Η κυβερνητική κρίση που προκάλεσε ο ναύαρχος πέρα από το πλούσιο ρεπορταζιακό παρασκήνιο (πιέσεις διαπλοκής, απαιτήσεις-προτιμήσεις «συμμάχων» και «εταίρων», τσιπρικά αδειάσματα), σχετικά με τους λόγους που τον εξώθησαν να ρίξει μπουρλότο στο Μαξίμου και να του χαλάσει τη… συναινετική-λυτρωτική φιέστα που σχεδίαζε πάνω στα καμένα, καταδεικνύει -στους μυημένους- περίτρανα το πολιτικό σκηνικό του μέλλοντος.

Θα πρέπει να είναι κάποιος εντελώς αφελής για να πιστέψει ότι το κάλεσμα Μητσοτάκη στον Αποστολάκη έγινε μόνο για να διασώσει επικοινωνιακά τη χαμένη τιμή του επιτελικού κράτους, ένεκα της ανικανότητας του Κυριάκου και των συνδαιτυμόνων του που έκαψε την Ελλάδα σε συνθήκες άπνοιας.

Δυστυχώς, όσο κι αν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους κραυγάζοντας στο μεταξύ ότι δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να συμβιώσουν, επί της ουσίας η παράσταση που έδωσε ο ναύαρχος ήταν μία πρόβα συγκυβέρνησης.

Όλα τα υπόλοιπα που γράφονται και λέγονται απλώς παραπλανούν τον λαό από τις πραγματικές προθέσεις τόσο του εγχώριου όσο και του διεθνούς κατεστημένου.

Άλλωστε, θα θυμάστε, ότι αποτελεί μύχιο πόθο τους από τότε που έριξαν την Ελλάδα στην άβυσσο των μνημονίων.

Είναι ολίγον τι δύσκολο να πειστούμε ότι ο Μητσοτάκης θυσίασε εν μία νυκτί το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που τον οδήγησε αυτοδύναμο στην εξουσία και ενδεχομένως να τον έχριζε εκ νέου αυτοδύναμο, για να απεγκλωβιστεί από το στραπάτσο των πυρκαγιών.

Έξαλλου, στην πολίτικη ποτέ δεν ισχύει αυτό που φαίνεται, αλλά αυτό που κρύβεται από πίσω.

Συνεπώς, κατά την άποψή μας οι εγχώριοι και οι αλλοδαποί νταβατζήδες, βρήκαν… μπόσικο τον Κυριάκο, εργαλειοποίησαν τον πανικό που τον είχε καταβάλει εξαιτίας της κατάρρευσης του φανταστικού κόσμου που είχε πλάσει με την… πετσωμένη προπαγάνδα και έκαναν την κίνησή τους.

Βέβαια, όπως αποδείχτηκε, ο Τσίπρας τους χάλασε τη ραδιουργία, καθώς αποκλείεται να αποδεχόταν τον ρόλο του ηττημένου.

Άραγε δεν το είχαν προβλέψει τα κοράκια προτού κάνουν την κίνησή τους;

Απίθανο.

Προφανώς, όπως αναφέρουμε, ήταν μία δοκιμή αφενός για να στρώσει το έδαφος όσον αφορά την κουλτούρα συνεργασιών, αφετέρου για να φέρει πιο κοντά τους… άσπονδους εχθρούς.

Και δη πολύ επιτυχημένη.

Η οποία μ’ ένα σμπάρο έπιασε δυο τρυγόνια.

Όπου, το μεν πρώτο το κόντυναν φέρνοντάς το στα μέτρα τους και το δε δεύτερο που το έχουν κοντύνει εδώ και καιρό, το άφησαν να σπαρταράει αυταπατημένο να νομίζει ότι δύναται να απελευθερωθεί.

Σιγά που οι νταβατζήδες δεν θα εκμεταλλευόντουσαν την ανεπάρκεια των δύο πολιτικών μειρακίων για να πετύχουν τους νοσηρούς σκοπούς τους, που πασχίζουν ιδροκοπώντας να υλοποιήσουν εδώ και δέκα χρόνια.

Ωστόσο, τα ερωτήματα πουν προκύπτουν είναι τα εξής:

– Ποτέ θα επιβληθεί η συγκυβέρνηση;

– Πριν ή μετά τις εκλογές;

Φρονούμε ότι θα εξαρτηθεί από τις αντοχές του Κυριάκου.

Οι οποίες έπειτα από τις καταστροφικές δασικές πυρκαγιές που μάταια χρεώθηκαν στην κλιματική αλλαγή και το φιάσκο του ανασχηματισμού όπου πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος, σε συνδυασμό με την εντεινόμενη φθορά λόγω των ακατάσβεστων πυρκαγιών στα υπόλοιπα μείζονα μέτωπα (κορονοϊός, οικονομία, εθνικά, μεταναστευτικό), είναι περιορισμένες.

