Αδιαφορώντας για τους τυχόν επικριτές μας για το παρόν άρθρο μας, οφείλουμε να αναδείξουμε την απύθμενη ξευτίλα των ημερών και δεν διστάζουμε να βρεθούμε σε κατά μέτωπο αντιπαράθεση με όλους αυτούς που έχουν λόγο και καταθέτει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του… που πολλές φορές οι φαιδρές «λογικές» σου προκαλούν αγανάκτηση, ενώ οι γνωρίζοντες την πραγματικότητα, για τους δικούς τους λόγους ο καθ’ ένας, σιωπούν και έπειτα από σαρανταεννέα χρόνια οι πάντες τρέμουν να πουν την αλήθεια στον Λαό, ότι το τότε πολιτικό σύστημα, στο σύνολό του, είχε χειραφετηθεί από ένα εξωκοινοβουλευτικό κέντρο εξουσίας που απέβλεπε σε άσκηση εξουσίας υπερβαίνοντας τον συμβολικό ρόλο του Βασιλέως.Δὲν γνωρίζουμε τα κίνητρα και τους στόχους των εμπλεκομένων στην επίθεση δαιμονοποίησης του τέως Βασιλιά Κωνσταντίνου Β΄, αλλά εμείς που παλεύουμε να διώξουμε το σκοτάδι που πλανάται πάνω από τον τόπο και απονεκρώνει κάθε ικμάδα του, θα πρέπει να πάψουμε να ντρεπόμασθε για τα καμώματα και την απρέπεια της «κυβερνήσεώς μας» που βρίσκεται υπό την ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς.Επί ημέρες, ως μονοφωνική χορωδία τα χρηματιζόμενα κυρίαρχα ΜΜΕ, εξέπεμπαν τις ίδιες εξωπραγματικές, αυταρχικές και απαράδεκτες απόψεις συνοδευόμενες από μία ωμή διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων και μην ορρωδώντας προ ουδενός, έπαιζανμε την Ιστορία, την νοημοσύνη μας και την γνώση μας επί του θέματος.Δεν ξέρουμε αν πρέπει να αισθανθούμε απόγνωση, αηδία, αποστροφή, ναυτία ή θυμηδία, ή όλα αυτά μαζί, με την κατάντια αυτής της χώρας που έχει παραδοθεί εδώ και δεκαετίες στην αποχαύνωση του τυχοδιωκτισμού και της καθαρής προδοσίας πέντε συγκεκριμένων οικογενειών που, όχι μόνο, έχουν φάει το μεδούλι του Έθνους των Ελλήνων αλλά διέλυσαν και την κοινωνική του συνοχή με αποτέλεσμα τούτη η χώρα, να έχει τεράστιο πρόβλημα με τους «ηγέτες της», τους «εθνάρχες της» και τους «Πολιτικούς της», αφού στα Πρακτικάτης Ολομέλειας της Βουλής 8^ης Φεβρουαρίου 2010- ΙΓ Περίοδος-Σύνοδος Α- Συνεδρίαση ΞΑ- Σελίδα 202, ο Γεώργιος Παπανδρέου (Πρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών) δήλωνε, από το βήμα της Βουλής: «Αλλοίμονο αν ο ελληνισμός ήταν απλά θέμα DNA. θα αναρωτιόμουν πόσοι από εδώ θα μπορούσαν να είναι Βουλευτές σε αυτή την Αίθουσα».Ανεξαρτήτως της πολιτικής ιδεολογίας που ο καθένας έχει, και με καθαρή ματιά, χωρίς προσωπικές εμπάθειες, η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα έχει μεταμορφωθεί σε μία απέραντη φαρσοκωμωδία, υπό την σκέπη ανθελληνικών σκοτεινών δυνάμεων που ευαγγελίζονται τον αφανισμό του ελληνισμού. Ο Κωνσταντίνος Β’, ο αξιοπρεπής Βασιλιάς της Ελλάδος, που στην πραγματικότητα βασίλευσε μόλις τρία χρόνια, εννέα μήνες και οκτώ ημέρες (6^η Μαρτίου 1964 έως     8^η Δεκεμβρίου 1967), πριν αναγκαστεί να αυτοεξοριστεί την 13^η Δεκεμβρίου 1967, αποτελεί ένα βραχύ αλλά σημαντικό κομμάτι της ελληνικής ιστορίας. Την 16^η Ιανουαρίου 2023 όμως ήταν και πάλι Βασιλιάς των Ελλήνων, ή τουλάχιστον χιλιάδων πρώην υπηκόων του οι οποίοι, όταν οι γιοι και τα εγγόνια του, σε μιά ελληνοπρεπή τελετή με βάση τις αρχετυπικές μορφές της Ελληνικής οικογένειας, κατέβαζαν το καλυμμένο με την ελληνική σημαία φέρετρο, τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο και φώναζαν «Αθάνατος» θεωρώντας τον εκλιπόντα ως θεματοφύλακα του έθνους, της πατρίδας και των αξιών. Έλληνες που έχουν έμφυτο σεβασμό απέναντι στην Ιστορία μας και ανήκουν σε αυτούς που δεν γαλουχήθηκαν με το δηλητήριο του Εθνομηδενισμού και της αριστερολαγνείας.