Έχει παρατηρήσει κανείς ότι η νεολαία μας μετατρέπεται σε μια γενιά παρανοϊκών, αυτοκτονικών υποχόνδριων; Τι τους συμβαίνει; Τόσα πολλά παιδιά συμπεριφέρονται σαν να είναι κυνηγημένα ζώα σε μια ζούγκλα γεμάτη αρπακτικά. Πολλοί καλοπροαίρετοι ψυχολόγοι αποκαλούν αυτή τη συμπεριφορά ανώμαλη. Προσωπικά διαφωνώ. Η συμπεριφορά τους φαίνεται απολύτως φυσιολογική και δικαιολογημένη στη νέα αρπακτική κοινωνία στην οποία ζουν τώρα. Για να αισθάνεται κάθε ζώο ασφαλές και προστατευμένο, πρέπει να έχει τον ασφαλή χώρο του. Η σαύρα βρίσκει παρηγοριά κάτω από έναν βράχο. Η νυχτερίδα πρέπει να έχει τη σκοτεινή της σπηλιά. Το μύδι ευδοκιμεί στη λάσπη. Ακόμα και το λιοντάρι πρέπει να έχει τη φωλιά του. Τι χρειάζεται ο άνθρωπος-ζώο; Μπορεί ο γυμνός πίθηκος να συγκριθεί με το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο; Κάθε ζώο στο δάσος χρειάζεται τροφή και καταφύγιο. Ο ρουχισμός τους παρέχεται από τη γούνα, τα λέπια ή τον εξωσκελετό. Αλλά ο άνθρωπος πρέπει να έχει ρούχα, και κάτι περισσότερο.
Κανένα ζώο δεν είναι πιο μοναδικά δημιουργημένο για κοινωνικοποίηση από τον Homo sapiens. Ο άνθρωπος χρειάζεται αλληλεπίδραση, φροντίδα, τακτική ανθρώπινη επαφή και ένα πολύπλοκο σύστημα επικοινωνίας για να ευδοκιμήσει, να νιώσει ασφάλεια και πληρότητα. Όταν η κοινωνική μας δομή καταρρέει, καταρρέει και το ανθρώπινο ζώο. Αυτό θα εξηγούσε αυτό που συμβαίνει στα παιδιά μας. Η κοινωνική αποσύνθεση ρίχνει φως στην παράνοιά τους. Η ηθική αποσύνθεση διαφωτίζει την πηγή της νοσηρής κατάθλιψης και του άγχους για την υγεία τους. Μια φυσιολογική και υγιής κοινωνία παρέχει άφθονα ασφαλή καταφύγια που γαλουχούν τα παιδιά. Ευδοκιμούν σε ένα εγκάρδιο περιβάλλον. Αφαιρέστε τα δίχτυα ασφαλείας και τα παιδιά θα αποτύχουν, όπως ακριβώς βλέπουμε τώρα.
Ένα ανθρώπινο μωρό απαιτεί χρόνια ανατροφής, πολύ περισσότερα από οποιοδήποτε άλλο ζώο, προτού το βρέφος μπορέσει να ανοίξει τα φτερά του. Σταδιακά το παιδί έχει την ελευθερία να διευρύνει τον κοινωνικό του κύκλο. Καθώς συμβαίνει αυτό, η εμπιστοσύνη στην κοινωνία γίνεται όλο και πιο αναγκαία. Η φοίτηση στο σχολείο είναι ένα μεγάλο βήμα. Τα σχολεία ήταν κάποτε ένας αξιόπιστος θεσμός. Για πολλά μικρά παιδιά που ζούσαν σε κακοποιητικά ή δυσλειτουργικά σπίτια, το σχολείο ήταν ένα ασφαλές λιμάνι. Αυτό το ασφαλές μέρος έχει χαθεί προ πολλού. Τα παιδιά τώρα αντιμετωπίζουν εκφοβισμό, ρατσισμό, πορνογραφία, αναλφαβητισμό, πλύση εγκεφάλου και καμία ασφάλεια στο να μάθουν για το μεγαλείο του έθνους τους. Τα σχολεία είναι στρεσογόνοι χώροι, τόποι ψυχικής οδύνης και ψυχολογικών παιχνιδιών. Η καταστροφή που γεννά συχνά οδηγεί σε ασθένειες. Μπορεί όμως ένας γιατρός να κάνει κάτι καλό;