Πάντως, ένα πουλάκι μας ψιθύρισε, ότι «εταίροι» και «σύμμαχοι» πιέζουν αφόρητα τον Μητσοτάκη να φέρει προς κύρωση τα σκοπιανά μνημόνια. Ίσως αυτή η πίεση να πηγάζει από τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν. Ήτοι, η Δύση να επιθυμεί να κλείσει πάραυτα τις εκκρεμότητές της, κάτι που μπορεί να επιταχύνει και τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά εν είδει ανταλλαγμάτων στον Ερντογάν κατόπιν της τοποθετήσεώς του ως τοποτηρητή στην Καμπούλ, για να επικεντρωθεί στην καταστολή των κινεζικών και ρωσικών απειλών.

Όπως αντιλαμβάνεστε, αν ισχύουν τα παραπάνω, τότε ο Κυριάκος… μετράει μέρες.

Γιατί δεν είναι μόνο ο Σαμαράς που θα καταψηφίσει τις συμφωνίες με τα Σκόπια κι ο Καραμανλής που θα απέχει από την ψηφοφορία. Αλλά και το… μαύρο που ακούγεται ότι θα ρίξουν αρκετοί βουλευτές που ανήκουν στη σφαίρα επιρροής τους, ικανό για να στερήσει στον Μητσοτάκη τη δεδηλωμένη.

Μια κυβερνητική κρίση που αν επισυμβεί, θα τον αναγκάσει είτε να παραιτηθεί και να πάει σε εκλογές, είτε να παραιτηθεί και να συρθεί σε συγκυβέρνηση, είτε να προσποιείται ότι μπορεί να κυβερνήσει δεμένος χειροπόδαρα με την ανοχή των ψήφων του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πρόσφατη ιστορία, εντούτοις (ΓΑΠ ’11 -Τσίπρας ’15), έχει δείξει τον δρόμο. Ή συγκυβέρνηση ή εκλογές.

Κι εκεί θα αρχίσει το… γλέντι. Με έναν Μητσοτάκη κι έναν Τσίπρα αποδυναμωμένους (διακρίνεται πλέον μέχρι και στις… βορειοκορεατικές δημοσκοπήσεις), να χειραγωγούνται πλήρως από τους νταβατζήδες. Μαντέψτε ποια θα είναι η κατάληξη.

Εννοείται ότι αν τεθεί και θέμα ελληνοτουρκικών, δηλαδή ξεπούλημα του Αιγαίου, η μητσοτακική κονιορτοποίηση θα επιταχυνθεί για ευνόητους λόγους.

Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά είναι εικασίες, παρ’ όλ’ αυτά διόλου απέχουν από την πολιτική πραγματικότητα που έχει διαμορφώσει η… επιτελική αχρηστία.

Θα φανεί λίαν συντόμως προς τα που οδεύει ο… παραλίγο μεγάλος τιμονιέρης.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα παιδάκια που παριστάνουν τους ηγέτες (ο ένας δηλώνει και μάνατζερ), είτε κυβερνήσουν μαζί, είτε μόνοι τους, έχουν ήδη προδιαγράψει την πορεία της Ελλάδας.

Μιας Ελλάδας που θα ψυχορραγεί εν μέσω νέων δυσβάσταχτων μνημονίων, εθνικής αλλοτρίωσης και πιθανού ακρωτηριασμού της εδαφικής της ακεραιότητας.

Επειδή όμως είμαστε από τη φύση μας αισιόδοξοι, ευελπιστούμε ότι οι εναπομείνασες ικανές πολιτικές δυνάμεις που ακούν στο όνομα Σαμαράς-Καραμανλής, στο τέλος θα τη σώσουν.

Και δεν αναφερόμαστε αποκλειστικά στη στάση που ήδη έχουν ξεκαθαρίσει ότι θα κρατήσουν στα σκοπιανά μνημόνια και στα ελληνοτουρκικά.

Αλλά στη στάση που θα κληθούν να κρατήσουν όταν Μητσοτάκης-Τσίπρας θα είναι ντε φάκτο πολιτικά τελειωμένοι.

Καλώς ή κακώς δεν υπάρχουν άλλοι, ανάλογου βεληνεκούς, για να ηγηθούν μιας νέας εθνικής παλιγγενεσίας ούτε από αριστερά, ούτε από δεξιά.

Μένει να φανεί πως ή αν θα το κάνουν όταν η ιστορία τους ξαναχτυπήσει την πόρτα.

Τα συμφραζόμενα τουλάχιστον που απορρέουν από τις μέχρι τώρα χειρουργικές κινήσεις τους, δείχνουν ότι θα το κάνουν.

Κι όχι απαραίτητα συγκατοικώντας ή χρησιμοποιώντας το ίδιο κόμμα, το οποίο ενδέχεται να εξαϋλωθεί από τη διαχείριση των… αρίστων, καθιστώντας το άχρηστο ως εργαλείο επανεκκίνησης.

Αυτά, προς το παρόν…