Εξ’αφορμής της τρισενδόξου επετείου της τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, η ταπεινότητα μου ενεπνευσθη και συνέθεσε το κάτωθι ποίημα, έχοντας ως πυξίδα το θρυλικό “Τί είναι η πατρίδα μας”, του Ιωάννη Πολεμη! Καλή σας απόλαυση…
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ;
Μην είν’ οι 300 της οι βολεμένοι, μην είν’ τα κόμματα κι οι κλαδικές, οι καναλάρχες της οι πετσωμένοι, δώστους εγκέφαλο για να τον καις;
Μην είν’ οι φόροι της οι κολασμένοι, η ανεργία που καλά κρατεί, οι απειλούμενοι εμβολιασμένοι, η φιλελεύθερη υπακοή;
Μην είν’ οι λάθρο της που παρεισφρέουν για να πληρώνονται αφού λιαστούν, οι αυλοκόλακες-ρουφιανοι ρέουν, σφουγγοκωλάριοι να βολευτούν;
Μην είν’ οι αλλότριοι οι νταβατζήδες της Ιστορίας στην σωστή μεριά, μην είν’ οι εγχώριοι της οι αεριτζήδες, όλο υποσχέσεις μα δίχως καρδιά;
Μην είναι άραγε οι μεγιστάνες, βρώμικα χρήματα και διαφθορά, θέλουν το πόπολο απλές πουτ@νες, τα δίνουν όλα, σκέτη βορά;
Μην είν’ η διάλυση της οικογένειας, τα σάπια πρότυπα, σημεία καιρών και το ξεπούλημα πατρίδας σένιας, έργα και ημέρες πολιτικών;
Όλα δημοκρατία μας! Κι ΑΥΤΑ κι ΕΚΕΙΝΑ!
(εδώ πέφτουν φάσκελα… )
Και κάτι που χουμε μεσ’ στα μυαλά, μας κατσικωθηκε σαν καραντίνα και κράζει μέσα μας:
Τα σέβη μου.