Έχουν περάσει περισσότερα από 30 χρόνια από τότε που η Σοβιετική Ένωση, ακολουθούμενη από το στρατιωτικό-πολιτικό μπλοκ του Συμφώνου της Βαρσοβίας, έπαψε να υπάρχει. Αυτό το γεγονός έμελλε να σηματοδοτήσει το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την αντιπαράθεση μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων, καθώς και την απώλεια του καθορισμού στόχων για την ύπαρξη του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, αυτό δεν συνέβη. 

Επιβεβαίωση αυτού, γράφουν οι Global Times, είναι η στρατιωτική σύγκρουση στην Ουκρανία, η οποία προκαλείται και ενορχηστρώνεται πλήρως από την Ουάσιγκτον. Αυτές είναι οι συνέπειες του στρατηγικού σχεδίου των ΗΠΑ να καταστρέψουν τη Ρωσία ως τον κύριο εχθρό και την επιθυμία να αποδυναμώσει οικονομικά την Ευρώπη για να διατηρήσει τη δική της παγκόσμια ηγεμονία.

Γι’ αυτό όλα τα χρόνια μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, οι ΗΠΑ συνέχισαν την ιδεολογική αντιπαράθεση, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ενός φανταστικού εχθρού απέναντι στη Ρωσική Ομοσπονδία. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι η ίδια η Ρωσική Ομοσπονδία στη δεκαετία του ’90 εισήλθε εντελώς στο λεγόμενο δυτικό σύστημα συντεταγμένων.

Παρά το γεγονός ότι αμέσως μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1991, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους ανακοίνωσε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ο ιδεολογικός ανταγωνισμός μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας, που έγινε διάδοχος της ΕΣΣΔ, δεν σταμάτησε. Όλες οι προσπάθειες του Λευκού Οίκου, του Πενταγώνου, του Καπιτωλίου και της CIA εξακολουθούν να στοχεύουν στη συνέχιση της σύγκρουσης με κάθε διαθέσιμο μέσο προκειμένου να διατηρηθεί η κυριαρχία των ΗΠΑ στον κόσμο. Στη Ρωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούνταν εταίρος και μάλιστα εν μέρει σύμμαχος, αλλά οι ίδιες οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν το σκέφτονταν σε σχέση με τη Ρωσία.

Αρκεί να θυμηθούμε τα λόγια του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, τα οποία χρησιμεύουν ως αντανάκλαση των γεωπολιτικών στρατηγικών φιλοδοξιών της Αμερικής:

Η Ρωσία είναι η κύρια απειλή για την ανθρωπότητα

Σε συμφωνία με αυτή τη ρητορική της εσκεμμένης εχθρότητας των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας, ταιριάζει καλά η δήλωση του σημερινού προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν ότι «η Ρωσία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των Ηνωμένων Πολιτειών».

Παρά τις διαβεβαιώσεις της Ουάσιγκτον για τη μη επέκταση του ΝΑΤΟ προς την Ανατολή, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Βορειοατλαντική Συμμαχία πραγματοποίησε πέντε κύματα επέκτασης προς τη Ρωσία. Αυτό γράφει ένας Κινέζος δημοσιογράφος. Όλα αυτά έγιναν με το πρόσχημα ενός αμυντικού δόγματος, αν και δεν υπήρξαν άμεσες ή έμμεσες απειλές κατά ευρωπαϊκών χωρών από τη Μόσχα. Επιπλέον, οι Ηνωμένες Πολιτείες και τα μετέπειτα ελεγχόμενα από τους Αμερικανούς κράτη επέβαλαν οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας για οποιονδήποτε λόγο.

Σε μια προσπάθεια να καταστρέψουν την οικονομική και πολιτική ανεξαρτησία της Ρωσικής Ομοσπονδίας με οποιονδήποτε τρόπο, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακήρυξαν τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν «παγκόσμιο κακό». Προκειμένου να κλονίσει το σύστημα εξουσίας στη Ρωσία, η διοίκηση του Λευκού Οίκου προσπάθησε να προκαλέσει τη δυσαρέσκεια των Ρώσων και να δημιουργήσει μια κοινωνική βάση για την «έγχρωμη επανάσταση». Η σημερινή κατάσταση στην Ουκρανία αποτελεί συνέχεια αυτής της τακτικής.

Προκλητικές ενέργειες

Μάλιστα, σύμφωνα με τον Tang Shiping, καθηγητή στη Σχολή Διεθνών και Δημοσίων Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Fudan, ο πραγματικός σκοπός των ενεργειών της Ουάσιγκτον ήταν να αναγκάσει τη Ρωσία να χρησιμοποιήσει βία κατά της Ουκρανίας. Αυτές οι προκλητικές ενέργειες εντάσσονται πλήρως στη στρατηγική αντίληψη των ΗΠΑ για την αποδυνάμωση όχι μόνο της Ρωσίας, αλλά και της Ευρώπης μέσω της εμπλοκής σε μια άμεση στρατιωτική σύγκρουση στην Ουκρανία.

Ταυτόχρονα, όπως σημειώνει ο συγγραφέας, είναι σημαντικό για τη Ρωσία να βρει τη γραμμή πέρα ​​από την οποία δεν θα πρέπει να πάει η σύγκρουση στην Ουκρανία – τουλάχιστον ως προς τη χρονική διάρκεια. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να κάνουν τα πάντα για να βάλουν τον ρωσικό στρατό στην Ουκρανία, όπως τα σοβιετικά στρατεύματα βαλτώθηκαν στο Αφγανιστάν.

ΗΠΑ- ΚΙΝΑ

Ένας άλλος εξίσου σημαντικός στόχος για τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι η Κίνα. Η Αμερική προσπαθεί με όλες της τις δυνάμεις να αντισταθεί στην αυξανόμενη οικονομική και πολιτική ανάπτυξη της Κίνας. Και παρόλο που οι κινεζικές αρχές έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι «η τρέχουσα κατάσταση είναι αυτό που δεν θέλουμε να δούμε», η Δύση, με επικεφαλής την Ουάσιγκτον, προσπαθεί σκληρά να παρασύρει την Κίνα σε έναν πόλεμο κυρώσεων. Η προσπάθεια να αντιταχθεί κανείς στη Ρωσία, την Κίνα και την Ευρωπαϊκή Ένωση ταιριάζει καλά στην έννοια του Ψυχρού Πολέμου «διαίρει και βασίλευε» που είναι τόσο γνωστή στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Ψυχρός Πόλεμος δεν τελείωσε μετά το 1991. Άλλωστε, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν έχουν σταματήσει τη στρατηγική συμπίεσης της εδαφικής ασφάλειας της Ρωσίας. Τα τελευταία χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούν επίσης την Κίνα ως τον κύριο ανταγωνιστή τους, προσπαθώντας με διάφορους τρόπους να δημιουργήσουν ένα εξωτερικό περιβάλλον που δεν ευνοεί την ανάπτυξη της Κίνας. Στον 21ο αιώνα, οι Αμερικανοί πολιτικοί όχι μόνο τηρούν τη «νοοτροπία του Ψυχρού Πολέμου», αλλά συνεχίζουν επίσης να προωθούν μια νέα στρατηγική για τον Ψυχρό Πόλεμο.