Μόνο καραντίνες και μαζικοί εμβολιασμοί

Σε μία συγκλονιστική αποκάλυψη για τους ξαφνικούς και αιφνίδιους θανάτους νέων ανθρώπων, παιδιών και εφήβων που έχουν κλονίσει την ελληνική κοινωνία τους τελευταίους μήνες, προχώρησε ο γνωστός διδάκτωρ Καρδιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνος Αρβανίτης ο οποίος είπε ότι «γίνονται νεκροτομές και δεν βρίσκουν οι ιατροδικαστές αιτία για να αποδώσουν τον θάνατο»!

Λέει μάλιστα χαρακτηριστικά πως τα πορίσματα των θανάτων αναφέρουν «αιτία θανάτου απροσδιόριστη».

Υπάρχει αύξηση των θανάτων από «ξαφνικίτιδα» η οποία ξεκίνησε ήδη από πέρσι όταν οι Έλληνες κλείστηκαν για δεύτερη χρονιά μέσα στα σπίτια τους και ξεκίνησε η «μαζική ιατρική πράξη 7 εκατομμυρίων ανθρώπων» δηλαδή οι μαζικοί εμβολιασμοί οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις έγιναν με εξαναγκασμούς κάθε είδους αλλά κυρίως με οικονομική ζημία όσων δεν ήθελαν να εμβολιαστούν, αφού έπρεπ να πληρώνουν συνεχώς rapid test για να πάνε στην εργασία τους.

Μάλιστα για όσους εργάζονται στα ιατρικά επαγγέλματα ο εμβολιασμός έγινε υποχρεωτικός ενώ άτυπα πολλές επιχειρήσεις προσλαμβάνουν μόνο αν υπάρχει πιστοποιητικό εμβολιασμού.

«Στο παρελθόν είχαμε τέτοιους θανάτους αλλά όταν κάναμε νεκροτομή βρίσκαμε κάποια προϋπάρχουσα πάθηση, στην οποία αποδίδαμε τον θάνατο, κατά κανόνα αυτή η πάθηση ήταν υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια στο 99% των περιπτώσεων και εδώ είναι η διαφορά με το φετινό πρωτοφανές πρόβλημα, κάνουνε νεκροτομή σε νέα άτομα τα οποία κάνουνε ανακοπή, όπως χρησιμοποιεί κόσμος την λέξη «ξαφνικίτιδα»και δε βρίσκουμε τίποτα για να αποδώσουμε το θάνατο.

Αυτό πρέπει να μας συγκλονίσει, πρέπει να μας ταρακουνήσει.

Κάνουμε νεκροτομές και λέει μετά το πόρισμα «αιτία θανάτου απροσδιόριστη».

Εγώ στη ζωή μου τόσες δεκαετίες γιατρός τόσα απροσδιόριστα σε μία χρόνια μέσα δεν έχω ξαναδεί τι θα πει απροσδιόριστη;

Ότι ο ιατροδικαστής σηκώνει τα χέρια ψηλά, δε βρίσκει τίποτα να αποδώσει το θάνατο από κει και έπειτα στέλνουν και μία τοξικολογική να κάνουν τι;
Να βρουν μήπως τον δηλητηρίασε η μάνα του και ο πατέρας του;

Απλώς κερδίζουν κάποιους μήνες, έχει ξεθυμάνει το θέμα στην κοινωνία, έχει ξεχαστεί, έχουν προκύψει άλλα σημαντικά ζητήματα, προβλήματα τρέχοντα και μετά από τόσο καιρό περνάνε στα ψιλά γράμματα και κανείς δεν παίρνει χαμπάρι ότι αυτά τα παιδιά χάθηκαν αδιάγνωστα.

Πρώτη φορά βλέπουμε να γίνονται νεκροτομές σε θανάτους νέων ατόμων και να μην βρίσκεται καμιά προϋπάρχουσα πάθηση για να αποδώσει τον θάνατο.»