Ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, αποκάλυψε το παρασκήνιο της συμφωνίας ανάμεσα σε Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν που έβαλε τέλος στον πόλεμο στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, υπενθυμίζοντας παράλληλα την αρμενική γενοκτονία.

Ο Ρώσος πρόεδρος απάντησε και για τον ρόλο της Τουρκίας, σημάδι του «εκνευρισμού» της ρωσικής και της αρμενικής κοινής γνώμης για την τουρκική ανάκαμψη στον Καύκασο.

Για την Τουρκία

Η Τουρκία, η οποία είναι μέλος της αρμόδιας Ομάδας του Μινσκ για το Καραμπάχ στον ΟΑΣΕ, δεν έκρυψε ποτέ ότι υποστηρίζει μονομερώς το Αζερμπαϊτζάν και «το Αζερμπαϊτζάν είναι ανεξάρτητο, κυρίαρχο κράτος, έχει δικαίωμα να διαλέξει συμμάχους έτσι, όπως κρίνει απαραίτητο. Ποιος μπορεί να του το αρνηθεί;», αναρωτήθηκε ο Ρώσος πρόεδρος, εκτιμώντας ότι ρόλος της Τουρκίας στην περιοχή του Καυκάσου «είναι γεωπολιτική συνέπεια της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης» και δεν είναι κάτι νέο.

Ως προς την ειρηνευτική αποστολή, που βρίσκεται σε εξέλιξη στην περιοχή του Καραμπάχ, με περίπου 2000 Ρώσους στρατιώτες να αναπτύσσονται για την προστασία κυρίως του αρμενικού πληθυσμού, που αισθάνεται ηττημένος, ο Β.Πούτιν είπε ότι Αζερμπαϊτζάν και Τουρκία επεδίωκαν συμμετοχή του τουρκικού στρατού στην επίγεια επιχείρηση, ωστόσο «μου φαίνεται κατάφερα να πείσω και τους Τούρκους εταίρους μας και τους συναδέλφους στο Αζερμπαϊτζάν ότι δεν χρειάζεται να δημιουργούνται συνθήκες ή προϋποθέσεις για την καταστροφή των συμφωνηθέντων».

Αυτό σημαίνει κατά τον Ρώσο πρόεδρο ότι θα τηρηθεί η συμφωνία πως η Τουρκία θα διαθέτει μόνο παρατηρητές στο Κέντρο επιτήρησης της κατάπαυσης του πυρός, που θα εγκατασταθεί στο έδαφος του Αζερμπαϊτζάν και θα επιτηρεί το πεδίο της σύγκρουσης μόνο με μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν θύμισε την αρμενική γενοκτονία, που έχει αναγνωρίσει προ πολλού η Ρωσία, μιλώντας για «πολύ βαριά κληρονομιά των παρελθόντων ετών, σε ό,τι σχετίζεται με τραγικά, αιματηρά γεγονότα της εποχής του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, με τη γενοκτονία» και εκτίμησε ότι και ο Ρ.Τ.Ερντογάν κατανοεί ότι δεν υπάρχει λόγος «να προκαλείται η αρμενική πλευρά με την ύπαρξη Τούρκων στρατιωτών στη γραμμή της αντιπαράστασης».

Την ίδια στιγμή υποστήριξε ότι «είναι δύσκολο να κατηγορήσουμε την Τουρκία για παραβίαση του διεθνούς δικαίου» στην περιοχή, μια θέση, που αντιφάσκει εν μέρει με προηγούμενες πολλαπλές αναφορές ρωσικών υπηρεσιών και του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών ότι μεταφέρονται στη ζώνη της σύγκρουσης «ένοπλοι τζιχαντιστές», χωρίς βέβαια ποτέ να κατονομαστεί ως τώρα η Τουρκία γι’ αυτήν την παράνομη συμπεριφορά, που η Μόσχα φαίνεται πως βιάζεται να ξεχάσει. Ίσως, βέβαια, γιατί οι πραγματικοί «μπελάδες» της βρίσκονται πολύ μακριά από την Τουρκία.