Ο εκδότης μερικών από τα πιο διάσημα επιστημονικά περιοδικά στον κόσμο διερευνά μια μελέτη που ισχυρίζεται ότι τα εμβόλια κατά της Covid-19 έχουν σκοτώσει έως και 280.000 ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Από τους John Ely και Emily Stearn/Mailonline

Η εκτίμηση-βόμβα έχει κυκλοφορήσει έκτοτε από ομάδες αντιεμβολιαστών σε όλο τον πλανήτη, οι οποίες χρησιμοποιούν τη δική τους «αλήθεια» ως όπλο προκειμένου να πιέσουν για επείγουσα αναστολή της κυκλοφορίας των εμβολίων σε όλο τον κόσμο. Η είδηση κοινοποιήθηκε επίσης από άτομα όπως ο Jordan Peterson, ένας Καναδός ψυχολόγος που έχει μοιραστεί απαξιωμένες απόψεις για τα εμβόλια στο διαδίκτυο.

Η εκδοτική Springer Nature είπε στο MailOnline ότι έχει ξεκινήσει μια έρευνα για τη μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε σε ένα από τα περιοδικά της. «Μόλις ολοκληρωθεί η έρευνα του περιοδικού και έχουμε τις απαραίτητες πληροφορίες για να λάβουμε μια τεκμηριωμένη απόφαση, θα ακολουθήσουμε με απαντήσεις που θα είναι οι καταλληλότερες και που θα παρέχουν σαφήνεια στους αναγνώστες μας», ανέφερε. «Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει και μια πιθανή συντακτική δράση».

Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε αυτή την εβδομάδα στο περιοδικό BMC Infectious Diseases, συντάχθηκε από έναν οικονομολόγο στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Ο καθηγητής Mark Skidmore, ο οποίος έχει δημοσιεύσει μια σειρά επικριτικών άρθρων για τα εμβόλια κατά της Covid-19 στο προσωπικό του blog, χρησιμοποίησε μια διαδικτυακή έρευνα με 2.840 άτομα που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2021, προκειμένου να κάνει την εκτίμησή του για τους θανάτους που σχετίζονται με το εμβόλιο κατά της Covid-19 στις ΗΠΑ

Η χρηματοδότηση της έρευνας ήταν από την Catherine Austin Fitts. Μια γυναίκα με το ίδιο όνομα με την πρώην βοηθό γραμματέα Στέγασης και Αστικής Ανάπτυξης υπό τον Πρόεδρο George H.W. Bush βιντεοσκόπησε μια μεγάλη συνέντευξη ως μέρος μίας ταινίας-ντοκιμαντέρ του 2021, το «Planet Lockdown». Το βίντεο διάρκειας 90 λεπτών κάνει μια σειρά από αβάσιμους ισχυρισμούς σχετικά με το εμβολιαστικό πρόγραμμα κατά της Covid και την αιτία της πανδημίας.

Οι συμμετέχοντες στην έρευνα ρωτήθηκαν αν γνώριζαν κάποιον που είχε υποστεί σοβαρές παρανέρεγειες από τη λήψη εμβολίου κατά της Covid-19. Από τα συνολικά 612 άτομα (22%) που ισχυρίστηκαν ότι είχαν υπόψη τους, 57 (2%) είπαν ότι γνώριζαν κάποιον που είχε πεθάνει ως αποτέλεσμα των παρενεργειών. Μεταξύ τους, περιλαμβάνονταν θάνατοι από καρδιακές προσβολές, εγκεφαλικά επεισόδια ή θρόμβους αίματος.

Στη συνέχεια, ο καθηγητής Skidmore χρησιμοποίησε τα δεδομένα για να δημιουργήσει μια αναλογία θνησιμότητας από τα εμβόλια και υπολόγισε αυτά τα δεδομένα με βάση το σύνολο του πληθυσμού των ΗΠΑ που εμβολιάστηκε για την Covid-19, τον πρώτο χρόνο που χρησιμοποιήθηκαν τα εμβόλια.

Γράφοντας στο περιοδικό, ο καθηγητής Skidmore ανέφερε ότι «ο συνολικός αριθμός των θανάτων λόγω του εμβολιασμού κατά της Covid-19 μπορεί να φτάσει τους 278.000». Υποστήριξε, ωστόσο, ότι ο πραγματικός αριθμός των νεκρών θα μπορούσε να πλησιάσει το όριο των 330.000, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του.

Και ο καθηγητής Skidmore, ο οποίος αναφέρεται από το πανεπιστήμιό του ως εμπειρογνώμονας στα οικονομικά των φυσικών καταστροφών, δήλωσε ότι ο αρχικός αριθμός (278.000) προκύπτει «αφού αφαιρέθηκαν οι θάνατοι που μπορεί να έχουν συμβεί ανεξάρτητα από τον εμβολιασμό».

Ωστόσο, οι ειδικοί εξέφρασαν ανησυχίες σχετικά με τη μεθοδολογία της μελέτης.

