ΟΝουριέλ Ρουμπινί, πρώην σύμβουλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και μέλος του Συμβουλίου Οικονομικών Συμβούλων του τέως Προέδρου Κλίντον, ήταν ένας από τους λίγους «κυρίως» οικονομολόγους που προέβλεψαν την κατάρρευση της φούσκας των ακινήτων. Τώρα ο Ρουμπινί προειδοποιεί ότι τα εκπληκτικά ποσά χρέους που κατέχουν ιδιώτες, επιχειρήσεις και η κυβέρνηση θα οδηγήσουν σύντομα στη «μητέρα όλων των οικονομικών κρίσεων».

Ο Ρουμπίνι κατηγορεί σωστά τη δημιουργία μιας οικονομίας βασισμένης στο χρέος στα σχεδόν μηδενικά επιτόκια και τις πολιτικές ποσοτικής χαλάρωσης που ακολουθούν η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ και άλλες κεντρικές τράπεζες. Το αναπόφευκτο αποτέλεσμα των πολιτικών μηδενικού επιτοκίου και ποσοτικής χαλάρωσης είναι ο πληθωρισμός των τιμών που προκαλεί τον όλεθρο στον πληθυσμό.

Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ προσπαθεί να εξαλείψει τον πληθωρισμό των τιμών με μια σειρά αυξήσεων των επιτοκίων, γράφει ο Ρον Πολ, πρώην κυβερνητικός αξιωματούχος των ΗΠΑ. Μέχρι στιγμής, αυτές οι αυξήσεις των επιτοκίων δεν έχουν μειώσει σημαντικά τον πληθωρισμό των τιμών. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα επιτόκια παραμένουν σε ιστορικά χαμηλά. Ωστόσο, οι αυξήσεις των ποσοστών είχαν αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης της ζήτησης για νέες κατοικίες. Η αύξηση των επιτοκίων καθιστά αδύνατο για πολλούς της μεσαίας και εργατικής τάξης να αντέξουν οικονομικά μια μηνιαία πληρωμή στεγαστικού δανείου ακόμη και για ένα σχετικά φθηνό σπίτι.

Ο κύριος λόγος που η Ομοσπονδιακή Τράπεζα δεν μπορεί να αυξήσει τα επιτόκια κοντά σε αυτό που θα ήταν σε μια ελεύθερη αγορά είναι η επίδραση που θα είχε στην ικανότητα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης να διαχειριστεί το χρέος της. Σύμφωνα με το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου (CBO), οι τόκοι για το εθνικό χρέος βρίσκονται ήδη σε καλό δρόμο για να καταναλώσουν το 40% του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού έως το 2052 και θα ξεπεράσουν τις αμυντικές δαπάνες έως το 2029. Μια μικρή αύξηση επιτοκίου μπορεί να αυξήσει τις ετήσιες πληρωμές επιτοκίων ομοσπονδιακού χρέους κατά πολλά δισεκατομμύρια δολάρια, αυξάνοντας το ποσό του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού που διατίθεται αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση του χρέους.

Η δημοσιονομική εικόνα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης επιδεινώνεται από το γεγονός ότι το «Trust Fund» Κοινωνικής Ασφάλισης θα αρχίσει να παρουσιάζει ελλείμματα έως το 2035 ενώ το Medicare Trust Fund θα έχει ελλείμματα έως το 2028. Η επικείμενη χρεοκοπία των δύο μεγάλων προγραμμάτων δικαιωμάτων, σε συνδυασμό με την απροθυμία των περισσότερων στο Κογκρέσο να μειώσουν είτε τις δαπάνες πρόνοιας είτε τις δαπάνες πολέμου, θέτει την Ομοσπονδιακή Τράπεζα σε δεσμά. Εάν αυξήσει τα επιτόκια στα επίπεδα που απαιτούνται για την πραγματική καταπολέμηση του πληθωρισμού των τιμών, η αύξηση των πληρωμών τόκων θα επιβάλει δυσκολίες σε άτομα και επιχειρήσεις, καθώς και θα αυξήσει τις ομοσπονδιακές πληρωμές τόκων σε μη βιώσιμα επίπεδα. Αυτό θα προκαλέσει μια μεγάλη οικονομική κρίση, συμπεριλαμβανομένης της χρεοκοπίας της κυβέρνησης για το χρέος της, προκαλώντας απόρριψη του καθεστώτος του παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος του δολαρίου.

Επίσης, εάν η Ομοσπονδιακή Τράπεζα συνεχίσει να διευκολύνει τα ομοσπονδιακά ελλείμματα με τη νομισματική απόδοση του χρέους, το αποτέλεσμα θα είναι μια οικονομική κρίση που θα προκληθεί από την κατάρρευση της αξίας του δολαρίου και την απόρριψη του καθεστώτος των παγκόσμιων αποθεματικών του δολαρίου.

Η κρίση θα οδηγήσει σε κοινωνική αναταραχή και βία, καθώς και σε αυξημένη δημοτικότητα αυταρχικών κινημάτων τόσο στα αριστερά όσο και στα δεξιά. Αυτό θα οδηγήσει σε κυβερνητικές καταστολές των πολιτικών ελευθεριών και αυξημένο κυβερνητικό έλεγχο της οικονομίας. Το μόνο φωτεινό σημείο είναι ότι αυτή η κρίση θα τροφοδοτήσει επίσης το ενδιαφέρον για τις ιδέες της ελευθερίας και θα μπορούσε ακόμη και να βοηθήσει στην επιστροφή στην περιορισμένη, συνταγματική κυβέρνηση, στις ελεύθερες αγορές, στην ατομική ελευθερία και σε μια εξωτερική πολιτική ειρηνικού εμπορίου με όλους.