Είτε πρόκειται για πανδημία, είτε για «ξένο εχθρό», είτε για αποκαλυπτική κλιματική αλλαγή, οι ελίτ θα βρίσκουν πάντα έναν τρόπο για να μας κρατούν φοβισμένους.

Ο Αμερικανός πρόεδρος, Franklin Delano Roosevelt, είπε κάποτε:

Το μόνο πράγμα που πρέπει να φοβόμαστε είναι ο ίδιος ο φόβος.

Αυτές οι λέξεις περιέχουν μια διαχρονική αλήθεια, την οποία εύχομαι να αφιερώσετε χρόνο για να την σκεφτείτε.

Η Αμερική ιδρύθηκε από άνδρες που διακινδύνευσαν την ζωή τους αναζητώντας την ελευθερία για όλους. Οι ιδρυτές αντιστάθηκαν στην ισχύ του Στέμματος όταν διαμόρφωσαν τις Πολιτείες, γνωρίζοντας πολύ καλά τις πιθανές επιπτώσεις αν αποτύγχαναν.

Ήξεραν, επίσης, ότι για να είσαι ελεύθερος πρέπει:

Να είσαι ατρόμητος.

Να πιστεύεις ότι αξίζει να παλέψεις -και ακόμα και να πεθάνεις- για την ελευθερία.

Να πιστεύεις ότι είσαι ένα θεϊκό κυρίαρχο ον και ότι τα δικαιώματά σου προέρχονται από τον Θεό, όχι από την κυβέρνηση.

Αν το πιστεύεις αυτό, όπως το πίστευαν εκείνοι, τότε έχεις την βάση να δημιουργήσεις κάτι πραγματικά υπέροχο.

Η Αμερική του 2022 μοιάζει περισσότερο με ένα γιγάντιο ψυχιατρικό άσυλο μέσα σε ένα τσίρκο, παρά με μια χώρα γενναίων και ελεύθερων ανθρώπων.

Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν οι περισσότεροι συμπολίτες μου πιστεύουν πια στην ελευθερία ή είναι τόσο φοβισμένοι και σοκαρισμένοι, που έχουν ξεχάσει τι σημαίνει αυτή η λέξη.

Βλέπω νέους ανθρώπους, στην ακμή της ζωής τους, να περπατούν στην πόλη φορώντας τρεις μάσκες, επειδή άκουσαν στην τηλεόραση ότι θα τους κρατήσουν ασφαλείς. Οι ώμοι τους είναι πάντα πεσμένοι, τα κεφάλια τους πάντα λυγισμένα. Βλέπω, επίσης, ανθρώπους να φορούν μάσκες ενώ οδηγούν μόνοι τους, κλειδωμένοι στα αυτοκίνητά τους. […]

Είναι σχεδόν σαν η ασφάλεια να αποτελεί το νέο χόμπι, που αντικαθιστά το ποδόσφαιρο. Ή, ακόμα χειρότερα, η Ασφάλεια έχει γίνει η νέα θρησκεία.

Για να θυμηθώ τον Nabokov:

Το δηλητήριο ήταν στην πληγή και η πληγή παρέμενε πάντα ανοιχτή.

Και αυτό ακριβώς έχει υποστεί ο νέος φοβισμένος πολίτης μας -μια τεράστια εθνική πληγή φόβου, που προκλήθηκε από την ίδια μας την κυβέρνηση, της οποίας ο πόθος για εξουσία έχει εξαπολύσει ένα τέρας. Αυτό το τέρας δημιουργεί και τροφοδοτεί τον φόβο, ξερνώντας ολοένα και περισσότερο δηλητήριο με κάθε τίτλο ειδήσεων.

Όλο αυτό δεν ξεκινά ούτε τελειώνει με τον Κόβιντ ή γενικά με τις επιδημίες.

Φυλάξου, γιατί έρχεται η ευλογιά των πιθήκων! Παρέα με τον ιό του Δυτικού Νείλου, τον Ζίκα, και τις παραλλαγές Κόβιντ 5, 6 και… 10.000.

Α, και μην ξεχνάς ότι ο κόσμος θα τελειώσει σε δέκα χρόνια λόγω της κλιματικής αλλαγής! Όπως ακριβώς ήταν έτοιμος να τελειώσει και πριν από δέκα και από είκοσι χρόνια.

Καλύτερα να σταματήσεις να οδηγείς! Έτσι η ελίτ θα μπορεί να πετάει περισσότερα ιδιωτικά τζετ και να αγοράζει γιοτ, φυσικά.

Και πρέπει οπωσδήποτε να φοβάσαι την Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν, την… (γράψε μια ξένη χώρα)!

