Ακόμα και οι υποστηρικτές του Κυριάκου αντιλαμβάνονται πλέον τα όρια της κεντρογενούς, αφασικής αντίληψης που διαπερνά την κυβερνητική του πρακτική.
Αυτό το “θα κάνω ομελέτα χωρίς να σπάσω αυγά”.
Το “και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ”.
Το “επιτέλους, κάντε μου (θεσμικά αστική) αντιπολίτευση κ. Τσίπρα”.
Μα είναι αδύνατον από την ιδεολογικοπολιτική του φύση. Ο διακηρυγμένος υποψήφιος καταστροφέας του αστικού καθεστώτος είναι, που επιδιώκει την ανάληψη της εξουσίας σε όφελος των ποταπών στρωμάτων τα οποία εκπροσωπεί, ο κεκράκτης του τόσο αληθούς “ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν”.
Έτσι, όσα συμβαίνουν στα ΑΕΙ, με τους ξυλοδαρμούς όσων αντιστέκονται στην αριστερή τρομοκρατία η οποία εγκαθιδρύθηκε στην πανεπιστημιακή κοινότητα μετά το 1974 με ωμή βία, όχι με γαρύφαλλα, θορυβούν ακόμα και τον Άρη Πορτοσάλτε, αλλά και πλείστους…”Κουλόφρονες”.
Μπορεί ο εθνικοαστικός χώρος μεταξύ δυο δεινών, μεταξύ διακυβερνήσεως Μητσοτάκη και Τσίπρα, βαρύθυμα να αποδέχεται το μη χείρον.
Μπορεί η πολιτική εκμετάλλευση του αντιεμβολιαστικού φανατισμού να μην πηγαίνει μακριά γιατί δεν αναμετράται με τα μεγάλα μεγέθη της Πολιτικής.
Αδιαμφισβήτητα όμως, λόγω της μεταπολιτευτικής, αριστερής, αντεθνικής παρέκκλισης όσα κάνει ο Κυριάκος είναι ολίγα.
Ενώ διαρκώς γίνονται ορατά ο νεποτισμός και η ευνοιοκρατία, η οικογενειοκρατική αντίληψη περί την εξουσία, η επικοινωνία αντί της ουσίας – το φαίνεσθαι αντί του είναι, η εκδικητικότητα απέναντι σε όσους δεν είναι ευθυγραμμισμένοι με τον Μητσοτακισμό, η παράδοση στην Σημιτοκρατία.
Τα ίδια έκανε και ο πατέρας του με τα ημίμετρα και του ξεβράκωσαν τους λεωφορειούχους, πήγε άπατος και ήρθε το ΠΑΣΟΚ για άλλα 11 χρόνια αποτελειώνοντας τη χώρα.
Όμως η ζωή δεν σε αφήνει να πλήττεις. Με τυχόν κάθοδο ΓΑΠ το ΠΑΣΟΚ οδηγείται στο προδιαγεγραμμένο μετά τον θάνατο του Ανδρέα “τέλος Ζίγδη”, όπως το Κέντρο το 1979.
Αν δεν εκλεγεί, το διασπαστικό κλίμα που η αλαζονική υποψηφιότητά του θα έχει πυροδοτήσει, θα έχει ούτως ή άλλως μολύνει τον ήδη θνησιγενή οργανισμό. Εάν εκλεγεί, τελειώνουν και τα σενάρια για δεξιά στροφή του ΠΑΣΟΚ και συμπόρευση με την ΝΔ.
Μάλλον γρήγορα παρά αργά ό,τι μένει από το, ιστορικά “σπλήνα” αντιδεξιό, ΠΑΣΟΚ θα σκορπίσει. Οι πολλοί θα πάνε αριστερά, κάτι τελευταία λιμά θα έρθουν στον Κυριάκο. Και τέρμα.
Δημιουργείται πάλι το δίπολο της δεκαετίας του ’80, το οποίο στην πραγματικότητα είναι εκείνο της δεκαετίας του ’40.
Τότε, θα δούμε πλειοδοσία δεξιών ρητορειών και πρακτικών από τον βενιζελικό οπορτουνισμό που συνεχίζει ο Μητσοτακισμός (ο Πατέλης της ΧΑ αποφυλακίστηκε ). Εννοείται την επάνοδο Μπογδάνου εν δόξη και τιμή. Ίσως και τα έσχατα υπολείμματα του ΛΑΟΣ στην ΝΔ, αν και ο Ανατολάκης έκλεισε συνεργασία με τον Ολυμπιακό.
“Μεγάλη αναταραχή, Υπέροχη κατάσταση”.
Μεγάλε Τιμονιέρη Μάο…