Η ιατρική ήταν επίσης κάποτε ένα προστατευμένο μέρος. Ο παιδίατρος μπορεί δυνητικά να ενισχύσει ένα παιδί προάγοντας την καλή σωματική και ψυχική υγεία μέσω της ορθής ιατρικής και των καλών συμβουλών. Όχι πια. Οι γιατροί τώρα υποστηρίζουν το σύστημα και το σύστημα επιδιώκει να καταστρέψει τα παιδιά. Τα τρυφερά αυτιά ενός παιδιού αφουγκράζονται το μήνυμα ότι το να σκοτώνεις μωρά είναι καλό πράγμα, ότι η αγορίστικη ή κοριτσίστικη ηλικία είναι ντροπιαστική και ότι αν δεν κάνεις αυτό που σου λέει ο γιατρός πιθανόν να σε σκοτώσει. Το ιατρείο δεν μεταδίδει πλέον ελπίδα, υγεία ή ασφάλεια. Μπορεί ένα παιδί να βρει δύναμη και θεραπεία μέσα από τους συνομηλίκους του; Έχουμε τίμιες λέσχες αγοριών ή κοριτσιών; Ποιος λογικός γονιός θα εμπιστευόταν κάποιο κέντρο νεότητας στις μέρες μας; Οι πρόσκοποι δέχονται πλέον κορίτσια στη συγκέντρωσή τους. Και ξέρουμε γιατί. Είπατε εκκλησία; Σκεφτείτε το ξανά. Οι περισσότεροι εκκλησιαστικοί ηγέτες επαινούν τις αμβλώσεις και καλωσορίζουν όλες τις μορφές σεξουαλικής διαστροφής. Στις ισχυρότερες εκκλησίες, είναι “εντάξει” αν εσείς και τα παιδιά σας είστε στρέιτ, αλλά μπορείτε να υπολογίζετε ότι θα πιεστείτε στις ομάδες νεολαίας να συμμορφωθείτε με το αλλόκοτο νέο φυσιολογικό. Το παλιό φυσιολογικό μπορεί να είναι ακόμα αποδεκτό, αλλά δεν αποτελεί πλέον τον ύψιστο στόχο. Φυσικά, ούτε η Βίβλος διδάσκεται ως πρότυπο δίκαιης ζωής. Κατά κάποιο τρόπο οι ηγέτες των εκκλησιών γνωρίζουν καλύτερα από την Αγία Γραφή. Οι εκκλησίες είναι γεμάτες με ψευδοδιδασκάλους και ψευδείς διδασκαλίες. Εκτός αν μιλάτε για την Εκκλησία του Σατανά. Η διδασκαλία της κόλασης σε οδηγεί πάντα εκεί που πηγαίνεις. Είναι οι εκκλησίες ένα ασφαλές καταφύγιο; Κοιτάξτε προσεκτικά! Γίνετε φύλακας σε ένα λόφο. Μην εξαπατηθείτε.
Τι γίνεται με τα σπορ; Τα αγόρια δεν χρειάζεται να φοβούνται τις αδυναμίες τους- απλά μπείτε στην ομάδα των κοριτσιών. Και αν είσαι κορίτσι και προσπαθείς να αποδείξεις το αντίθετο, μπες στην ομάδα των αγοριών. Αλλά όπως και να ‘χει, μοιραστείτε τα αποδυτήρια, ειδικά σε μια φάση που οι σωματικές ανασφάλειες είναι στο ζενίθ κατά την εφηβεία. Τα αθλήματα δεν έχουν πλέον να κάνουν με την ομαδική εργασία και τη δημιουργία χαρακτήρων. Αν είσαι τυχερός, μπορεί να μάθεις να γονατίζεις και να ντροπιάζεις τη χώρα σου πριν καν ξεκινήσει το παιχνίδι. Μην υπολογίζετε ότι θα νιώσετε ζεστασιά και αίσθημα από οποιαδήποτε εθνική υπερηφάνεια. Ο εθνικός ύμνος είναι παρωχημένος. Αντίθετα, δώστε προσοχή στους απείθαρχους γονείς και τους θεατές που φωνάζουν αισχρολογίες και συμπεριφέρονται χειρότερα από άγρια παιδιά.
Χωρίς ένα ισχυρό οικογενειακό σύστημα υποστήριξης, χωρίς γνήσια άνευ όρων και γονική αγάπη, αυτά τα παιδιά είναι σπασμένα δοχεία. Αν τους αφαιρέσετε όλα τα ασφαλή μέρη, η απόδραση γίνεται ο κύριος στόχος τους. Για πάρα πολλά παιδιά, η αυτοκτονία προσφέρει αυτή τη διαφυγή.
