Οι παλιότεροι θα θυμούνται τα πράσινα και τα γαλάζια καφενεία, τότε που η χώρα ήταν πολωμένη και χωρισμένη στα δυο μεταξύ «αντιδραστικών» δεξιών νεοδημοκρατών, και «προοδευτικών» πασόκων. Εκεί, στα καφενεία, σημειώνονταν επικές μάχες με τους αντίπαλους, καθώς και ζυμώσεις με σκοπό την…  προκοπή του τόπου.

Όπως επικές μάχες (κυριολεκτικά όμως) σημειώνονταν και μεταξύ αφισοκολλητών, με τα κοντάρια και τις μπατανόβουρτσες εν είδει όπλων να στέλνουν τους χειροκροτητές της εποχής στα επείγοντα των νοσοκομείων.

Σήμερα όλα αυτά δεν υπάρχουν. Γίναμε πολιτισμένη Δύση (επιτέλους).

Ο φανατισμός κόπασε, και σε αυτό συνέβαλλε τόσο η τηλεόραση, όσο και η έλλειψη καφενείων, αφού όπου υπάρχουν πια, σε αυτά συνήθως συχνάζουν υπερήλικες που ούτε τάβλι δεν έχουν όρεξη (ή χρήματα) να παίξουν.

Υπάρχουν όμως τα σόσιαλ μύδια. Τα νέα «ηλεκτρονικά καφενεία», στα οποία ο καθείς μπορεί να πει τον πόνο του, ή να ξεδιπλώσει το όραμά του.

Μια σύγχρονη δηλαδή «εκκλησία του Δήμου», με πολλά καλά, κι ακόμη περισσότερα κακά.

Στα κοινωνικά μέσα λοιπόν παίζεται σήμερα το παιχνίδι της πολιτικής, με τα κόμματα είτε να τα χρησιμοποιούν άμεσα ή έμμεσα, ακόμη και με έμμισθα τρόλ, είτε να χαράζουν τις μικροπολιτικές τους ατζέντες με βάση όλα όσα «παίζουν» σε αυτά.

Εκεί λοιπόν γίνονται οι σημερινές «κονταρομαχίες» μεταξύ οπαδών κομμάτων, και με αντεγκλήσεις ένθεν κακείθεν.

Εκεί λοιπόν, στο μέτωπο των «αναρτήσεων» του κάθε πικραμένου, και τι δε βλέπουμε;

Προπαγάνδα, καταγγελίες, ψευδείς ειδήσεις, βρισίδι, υπονοούμενα για «μισθό» από το κόμμα, διαγραφές, και πάνω απ’ όλα χειροκρότημα. Ένθεν κακείθεν.

Μιλάμε για κανονικό ξεκατίνιασμα.

Και μπορεί τις εποχές που κυβερνούσαν τα σούργελα αγκαλιά με τους πσαικαζμένους να υπήρχε ένα κοινό μέτωπο όλων εκείνων που δε συμφωνούσαν με τον αυτοκτονικό ιδεασμό της τότε κυβέρνησης, ενώνοντας κάθε καρυδιάς καρύδι στον αγώνα κατά της εθνικής καταστροφής, αλλά μόλις μπήκε στο Μαξίμου η «αριστεία», όλα αυτά άλλαξαν.

Γιατί; Διότι σήμερα αν δε χειροκροτάς τον Κυριάκο και τον κάθε Πάτση, αν δηλαδή τολμάς να ασκείς κριτική στο «επιτελικό κράτος» της μίζας, τότε σίγουρα είσαι συριζαίος, ή ακόμη και πράκτορας του Ερντογάν.

Ακόμη κι αν επί Σύριζα ήσουν από εκείνους που «εμμονικά» τον βαρούσαν νυχθημερόν. Τίποτα δε μετράει.

Κριτικάρεις τον Κυριάκο; Είσαι συριζαίος και τα παίρνεις από την Κουμουνδούρου.

Βέβαια δεν είναι όλοι οι κυριακικοί έτσι. Σίγουρα οι περισσότεροι χειροκροτούν ό,τι και να γίνει, αλλά υπάρχουν και οι άλλοι, οι κάπως πιο νηφάλιοι που απλά κάνουν τουμπεκί.

Βλέπουν τα χάλια μας, βλέπουν τις μίζες να πέφτουν χιαστί, αλλά αυτοί εκεί… ακράνια… Βούδες!

Καταπίνουν τα πάντα, πονάνε από μέσα τους, αλλά κάνουν πέτρα την καρδιά για χάρη της… παράταξης.