Ο Dr Simon Clarke, αναπληρωτής καθηγητής κυτταρικής μικροβιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Reading, είπε στο MailOnline: «Οποιαδήποτε μελέτη σε μια ομάδα συμμετεχόντων που επιλέγεται αυθαίρετα, όπως αυτή, έχει αυτόματα ελάττωμα στη μεθοδολογία της. Δεν μπορούμε ποτέ να πούμε ότι είναι στατιστικά ορθό μια τυχαία επιλογή ανθρώπων, ούτε (ότι είναι ορθή) μία μέθοδος που χρησιμοποιεί συμμετέχοντες που δεν σχετίζονται με το θέμα. Με απλά λόγια, οι άνθρωποι μπορούν να πουν ψέματα προκειμένου να παραμορφώσουν τα ευρήματα.

Δεν υπάρχει τίποτα κακό με ένα επιστημονικό περιοδικό να δημοσιεύει την εργασία ενός οικονομολόγου, αλλά θα πρέπει πάντα να προσέχουμε τους περιορισμούς και τα κριτήρια κάθε μελέτης και μόνο και μόνο επειδή έγινε αποδεκτή από ένα επιστημονικό περιοδικό δεν σημαίνει αυτόματα ότι είναι σωστή. Οι συντάκτες μπορούν επίσης να κάνουν λάθη».

Και πρόσθεσε: «Είναι καθήκον των περιοδικών να διασφαλίζουν ότι αυτό που δημοσιεύουν ενδιαφέρει τον αναγνώστη και εάν οι συντάκτες πιστεύουν ότι μια έκθεση είναι αρκετά αυστηρή σε μεθοδολογία και τα συμπεράσματα δικαιολογημένα. Η απόσυρση μιας μελέτης μετά τη δημοσίευση συμβαίνει συνήθως μόνο εάν ανακαλυφθεί ένα θανατηφόρο ελάττωμα μετά την έκδοση ή εάν διαπιστωθεί ότι κάποιος ενήργησε με δόλο. Για μένα, το μεγαλύτερο πρόβλημα με αυτη τη μελέτη είναι ότι δεν μπορεί να τονίσει επαρκώς τις δικές της πιθανές ελλείψεις και ήταν δουλειά των συντακτών να επιμείνουν να συμπεριληφθούν αυτές πριν εγκρίνουν τη δημοσίευσή».

Οι αμερικανικές υπηρεσίες υγείας δήλωσαν ότι έχουν λάβει 18.769 αναφορές θανάτου που σχετίζονται με εμβολιασμό κατά της Covid-19, αριθμός που αντιστοιχεί στο 0,0028% των 667 εκατομμυρίων δόσεων που χορηγήθηκαν. Αυτές οι αναφορές έγιναν μέσω του Συστήματος Αναφοράς Ανεπιθύμητων Συμβάντων Εμβολίων των ΗΠΑ (VAERS) και δεν σημαίνει ότι οι θάνατοι συνδέονται πραγματικά με ένα εμβόλιο, καθώς θα μπορούσε να είναι σύμπτωση.

Όλοι οι Αμερικανοί καλούνται να αναφέρουν οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας παρατηρήσουν μετά τον εμβολιασμό τους, ακόμα κι αν δεν είναι σίγουροι ότι έφταιγε το εμβόλιο.

Οι υγειονομικές αρχές των ΗΠΑ επαλήθευσαν εννέα θανάτους που αναφέρθηκαν μέσω VAERs και οι οποίοι «συσχετίζονται αιτιολογικά» με τα εμβόλια κατά της Covid-19 μετά την εξέταση των πληροφοριών όπως τα πιστοποιητικά θανάτου, η αυτοψία και τα ιατρικά αρχεία.

Το Ηνωμένο Βασίλειο διαθέτει έναν παρόμοιο μηχανισμό αναφοράς, που ονομάζεται Σύστημα Κίτρινων Καρτών («Yellow Card Scheme»), όπου έχουν καταγραφεί περίπου 475.000 ανεπιθύμητες ενέργειες όσον αφορά τα εμβόλια κατά της Covid-19. Αναφορές αστάθειας, υπνηλίας και νωχελικότητας έχουν καταγραφεί επίσης από τους λήπτες των εμβολίων. Δεν σημαίνει όμως ότι φταίνε οι εμβολιασμοί.

Στο πλαίσιο του συστήματος επιτήρησης στο Ηνωμένο Βασίλειο, η Ρυθμιστική Υπηρεσία Φαρμάκων και Προϊόντων Υγείας (MHRA) έχει λάβει 19 αναφορές για «ύποπτες ανεπιθύμητες ενέργειες φαρμάκων με θανατηφόρο αποτέλεσμα» που συνδέονται με το δύο δόσεων εμβόλιο κατά της Covid-19 των Pfizer/BioNTech και 32 αναφορές για το δύο δόσεων εμβόλιο κατά της Covid-19 της Moderna.

Επίσης, δεν έχουν αναφερθεί θανατηφόρα αποτελέσματα μετά τον εμβολιασμό με το σκεύασμα της Novavax.