Η οικογένεια, τα σχολεία, οι εκκλησίες και η κοινωνία στο σύνολό της είναι το χωριό που απαιτείται για την ανατροφή ενός παιδιού. Όταν οποιαδήποτε από αυτές τις δομές υποστήριξης δυσλειτουργεί, τα παιδιά υποφέρουν. Από τότε που ξεκίνησε η μανιακή πανδημία, με όλους τους δαίμονες που εξαπέλυσε στον κόσμο, όλοι οι θεσμοί υπέφεραν. Οι οικογένειες αντιμετώπισαν αυξημένη ενδοοικογενειακή κακοποίηση, κατάχρηση ναρκωτικών, διαζύγια, οικονομικό άγχος, απομόνωση και απελπισία. Τα σχολεία και οι εκκλησίες υποστήριξαν ανοιχτά μια άθλια κυβερνητική ατζέντα για την περαιτέρω κατάκτηση και διαίρεση της οικογένειας. Οι χώροι ασφαλούς καταφυγής άρχισαν να εκλείπουν με γοργούς ρυθμούς. Η αυτοκτονία δεν θα καταναλώσει όλους εκείνους που ζουν μέσα στο φόβο. Οι υπόλοιποι θα κρυφτούν, θα υποταχθούν δειλά-δειλά και θα γεμίσουν το κενό τους με ναρκωτικά και περισσότερη θλίψη. Κάποιοι θα εξαπολύσουν τον θυμό τους με τη βία σε μια ύστατη διαμαρτυρία ενάντια σε έναν κόσμο χωρίς αγάπη και ελπίδα. Μια άθεη κοινωνία είναι πάντα μια άγρια κοινωνία.
Η οικογένεια προοριζόταν από τον Θεό να είναι το πρώτο και κύριο ασφαλές καταφύγιο για τα παιδιά και κάθε μέλος της οικογένειας. Ο Θεός είπε: “Αν κάποιος δεν φροντίζει για τους δικούς του, και ιδιαίτερα για τους οικείους του, έχει αρνηθεί την πίστη και είναι χειρότερος από τον άπιστο” (Α΄ Τιμόθεο 5:8). Ένας οίκος διαιρεμένος εναντίον του εαυτού του απλώς δεν μπορεί να σταθεί. Αν μια οικογένεια είναι διχασμένη, τότε η διαίρεση εξαπλώνεται σε κάθε άλλο θεσμό της κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένης της εκκλησίας. Φυσικά, δεν έχουμε τέλειες οικογένειες. Όποιος όμως επιθυμεί να ενισχύσει την οικογένεια, θα πρέπει να ξεκινήσει με καθημερινές αναγνώσεις της Βίβλου και με λίγη ώρα κοινής προσευχής. Να συζητάτε μαζί. Μοιραστείτε μαζί ιδέες, φόβους, στόχους και δοκιμασίες. Να διαπαιδαγωγείτε ο ένας τον άλλον. Συνδέστε τις καρδιές.
Η θηλιά των Παγκοσμιοποιητών σφίγγει γρήγορα γύρω από το λαιμό της Αμερικής και οι σκοτεινές δυνάμεις τους είναι πλέον έντονα αισθητές μέσω της καταστροφής όλων των ασφαλών καταφυγίων της κοινωνίας.
Περισσότερο από ποτέ, οι άνθρωποι πρέπει να βρουν ένα ασφαλές μέρος για να συγκεντρωθούν και να ανασυνταχθούν. Αν επικεντρωθούμε εκ νέου στον λόγο του Θεού και στην οικογένεια, μπορούμε να επαναφέρουμε αυτά τα καταφύγια που οδηγούν σε μια ευτυχισμένη και στοργική κοινωνία. Δεν είμαστε ανίσχυροι όταν οι καρδιές μας παγώνουν από αδίστακτους ηγέτες που επιδιώκουν την καταστροφή μας. Πρέπει να ξεκινήσουμε προστατεύοντας πρώτα το δικό μας νοικοκυριό από το κακό και στη συνέχεια να ενώσουμε τα χέρια μας για να κάνουμε και πάλι τα τοπικά μας χωριά ένα μέρος που θα προσφέρει φροντίδα σε όλους. Καθώς τα ασφαλή καταφύγια αντιμετωπίζουν τον αφανισμό, το ίδιο συμβαίνει και με την ανθρώπινη φυλή. Η αποκατάσταση ενός ασφαλούς βιότοπου για την ανθρωπότητα ξεκινά με την προστασία των παιδιών μας και τη χρήση των δυνάμεων και των δεξιοτήτων μας για την ανοικοδόμηση ενός θεοσεβούς σπιτιού και μιας θεοσεβούμενης κοινωνίας. Σίγουρα, θα χρειαστεί ένας αγώνας για το δίκιο, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ πιο ευγενική αναζήτηση σε αυτή τη ζωή.
Η καταιγίδα εξακολουθεί να ετοιμάζεται για να ξεριζώσει τα στέρεα θεμέλιά μας. Αλλά και οι αετοί συγκεντρώνονται. Δώστε προσοχή πρώτα στη φωλιά και μετά στον τοπικό σας χώρο. Αυτό είναι το καθήκον σας, και το καθήκον καλεί τώρα πιο δυνατά από ποτέ. Η χρονιά είναι το 2022. Η Αμερική δικάζεται ενώπιον του Θεού. Ποια θα είναι η ετυμηγορία;
