Νέα δώρα για την οικονομική ολιγαρχία φέρνει το αναπτυξιακό νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή. Με ένα πλούσιο μενού ενισχύσεων, ολοκληρώνεται το θεσμικό πλαίσιο για το ξεκοκάλισμα των 30,5 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης.
Η ανάπτυξη πρώτα
Την ώρα που τα δημόσια νοσοκομεία βρίσκονται σε τραγική κατάσταση και καθημερινά μετράμε εκατόμβες εξαιτίας της διάλυσης του Εθνικού Συστήματος Υγείας, την ώρα που η κατάσταση με τα μέτρα κατά της πανδημίας έχει ξεφύγει, το πρώτο νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση στη Βουλή για το 2022 είναι το νέο αναπτυξιακό, με τίτλο «Αναπτυξιακός Νόμος – Ελλάδα Ισχυρή Ανάπτυξη» το οποίο αναμένεται εντός των ημερών να ψηφιστεί.
Με βασικό μοχλό το ψευδοαφήγημα, (επίσημα στοιχεία το διαψεύδουν*), ότι η ελληνική οικονομία στα τέλη του 2019 ήταν σε φάση ανάκαμψης «με επιστροφή της εμπιστοσύνης των επιχειρήσεων και καταναλωτών στα προ του 2010 επίπεδα και με σταθερή αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος, των επενδύσεων και της κατανάλωσης» (σελ.99 του σ.ν) η οποία ανακόπηκε από την πανδημία, η κυβέρνηση ολοκληρώνει το θεσμικό πλαίσιο για το «ξεκοκάλισμα» των (30,5 δισ. ευρώ! ) από τις μεγάλες έως πολύ μεγάλες επιχειρήσεις.
Το «πρασίνισμα» της ολιγαρχίας
Οι «πυλώνες» πάνω στους οποίους στηρίχτηκε το νέο αναπτυξιακό νομοσχέδιο, σύμφωνα με έμπειρους αναλυτές των νομοθετικών μαγειρείων της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι η περιβόητη Έκθεση της Επιτροπής Πισσαρίδη (Σχέδιο Ανάπτυξης για την Ελληνική Οικονομία), και το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (Ελλάδα 2.0), δηλαδή, η γνωστή νεοφιλελεύθερη συνταγή περί ανάπτυξης η οποία θα προέλθει από την ευελιξία (απορρύθμιση) της αγοράς εργασίας και τη διοχέτευση των δημοσίων πόρων στους ιδιώτες.
Σε αντίθεση με προηγούμενους αναπτυξιακούς νόμους, όπου οι ενισχύσεις είχαν έναν οριζόντιο χαρακτήρα, (γενική επιχειρηματικότητα, ίδρυση νέων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, επενδύσεις καινοτομικού χαρακτήρα για ΜΜΕ, μηχανολογικού εξοπλισμού , επενδύσεις μείζονος σημασίας, κλπ.), στο εν λόγω νομοσχέδιο προβλέπονται 13 καθεστώτα ενισχύσεων σε συγκεκριμένους κλάδους της οικονομίας.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομικός αναλυτής για να αντιληφθεί ότι τα περισσότερα από αυτά: (Πράσινη μετάβαση, ψηφιακός και τεχνολογικός μετασχηματισμός, Τουριστικές επενδύσεις, Δίκαιη Αναπτυξιακή Μετάβαση, Έρευνα και Εφαρμοσμένη Καινοτομία), απευθύνονται σχεδόν αποκλειστικά στις μεγάλες επιχειρήσεις.
Ήδη γνωρίζουμε άλλωστε ότι πίσω από την πολυδιαφημισμένη «Πράσινη Μετάβαση» και τη «Δίκαιη αναπτυξιακή μετάβαση» κρύβεται το «πρασίνισμα» (greenwashing) της επιχειρηματικής ελίτ των μεγάλων φωτοβολταϊκών πάρκων στη Β Α Μακεδονία, και των εκατοντάδων ανεμογεννητριών σε Εύβοια, Κυκλάδες, Ήπειρο κλπ.