Το MHRA δεν δημοσιοποιεί τον ακριβή αριθμό των θανατηφόρων εκβάσεων που συνδέονται με το εμβόλιο της AstraZeneca, το οποίο δεν περιέχει mRNA σε αντίθεση με των Pfizer και Moderna.

Πολλαπλές μελέτες στην πραγματική ζωή έχουν επανειλημμένα δείξει ότι τα εμβόλια κατά της Covid-19 είναι ασφαλή και έχουν σώσει ζωές κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ωστόσο, όπως με κάθε φάρμακο, και ιατρική διαδικασία υπάρχουν κίνδυνοι. Οι εμβολιασθέντες μπορεί να έχουν αλλεργικές αντιδράσεις στα συστατικά των σκευασμάτων και μπορεί να υποφέρουν από μια σπάνια αλλά επικίνδυνη καρδιακή φλεγμονή που ονομάζεται μυοκαρδίτιδα.

Μερικοί έχουν πεθάνει ακόμη και από θρόμβους αίματος, μια σπάνια επιπλοκή από το εμβόλιο της AstraZeneca, που τελικά η χρησιμοποίηση του περιορίστηκε για τους άνω των 40 ετών. Η παρενέργεια ήταν τόσο σπάνια που δεν εντοπίστηκε στις αρχικές δοκιμές που αφορούσαν δεκάδες χιλιάδες άτομα.

Ωστόσο, οι αντιεμβολιαστές ισχυρίζονται ότι οι θάνατοι από τα εμβόλια έχουν επίσης υποδηλωθεί από τις παγκόσμιες αρχές υγείας και έχουν κουκουλωθεί ως «μυστηριώδης αύξηση υπερβολικών θανάτων». Χρησιμοποιώντας αυτά τα επιχειρήματα ζητούν την αναστολή των εμβολιασμών.

Ο ίδιος ο καθηγητής Skidmore ανέφερε ότι τα προβλήματα που αναφέρθηκαν από τους ερωτηθέντες στην έρευνα, συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών προσβολών και των εγκεφαλικών, «συνάδουν με την τεκμηρίωση της Pfizer σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους του εμβολίου κατά της Covid-19».

Οι επικεφαλής υγείας έχουν επανειλημμένα απορρίψει τις ανησυχίες ότι τα εμβόλια mRNA κρύβονται πίσω από οποιαδήποτε αύξηση των καρδιακών προβλημάτων. Τα τελευταία επίσημα στοιχεία, που δημοσιεύθηκαν νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, δείχνουν ότι οι ΗΠΑ έχουν σχεδόν 300.000 περισσότερους θανάτους από ό,τι συνήθως από τότε που ξεκίνησε η πανδημία, κάτι που δεν μπορεί να αποδοθεί στην Covid. Κορυφαίοι ειδικοί πιστεύουν ότι οφείλονται κυρίως στους αυξημένους θανάτους από καρκίνο, από καρδιακές παθήσεις, από υπερβολικές δόσεις φαρμάκων και από θανάσιμες επιθέσεις με όπλα κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ωστόσο, μια πλήρης ανάλυση από το CDC είναι ακόμα -πιθανώς εβδομάδες- μακριά.

Οι υπερβολικοί θάνατοι σε όλη την Αγγλία σημειώνουν άνοδο από το καλοκαίρι, αλλά έχουν αυξηθεί κυρίως τις τελευταίες εβδομάδες και είναι στο ένα πέμπτο πάνω από τα αναμενόμενα επίπεδα. Σχεδόν 3.000 περισσότεροι άνθρωποι πέθαναν από το συνηθισμένο μόνο κατά την πρώτη ολόκληρη εβδομάδα του Ιανουαρίου. Οι ειδικοί κατηγορούν την κρίση του Βρετανικού Συστήματος Υγείας (NHS) -η οποία σημείωσε αναμονές ρεκόρ για ασθενοφόρα και σε πρώτες βοήθειες- καθώς και ένα βάναυσο κύμα γρίπης και τις χαμηλές θερμοκρασίες που καταγράφηκαν τον Δεκέμβριο.

Φιλανθρωπικά ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένου του British Heart Foundation, έχουν προειδοποιήσει ότι η «σημαντική και εκτεταμένη διακοπή των υπηρεσιών καρδιακής φροντίδας» ευθύνεται για τους υπερβολικούς θανάτους που σχετίζονται με τη στεφανιαία νόσο.

Η ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ

Δειλά-δειλά και όσο πατάει η γάτα σχεδόν ένα χρόνο πριν (Μάρτιος 2022) το National Geographic ελεγχόμενο από τις Ημέτεραι Δυνάμεις επιχείρησε να προειδοποιήσει για την κόλαση που έρχεται>

Δεδομένου ότι δεν είναι δυνατό να δημιουργηθούν εμβόλια χωρίς πιθανές σοβαρές αντιδράσεις, οι ιατροί δεοντολόγοι λένε ότι οι κυβερνήσεις που ενθαρρύνουν τον εμβολιασμό έχουν ηθική υποχρέωση να αποζημιώσουν όσους βιώνουν τέτοια γεγονότα.

