Αν και η Ουάσινγκτον επιμένει ότι δεν ενδιαφέρεται για μια άμεση στρατιωτική σύγκρουση με τη Μόσχα, η τελευταία ισχυρίζεται ότι οι ΗΠΑ εμπλέκονται, στην πραγματικότητα, άμεσα.

Αλλά ποιος λέει την αλήθεια;

Στις 8 Σεπτεμβρίου, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν εμφανίστηκε στο Κίεβο σε μια απροειδοποίητη επίσκεψη. Μετέφερε μαζί του υποσχέσεις για ένα ακόμη στρατιωτικό και οικονομικό πακέτο ύψους σχεδόν 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων, κυρίως για την Ουκρανία, αλλά και για άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Σύμφωνα με έκθεση που δημοσίευσαν οι New York Times τον Μάιο, η οικονομική στήριξη των ΗΠΑ προς την Ουκρανία έχει ξεπεράσει τα 54 δισεκατομμύρια δολάρια.

Η πλατφόρμα χρηματοδότησης της Devex αναφέρει: “Ένα σχετικά μικρό ποσοστό αυτής της χρηματοδότησης έχει ανθρωπιστικό προσανατολισμό”. Η ίδια πηγή αναφέρει επίσης ότι το συνολικό ποσό της στρατιωτικής κυρίως βοήθειας που παρείχε η Δύση στην Ουκρανία μεταξύ 24 Φεβρουαρίου και 16 Αυγούστου ξεπέρασε τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια.

Για να λειτουργήσει ένα τόσο τεράστιο στρατιωτικό οπλοστάσιο, μπορεί κανείς να φανταστεί τη συμμετοχή λεγεώνων στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων, εκπαιδευτών και μηχανικών. Το τελευταίο πακέτο της Ουάσινγκτον περιλαμβάνει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτική βοήθεια, όπως περισσότερα πυραυλικά συστήματα πυροβολικού υψηλής κινητικότητας (HIMARS).

Και έρχονται κι άλλα. Σύμφωνα με το Blinken: “Ο πρόεδρος Μπάιντεν… θα στηρίξει τον λαό της Ουκρανίας όσο χρειαστεί”.

Οι Ρώσοι, ωστόσο, δεν έχουν αυταπάτες ότι η στρατιωτική υποστήριξη των ΗΠΑ προς την Ουκρανία περιορίζεται σε απλές αποστολές όπλων ή περιορίζεται σε οικονομικές συναλλαγές. Στις 2 Αυγούστου, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι “εμπλέκονται άμεσα στη σύγκρουση στην Ουκρανία”. Η ανακοίνωση του υπουργείου επικαλέστηκε μια παραδοχή του αναπληρωτή επικεφαλής της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών της Ουκρανίας, Vadym Skibitsky, ο οποίος δήλωσε στην Telegraph: “Η Ουάσινγκτον συντονίζει τα πλήγματα με πυραύλους HIMARS”.

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η Ρωσία κατηγορεί τις ΗΠΑ για άμεση εμπλοκή στον πόλεμο. Ήδη από τις 25 Μαρτίου, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε ότι η Δύση έχει κηρύξει “ολοκληρωτικό πόλεμο” στη Ρωσία. Σε αυτή την περίπτωση, ο κορυφαίος διπλωμάτης της Μόσχας αναφερόταν σε κάθε πτυχή αυτού του “πραγματικού υβριδικού πολέμου”, συμπεριλαμβανομένων των πρωτοφανών κυρώσεων που είχαν ως στόχο να τσακίσουν την οικονομία της Ρωσίας και τη θέληση των στρατιωτικών της δυνάμεων. Έκτοτε, το εμπάργκο της Δύσης των ΗΠΑ στη Ρωσία έχει ξεπεράσει τις 10.000 κυρώσεις, αριθμός πρωτοφανής για τις σύγχρονες συγκρούσεις.

Επίσης, από τότε, η φύση της αμερικανικής εμπλοκής στον πόλεμο έχει αλλάξει. Ο τύπος των όπλων που παρασχέθηκαν αρχικά στο Κίεβο από την Ουάσινγκτον μετατράπηκε γρήγορα από όπλα αμυντικών δυνατοτήτων με περιορισμένη εμβέλεια, σε όπλα επιθετικών δυνατοτήτων με συστήματα πυροβολικού μεγάλου βεληνεκούς, συμπεριλαμβανομένων των HIMARS και M270.

Μεγάλο μέρος της εμπλοκής των ΗΠΑ μπορεί να γίνει κατανοητό μέσω της κοινής λογικής. Σκεφτείτε το δημοσίευμα του Politico στις 29 Αυγούστου, το οποίο ισχυρίζεται ότι: “Από τις πρώτες ημέρες του πολέμου, το Κίεβο έχει καταλάβει την πρωτοβουλία, καθώς πυραυλικές επιθέσεις και μυστηριώδεις εκρήξεις έχουν προκαλέσει καταστροφές στον ρωσικό στόλο, βυθίζοντας αρκετά πλοία… και καταστρέφοντας την αεροπορική πτέρυγα που εδρεύει στην Κριμαία σε μια δραματική επίθεση αυτόν τον μήνα”. Αν αυτές οι λεπτομέρειες είναι ακριβείς, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι μια τέτοια επιτυχία θα είχε πραγματοποιηθεί από, όπως περιγράφει το ίδιο το Politico, ένα “μικρό ουκρανικό ναυτικό”.

