Η νέα τεχνολογία αποτελεί μέρος ενός έργου, που υποστηρίζεται από την κινεζική κυβέρνηση, σύμφωνα με τη South China Morning Post . Ο ασιατικός γίγαντας δεν έχει ακόμη αποκαλύψει την ακριβή ημερομηνία έναρξης ή τις τεχνικές προδιαγραφές του νέου ισχυρού αντιδραστήρα που θα παράγει ένα μεγαβάτ ηλεκτρικής ενέργειας.
Δύο από τους επιστήμονες που συμμετείχαν στο έργο που ξεκίνησε το 2019, ωστόσο, αναγνώρισαν ότι ο μηχανικός σχεδιασμός του πρωτότυπου μηχανήματος έχει ήδη ολοκληρωθεί και ότι κατασκευάστηκαν επίσης ορισμένα κρίσιμα εξαρτήματα.
Ένας από τους Κινέζους διαστημικούς επιστήμονες που συμμετείχαν στο έργο είπε, ότι η πιο πολλά υποσχόμενη λύση είναι η πυρηνική ενέργεια. Άλλες χώρες έχουν αρχίσει να εφαρμόζουν φιλόδοξα προγράμματα και η Κίνα δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει αυτόν τον αγώνα, με οποιοδήποτε κόστος.
Ένας Κινέζος εμπειρογνώμονας ισχυρίζεται, ότι για να ικανοποιηθούν οι στόχοι της ανθρώπινης εξερεύνησης του διαστήματος, τα χημικά καύσιμα και τα ηλιακά πάνελ δεν θα αρκούν πλέον, η «πείνα» για περισσότερες πηγές ενέργειας είναι πιθανό να αυξηθεί δραματικά, εάν στο μέλλον υπάρξουν ανθρώπινοι οικισμοί στο φεγγάρι ή στον Άρη.
Πυρηνοποίηση του Διαστήματος;
Το SNAP-10A, που εκτοξεύτηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες το 1965, ήταν η πρώτη συσκευή πυρηνικής ενέργειας σε τροχιά. Πριν κλείσει οριστικά, η συσκευή παρήγαγε 500 Watt ηλεκτρικής ενέργειας για σχεδόν ένα μήνα.
Από την άλλη πλευρά, η μόνη πυρηνική συσκευή που έχει αναπτύξει η Κίνα στο διάστημα, είναι μια μικρή ραδιενεργή μπαταρία στο σεληνιακό της ρόβερ Yutu 2 . Μόνο μερικά watt θερμότητας μπορούν να παραχθούν από αυτή τη συσκευή, για να βοηθήσουν το ρόβερ κατά τη διάρκεια των μακρών σεληνιακών νυχτών.
Πολλές χώρες προσπαθούν επί του παρόντος, να δημιουργήσουν την υπεροχή τους στο διάστημα. Ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, είχε εκδώσει εκτελεστικό διάταγμα τις τελευταίες ημέρες της θητείας του για να επιταχύνει τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας στα πολιτικά και στρατιωτικά διαστημικά προγράμματα των ΗΠΑ. Επίσης, επεσήμανε το διάστημα ως το επόμενο πεδίο μάχης μεγάλης ισχύος.
Πρόσφατα, η NASA υπέβαλε αίτημα για προτάσεις για την ανάπτυξη μιας συσκευής πυρηνικής σχάσης 10 κιλοβάτ, ικανή να υποστηρίξει μια μακροχρόνια ανθρώπινη παρουσία στο φεγγάρι μέσα σε μια δεκαετία.
Το σχέδιο είναι να εγκατασταθεί ένα σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας επιφανείας σχάσης έως το 2026, με ιπτάμενο σύστημα, προσγείωση και αντιδραστήρα. Η εγκατάσταση θα κατασκευαστεί πλήρως και θα ενσωματωθεί στη Γη και στη συνέχεια, θα δοκιμαστεί διεξοδικά για ασφάλεια και λειτουργικότητα.
Επιπλέον, η Ρωσία έχει επίσης δηλώσει την πρόθεσή της να εκτοξεύσει ένα τεράστιο διαστημόπλοιο τροφοδοτούμενο από TEM, έναν πυρηνικό αντιδραστήρα μεγέθους μεγαβάτ, πριν από το 2030. Το διαστημόπλοιο θα είναι σε θέση να λειτουργεί στη χαμηλότερη τροχιά της Γης, για περισσότερο από μια δεκαετία, ενώ θα διεξάγει περισσότερες αποστολές στο φεγγάρι ή πέρα, λόγω της πυρηνικής ενέργειας.
Το Democritos, ένα παράλληλο έργο υπό την ηγεσία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, θα δοκιμάσει έναν διαστημικό αντιδραστήρα 200 kW στο έδαφος μέχρι το 2023. Επιπλέον, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, λέει ότι η συμμαχία δεν θα βάλει όπλα στο διάστημα, αλλά θα πρέπει να προστατεύσει τα περιουσιακά της στοιχεία, τα οποία περιλαμβάνουν 2.000 δορυφόρους σε τροχιά. Το διάστημα γίνεται «επιχειρησιακός τομέας» και για το ΝΑΤΟ.