«Θέλετε να προσπαθήσετε να είστε γενναιόδωροι προς το άτομο που μπορεί να έχει πληγεί, και το περιορίζετε ελαφρώς με την ηθική αρχή της ενθάρρυνσης αυτού που πιστεύετε ειλικρινά ότι είναι ασφαλή, αποτελεσματικά και σημαντικά εμβόλια», λέει ο Art Caplan, ένας βιοηθικός. στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.

Η McFadden αποδέχεται αυτό το αντάλλαγμα, αλλά είναι εκνευρισμένη που η κυβέρνηση πίεσε τόσο σκληρά για να εμβολιαστούν όλοι και όχι να αποζημιώσει αυτούς που βλάπτονται σαν αυτήν. «Είναι σαν να [είμαστε] το κόστος της επιχειρηματικής δραστηριότητας σε μια πανδημία», λέει. Η McFadden είναι τυχερή που έχει καλή ασφάλιση υγείας —αν και οι λογαριασμοί της μετά την ασφάλιση εξακολουθούσαν να ξεπερνούν τα 7.000 δολάρια— και η αναρρωτική της άδεια κάλυπτε όλες εκτός από δύο εβδομάδες χαμένης εργασίας.

Άλλοι, όμως, μπορεί να στερούνται αναρρωτικής άδειας μετ’ αποδοχών ή ασφαλιστικής κάλυψης, γεγονός που τους αφήνει ακόμη πιο ευάλωτους στη σπάνια περίπτωση που ένα εμβόλιο προκαλεί σοβαρές παρενέργειες.

Η Anna Kirkland, καθηγήτρια σπουδών γυναικών και φύλου στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και συγγραφέας του Vaccine Court: The Law and Politics of Injury, λέει ότι το ήδη κατακερματισμένο και άδικο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης της χώρας καθιστά ακόμη πιο σημαντικό την αποτελεσματική λειτουργία ενός προγράμματος αποζημίωσης τραυματισμών.

Η αποζημίωση τραυματισμού από το εμβόλιο μπορεί να είναι η τελευταία γραμμή υποστήριξης για οικογένειες που αντιμετωπίζουν καταστροφικές ή δια βίου ιατρικές καταστάσεις, επειδή δεν διαθέτουμε δίχτυ ιατρικής ή κοινωνικής ασφάλειας που να κρατά αξιόπιστα άρρωστους και ανάπηρους ανθρώπους μακριά από τη φτώχεια σε αυτή τη χώρα», λέει η Kirkland. «Οι ιατρικοί λογαριασμοί είναι η κύρια αιτία χρεοκοπιών».

Αυτό φοβάται η Chelsea Giovanni, μητέρα ενός αθλητή γυμνασίου στη Γιούτα. Ο γιος της Kam  δούλευε σε ένα εστιατόριο φαστ φουντ και σκέφτηκε ότι θα έπρεπε να εμβολιαστεί, οπότε πήρε το jab της Pfizer στα τέλη Σεπτεμβρίου. Όπως ο Aiden, ανέπτυξε μυοκαρδίτιδα με έντονο πόνο στο στήθος και πέρασε έξι ημέρες στο νοσοκομείο, συμπεριλαμβανομένης της θεραπείας με ενδοφλέβια ανοσοσφαιρίνη – μια κοινή θεραπεία για τη μυοκαρδίτιδα – στη ΜΕΘ της καρδιάς. Αφέθηκε ελεύθερος για ελαφρά καθήκοντα ένα μήνα αργότερα, αλλά δεν του δόθηκε άδεια για αθλήματα. Έχασε τις εποχές του μπάσκετ και του μπέιζμπολ και παραμένει στο περιθώριο τώρα καθώς ξεκινούν οι ανοιξιάτικες προπονήσεις ποδοσφαίρου.

«Αυτό το εμβόλιο έχει χαλάσει κάθε πιθανότητα να πάρει αθλητική υποτροφία», λέει η Giovanni. Αν και η ασφάλεια έχει καλύψει περίπου 125.000 $ από τα 350.000 $ του Kam σε ιατρικούς λογαριασμούς, η εταιρεία δεν θα πληρώσει περισσότερα επειδή η κατάστασή του προκλήθηκε από εμβόλιο. Ακόμη και με την οικονομική βοήθεια από το νοσοκομείο, η Giovanni δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά τα 15.000 δολάρια που χρωστάει, αφήνοντάς την να αναζητά δωρεές.