Όταν τα αμερικανικά όπλα παρέχονται και χρησιμοποιούνται από Αμερικανούς στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες και όταν η κίνηση των ρωσικών δυνάμεων παρακολουθείται από αμερικανικές δορυφορικές συντεταγμένες, θα πρέπει εύκολα να συμπεράνει κανείς ότι οι ΗΠΑ εμπλέκονται πράγματι σε έναν άμεσο πόλεμο με τη Ρωσία. Το επιχείρημα αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν όλη την τεχνογνωσία τους στον οικονομικό πόλεμο, που χρησιμοποιήθηκε εναντίον του Ιράκ, της Κούβας και άλλων, για να καταστρέψουν τη ρωσική οικονομία.

Γιατί όμως οι ΗΠΑ αρνούνται να δεχτούν ότι εμπλέκονται σε άμεσο πόλεμο εναντίον της Ρωσίας;

Διαδοχικές αμερικανικές κυβερνήσεις έχουν τελειοποιήσει την τέχνη της εμπλοκής σε στρατιωτικές συγκρούσεις χωρίς να προβαίνουν σε μια τέτοια δήλωση. Καθώς οι ΗΠΑ διεξήγαγαν τον παρατεταμένο πόλεμό τους στο Βιετνάμ, ξεκινώντας από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, ενεπλάκησαν σε πολλές άλλες στρατιωτικές συγκρούσεις που ως επί το πλείστον κρατήθηκαν μυστικές. Αυτοί οι αδήλωτοι πόλεμοι περιλάμβαναν τις μυστικές εκστρατείες βομβαρδισμού της κυβέρνησης Νίξον στην Καμπότζη, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο περίπου 100.000 ανθρώπων.

Για να περιορίσει την εξουσία του προέδρου να διεξάγει πόλεμο χωρίς να ενημερώνει το Κογκρέσο, το Κογκρέσο των ΗΠΑ ψήφισε το Ψήφισμα Πολεμικών Εξουσιών του 1973, γνωστό και ως Νόμος περί Πολεμικών Εξουσιών. Παρά το προεδρικό βέτο, η πλειοψηφία των δύο τρίτων στο Κογκρέσο κατάφερε να περάσει το ψήφισμα σε νόμο. Παρόλα αυτά, διαδοχικές κυβερνήσεις βρήκαν τρόπους να παρακάμψουν το νόμο, συμπεριλαμβανομένης της εμπλοκής των ΗΠΑ στο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας το 1999 και ξανά στον πόλεμο των ΗΠΑ κατά της Λιβύης το 2011.

Στην πραγματικότητα, ήταν στη Λιβύη που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον η φράση “ηγούμενος από πίσω”. Οι Αμερικανοί έμοιαζαν να έχουν βρει έναν λαμπρό τρόπο να εμπλέκονται σε πόλεμο αποφεύγοντας τις δαπανηρές πολιτικές συνέπειές του. Με αυτόν τον τρόπο, ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα μπορούσε να εμπλακεί σε πολλούς πολέμους ταυτόχρονα, χωρίς να αποκαλείται παρεμβατικός ή πολεμοκάπηλος πρόεδρος.
Για να καταλάβετε την έκταση των συνεχιζόμενων, αδήλωτων πολέμων της Αμερικής, θαυμάστε αυτή την έκθεση της 1ης Ιουλίου από το The Intercept, το οποίο έλαβε τα δεδομένα χρησιμοποιώντας τον νόμο περί ελευθερίας της πληροφόρησης. Πρόκειται για “την πρώτη επίσημη επιβεβαίωση ότι τουλάχιστον 14” στρατιωτικές επιχειρήσεις – γνωστές ως προγράμματα 127e – ήταν ενεργές στη Μέση Ανατολή και την περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού το 2020 και ότι μεταξύ 2017 και 2020, οι αμερικανικοί κομάντος πραγματοποίησαν 23 ξεχωριστές επιχειρήσε
Έτσι, ακόμη και αν οι ΗΠΑ εμπλακούν σε άμεση μάχη εναντίον της Ρωσίας, οι πιθανότητες κήρυξης πολέμου είναι σχεδόν μηδενικές. Ως εκ τούτου, η έκταση της αμερικανικής εμπλοκής μπορεί να εξαχθεί μόνο από τα στοιχεία επί τόπου.

Πείτε το “ηγεσία από πίσω”, “πόλεμος δι’ αντιπροσώπων” ή “υβριδικός πόλεμος”, η Ουάσινγκτον συμμετέχει σε μεγάλο βαθμό στον καταστροφικό πόλεμο στην Ουκρανία, η οποία πληρώνει βαρύ τίμημα για την επιθυμία της Ουάσινγκτον να παραμείνει η μοναδική υπερδύναμη στον κόσμο