Η ατζέντα της νέας τυραννίας και τα εναλλακτικά στη δύση συστήματα

Εξαρχής δύο πράγματα πρέπει να επισημανσθούν
Πρώτον, μια ρήση του John Locke: «Η κυβέρνηση δεν έχει άλλο σκοπό από τη διατήρηση της περιουσίας.

Η τυραννία είναι η άσκηση εξουσίας πέρα από το δικαίωμα αυτό…
Υπάρχει μόνο ένα πράγμα που οδηγεί τους ανθρώπους σε δίκαιη εξέγερση, και αυτό είναι η καταπίεση».
Ζούμε αυτή την περίοδο έναν καταλύτη για να επιταχύνει τη δημιουργία ενός εναλλακτικού  συστήματος ή συστήματα ώστε να μπορέσουμε να απελευθερωθούμε από το τσουνάμι της καταπίεσης που έρχεται εναντίον μας.
Και δεύτερον… η παγίωση των υφιστάμενων εναλλακτικών συστημάτων, τα οποία, , θα μεταμορφωθούν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας με αποτέλεσμα έναν κόσμο αγνώριστο από τη σημερινή του κατάσταση

Οι αλλαγές που συντελούνται

Ενώ ο δυτικός «δημοκρατικός» κόσμος εστιάζει στο να διασφαλίσει το ταμπόν στις τουαλέτες των αγοριών για όσους παρουσιάζουν διαταραχές φύλου, δραματικές αλλαγές συμβαίνουν σε αυτόν τον κόσμο έξω από το στενό πεδίο εφαρμογής των αρχών από τις οποίες εμφορείται η Δύση.
Στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης που συγκλήθηκε πρόσφατα ο Vladimir Putin το έθεσε ως εξής:
Για να επαναλάβουμε, αυτές οι αλλαγές είναι θεμελιώδεις, ρηξικέλευθες και κατακλυσμιαίες
Θα ήταν λάθος να υποθέσουμε ότι σε μια περίοδο ταραχώδους αλλαγής, μπορεί κάποιος απλώς να παραμέινει αδρανής ή να περιμένει μέχρι να επανέλθουν όλα στη σωστή τους τροχιά και να γίνουν όπως ήταν πριν.
Αυτό δεν θα συμβεί
Αν μη τι άλλο, η αντίληψή του Putin για την Iστορία, την οικονομία και την realpolitik είναι πολύανώτερη από οποιοnδήποτε σε οποιαδήποτε δυτική χώρα σήμερα.

Διαφορετικά οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά συστήματα

Καθώς οι κεντρικοί σχεδιαστές της κυρίαρχης πολιτικής στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά, τη Νέα Ζηλανδία, την Αυστραλία και την κυβέρνηση των ΗΠΑ προχωρούν με αυτό που μπορεί να περιγραφεί μόνο ως μια τυραννική αρνητική ατζέντα, αυτό δημιουργεί μεγαλύτερη συνέργεια και συνδεσιμότητα για εκείνα τα συστήματα που βρίσκονται σε διαφωνία, έστω και οριακά.
«Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου»
Θυμηθείτε… Οι Σύμμαχοι ενώθηκαν με τον Στάλιν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο για να νικήσουν τον Χίτλερ.

Η αποβιομηχάνιση

Τι έχουμε δει να συμβαίνει τα τελευταία, 40 περίεργα χρόνια.
Το σύστημα υπό την ηγεσία της Δύσης αποβιομηχάνισε, μετατοπίζοντας την παραγωγή στην Ευρασία (ιδιαίτερα στην Κίνα), στην Ινδία, στη Νοτιοανατολική Ασία και στη Νότια Αμερική (ιδιαίτερα στο Μεξικό).
Η παραγωγή πρώτων υλών, ειδικά στην ενέργεια, έχει μεταφερθεί… σε μεγάλο βαθμό στη Ρωσία από τους Δυτικοευρωπαίους και από τη Βόρεια Αμερική στη Μέση Ανατολή.
Το τελευταίο έχει αποτέλεσμα τόσο μείωση της παραγωγής ενέργειας στη Βόρεια Αμερική όσο και ένα κενό ισχύος στη Μέση Ανατολή, το οποίο τώρα καλύπτεται γρήγορα από την Κίνα, το Ιράν και τη Ρωσία.
Αυτό έχει πλέον σχηματίσει ένα σύστημα σύμφωνα με το οποίο η ευρασιατική ηγεσία ελέγχει πλέον τεράστιες ποσότητες των οριακών προμηθειών παραγωγής, ενέργειας και πρώτων υλών.