Προέλευση του δικαστηρίου εμβολίων

Το πρόγραμμα αποζημίωσης για τραυματισμό εμβολίων στις ΗΠΑ έχει τις ρίζες του στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν μια σειρά από αγωγές από γονείς που ισχυρίζονταν ότι τα παιδιά τους υπέστησαν σοβαρούς τραυματισμούς από εμβόλια άρχισαν να κοστίζουν στις φαρμακευτικές εταιρείες τόσα χρήματα σε δικαστικές διαφορές που αρκετές σταμάτησαν την παραγωγή εμβολίων ή εγκατέλειψαν την αγορά, προκαλώντας εθνικό εμβόλιο ελλείψεις. Μέχρι το 1985 οι οικογένειες ζητούσαν συνολικά 3,16 δισεκατομμύρια δολάρια σε αποζημίωση μόνο για το εμβόλιο διφθερίτιδας-κοκκύτη-τετάνου (DPT)—30 φορές μεγαλύτερο από το συνολικό ετήσιο μερίδιο αγοράς του εμβολίου.

«Έφερε πραγματικά τους κινδύνους για το σύστημά μας επειδή δεν είχαμε πρόγραμμα αποζημίωσης», λέει ο λέει ο Dr. Walter Orenstein του Emory University.

Το Κογκρέσο δημιούργησε το Πρόγραμμα Αποζημίωσης Τραυμάτων Εμβολίων (VICP) το 1986 βάσει του Νόμου για τον Εθνικό Νόμο για τον Τραυματισμό Παιδιών, ο οποίος καθιέρωσε το VICP ως σύστημα «χωρίς σφάλμα», χρηματοδοτούμενο από ειδικό φόρο κατανάλωσης στα καλυπτόμενα εμβόλια, για να αποζημιώσει τις οικογένειες για τραυματισμούς που πιθανόν να προκληθούν από τα εμβόλια. .

“Χωρίς σφάλμα” σημαίνει ότι δεν είναι απαραίτητο να δείξουμε αδικοπραγία ή σφάλμα εκ μέρους του κατασκευαστή για να λάβουμε ζημιές, εξηγεί η Dorit Reiss Ράις, καθηγήτρια που ειδικεύεται στη νομοθεσία περί εμβολίων στο Hastings του University of California. Οι οικογένειες μπορούν ακόμα να υποβάλουν αγωγές κατά φαρμακευτικών εταιρειών για οτιδήποτε εκτός από τον ισχυρισμό ότι ο σχεδιασμός του εμβολίου είναι ελαττωματικός, αλλά μόνο αφού περάσουν από το δικαστήριο εμβολίων, το οποίο απαιτεί χαμηλότερο επίπεδο αποδείξεων για να δείξει ότι το εμβόλιο προκάλεσε τραυματισμό από τα τυπικά δικαστήρια.

«Η ιδέα ήταν να παρέχουμε ευκολότερη αποζημίωση για άτομα που μπορεί να είχαν τραυματιστεί», λέει ο Dr. Walter Orenstein του Emory University.

Στη συνέχεια, το 2005, ο Πρόεδρος George W. Bush θέσπισε τον Νόμο Δημόσιας Ετοιμότητας και Ετοιμότητας Έκτακτης Ανάγκης για να προστατεύσει τις φαρμακευτικές εταιρείες από την οικονομική ευθύνη για προϊόντα που αναπτύχθηκαν για την αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Ο νόμος απαγορεύει στους ανθρώπους σήμερα να μηνύσουν την Pfizer, τη Moderna ή την Johnson & Johnson για τραυματισμό από το εμβόλιο COVID-19. Ο νόμος εισήγαγε επίσης το Πρόγραμμα Αντιστάθμισης Τραυματισμού (CICP) για την κάλυψη τυχόν τραυματισμών που προκύπτουν από μέτρα έκτακτης ανάγκης, συμπεριλαμβανομένων μη τακτικών εμβολιασμών, ιατροτεχνολογικών προϊόντων και φαρμάκων.

Δεδομένου ότι τα εμβόλια για τον COVID-19 αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας, επί του παρόντος καλύπτονται από το λιγότερο ισχυρό πρόγραμμα CICP, το οποίο έχει χαμηλότερο προϋπολογισμό από το VICP και καλύπτει λιγότερα έξοδα. Από περισσότερες από 4.000 αξιώσεις που έχουν κατατεθεί μέχρι στιγμής (Μάρτιος 2021) στο CICP για τραυματισμούς από εμβόλια COVID-19, το πρόγραμμα έχει επιλύσει πέντε – όλες οι υπόλοιπες απορρίφθηκαν.

«Ονομάζουμε το πρόγραμμα CICP μαύρη τρύπα», λέει ο Greg Rogers, δικηγόρος της Rogers Hofrichter & Karrah LLC στην Ατλάντα, ο οποίος προσφέρθηκε να βοηθήσει την Emily Ekanayake να υποβάλει μια αξίωση pro bono. Εννέα μήνες μετά τον εμβολιασμό του Aiden, η Emily δεν έχει ακόμη ιδέα πότε – ή εάν – θα λάβει οποιαδήποτε αποζημίωση για τον τραυματισμό του γιου της.