Δώρα στους «εθνικούς πρωταθλητές»
Επίσης, το γεγονός ότι με το άρθρο 29 ο νομοθέτης ορίζει ότι ο ετήσιος καθορισμός του μέγιστου ποσού που θα χορηγείται ανά καθεστώς ενίσχυσης διενεργείται με Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Οικονομικών, ενισχύει τις εκτιμήσεις ότι τα κονδύλια του αναπτυξιακού πακέτου, θα κατευθυνθούν ως «κίνητρα» πόρων προς… συγκεκριμένα συμφέροντα, δηλαδή τους λεγόμενους «εθνικούς πρωταθλητές»!
Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι, στις πρόνοιες του νέου νόμου για τον τουρισμό περιλαμβάνονται ξενοδοχεία τουλάχιστον τριών αστέρων, ενώ αρχικά ήταν τεσσάρων αστέρων. Μετά από έντονες αντιδράσεις στον κλάδο του τουρισμού, παρενέβη ο Βασίλης Κικίλιας ζητώντας την ένταξη των ξενοδοχείων τριών αστεριών. «Η κυβέρνηση ακούει την αγορά» είπε ο κ. Κικίλιας μετά τη σχετική διόρθωση, ωστόσο ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων επανήλθε με επιστολή του προς τους συναρμόδιους υπουργούς, επισημαίνοντας ότι τουρισμός δεν είναι μόνο τα ξενοδοχεία αλλά είναι και άλλες επιχειρήσεις, όπως ξενοδοχεία 1,2 αστέρων, ενοικιαζόμενα επιπλωμένα δωμάτια – διαμερίσματα, ταξιδιωτικά γραφεία, λεωφορεία, σκάφη αναψυχής κλπ. Στη συνέχεια, όμως, φαίνεται πως «κουφάθηκε» η κυβέρνηση, γιατί κανένα από αυτά δεν συμπεριλήφθηκε στο νομοσχέδιο.
Ριγμένες οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις
Βέβαια, οι ευεργετικές διατάξεις του νόμου δεν μπορεί να αφορούν τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, όπως άλλωστε και η ενίσχυση για τον ψηφιακό τεχνολογικό μετασχηματισμό, εκτός κι αν η κυβέρνηση των αρίστων έχει την εντύπωση ότι η πλειοψηφία των ελληνικών μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων είναι σε θέση να κάνουν χρήση της «Βιομηχανίας 4.0» (Κυβερνο-Φυσικά Συστήματα, που περιλαμβάνουν το Διαδίκτυο των Πραγμάτων (IoT), το Υπολογιστικό Νέφος (cloud computing ) και τα γνωστικά υπολογιστικά συστήματα (Cognitive Computing) με έμφαση στην Τεχνητή Νοημοσύνη (Α.Ι).
Ο πρώτος νόμος που θα ψηφιστεί μέσα στο 2022, είναι φανερό ότι μετατοπίζει την ανάπτυξη υπέρ των μεγάλων επιχειρήσεων, σε βάρος των μικρομεσαίων, και της αύξησης της απασχόλησης, καθώς οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι αυτές που δημιουργούν το μεγαλύτερο μέρος των νέων θέσεων εργασίας στην Ελλάδα.
Με αυτό το νομοσχέδιο ολοκληρώνεται το θεσμικό πλαίσιο προώθησης των μεγάλων συμφερόντων που φαίνεται μεθοδικά να προωθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Προηγήθηκε, άλλωστε, ο νόμος για τις Στρατηγικές Επενδύσεις (ν.4864/2021), που ψηφίστηκε μέσα στον Δεκέμβριο με τον οποίο δόθηκαν αποικιοκρατικού τύπου κίνητρα στις χαρακτηρισμένες ως στρατηγικές επενδύσεις κατά παρέκκλιση κάθε πολεοδομικής και περιβαλλοντικής νομοθεσίας, τις οποίες οφείλει να τηρεί ο κάθε πολίτης της χώρας αλλά όχι ο στρατηγικός επενδυτής.
(*) (επενδύσεις ως ποσοστό % ΑΕΠ) 11% το 2016, 11,8% το 2017, 11,1% το 2018, 10,6% το 2019 και 11,7% το 2020 δηλ. σταθερά κάτω του 50% του Κοινοτικού μέσου όρου!
Αντίστοιχα οι άμεσες ξένες επενδύσεις ως % ΑΕΠ ανήλθαν σε μόλις 1,4% το 2016, 1,7% το 2017, 1,9% το 2018, 2,4% το 2019 και 1,8% το 2020.