἶχαν συσπειρώσει ὁ Τζό Μπάιντεν καί οἱ ὅμοιοί του, θεωροῦσαν προνομιακό τους χῶρο τήν Τέχνη. Καί γιά αὐτό ἐπέλεξαν μιά πολιτιστική ἐκδήλωση γιά νά ἀποδοκιμάσουν τόν Βάνς. Ἄν ὅμως πράγματι ἦσαν κοινωνοί τῆς Τέχνης καί τοῦ κοντσέρτου τοῦ Σοστακόβιτς, τό ὁποῖο ἐξετελεῖτο στό Kennedy Center, θά ἐγνώριζαν ὅτι οἱ ἀποδοκιμασίες καί ἡ ὀχλοκρατία δέν ἔχουν θέση ἐκεῖ.

Δέν εἶναι ὅμως, διότι οἱ χαμερπεῖς καί ὠφελιμιστικές ἀντιλήψεις τους δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ τήν πραγματική Τέχνη. Οἱ συμπλεγματικές τους ἀντιλήψεις γιά τήν κοινωνία καί τό μένος τους γιά τήν αἰσθητική καί τήν ἐπιτυχία σημαίνουν καί ἄρνηση τῆς πραγματικῆς Τέχνης. Ὀχυρώνονται ὅμως ἐκεῖ προβάλλοντας ἕνα αἴτημα περί «ἐλευθερίας τῆς ἐκφράσεως», μέ τό ὁποῖο ἐπικαλύπτουν τήν προσπάθειά τους νά τήν ὑποβιβάσουν καί νά καλύψουν ὑπό τόν μανδύα αὐτῆς ὅλες τίς ἀρρωστημένες ἐκφάνσεις τῆς πολιτισμικῆς τους ἀνυπαρξίας. Κάπως ἔτσι καί στήν Ἀθήνα ἐμφανίσθηκε ἕνας Χριστόφορος Κατσαδιώτης, πού παρουσίασε κάποια δημιουργήματα προσβλητικά καί γιά τήν αἰσθητική καί γιά τό θρησκευτικό συναίσθημα τῶν Ἑλλήνων, καί κάποια κ. Συραγώ Τσιάρα, ἡ ὁποία τά προέβαλε στήν Ἐθνική Πινακοθήκη, τῆς ὁποίας προΐσταται. Καί ἀντί νά τήν στείλει ἡ ἁρμοδία ὑπουργός στό σπίτι της διότι οἱ ἐπιλογές της ἀποτελοῦν προσβολή γιά τόν πολιτισμό μας, τήν διατηρεῖ καί τήν ἀφήνει νά συνεχίζει. Ἀλλά τόσο καταλαβαίνουν καί στήν Κυβέρνηση ἀπό πολιτισμό.