Και, ω Θεέ μου, τι γίνεται αν μας επιτεθούν εξωγήινοι;

Αυτό το μπαράζ δεν τελειώνει ποτέ. Και ζούμε έτσι, χρόνια και χρόνια. Και, ναι, είναι δύσκολο να μην επηρεαστείς…

Αν ζεις σε μια μεγάλη πόλη, αναρωτήσου το εξής:

Πότε ήταν η τελευταία φορά που αισθάνθηκες ανάλαφρος/η και ξέγνοιαστος/η;

Γιατί η κυβέρνησή μας και οι λακέδες των μέσων ενημέρωσης να το κάνουν αυτό στους δικούς τους ανθρώπους;

Είναι απλό: Για να μας ελέγχουν.

Ένας φοβισμένος πληθυσμός θα αποδεχτεί οτιδήποτε, όπως είδαμε κατά την έναρξη της πανδημίας και των lockdown που οδήγησαν στο κλείσιμο αμέτρητες μικρές επιχειρήσεις.

Όταν μας ελέγχει ο φόβος, είναι εύκολο να χωριστούμε και να κατακτηθούμε.

Και, δυστυχώς για εμάς, πήραν αυτό που ήθελαν. Οι γείτονες στράφηκαν εναντίον των γειτόνων, καλώντας την αστυνομία για ένα απλό πάρτι στο σπίτι! […]

Όλα αυτά οφείλονται στον εμφυτευμένο φόβο και στερούνται ανθρώπινης ενσυναίσθησης.

Αντιμετωπίσαμε κρίσεις, που επηρέασαν την ψυχική μας υγεία, πολύ πριν από την πανδημία.

Δείτε απλώς πόσο εμμονικοί έχουμε γίνει με το Χόλιγουντ, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και την νέα τάξη των «influencer». Έχουμε ατελείωτα φαρμακευτικά προϊόντα για το άγχος και την κατάθλιψη, και υποφέρουμε από μια επιδημία εθισμού στην πορνογραφία. […]

Όλα αυτά δεν προοιωνίζονται κάτι καλό για μια υγιή, λειτουργική κοινωνία. Αλλά αν σε αυτά προσθέσουμε τα υστερικά ΜΜΕ και μια αμείλικτη άρχουσα τάξη, που συνεργάζονται για να ενσταλάξουν τον φόβο, τότε έχουμε έναν άμεσο δρόμο για την ολοκληρωτική εθνική καταστροφή.

Φρονώ ότι, αν συλλογικά, ως έθνος, δεν αποκτήσουμε τον έλεγχο αυτού του (κατασκευασμένου) φόβου, προς τα εκεί οδηγούμαστε.

Όχι μόνο είναι εύκολο να ελεγχθούν οι φοβισμένοι άνθρωποι, αλλά επιπλέον δεν είναι καν ικανοί να λειτουργήσουν με φυσιολογικό ανθρώπινο τρόπο.

Οι άνθρωποι πρέπει να συναναστρέφονται με άλλους ανθρώπους, όχι να είναι απομονωμένοι ή να επικοινωνούν μεταξύ τους μόνον μέσω τηλεφώνων και υπολογιστών. Είμαστε εξαιρετικά κοινωνικά πλάσματα, σχεδιασμένα να παίρνουμε ρίσκα, να δοκιμάζουμε νέα πράγματα, να μαθαίνουμε, να δημιουργούμε, και να εξερευνούμε.

Δεν μπορούμε να τα κάνουμε αυτά, αν υποπτευόμαστε ότι ο διπλανός μας αποτελεί απειλή για την προσωπική μας υγεία, ή αν πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε στο κατώφλι ενός πυρηνικού πολέμου, ή αν φοβόμαστε την έλλειψη τροφίμων ή ότι μπορεί να μην είμαστε σε θέση να πληρώσουμε για τα πράγματα που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε.

Όταν φτάνουμε σε αυτό το σημείο, αρχίζουμε να αναπτύσσουμε ψυχικές ασθένειες, εθισμούς, και νευρώσεις.

Ένας πρόεδρος [ο Ronald Wilson Reagan], που πιστεύω ότι ήταν σοφότερος από τον Roosevelt, μας δίδαξε ότι:

Η ελευθερία δεν απέχει ποτέ περισσότερο από μία γενιά από τον αφανισμό.

Αξίζει, λοιπόν, να υπερασπιζόμαστε τα θεόδοτα ανθρώπινα δικαιώματά μας και να μην ενδίδουμε στον φόβο, που το μόνο που κάνει είναι να μας υποδουλώνει.

Εξακολουθεί να αξίζει να παλεύεις για την ελευθερία, και δεν είναι τόσο δύσκολο όσο μπορεί να φαίνεται. Κάνε το πρώτο βήμα:

Διώξε τον φόβο!

Της Memoree Joelle (Μετάφραση-Προσαρμογή: Γιώργος Β. Μιχαήλ)