Ουσιαστικά κανένα στοιχείο δεν συνδέει το POTS με τον εμβολιασμό κατά του COVID-19, εκτός από μια μελέτη περίπτωσης, αλλά το VICP επινοήθηκε για να χειριστεί τέτοιες περιπτώσεις, λέει ο Gentry. Πολλές αξιώσεις τραυματισμών από εμβόλια που υποβάλλονται στο VICP διευθετούνται χρησιμοποιώντας έναν Πίνακα τραυματισμών εμβολίων που βελτιστοποιεί τη διαδικασία για τους τραυματισμούς που πληρούν τις προϋποθέσεις. Οι πιο περίπλοκες υποθέσεις χρειάζονται περισσότερο χρόνο, μερικές φορές καθυστερούν για μια δεκαετία, καθώς το δικαστήριο εξετάζει τα στοιχεία για να καθορίσει εάν το εμβόλιο μπορεί να είχε προκαλέσει μια δεδομένη πάθηση.

Ωστόσο, το VICP απαιτεί το χαμηλότερο επίπεδο απόδειξης: “50 τοις εκατό και ένα φτερό”, λέει ο Reiss του UC Hastings. Δηλαδή, το δικαστήριο αποφαίνεται για τον ενάγοντα εάν η πιθανότητα που το εμβόλιο προκάλεσε τον τραυματισμό είναι απλώς μια μικρή ποσότητα πάνω από το 50%.

Αντίθετα, το CICP αποζημιώνει τους τραυματισμούς μόνο εάν οι άνθρωποι παρέχουν «επιτακτικά, αξιόπιστα, έγκυρα ιατρικά και επιστημονικά στοιχεία» ότι το αντίμετρο —ένα εμβόλιο COVID-19— οδήγησε στον τραυματισμό.

Σε αντίθεση με το VICP, του οποίου η κάλυψη περιλαμβάνει πόνο και ταλαιπωρία έως και 250.000 $, το CICP αντισταθμίζει μόνο ιατρικά έξοδα από την τσέπη και χαμένους μισθούς έως και 50.000 $. Το VICP έχει ανοιχτές διαδικασίες και δικαστική προσφυγή, αλλά «κανένα από αυτά τα δικαιώματα δεν είναι διαθέσιμο βάσει του CICP», προσθέτει ο Michael Milmoe, δικηγόρος τραυματισμών εμβολίων στη δικηγορική εταιρεία της Leah V. Durant, ο οποίος πέρασε σχεδόν 30 χρόνια εργαζόμενος στο VICP στο Υπουργείο Δικαιοσύνη. Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζετε ποιος αποφασίζει για την υπόθεσή σας και δεν υπάρχει πληρωμένη νομική εκπροσώπηση, ενώ το VICP καλύπτει όλα τα έξοδα δικηγόρου για οικογένειες που ζητούν αποζημίωση. Οι ενάγοντες μπορούν να ασκήσουν έφεση κατά των αποφάσεων του CICP σε μια ομάδα ομοσπονδιακών αναθεωρητών εκτός CICP, αλλά το HHS λαμβάνει την τελική απόφαση. Το CICP δεν έχει καν πίνακα τραυματισμών για τα εμβόλια COVID-19, παρά τα σαφή στοιχεία που τα συνδέουν με καταστάσεις όπως η μυοκαρδίτιδα και το TTS που πολλοί ειδικοί λένε ότι είναι επαρκής για έναν πίνακα τραυματισμών.

Δικηγόροι που μίλησαν με το National Geographic είπαν ότι πολλοί άνθρωποι που τηλεφωνούν στα γραφεία τους δεν είναι σίγουροι αν θα υποβάλουν αξίωση στο CICP χωρίς να γνωρίζουν εάν τα εμβόλια για τον COVID-19 θα προστεθούν τελικά στο VICP. Η προσθήκη ενός εμβολίου στο VICP απαιτεί από το CDC να συστήσει το εμβόλιο για παιδιά ή έγκυες άτομα – από τον Μάιο – και το Κογκρέσο να εγκρίνει ειδικό φόρο κατανάλωσης για το εμβόλιο. Αν και ο φόρος μπορεί να επιβαρυνθεί με οποιονδήποτε λογαριασμό, δεν έγινε. Μόλις προστεθεί, ένα εμβόλιο έχει μια περίοδο «αναδρομής» που επιτρέπει σε όποιον είχε τραυματισμό από αυτό τα προηγούμενα οκτώ χρόνια να υποβάλει αξίωση.

Αλλά, «επειδή αυτό ήταν ένα αντίμετρο, όλα αντιμετωπίζονται διαφορετικά», λέει ο Gentry.

Ποτέ δεν προστέθηκε ένα εντελώς νέο εμβόλιο στο CICP που στη συνέχεια συνιστάται τακτικά. Κανείς δεν γνωρίζει εάν αυτή η περίοδος ανασκόπησης θα ισχύει εάν τα εμβόλια κατά του COVID-19 προστεθούν στο VICP—ή εάν η εφαρμογή στο CICP τώρα θα μπορούσε να εμποδίσει την πρόσθετη αποζημίωση VICP αργότερα.