Στον απόηχο της μικροπρέπειας, της μικροψυχίας και του φοβικού συνδρόμου, μιάς αλλοπρόσαλλης κατάστασης που δεν στάθηκε δυνατή να απαγορεύσει τον εθνικό μας ύμνο με τον οποίο αυθόρμητα οι χιλιάδες Έλληνες αποχαιρέτησαν τον τέως Βασιλέα, και που σε απόλυτη ευταξία, έσπευσαν και έκαναν ουρές από τα ξημερώματα για το ύστατο χαίρε προς τον Κωνσταντίνο Β’ που γεννήθηκε ως πρίγκιπας αλλά ετάφη ως «απλός ιδιώτης» αν και οφείλετο να κηδευθεί με τις τιμές που του άξιζαν, ως τέως Βασιλιά, ως αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων και ως ολυμπιονίκη. Κηδεύτηκε στο Τατόι, στους «Βασιλικούς τάφους», στο πρώην κτήμα της οικογενείας του, όπου είναι ενταφιασμένοι και οι πρόγονοί του και για το οποίο, όταν το 1994 ο Ευάγγελος Βενιζέλος εισηγήθηκε τον νόμο 2215/1994 για την απαλλοτρίωση της «βασιλικής περιουσίας» παρέβλεψε ότι το 1871, ύστερα από παρότρυνση του Ερνέστου Τσίλλερ, ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ αγόρασε το κτήμα, συνολικής έκτασης 20.000 στρεμμάτων, από την οικογένεια Σούτσου αντί τριακοσίων χιλιάδων (300.000) δραχμών.Ακούγεται, όλες αυτές τις ημέρες στις συζητήσεις, από εκπροσώπους όλων των κομμάτων, ότι θα πρέπει να περιφρουρήσουμε την δημοκρατία μας από τους εχθρούς της. Αλλά ποιός είναι ο εχθρός της δημοκρατίας και μάλιστα ο πλέον επικίνδυνος; Ο εχθρός της δημοκρατίας είναι ο φόβος του «ανίκανου» και «διεφθαρμένου» πολιτικού συστήματος να πλησιάσει την Ιστορία.Η βασιλεία στην Ελλάδα εγκαθιδρύθηκε ως μέρος και ως όρος της διπλωματικής της αναγνώρισης ως ανεξάρτητου κράτους και ως προϊόν του διεθνούς (ευρωπαϊκού τότε) συμβιβασμού. Δεν έχει μάλιστα καμία αιτιατή και ουσιώδη σχέση με τις τοπικές έριδες, τις πρωτόγονες πολιτικές αντιπαλότητες που ταλαιπωρούσαν την χώρα από τα πρώτα κιόλας βήματα της αφύπνισής της.

      Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κατάργηση της βασιλείας δεν μπορεί να θεωρηθεί νόμιμη αφού και μέχρι σήμερα το, κατ’ ομολογία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη unfair (άδικο) διενεργηθέν «δημοψήφισμα» την 8^η Δεκεμβρίου 1974, είναι συνταγματικώς παράνομο δεδομένου ότι δεν επετράπη στον Κωνσταντίνο να έλθει στην Ελλάδα και υποστήριξε τις απόψεις του μέσω τηλεοπτικών μηνυμάτων.Επί του παρανόμου του «δημοψηφίσματος» έχουμε προσωπική άποψη και τούτο διότι, η νομική ομάδα του πολιτικού μας φορέως είχε συντάξει μελέτη επ’ αυτού την οποία αποστείλαμε στον Βασιλέα. Η μελέτη αυτή ουδέποτε του παρεδόθη και μέχρι του θανάτου του είχε παντελή άγνοια της υπάρξεώς της αφού σε τηλεφωνική μας επαφή μετά του Μιχάλη (Μάκη) Αρναούτη, αυτός μας δήλωσε ότι: «ο Μεγαλειότατος δεν ενδιαφέρεται πλέον για τα της Ελλάδος και να μην τον ξαναενοχλήσετε… η δε σχετική μελέτη ΔΕΝ θα παραδοθεί..». Ένεκα της θέσεώς του αυτής υπήρξε μία έντονη συζήτηση τονίζοντάς του ότι αυτός και οι περί αυτόν που υπηρετεί θα είναι η καταστροφή τόσο του Βασιλέως όσο και της Ελλάδος.  Είναι γεγονός λοιπόν ότι, τόσο ο νεαρός τότε Βασιλεύς Κωνσταντίνος Β΄ όσο και το Έθνος, βέβαιο είναι ότι υπήρξαν θύματα των σκοτεινών μυστικοσυμβούλων του, του Μιχάλη (Μάκη) Αρναούτη και του Μαρίνου Γερουλάνου, διότι εάν ακυρώνετο το «δημοψήφισμα» θα αποφεύγοντο τα μετέπειτα πολλαπλά τραύματα της χώρας.Αυτά προς αντίκρουση των ουρλιαχτών όσων, αφ’ ενός μεν δεν είχαν ζήσει την περίοδο εκείνη αφ’ ετέρου δε πιθανόν και να μην είχαν γεννηθεί. Όσον αφορά τα αλυχτίσματα των εγκληματικών οργανώσεων της Βουλής, που έχουν αναδείξει μέχρι σήμερα επτά «βασιλείς», γνωρίζουμε ποιών, με ανθελληνικό DNA, τα συμφέροντα υπηρετούν.