Ο Economist ο οποίος έχει γράψει αρκετά «προφητικά» άρθρα για την πανδημία, σε άρθρο του αναφέρει πως το 2021-2022 θα είναι μία περίοδος μεγάλων κοινωνικών αναταραχών, μετά από τις οποίες θα αναδυθεί ένας «καινούργιος κόσμος».

Στον νέο αυτόν κόσμο σύμφωνα με το περιοδικό θα κυριαρχεί η τεχνητή νοημοσύνη και η εξ’ αποστάσεως εργασία, θα μειωθεί η κατανάλωση κρέατος και οι υδρογονάνθρακες και θα δημιουργηθεί ένα «νέο κοινωνικό συμβόλαιο» το οποίο θα ευνοήσει κοινωνικές ομάδες όπως οι μετανάστες, κλπ.

Επιπλέον ο Economist δίνει την Κίνα ως το «λαμπρό παράδειγμα» η οποία μοιράστηκε τη γνώση της για το γονιδίομα του κορωνοϊού με τον υπόλοιπο κόσμο.

Τα σημαντικότερα αποσπάσματα του άρθρου του Economist:

«Στη χειρότερη περίπτωση, εκτιμά ο ΟΗΕ, η πανδημία θα αναγκάσει πάνω από 200 εκατομμύρια ανθρώπους σε ακραία φτώχεια. Τα δεινά τους θα επιδεινωθούν από αυταρχικούς τυράννους που έχουν εκμεταλλευτεί τον ιό για να εδραιώσουν τη θέση τους στην εξουσία.

Ίσως αυτός είναι ο λόγος που οι πανδημίες οδήγησαν σε κοινωνικό αναταραχή στο παρελθόν. Το ΔΝΤ εξέτασε 133 χώρες το 2001-18 και διαπίστωσε ότι η αναταραχή αυξήθηκε περίπου 14 μήνες μετά την έναρξη μιας νόσου, κορυφώθηκε μετά από 24 μήνες. Όσο πιο άνιση μια κοινωνία, τόσο μεγαλύτερη αναταραχή. Πράγματι, το ταμείο προειδοποιεί για έναν φαύλο κύκλο στον οποίο οι διαμαρτυρίες αυξάνουν περαιτέρω τις δυσκολίες που, με τη σειρά τους, τροφοδοτούν τη διαμαρτυρία».

«Κάτι καλό μπορεί να προέλθει από τη δυστυχία της χρονιάς του κορωνοϊού. Θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο κατάλληλο για τον 21ο αιώνα».

«Και ένας τρίτος λόγος να αναμένεται αλλαγή είναι ότι η πανδημία έχει αναδείξει την αδικία. Τα παιδιά έχουν μείνει πίσω στα μαθήματά τους – και πολύ συχνά πεινούν. Οι μαθητές που εγκαταλείπουν το σχολείο και οι απόφοιτοι έχουν δει για άλλη μια φορά τις προοπτικές τους να υποχωρούν. Άνθρωποι όλων των ηλικιών έχουν υποστεί μοναξιά ή βία στο σπίτι.

Οι μετανάστες εργαζόμενοι έχουν απολυθεί απότομα, ή έχουν σταλεί πίσω στα χωριά τους, φέρνοντας τη νόσο μαζί τους. Η ταλαιπωρία έχει μεγεθυνθεί ανάλογα με τη φυλή. Ένας 40χρονος Ισπανόφωνος-Αμερικανός είναι 12 φορές πιο πιθανό να πεθάνει από το covid-19 από έναν λευκό Αμερικανό της ίδιας ηλικίας. Στο Σάο Πάολο οι μαύροι Βραζιλιάνοι κάτω των 20 έχουν διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν από τους λευκούς».