«Ανησυχούμε γιατί δεν ξέρουμε τι να πούμε στους πελάτες», λέει ο Milmoe και ο χρόνος τελειώνει. Ενώ το VICP δίνει στους ανθρώπους τρία χρόνια για να υποβάλουν αξίωση μετά την εμφάνιση τραυματισμού από το εμβόλιο, η παραγραφή του CICP είναι μόλις ένα έτος μετά τη λήψη του εμβολίου — το οποίο έχει ήδη παρέλθει για πολλούς ανθρώπους.

Όταν ρωτήθηκε για αυτές τις ερωτήσεις, ο Bowman στο HHS έγραψε: «Δεν μπορούμε να κάνουμε εικασίες για μελλοντικές ενέργειες».

Μεταρρύθμιση στον ορίζοντα;

Η προσθήκη εμβολίων για τον COVID-19 στο VICP θα σήμαινε ότι περισσότεροι άνθρωποι θα λάβουν την αποζημίωση που τους αξίζει, αλλά θα επιδεινώσει επίσης ένα πρόβλημα που εξαπλώνεται εδώ και χρόνια: το VICP έχει υποχωρήσει υπό το βάρος του με τον τεράστιο όγκο των αξιώσεων που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο σύστημα.

“Είναι ένα εξαιρετικά καλά εκτελούμενο πρόγραμμα, αλλά δεν είναι αποτελεσματικό αυτή τη στιγμή απλώς και μόνο επειδή είναι υπερφορτωμένο”, λέει ο Gentry.

Όταν ξεκίνησε το πρόγραμμα, το VICP κάλυψε μόλις έξι παιδικά εμβόλια. Έκτοτε, άλλα 10 εμβόλια έχουν προστεθεί στο πρόγραμμα, συμπεριλαμβανομένου του εμβολίου κατά της γρίπης που χορηγείται σε περίπου 175 εκατομμύρια ανθρώπους -κυρίως ενήλικες- ετησίως. Το πρόγραμμα δεν σχεδιάστηκε με γνώμονα τους ενήλικες, αλλά η προσθήκη του εμβολίου κατά της γρίπης το 2005 οδήγησε σε μια έκρηξη ισχυρισμών ενηλίκων που πλέον ξεπερνούν τα κρούσματα παιδιών.

«Μιλάτε για απώλεια εργασίας, ανικανότητα να συντηρήσετε μια οικογένεια», λέει ο βιοηθικός Caplan. «Αυτά είναι πράγματα που δεν προέκυψαν με τα παιδιά».

Σύμφωνα με το νόμο του 1986, το VICP υποτίθεται ότι θα επιλύει υποθέσεις εντός ενός έτους, ή το πολύ 14 μηνών. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή χρειάζονται 12 έως 16 μήνες μόνο για να επανεξεταστεί μια υπόθεση για να επιβεβαιωθεί όλα τα απαραίτητα έγγραφα πριν καν ξεκινήσει η διαδικασία λήψης απόφασης.

«Έχουν ήδη 4.000 υποθέσεις και οκτώ διοικητικούς δικαστές που αποφασίζουν για τις υποθέσεις. Αν αρχίσουν να έρχονται άνθρωποι με COVID, θα τους καταστρέψει», λέει ο Gentry. «Αν θέλετε ένα ισχυρό πρόγραμμα καθολικού εμβολιασμού στο οποίο οι άνθρωποι μπορούν να βασίζονται, πρέπει να έχετε ένα ζωντανό δίχτυ ασφαλείας και το δίχτυ ασφαλείας πρόκειται να καταρρεύσει».

Κάθε ειδικός που μίλησε με το National Geographic συμφώνησε ότι η μεταρρύθμιση για το δικαστήριο εμβολίων έχει καθυστερήσει πολύ. «Είναι σημαντικό εν μέσω πανδημίας να διατηρήσουμε εμπιστοσύνη στα εμβόλια και ένας τρόπος για να το κάνουμε αυτό είναι να αντισταθμίσουμε τους τραυματισμούς που πληρούν τα κριτήρια», λέει ο Saad Omer, διευθυντής του Ινστιτούτου Yale για την Παγκόσμια Υγεία. «Αυτές οι διαδικασίες θα πρέπει να εξορθολογιστούν».

Ο βουλευτής των ΗΠΑ Lloyd Doggett (Τέξας) έχει εισαγάγει δύο νομοσχέδια που θα βελτιώσουν ουσιαστικά την αποζημίωση των τραυματισμών από το εμβόλιο, λέει ο Gentry, με τον οποίο ζητήθηκε η γνώμη για τη σύνταξη των νομοσχεδίων.

Ο νόμος εκσυγχρονισμού της αποζημίωσης για τραυματισμούς εμβολίων του 2021 (HR 3655) θα επέτρεπε την προσθήκη στο VICP των εμβολίων που συνιστώνται για ενήλικες —όχι μόνο για παιδιά ή έγκυες γυναίκες. Θα αύξανε επίσης την παραγραφή από τρία σε πέντε χρόνια, θα συντόμιζε τον χρόνο που απαιτείται για την απόφαση υποθέσεων, θα αυξήσει τον αριθμό των ειδικών δασκάλων και θα αυξήσει τη μέγιστη αποζημίωση για θάνατο ή «πόνο και πόνο και συναισθηματική αγωνία» στα 600.000 $ με ετήσιο πληθωρισμό προσαρμογές.