Ακόμη κι αν σε αυτήν κάνουν κουμάντο παλιοί πασόκοι, ποταμίσιοι, και κνίτες ως μεγαλοϋπουργοί, ακόμη και πρώην υβριστές της, που κάποτε πολιτεύονταν με το ΛΑΟΣ,  ή τους εθνοπρεπείς ΑνΕλ.

Κι από κει που επί συριζανέλ όλοι αυτοί οι φρουροί της παράταξης ήταν στα κάγκελα, σήμερα απλά ποστάρουν λουλούδια, τοπία, γατάκια, και μπόλικο Ρέμο…

Λες και ζούμε στη Σάνγκρι Λα, κι όλα πάνε πρίμα.

Κλασικό παράδειγμα αυτό που γίνεται με τις υποκλοπές.

Είσαι κυριακικός; Ο πρωθυπουργός δεν είχε ιδέα για τις παρακολουθήσεις. Τις έκανε ένα παρακράτος που πρέπει να το ξεδοντιάσουμε.

Παραδέχεται ότι γνώριζε τα πάντα ο Κυριάκος;  Έχει δίκιο η ΕΥΠ. Καλά κάνει και παρακολουθεί τους πάντες. Η δημοκρατία θέλει φύλαξη…

Και ούτω καθεξής.

Δείτε αυτό που γίνεται με τις (δήθεν) «ανεξάρτητες» Αρχές. Τη νέα μόδα των τελευταίων ετών.

Ανεξάρτητες Αρχές, οι διοικήσεις και το προσωπικό των οποίων διορίζονται από την κυβέρνηση (η οποία διατηρεί την κοινοβουλευτική πλειοψηφία)  με κοινοβουλευτικά προσχήματα και προφάσεις.

Μόλις όμως κάποιος διορισμένος πρόεδρος Αρχής πάει να το παίξει ανεξάρτητος, τότε αμέσως πέφτουν πάνω του να τον φάνε. Όπως π.χ. ο Ράμμος της ΑΔΑΕ, τον οποίο κατηγορεί η κυβέρνηση πως έστησε παραμάγαζο του Σύριζα, και πως ο ίδιος είναι «κρυφοσυριζαίος» σύμφωνα με τον υπ. Υπανάπτυξης.

Με τους χειροκροτητές που λέγαμε, να παίρνουν γραμμή από το Μαξίμου και να πλημμυρίζουν το φέσιμπουκ με καταγγελίες του τύπου «ο Ράμμος ξοφλάει γραμμάτια σε αυτούς που τον διόρισαν».

Αν όμως αυτό είναι αλήθεια, τότε και όλοι οι άλλοι πρόεδροι των πάμπολλων δήθεν ανεξάρτητων Αρχών που διορίστηκαν από τη ΝΔ και κάνουν την πάπια για όλα όσα αφορούν στις Αρχές τους, αρκεί να πέφτει ο βαρβάτος μισθός και να υπάρχει υπηρεσιακή κούρσα και σοφέρ, γραμμάτια ξοφλάνε σε εκείνους που τους διόρισαν. Έτσι δεν είναι;

Τέλος πάντων, το έχουμε ξαναπεί. Στη μπανανία που ζούμε ποτέ δεν πλήττεις.

Ειδικά στο επίπεδο της πολιτικής καθημερινότητας.

Εκεί που η ιδιοτέλεια είναι κυρίαρχη, και μήτηρ πάσης βλακείας…

Όπως π.χ. στη Βουλή τις προάλλες, κατά τη διάρκεια της… μεγάλης μάχης, όπου έσπασε κάθε ρεκόρ.

Με νορμάλ, κατά τα άλλα, ανθρώπους να υποστηρίζουν τη ρεμούλα και τις απάτες, αρκεί να μη γυρίσει ο Σύριζας…

Αν όμως θέλεις να λέγεσαι πραγματικός πολίτης, τότε οφείλεις να χτυπάς τη βλακεία και τη διαφθορά απ’ όπου κι αν προέρχονται… κι ας μη διοριστείς ποτέ. Αρκεί να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια.

Το έθνος πάνω από κάθε παράταξη. Έτσι δεν είναι;

Πόσο δε μάλλον αν είσαι πολιτικός, με μεγάλη διαδρομή πίσω σου και θέλεις όντως να διατηρήσεις το σπουδαίο όνομα που έφτιαξες στις δύσκολες για τη χώρα εποχές.

Κι ο νοών νοείτω…

ΥΓ- Εκείνα τα περίφημα μνημόνια συνεργασίας με τα Σκόπια που έπρεπε να επικυρωθούν από τη βουλή το 2020, τι απέγιναν άραγε; Σαν το μετρό της Θεσσαλονίκης ένα πράγμα…