Τα φυσικά μονοπώλια και η κατάρρευση της μεσαίας τάξης

Μια ματιά στο σύστημα της φιλελεύθερης Δύσης
Οι υποδομές σε μεγάλο βαθμό ιδιωτικοποιούνται και αποτελούν φυσικό μονοπώλιο, αποσπώντας «χαράτσι» απευθείας από τους πολίτες, ενώ οι φόροι που καταβάλλονται, φαινομενικά για τις εν λόγω υπηρεσίες, παραμένουν υψηλοί.
Είναι ένα σύστημα διπλής φορολογίας που έχει διαβρώσει τη μεσαία τάξη, μαζί με την αναφερόμενη αποβιομηχάνιση που διέβρωσε την εργατική τάξη, παραχωρώντας τις θέσεις εργασίας τους ενώ αυξάνουν τα κέρδη της ελίτ «του 1%».

Υπερχρεωμένα κράτη

Η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε τώρα είναι μια κατάσταση όπου η Δύση βρίσκεται επιβαρυμένη με μια υπερχρεωμένη οικονομία, όπου η μεσαία τάξη βασίζεται σε πιστώσεις για να χρηματοδοτήσει το βιοτικό της επίπεδο και η κυβέρνηση βασίζεται στην έκδοση χρέους για να χρηματοδοτήσει αυτά τα επίπεδα διαβίωσης.
Δεν μπορώ να σκεφτώ ένα πιο εύθραυστο σύστημα από αυτό που στηρίζεται την πίστωση η οποία χρησιμοποιείται για κατανάλωση και όχι για παραγωγή.
Το αποτέλεσμα στη Δύση είναι ένα σύστημα εξαιρετικά υψηλού κόστους όπου η στέγαση, η εκπαίδευση και η καθημερινή κατανάλωση χρηματοδοτούνται μέσα από την παραγψγή νέου χρέους.
Το κόστος για τις επιχειρήσεις, (κατώτατος μισθός, φόροι, γραφειοκρατία, ασφάλειες, νομικά κ.λπ.), ειδικά η βιομηχανική παραγωγή, είναι απλώς πολύ υψηλό – και ως εκ τούτου η «εξωχώρια» μεταφορά αυτού του έργου.
Η διατήρηση αυτού του μη βιώσιμου συστήματος οδήγησε τις ΗΠΑ να διασφαλίσουν –ή ακριβέστερα, να προσπαθήσουν να διασφαλίσουν– ότι άλλα μεγάλα οικονομικά μπλοκ δεν αναζητούν καλύτερους όρους υνεργασίας με το ευρασιατικό μπλοκ.
Αυτά τα οικονομικά μπλοκ που βρίσκονται τώρα κάτω από αυτό το σύστημα και καταρρέουν μαζί του είναι κυρίως η Δυτική Ευρώπη, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιαπωνία.

Προς μια παγκόσμια σύγκρουση

Και για εκείνους που λένε κοιτάξτε τη Ρωσία.
Το ΑΕΠ τους είναι ίδιο με την Ιταλία (3ο μεγαλύτερο στην Ευρωζώνη) και μετά κοιτάξτε τις ΗΠΑ.
Τεράστια η διαφορά».
Αυτό που λείπει εντελώς από αυτούς τους ακαδημαϊκούς είναι ο σωστός τρόπος μέτρησης του ΑΕΠ.
Το ΑΕΠ των ΗΠΑ συγκεκριμένα βασίζεται σε εταιρείες όπως η Apple, η Tesla, το Facebook και το Twitter, και είναι μοχελυμένο με μια υγιή δόση τίτλων που υποστηρίζονται από στεγαστικά δάνεια και άλλα… πιστωτικά μέσα
Ωραία, το Tesla σας λειτουργεί όταν δεν μπορείτε να προμηθευτείτε χαλκό, λίθιο ή διάφορα πετροχημικά για την κατασκευή του,
Πόσο μάλλον την ηλεκτρική ενέργεια για την τροφοδοσία του.
Πόσο υπέροχο είναι αυτό το iPhone με το Facebook και το Twitter όταν το φαγητό δεν μπορεί να φτάσει στην πόρτα σας, επειδή η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα πράγματα απλά δεν λειτουργούν χωρίς πετρέλαιο, φυσικό αέριο, πετροχημικά και μέταλλα… όλα αυτά που διαθέτει η Ρωσία.
Ο δυτικός κόσμος ανακαλύπτει γρήγορα από πού προέρχονται πραγματικά οι αξίες, και ενώ αυτή είναι μια οδυνηρή εμπειρία, δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με τη μεγάλη εικόνα και πώς αυτά τα ανταγωνιστικά συστήματα μας οδηγούν σε μια παγκόσμια σύγκρουση.