Νέος αντιδραστήρας, νεότερες προκλήσεις;
Η Κίνα ανέφερε, ότι η νέα πυρηνική διαστημική τεχνολογία είναι τόσο μεγαλειώδης, που το έργο μπορεί να αντιμετωπίσει κάποιες δυσκολίες καθώς πλησιάζει η ημερομηνία εκτόξευσης. Σύμφωνα με μια έκθεση που δημοσιεύτηκε από μια ομάδα έργου με επικεφαλής τον Jiang Jieqiong, καθηγητή στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας Πυρηνικής Ασφάλειας της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών στο Hefei, η τεχνολογία ψύξης είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τον διαστημικό αντιδραστήρα της Κίνας.
Μόνο ένα μέρος της θερμότητας που παράγεται από τον αντιδραστήρα θα χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, τα υπολείμματα θα έπρεπε να διαλυθούν γρήγορα στο διάστημα, για να αποφευχθεί η τήξη. Για να αντιμετωπιστεί αυτό, ο αντιδραστήρας θα χρησιμοποιούσε μια αναδιπλούμενη δομή που μοιάζει με ομπρέλα για να βελτιώσει τη συνολική επιφάνεια των θερμαντικών σωμάτων απόβλητης θερμότητας.
Ο διαστημικός αντιδραστήρας θα λειτουργούσε σε πολύ υψηλότερη θερμοκρασία από αυτές στη Γη, λόγω του συμπαγούς μεγέθους του. Θα χρησιμοποιούσε υγρό λίθιο ως ψυκτικό, για να αυξήσει την απόδοση της παραγωγής ενέργειας. Ωστόσο, σε θερμοκρασίες κάτω των 180 βαθμών Κελσίου, το λίθιο θα στερεοποιηθεί, θέτοντας μια άλλη πρόκληση για τους Κινέζους ερευνητές.
Ένας επίγειος σταθμός ηλεκτροπαραγωγής, απαιτεί τακτική συντήρηση κάθε λίγα χρόνια και ορισμένα εξαρτήματα πρέπει να αντικαθίστανται, λόγω της διάβρωσης που προκαλείται από το ραδιενεργό περιβάλλον. Ωστόσο, για να αντιμετωπιστούν οι απαιτήσεις των μακροπρόθεσμων διαστημικών αποστολών, τα υλικά σε έναν διαστημικό αντιδραστήρα πρέπει να επιτύχουν πολύ υψηλότερο επίπεδο.
Μια ακόμη προσέγγιση που ακολουθεί η Κίνα, είναι αντί να δημιουργήσει έναν ενιαίο μεγάλο αντιδραστήρα, πολλές ερευνητικές ομάδες στην Κίνα ανέπτυξαν συσκευές με χαμηλότερη απόδοση ισχύος. Αυτές οι μικρές μονάδες, ήταν πιο εύκολο να κατασκευαστούν και μπορούσαν να συνδυαστούν για να φτιάξουν μια μεγαλύτερη μηχανή, ικανή να παράγει αρκετά μεγαβάτ ηλεκτρικής ενέργειας, αρκετή για να τροφοδοτήσει τεράστιους προωθητές ιόντων και να μεταφέρει τους αστροναύτες στον Άρη.
Ωστόσο, οι κινεζικές διαστημικές αρχές δεν έχουν αποφασίσει ακόμη πώς θα προχωρήσουν. Είναι πιθανό, η λύση να είναι ένας συνδυασμός τεχνολογιών.
Η Κίνα βλέπει τον δικό της διαστημικό σταθμό
Η εκτόξευση της κύριας μονάδας για τον νεότερο διαστημικό σταθμό της Κίνας σε τροχιά τον Απρίλιο, προσέλκυσε περισσότερη διεθνή προσοχή από ότι προβλεπόταν για όλους τους λάθος λόγους. Ο κύριος ενισχυτής πυραύλων, έπεσε δυσοίωνα στη Γη αφού έφτασε στο διάστημα, σε αυτό που είναι γνωστό ως «ανεξέλεγκτη επανείσοδος».
Τα συντρίμμια εκτοξεύτηκαν στον Ινδικό Ωκεανό τον Μάιο, αποφεύγοντας μετά βίας τις Μαλδίβες και προκαλώντας κριτική για τις διαδικασίες εκτόξευσης του μεγαλύτερου πυραύλου της Κίνας, του Long March 5B.
Οι δύο πρώτοι διαστημικοί σταθμοί της Κίνας, ήταν πρωτότυπα που διήρκεσαν μόνο μερικούς μήνες, αλλά ο επόμενος αναμένεται να διαρκέσει μια δεκαετία ή περισσότερο. Ο Πρόεδρος Σι, το συνέδεσε με την έκκληση του Μάο Τσε Τουνγκ για «δύο βόμβες, έναν δορυφόρο», που αναφέρεται στην κούρσα της Κίνας να παράγει πυρηνικό όπλο, να την εξοπλίσει με διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο και να εκτοξεύσει έναν δορυφόρο σε τροχιά.
Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, ο οποίος κατασκευάστηκε από κοινού από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και άλλους, πλησιάζει στο τέλος της προγραμματισμένης ζωής του το 2024.
Η Ρωσία έχει δηλώσει, ότι θα φύγει έως το 2025 και σχεδιάζει να εκτοξεύσει τον δικό της διαστημικό σταθμό έως το 2030. Εάν ο σταθμός κλείσει, η Κίνα μπορεί να είναι το μόνο έθνος στον κόσμο για λίγο, που θα λειτουργεί διαστημικό σταθμό.