Εν τω μεταξύ, ο νόμος για τη βελτίωση της πρόσβασης εμβολίων του 2021 (HR 3656) θα επισπεύσει την προσθήκη νέων εμβολίων στο VICP—συμπεριλαμβανομένων των εμβολίων COVID-19—προσθέτοντας αυτόματα ειδικό φόρο κατανάλωσης στα εμβόλια όταν τα προτείνει το CDC και μειώνοντας τον χρόνο που έχει ο Γραμματέας του HHS για να τα προσθέσετε στο VICP.

«Σημαντικές καθυστερήσεις έως και δύο ετών είχαν καθυστερήσει προηγουμένως την προσθήκη νέων εμβολίων στο Πρόγραμμα Αποζημίωσης Τραυματισμού Εμβολίων», λέει ο Doggett, και η αυτοματοποίηση της διαδικασίας ειδικού φόρου κατανάλωσης επιλύει αυτό το πρόβλημα για τα εμβόλια COVID-19 και μελλοντικά.

Όπως η McFadden, ο Robinson ανέπτυξε πολλαπλούς θρόμβους αίματος μετά το εμβόλιο της J&J, συμπεριλαμβανομένου μίας στη σφαγίτιδα φλέβα του. Τώρα, παρόλο που έχει ενθαρρύνει τη μαμά του να εμβολιαστεί, νιώθει απογοητευμένος. Δεδομένου ότι δεν μπορεί να κάνει ακροβατικά ενώ παίρνει αραιωτικά αίματος, χάνει περισσότερα χρήματα τώρα από πριν—και περισσότερα από το ανώτατο όριο μισθού του CICP των 50.000 $. «Αν η κυβέρνηση πρόκειται να σας αναγκάσει να κάνετε κάτι, θα πρέπει να παράσχει αποζημίωση εάν σας ξεγελάσει», λέει.

Οι εντολές εμβολίων αυξάνουν την ηθική υποχρέωση της κυβέρνησης να αποζημιώσει γενναιόδωρα τους ανθρώπους που βλάπτονται από τα εμβόλια, λέει ο Caplan. Τουλάχιστον, προσθέτει ο Schwartz, «θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα εμβόλια κατά του COVID-19 με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζουμε όλα τα εμβόλια που προτείνουμε ή επιτάσσουμε». Χωρίς την ψήφιση του νομοσχεδίου των Doggett και Casey, αυτό συμβαίνει μόνο εάν το Κογκρέσο εγκρίνει τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στα εμβόλια COVID-19. Δεν αναμένεται επικείμενη δράση, σύμφωνα με έναν βοηθό των Δημοκρατικών στη Γερουσία, αλλά ο βοηθός είπε ότι είναι ένα σημαντικό θέμα για το οποίο θα εργαστούν τα μέλη του Κογκρέσου τις επόμενες εβδομάδες και μήνες.

Εν τω μεταξύ, οι εμπειρίες των Ekanayake, McFadden, Giovanni, Depaula και Robinson έχουν χρωματίσει τη στάση τους απέναντι στα εμβόλια COVID-19.

Παρά το γεγονός ότι θέλει να εμβολιάσει τα μικρότερα αδέρφια του Aiden, η Emily Ekanayake δεν το έχει κάνει σε περίπτωση που υπάρχει κίνδυνος γενετικής συνιστώσας. Η McFadden δεν υποβάλλει αξίωση CICP προς το παρόν, για να μην την αποκλείσει από το να εισπράξει αποζημίωση VICP αργότερα. Η Giovanni ανησυχεί για το μέλλον του γιου της ενώ σκέφτεται να υποβάλει αίτηση πτώχευσης. Η υπόλοιπη οικογένεια της Depaula δεν αισθάνεται άνετα να εμβολιαστεί. Και ο Robinson έχει γίνει πιο ειλικρινής απέναντι στις εντολές εμβολίων. Αν και όλοι αναγνωρίζουν τη σημασία του εμβολιασμού κατά του COVID-19, αισθάνονται επίσης προδομένοι και παραγκωνισμένοι από την κυβέρνηση όταν έκαναν αυτό που τους ζήτησε ο πρόεδρός τους.

«Με κρέμασαν για να στεγνώσω», λέει η Emily Ekanayake. «Τους εμπιστεύτηκα. Έκανα ό,τι μου είπαν, και μετά παθαίνεις έναν τραυματισμό από το εμβόλιο, και λένε, λυπάμαι». Η διόρθωση του προγράμματος και η διασφάλιση της αποζημίωσης της οικογένειάς της, ισχυρίζεται, θα την έκανε τουλάχιστον να αισθάνεται ότι υπάρχει υπευθυνότητα και μια γνήσια πεποίθηση ότι «είμαστε όλοι μαζί σε αυτό».