Αλλά η πραγματική εικόνα είναι χειρότερη από τα νούμερα
Μία κατάρρευση άνευ προηγουμένου πολύ χειρότερη από αυτή των ετών 2009-2010 η οποία χρησιμοποιήθηκε ως αφορμή για την εκχώρηση της δημοσιονομικής κυριαρχίας της χώρας επικρατεί στην ελληνική οικονομία.
Μια κατάρρευση που δημιουργεί ερωτηματικά γι’ αυτη την ίδια την ύπαρξη και συνέχεια του ελληνικού κράτους.
Το χρέος είναι σε απόλυτα νούμερα αυξημένο κατά 20%, επί του ΑΕΠ είναι αυξημένο κατά 80% (από το 126% είναι κοντά στο 190%) και τα χειρότερα είναι μπροστά.
Συγκεκριμένα το δημόσιο χρέος της χώρας αγγίζει το ποσό των 400 δισ. ευρώ, ενώ «βόμβα» αποτελούν οι κρατικές εγγυήσεις σε επιχειρήσεις, φυσικά πρόσωπα και τράπεζες το ύψος των οποίων προσεγγίζει τα 30 δισ. ευρώ.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών το συνολικό δημόσιο χρέος της χώρας, στο τέλος του περασμένου Μάϊου εκτινάχθηκε στο ποσό των 397 δισ. ευρώ, αυξημένο κατά 8,5 δισ. ευρώ, σε σχέση με τον Δεκέμβριο του 2021 και κατά 13,5 δις σε σχέση με πέρυσι την ίδια εποχή
Αιτία της διόγκωσης του χρέους είναι ο υπερδανεισμός στον οποίο κατέφυγε ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, προκειμένου να καλύψει τα ελλείμματα του Κρατικού Προϋπολογισμού.
Η αυξητική πορεία του χρέους σε συνδυασμό με τις αβεβαιότητες που προκαλεί στην οικονομία αποτελεί ηχηρό «καμπανάκι», καθώς αυξάνεται το κόστος δανεισμού και ίσως αυξηθεί περεταίρω στους επόμενους μήνες.
Ήδη, το επιτόκιο των δεκαετών ομολόγων εκτοξεύτηκε στο 4,2% από 1,04% που τον Μάιο του 2021, ενώ ανάλογες αυξήσεις έχουν καταγραφεί σε όλες τις διάρκειες των ελληνικών ομολόγων.
Εκτός από το άμεσο δημόσιο χρέος Κεντρικής Διοίκησης, υπάρχει και το «κρυφό» χρέος. Πρόκειται για τις κρατικές εγγυήσεις που παρέχονται από το Κράτος σε εγγυήσεις σε δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις, φυσικά πρόσωπα και τράπεζες.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, το ποσό των κρατικών εγγυήσεων στο τέλος περασμένου Μαρτίου ανήλθε σε 28,67 δισ. ευρώ.
Το ποσό αυτό, δεν περιλαμβάνεται στο δημόσιο χρέος. Στο χρέος καταγράφονται οι καταπτώσεις των εγγυήσεων, δηλαδή το ποσό που δεν αποπλήρωσε έγκαιρα ο φορέας ή το φυσικό πρόσωπο στο οποίο παρασχέθηκε η κρατική εγγύηση. Στην ουσία πρόκειται για ένα εν δυνάμει χρέος.
Από το συνολικό ποσό των 28,86 δισ. ευρώ, τα 18,56 δισ. ευρώ, αφορούν στις εγγυήσεις που δόθηκαν στις τράπεζες, στο πλαίσιο του προγράμματος Ηρακλής.
Το χρέος Γενικής Κυβέρνησης
Πρέπει να σημειωθεί, πως τα συγκεκριμένα στοιχεία αφορούν στο ακαθάριστο δημόσιο χρέος ή Χρέος Κεντρικής Διοίκησης, το οποίο διαφέρει από το Χρέος Γενικής Κυβέρνησης, το οποίο αποτελεί τον δείκτη παρακολούθησης των επιδόσεων των κρατών.
Σύμφωνα με τον ορισμό της Eurostat, από το συνολικό ακαθάριστο χρέος αφαιρούνται:
Τα κρατικά ομόλογα που κατέχουν ασφαλιστικά ταμεία και οι ΟΤΑ και άλλοι δημόσιοι φορείς, το αποκαλούμενο ενδοκυβερνητικό χρέος, το οποίο σύμφωνα με το ΥΠΟΙΚ φέτος θα ανέλθει σε 20 δισ. ευρώ.
Τα κέρματα και οι επενδύσεις σε κρατικά ομόλογα των νομικών προσώπων, το ύψος των οποίων θα ανέλθει φέτος σε 16,2 δισ. ευρώ.
Συνολικά δηλαδή, από το συνολικό χρέος αφαιρούνται περίπου 36,2 δισ. ευρώ.
Με την αφαίρεση του ενδοκυβερνητικού χρέους, το χρέος γενικής κυβέρνησης διαμορφώθηκε στο τέλος του Μαρτίου στο ποσό των 358,35 δισ. ευρώ.
Παράλληλα πρέπει να σημειωθεί, ότι τοκοχρεολύσια πληρώνονται για το σύνολο του χρέους και όχι μόνο για το χρέος Γενικής κυβέρνησης.